Συναυλία Αλληλεγγύης στους Τούρκους κομμουνιστές το Σαββατο 2/6/18 στις 7 μ.μ. στον κινηματογράφο ΑΛΚΥΟΝΙΣ
Συναυλία ΤΙΜΗΣ στον ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ 55 χρόνια από τον θάνατό του. Συναυλία ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ και ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ στα φυλακισμένα μέλη στην Τουρκία του GRUP YORUM.
Είσοδος με προαιρετικό εισιτήριο ενίσχυσης.
11 μέλη του μουσικού συγκροτήματος GRUP YORUM βρίσκονται στις φυλακές Τουρκίας. Έξι μέλη του γκρουπ επικηρύχθηκαν με το ποσό των 300.000 τούρκικων λιρών το καθένα ξεχωριστά. Συμπεριελήφθησαν στην λίστα τρομοκρατών και στοχοποιήθηκαν. Το τελευταίο διάστημα το συγκρότημα είχε δεχθεί επανειλημμένες εφόδους της αστυνομίας στο πολιτιστικό του κέντρο, κατά τη διάρκεια των οποίων οι δυνάμεις καταστολής έσπασαν τα όργανά του συγκροτήματος. Όλες οι συναυλίες τους απαγορεύτηκαν. Το συγκρότημα διαμαρτυρόμενο έδωσε συναυλίες σε ταράτσες σπιτιών, σε λαϊκές αγορές, ακόμα και πάνω σε εξέδρες φορτηγών, δίπλα στον απαγορευμένο χώρο.
Τώρα, φίλοι του GRUP YORUM, ως αλληλέγγυοι, δίνουν συναυλίες στην Τουρκία και σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, για να σπάσουν αυτήν την καταστροφική τρομοκρατία του καθεστώτος.
Το μουσικό συγκρότημα GRUP YORUM, με οποιοδήποτε τίμημα, συνεχίζει να αγωνίζεται, συνεχίζει να τραγουδά.
Είναι αγωνιστές, είναι κομμουνιστές, συνεχίζουν τον ταξικό αγώνα τους.
Όπως και οι ίδιοι λένε:
Τα τραγούδια δεν σιωπούν, οι χοροί συνεχίζονται!
To GRUP YORUM ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΙΩΠΑ!
ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ – ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
Ο Ναζίμ Χικμέτ, μια από τις σημαντικότερες φωνές της τουρκικής λογοτεχνίας τον 20ο αιώνα, γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 15 Ιανουαρίου 1902 και πέθανε στη Μόσχα από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 61 ετών στις 3 Ιουνίου 1963. Υπήρξε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας. Θεωρείται ένα από τα ινδάλματα της τουρκικής αριστεράς. Στα 17 του μόλις χρόνια έγραψε “Ένας νόμος, μια θρησκεία, ένα δίκιο: Η δουλειά του έργάτη”.
Ο Ναζίμ Χικμέτ μέσω της ποίησής του βρισκόταν σε μία άμεση ζωντανή επάφη με το λάο, μέσα από ένα αίσθημα ισοτιμίας. Δε θέλησε ποτέ να ξεχωρίσει από τους άλλους ως διαννοούμενος.
Η ποίηση του Ναζίμ Χικμέτ είναι πρωτοποριακή και αληθινά λαϊκή. Μέσα απ’ αυτήν προτείνει το δημιουργικό αγώνα του ανθρώπου ενάντια σε κάθε εμπόδιο, σε κάθε θάνατο. Ο Ναζίμ Χικμέτ δεν έγραψε ποίηση, έκανε τη ζωή του ποίηση. Δεν σπατάλησε τις αισθήσεις του σε αόριστες αναρριχήσεις, τις βίωνε. Δεν αναλώθηκε σε ψηλάφισμα μεταφυσικών στόχων. Βάδισε αταλάντευτος. Ολόκληρη η παρουσία του Ναζίμ Χικμέτ, το έργο του, οι αγώνες του, η θυσία του, αποτελούν αντίσταση στο θάνατο. Γι’αυτό κι εμείς σήμερα δεν ψάλλουμε πένθιμο εμβατήριο, δεν μοιρολογούμε για την απουσία του, τη λάμψη του αστεριού του. Χαιρόμαστε καθώς τρυπάει τα σκοτάδια που μας τυλίγουν, κι ένα κομμάτι ουρανός μας χαμογελάει.
Ο Έλληνας ποιητής Γιάννης Ρίτσος έλεγε για την ποίηση του Ναζίμ Χικμέτ πως πρόκειται για μία «ποίηση κοινωνική, βαθειά ανθρώπινη, θαυμαστά απέριττη, ανεξάντλητη πηγή συγκινήσεων γεμάτη από το ευγενικό δίδαγμα της ευθύνης του ποιητή μπροστά στην εποχή του και τον κόσμο».
Ένα απόσπασμα από την ποίησή του είναι το ακόλουθο:
Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή
που δεν την αρμενίσαμε ακόμα
Το πιο όμορφο παιδί
Δε μεγάλωσε ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις ζήσαμε ακόμα
Κι αχ ότι πιο όμορφο
θα ‘θελα να σου πω
Δεν στο’ πα ακόμα…
Ναζίμ Χικμέτ
