Εργατικός Αγώνας

Δημοτική αρχή κοντά στον δημότη

Γράφει ο Τάκης Παπακωνσταντινόπουλος (*)

Πολλές τετραετίες τελευταία εναλλάσσονται στο τιμόνι του δήμου Αιγίου και των άλλων δήμων παλιότερα, του ενωμένου πια «Καλλικρατικού» δήμου Αιγιάλειας, δήμαρχοι που για το Αίγιο πριν και για την Αιγιάλεια τώρα ισχύει η παράδοση να μην εκλέγεται στην επόμενη αναμέτρηση ο ίδιος δήμαρχος.

Η γενική εντύπωση, χωρίς διάθεση μηδενισμού της όποιας προσφοράς του καθένα, είναι ότι τίποτα το σημαντικό δεν έχει γίνει και το Αίγιο και οι γύρω πρώην δήμοι παρουσιάζουν σημεία εγκατάλειψης, χωρίς όραμα και πρόγραμμα βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο που θα δημιουργούσε προοπτικές ανάπτυξης και αξιοποίησης της εντυπωσιακής φυσικής θέσης που κατέχουν.

Τα ταμεία του δήμου άδεια εξαιτίας της υποχρηματοδότησης ενώ από την κρίση κλείνει περισσότερο η στρόφιγγα και ο δανεισμός έρχεται να κλείσει κάποιες τρύπες φορτώνοντας τον δήμο με δυσβάσταχτα χρέη.

Η φορολόγηση των δημοτών είναι η κύρια πηγή εσόδων και σε περίοδο κρίσης με την φτωχοποίηση από την έξαρση της ανεργίας, το κλείσιμο των μικρών επιχειρήσεων, τη μείωση του αγροτικού εισοδήματος, προκαλεί μεγαλύτερο πόνο η τοπική φορολογία που σε καμμία περίπτωση δεν είναι ανταποδοτική με βάση αυτά που δίνει και αυτά που «απολαμβάνει» ο δημότης.

Η διαχείρηση των απορριμμάτων έχει ανατεθεί χρόνια τώρα στις ιδιωτικές εταιρίες που κάνουν «πάρτι» με εκατομμύρια ευρώ το χρόνο από λεφτά των δημοτών, ενώ η πολιτική της εκάστοτε δημοτικής αρχής στο θέμα αυτό χαρακτηριζόταν από σύγχυση, ευκολοπιστία στους επιτήδιους που υπόσχονταν λύσεις με ιδιωτικά εργοστάσια και μάλιστα με μηδενικό (!) κόστος ή συναίνεσης σε «λύσεις» της Περιφέρειας με τη δημιουργία ΧΥΤΑ-εστία μόλυνσης πάνω από υδροφόρο ορίζοντα (Παπανικολού).

Άλλη περίπτωση ευκολοπιστίας η δημιουργία Μαρίνας με επενδυτή «φάντασμα» που δήθεν κολλάει στην γραφειοκρατία ενώ υπάρχουν όλες οι άλλες προϋποθέσεις(!).

Τα όποια έργα δρομολογούνται είναι της περιφέρειας και αφορούν υποδομές που δεν έχουν αντίκρισμα σε παραγωγικές διαδικασίες. Ακόμα και το πολυπόθητο λιμάνι ολοκληρώθηκε αλλά παραμένει αναξιοποίητο.

Αυτά, σε γενικές γραμμές, είναι ένα μικρό δείγμα μόνο των μεγάλων προβλημάτων που η λεπτομερής παρουσίασή τους θα ξέφευγε του σκοπού ενός σχολίου.

Το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει είναι αν υπάρχουν περιθώρια με το ισχύον πλαίσιο για λύσεις που θα δώσουν κάποια ανακούφιση στον δημότη από την φοροληστεία και θα γίνουν αυτά που πρέπει για να αναβαθμίσουν τις πόλεις και την ύπαιθρο με σχεδιασμό και γνώμονα τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των απλών ανθρώπων και όχι εξυπηρέτησης άλλων συμφερόντων .

Η απάντηση είναι ότι μπορούν να γίνουν πολλά από αυτά ,αλλά ακόμα περισσότερα αν υπάρξουν αλλαγές στο επίπεδο της κεντρικής εξουσίας που μόνο ο λαός με τον αγώνα του μπορεί να επιβάλλει.

Στο ερώτημα αν υπάρχουν περιθώρια φιλολαϊκής διαχείρισης με το ισχύον ασφυκτικό πλαίσιο με την ανεπαρκή χρηματοδότηση και τον εξαναγκασμό της δημοτικής αρχής στην αναζήτηση πόρων μέσω της άγριας τοπικής φορολογίας, η απάντηση είναι ότι τα πράγματα είναι πραγματικά δύσκολα αλλά μπορεί μια δημοτική αρχή με άλλα χαρακτηριστικά που θα την φέρνουν κοντά στον δημότη να συμβάλλει στην ανακούφιση των λαϊκών οικογενειών και να δημιουργήσει προοπτικές ανάπτυξης του δήμου.

Πιο συγκεκριμένα μπορεί μια δημοτική αρχή που θα έχει σαν γνώμονα το συμφέρον του απλού δημότη, με αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, με εντιμότητα, με σεβασμό στον πολίτη, με αξιοποίηση των πόρων, διεκδίκηση αυτών που της ανήκουν, δηλαδή επαρκή χρηματοδότηση και έργα με κεντρικό σχεδιασμό χωρίς επιβάρυνση του δημότη, να πετύχει και να διαφέρει από τις προηγούμενες.

Με αγωνιστική διάθεση και όχι με την μορφή του επαίτη ή αυτού που νομίζει ότι θα βρει λύσεις μέσω δημόσιων σχέσεων.

Μπορεί μια δημοτική αρχή με αυτά τα χαρακτηριστικά να συμβάλλει στη λύση της διαχείρισης των απορριμμάτων, του κυκλοφοριακού, να απαιτήσει πόρους για κοινωνικές δομές που στηρίζουν τις ανάγκες της οικογένειας, όπως παιδικοί σταθμοί, χώροι άθλησης, σχολεία.

Να αντιταχθεί στους νόμους που απαγορεύει τις προσλήψεις, αντί να δέχεται παθητικά αυτή την κατάσταση που στερεί μόνιμο προσωπικό αναγκαίο για την λειτουργία των δημοτικών υπηρεσιών.

Μπορεί μια δημοτική αρχή να κάνει ανακατανομή των πόρων, με ελάφρυνση ή απαλλαγή τελών των φτωχών και των ανέργων και αύξηση των μεγάλων επιχειρήσεων, να οργανώσει λαϊκά εστιατόρια, να δημιουργήσει δομές για άθληση και ψυχαγωγία παιδιών, να δώσει ώθηση σε πολιτιστικές δραστηριότητες που αναμορφώνουν τον δημότη και όχι να σπαταλά χρήματα σε αμφίβολης ποιότητας δραστηριότητες κ.α.

Τέλος, πρέπει να έχει λόγο και να εμπνέει και να κινητοποιεί τον δημότη για τα γενικότερα προβλήματα, αλλά και για άλλα σοβαρά θέματα όπως πχ της ανάπτυξης των δομών υγείας του Δήμου, τον αγώνα κατά των ναρκωτικών και γενικά να επιδεικνύει ενδιαφέρον για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη ζωή του δημότη και να μη περιορίζεται σε αυστηρά διαχειριστικό ρόλο.

 

(*) Ο Τάκης Παπακωνσταντινόπουλος είναι νευρολόγος. Είναι βαθύς γνώστης των προβλημάτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης καθώς διετέλεσε επί σειρά ετών επικεφαλής των δημοτικών κινήσεων που στήριζε το ΚΚΕ στην περιοχή της Αιγιάλεας και δημοτικός σύμβουλος.

Ένα τμήμα αυτού του άρθρου δημοσιεύτηκε στην «Πρώτη» του Αιγίου. Ο Εργατικός Αγώνας το εξασφάλισε ολόκληρο.

 

Αρχική δημοσίευση: protionline.gr

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας