Γράφει ο Κωνσταντίνος Παπαναγιώτου
Ένα ακόμα πεδίο πλήρως εναρμονισμένο με την γραμμή της «καθαρότητας» είναι οι κινήσεις της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για την Τοπική Διοίκηση όπως λέγεται τώρα από το ΚΚΕ η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Αρχικά, για την μετατροπή του επίσημου όρου από “Τοπική Αυτοδιοίκηση” σε “Τοπική Διοίκηση” κατά την κομματική ορολογία, δεν θα είχε κανένας ιδιαίτερη αντίρρηση, αν και διάφοροι όροι του αστικού κράτους -ανεξάρτητα αν αντιπροσωπεύουν στην ουσία αυτό που λέει το όνομά τους- αναφέρονται όπως είναι, έστω και συμβατικά.
Το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται στο πώς θα την πούμε, αλλά στους λόγους που επιβάλλουν την αλλαγή του όρου.
Δικαιολογείται από το κόμμα ο νέος όρος με το επιχείρημα ότι η τοπική εξουσία, έχασε τα χαρακτηριστικά που είχε σαν Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην πορεία εξέλιξης του καπιταλισμού σε αντιδραστικότερη μορφή και έγινε καθαρά όργανο μεταφοράς της αντιλαϊκής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο δηλαδή Τοπική Διοίκηση. Το τελευταίο ισχύει. Αλλά, πότε ήταν διαφορετικό;
Πότε η Τ.Α. είχε άλλα χαρακτηριστικά από τα σημερινά; Μπορεί με βάση και τις τελευταίες αναδιαρθρώσεις και μορφές οργάνωσης τύπου «Καποδίστριας» και μετά «Καλλικράτης» να έγινε πιο άγρια η πολιτική της κρατικής φοροληστείας σε τοπικό επίπεδο αλλά ο χαρακτήρας της σχέσης κράτους -Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν άλλαξε αφού πάντα η Τ.Α. αποτελούσε το μακρύ χέρι της κρατικής μηχανής.
Να πούμε βέβαια ότι λαϊκός θεσμός δεν υπήρξε ποτέ εκτός της ένδοξης περιόδου του ΕΑΜ και σωστά τονίζεται αυτό σε παλαιότερα κομματικά κείμενα.
Το σημαντικότερο όμως είναι η απόλυτη ταύτιση κόμματος -δημοτικής παράταξης.
Έτσι με την καινούργια “λογική”, δεν υπάρχουν δημοτικές παρατάξεις που στηρίζονται από το ΚΚΕ όπως ξέραμε με στόχο την ισχυρή παρουσία τους και την συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων, που στην πορεία και με την ενεργό συμμετοχή και δράση τους για τα τοπικά ζητήματα θα μπορούσαν να αποτελέσουν δεξαμενή για το κίνημα και το κόμμα.
Τώρα υπάρχει παράταξη του ΚΚΕ, δημοτικοί σύμβουλοι τοι ΚΚΕ, με το ακλόνητο επιχείρημα ότι έτσι πρέπει να είναι και αν το επέτρεπε ο νόμος θα πήγαιναν στις εκλογές σαν κόμμα και όχι σαν παράταξη.
Ακόμα, δεν μπορούν να λειτουργούν προεκλογικά γραφεία της Κίνησης για να μπορεί να πάει εκεί ο κάθε πολίτης που μέχρι τώρα δεν είχε άμεση επαφή με το κόμμα και για διάφορους λόγους θα προτιμούσε τα γραφεία της Κίνησης και όχι τα κομματικά γραφεία.
Όλα τα υλικά του προεκλογικού αγώνα πρέπει να έχουν τα σύμβολα του κόμματος και οι συγκεντρώσεις και ομιλίες να μη διαφέρουν από μια κομματική συγκέντρωση. Μετά τις εκλογές δεν μπορεί να λειτουργεί γραμματεία της Κίνησης, ούτε ομάδες εργασίας για αξιοποίηση ανθρώπων που στήριξαν την Κίνηση και θέλουν να έχουν συνέχεια με την ενεργό συμμετοχή τους και τις γνώσεις τους.
Επιτρέπεται μόνο να λειτουργούν κομματικές ομάδες και όλα τα ζητήματα να τα διαχειρίζεται το κόμμα. Για τους ανθρώπους εκτός του κόμματος κανένας ρόλος. Αν θέλουν να δουλέψουν να ενταχθούν στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ κ.ο.κ ανάλογα με την δουλειά τους και την ιδιότητά τους. Για τα τοπικά ζητήματα δεν υπάρχει αντικείμενο για “ξένους”.
Το επιχείρημα ότι κατάφερε το ΚΚΕ με αυτή την “καθαρή” γραμμή και τακτική να κερδίσει 5 δήμους, δεν αποδεικνύει καμμιά ιδιαίτερη επιτυχία για την περίοδο που ζούμε με τον δημότη να στενάζει από την φορομπηχτική πολιτική. Θα μπορούσε το κόμμα να αποσπάσει πολλούς δήμους παίρνοντας ψήφους από ένα λαό πληγωμένο και αποφασισμένο να κάνει ένα βήμα μπροστά, ευκολότερα στις τοπικές εκλογές αφού δεν κρινόταν και η διακυβέρνηση της χώρας.
Ο λαός δεν ψήφισε τις κινήσεις του ΚΚΕ στο σύνολό του με κομματικά κριτήρια όπως θέλει να διαβαστούν τα αποτελέσματα το κόμμα.
Μια μερίδα -ίσως η μεγαλύτερη- ψήφισε το πρόσωπο. Άλλο μέρος των ψηφοφόρων ήθελε να αποδοκιμάσει τους άλλους αυτοδιοικητικούς υποψήφιους. Ένα τρίτο τμήμα ψήφισε με πολιτικά κριτήρια. Αυτό αποδεικνύεται από την διαφορά των ποσοστών με τις πρόσφατες εθνικές εκλογές. Σε πόλεις που αναδείχτηκαν κομμουνιστές δήμαρχοι με ποσοστά άνω του 55% στο δεύτερο γύρο, το κόμμα πήρε στις πόλεις αυτές 5% στις πρόσφατες εθνικές εκλογές.
Αλλά αυτή η “καθαρή” γραμμή και κάθοδος βοήθησε στην συνειδητοποίηση του κόσμου και στην διάχυσή του στα επιμέρους κινήματα όπως προσδοκούσε το κόμμα; Και εδώ τα αποτελέσματα είναι πενιχρά έως μηδαμινά. Ο κόσμος που ψήφισε και δεν ανήκει στο κόμμα είναι θεατής και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα συστρατευτεί πάλι με την κομματική Κίνηση αφού δεν του αναγνωρίστηκε κανένας ρόλος εκτός της παρουσίας του στην κάλπη .
Και ιδού το ερώτημα: Γιατί αυτή η στροφή στην πολιτική όσον αφορά την τοπική αυτοδιοίκηση;
Ποια πολιτική φοβία επέβαλε αυτή τη μεταστροφή;
Μήπως εισχωρήσουν οπορτουνιστές και αλώσουν το κίνημα στην τοπική διοίκηση και χαθεί ο κομματικός έλεγχος ;
Για του λόγου το αληθές ότι πρόκειται περί στροφής ας θυμηθούμε; ΚΟΜΕΠ 2002 Τεύχος 3
«Στην Απόφαση της ΚΕ για τη «Δουλιά του Κόμματος στην Αυτοδιοίκηση και η προετοιμασία μας για τις Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές», τονίζεται ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την ανάπτυξη πάλης κατά των αντιλαϊκών επιλογών που καλούνται να εφαρμόσουν οι τοπικές αρχές. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την αντίσταση, την απειθαρχία σε αντιλαϊκές πολιτικές, τη στήριξη στο λαϊκό κίνημα, τη συμπαράταξη του λαού με εκείνες τις τοπικές αρχές που είναι διατεθειμένες να διεκδικήσουν φιλολαϊκές λύσεις».
Και παρακάτω:
«Είναι δυνατόν, ανάλογα με το συσχετισμό δύναμης που θα βγάλουν οι εκλογές, τα τοπικά όργανα, καθώς εκλέγονται με την ψήφο του λαού, να αποκτήσουν ικανότητα διεκδίκησης, να βάζουν φρένο σε αντιλαϊκά σχέδια, να αναστείλουν, έστω προσωρινά, αντιλαϊκές επιλογές, να αποσπούν κάποιες παραχωρήσεις. Η αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στα τοπικά όργανα, και μάλιστα όταν αυτή έχει ευρύτερες διαστάσεις και μαζικό χαρακτήρα, θα δώσει αέρα και δυνατότητες στο γενικότερο αγώνα για τα δικαιώματα του λαού. Θα φέρει σημαντικά αποτελέσματα στο βαθμό που προωθούνται η κοινή δράση και αλληλεγγύη των αγωνιστικών τοπικών αρχών με αγωνιστικά ταξικά κοινωνικά κινήματα, με το κίνημα των γυναικών, της νεολαίας, το αντιπολεμικό, φιλειρηνικό. Να αξιοποιηθούν οι συσπειρώσεις που έχουν επιτευχθεί και να διευρυνθούν παραπέρα σε όλα τα μέτωπα για όλα τα προβλήματα. Να εκφραστούν και μέσα από τα ψηφοδέλτια που θα στηρίξουμε»..
Η τωρινή θέση:
«Η Τοπική Διοίκηση ως τμήμα του αστικού κράτους δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή. Άρα δεν μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκή διαχείριση, χωρίς ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας» (Ριζοσπάστης, Φλεβάρης 2015).
Σύμφωνα με την προηγούμενη θέση, υπήρχαν δυνατότητες απόσπασης κάποιων παραχωρήσεων και διεκδίκησης φιλολαϊκών λύσεων. Με την τωρινή θέση, αυτό είναι ουτοπία και μόνο η επανάσταση θα φέρει τη λύση.
Και όμως όπως σε όλα τα κινήματα ,έτσι και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση υπάρχει χώρος για ανάπτυξη πλατιών λαϊκών συσπειρώσεων, χωρίς “νόθευση” της πολιτικής που στόχο έχει τον σοσιαλισμό και όχι την ενσωμάτωση όπως πιπιλίζουν αυτοί που θέλουν να δικαιολογήσουν την εγκατάλειψη της πολιτικής του μετώπου.
