Παρουσιάζει ο Γιάννης Ρουσιάς.
Τι θα μπορούσε να πει κανείς για τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες; Σαφώς και πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του εικοστού αιώνα. Είναι μια κλασσική μορφή πλέον, ένας από τους ελάχιστους συγγραφείς που δεν φοβόντουσαν να μιλήσουν για τη λογοτεχνία.
Ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει αστυνομικό το συγκεκριμένο βιβλίο και ο λόγος ήταν ότι μιλά για ένα θάνατο. Ένα θάνατο που προαναγγέλλεται στην αρχή του βιβλίου του και είναι άμεσα γνωστοί τόσο οι θύτες όσο και το θύμα. Ο ίδιος μας δίνει και την εξήγηση για τον λόγο που το κάνει αυτό: θέλει να απαλλάξει τον αναγνώστη από το άγχος να βρει τον δολοφόνο και επικεντρώνεται σε άλλους τομείς της ιστορίας του.
Ο λόγος που οδηγεί τους δολοφόνους στον φόνο είναι λόγος τιμής: ο γαμπρός τούς στέλνει πίσω την αδερφή τους την πρώτη νύχτα του γάμου καθώς δεν τη βρίσκει παρθένα. Η πρόθεσή τους να δολοφονήσουν τον υπαίτιο γίνεται αμέσως γνωστή καθώς την ανακοινώνουν σε όλους. Όμως κανείς δεν παίρνει θέση για να αποτρέψει τον φόνο.
Με τον τρόπο αυτό ο συγγραφέας κατορθώνει δυο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι μας δείχνει αρκετά ανάγλυφα τα ήθη της εποχής που γραφόταν το βιβλίο, όταν γινόντουσαν φόνοι και για λόγους τιμής. Το δεύτερο που δείχνει είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιδρά μια κοινωνία: όλοι μένουν αμέτοχοι σε έναν προσχεδιασμένο φόνο, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσαν να τον αποτρέψουν.
Κάτω από αυτές τις παραμέτρους, αναρωτιέμαι αν το μυθιστόρημα είναι αστυνομικό ή απεικονίζει άψογα μια κοινωνία και μια εποχή.
(από τις Εκδόσεις Ψυχογιός)
