Εργατικός Αγώνας

Το ΜΕΑ και ο Νέος ΕΛΑΣ

Ο Εργατικός Αγώνας ολοκληρώνει σήμερα το αφιέρωμα του στα 70 χρόνια από το θάνατο του Άρη Βελουχιώτη παρουσιάζοντας τρία κείμενα που συντάχθηκαν όταν αποφάσισε να τραβήξει το δικό του δρόμο μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας. Πρόκειται για α) τις Προγραμματικές Θέσεις του Μετώπου Εθνικής Ανεξαρτησίας (ΜΕΑ), β) τη Διακήρυξη του ΜΕΑ και γ) τον Όρκο του αντάρτη του Νέου ΕΛΑΣ.

 

 

1   ΜΕΤΩΠΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ (Μ.Ε.Α.)

Προγραμματικές Θέσεις

I.             Βασική προϋπόθεση για την ύπαρξη και την επιβίωση οποιουδήποτε έθνους, είναι η ελεύθερη και ανεξάρτητη διαβίωση του. Η προϋπόθεση αυτή πηγάζει από όλα τα μέχρι τώρα ιστορικά διδάγματα. Έχει καθιερωθεί από τους πολυχρόνιους και πολυαίμακτους αγώνες των Λαών. Έχει αναγνωριστεί από όλα τα Ενωμένα Έθνη, που πολεμούν το Φασισμό, με επανειλημμένες διακηρύξεις (Χάρτης του Ατλαντικού, Τεχεράνη, Κριμαία).

II.            Ακέραια, ελεύθερη και ανεξάρτητη διαβίωση ενός Έθνους, δεν μπορεί ποτέ να εννοηθεί κάτω από -οποιασδήποτε μορφής κι αν είναι- κατοχή, εχθρική ή δήθεν φιλική. Η κατοχή παραλύει τα Έθνη, μεταβάλλοντάς τα σε εξάρτημα του κατέχοντος.

III.           Οι ανάγκες του κοινού Συμμαχικού Αγώνα μπορεί να επιτρέπουν την κατοχή μιας εχθρικής χώρας. Ποτέ όμως δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την κατοχή μιας φιλικής και σύμμαχης χώρας, που πολέμησε και πολεμάει για τα ίδια Συμμαχικά ιδανικά, που πρότεινε και προτείνει να συνεχίσει τον πόλεμο αυτόν. Σε μία τέτοια σύμμαχη χώρα, ξένα στρατεύματα, έστω και συμμαχικά, δεν έχουν θέση. Η θέση τους είναι έξω από τα σύνορα της σύμμαχης χώρας, μαζί με τα στρατεύματά της, στα εχθρικά σύνορα, εκεί, να πολεμούν τον κοινό εχθρό. Το πρόσχημα της παραμονής τους για λόγους επιχειρήσεων είναι αστήριχτο, γιατί τέτοιοι λόγοι δε συντρέχουν. Αλλά κι αν ακόμα συνέτρεχαν, τα ξενικά στρατεύματα θα έπρεπε να είναι συγκεντρωμένα σ’ ορισμένα μόνο και αυστηρά καθορισμένα σημεία, να μην επεμβαίνουν και να μην ανακατεύονται καθόλου στα εσωτερικά της χώρας. Από τη στιγμή που επί τριάντα τρεις ολόκληρες μέρες τα αγγλικά στρατεύματα πολέμησαν με όλα τα σύγχρονα πολεμικά μέσα για να καθίσουν στο σβέρκο του Ελληνικού Λαού την Αντίδραση, έπαψαν να είναι για την Ελλάδα σύμμαχα και μεταβλήθηκαν σε κατακτητές. Γι’ αυτό πρέπει να φύγουν.

IV.          Η κεφαλαιοκρατική Αγγλία πρέπει να θεωρηθεί όχι μόνο ως κατακτητής της σήμερον, γιατί έκανε ό,τι έκανε, αλλά και παλιός και απαίσιος εχθρός της πατρίδας μας και του λαού της γιατί: α) Στα 1815, στη διάσκεψη της Βιέννης, ως μέλος της Ιερής Συμμαχίας, υπέγραψε το άτιμο εκείνο χαρτί που έλεγε ότι όχι μόνο δεν πρέπει να ευνοηθούν ή να γίνουν ανεκτά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στη Βαλκανική και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, αλλά κι αν ξεσπάσουν να πνιγούν στο αίμα, β) Σε όλη τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 κράτησε αντιδραστική στάση, γ) Μετά την επικράτηση της επανάστασής μας εκείνης μάς «αγκάλιασε» ως «προστάτις δύναμις» και με δάνεια και άλλους τρόπους μάς υποδούλωσε οικονομικά και πολιτικά, δ) Στα 1856, που, με την ευκαιρία του Ρωσοτουρκικού πολέμου, το Έθνος μας προσπάθησε να ξεσκλαβώσει κι άλλες ελληνικές περιοχές, έκαναν αποβάσεις και κατέλαβαν την Ελλάδα για να μάς εξαναγκάσουν να μην κινηθούμε. ε) Στα 1916 μάς έκαναν οικονομικό αποκλεισμό και μας πέθαναν της πείνας· ύστερα έκαναν και κατοχή της χώρας μας για να μας αναγκάσουν να βγούμε στον πόλεμο, στ) Στα 1919 μάς έστειλαν στην τυχοδιωκτική εκστρατεία της Ουκρανίας, ζ) Στα 1920 μάς έστειλαν στη Μικρά Ασία για να πάρουν αυτοί τα πετρέλαια της Μοσούλης και κατά το 1922 ενίσχυσαν τους Τούρκους για να μας διώξουν. Και όταν τα γυναικόπαιδα, για να γλιτώσουν από το μαχαίρι του Τούρκου, πήγαιναν να μπουν στα εγγλέζικα καράβια, τους έσπρωχναν στη θάλασσα και ακόμα τους πέταγαν ζεματιστό νερό ή τους έκοβαν τα χέρια με μπαλντάδες. η) Επί Ιταλογερμανικής κατοχής έστειλαν εδώ εκατοντάδες πράκτορες για να σταματήσουν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και έδιναν τη δυνατότητα στους καταχτητές να καίνε τα χωριά μας και να σφάζουν τον πληθυσμό μας, γιατί δεν μας ενίσχυαν με πολεμικό υλικό ώστε να μπορούμε να χτυπήσουμε αποτελεσματικά τον εχθρό, θ) Στα 1944- 45 έκαψαν την Αθήνα και μας σκότωσαν 5.500 χιλιάδες παλικάρια του ΕΛΑΣ. Γι’ αυτό πρέπει να μισηθεί βαθιά1 και να διωχτεί το συντομότερο από τον τόπο μας.

V.            Βασική, κατά συνέπεια, προϋπόθεση για την ελευθερία, την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της σύμμαχης Ελλάδας είναι να φύγουν από τη γη της τα αγγλικά στρατεύματα.

VI.          Το αίτημα αυτό δεν είναι αισθηματολογικό, αλλά βαθιά εθνικό και λαϊκό, σύμφωνο με τις αρχές του Συμμαχικού Αγώνα. Γιατί κύριος σκοπός του Συμμαχικού Αγώνα είναι η συντριβή του Φασισμού. Και ο Φασισμός δεν συντρίβεται όταν ο αγγλικός στρατός είναι στην Ελλάδα, αλλά, αντίθετα, ένας νέου τύπου Φασισμός εγκαθιδρύεται σε μια σύμμαχη χώρα.

VII.         Από την άποψη αυτή, όχι μόνο δεν διασπούμε το Συμμαχικό Αγώνα, αλλά, αντίθετα, τον εξυπηρετούμε, κατά τον καλύτερο, σύμφωνα με τους σκοπούς του, τρόπο, όταν ζητούμε να φύγουν οι Άγγλοι από την Ελλάδα. Και δηλώνουμε ότι: Μαζί τους, όπως και με οποιονδήποτε άλλο σύμμαχο στρατό, είμαστε πρόθυμοι, έτοιμοι, αποφασισμένοι, να συμπολεμήσουμε και να συνεχίσουμε τον αγώνα, σ’ οποιοδήποτε μέτωπο, ως την τελική συντριβή του Φασισμού, πράγμα που ο ΕΛΑΣ μας το έχει προτείνει πολλές φορές. Αντισυμμαχική στάση κρατούν οι Άγγλοι. Αυτοί αρνούνται και διασπούν το συμμαχικό αγώνα, γιατί παραβιάζουν τις αρχές του Ατλαντικού, της Τεχεράνης κ.λπ. Ερχόμενοι, σε μια χώρα που έδωσε εκατόμβες θυσιών στο συμμαχικό αγώνα, να επιβληθούν δυναμικά και παρά τη θέληση του λαού μας, για να του καθίσουν στον τράχηλο ως Κυβερνήτες πρώην συνεργάτες των Ιταλών και Γερμανών.

VIII.        Η άποψη της εθνικής μας ανεξαρτησίας και ακεραιότητας, όχι μόνο δεν έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα οποιουδήποτε άλλου Έθνους, αλλά, καθιερωνόμενη σαν διεθνής αρχή, δημιουργεί την ευνοϊκή και φιλική ατμόσφαιρα της ειρηνικής συνεργασίας με όλα τα Έθνη. Έτσι κανενός δεν πρόκειται να θιγούν τα συμφέροντα. Αντίθετα, με την ισότιμη ειρηνική συνεργασία, θα εξυπηρετούνται κατά τρόπο διαρκέστερο και μονιμότερο.

IX.           Πολύ περισσότερο ασυμβίβαστη με την έννοια της εθνικής ανεξαρτησίας και με τους σκοπούς του Συμμαχικού Αγώνα, είναι η οποιαδήποτε και με οποιαδήποτε δικαιολογία ανάμειξη ξένων στρατευμάτων, έστω και συμμαχικών, στα εσωτερικά μιας σύμμαχης χώρας. Μια τέτοια επέμβαση ή και απλή ανάμειξη, καταργεί την έννοια της εσωτερικής ελευθερίας ενός έθνους.

X.            Η εσωτερική όμως ελευθερία των Εθνών είναι απαραίτητη, όχι μόνο για τη δική τους ανεξάρτητη ύπαρξη και διαβίωση, αλλά και για την αρμονική λειτουργία της διεθνούς κοινωνίας. Η συνέχιση της αγγλικής κατοχής στη χώρα μας προδικάζει το ότι αυτή θα μετατραπεί σύντομα σε μια φασιστική εστία στα νότια της Ευρώπης, ότι θα μετατραπεί από φίλος και σύμμαχος των ελεύθερων Βαλκανικών λαών και της Σοβιετικής Ρωσίας σε αιχμή εναντίον τους. Ότι η πατρίδα μας θα συρθεί σε νέες πολεμικές τυχοδιωκτικές περιπέτειες. Ότι, από εφεδρεία της προσπάθειας για την εγκαθίδρυση λαοκρατικών καθεστώτων σ’ όλη την Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο, θα γίνει εφεδρεία της προσπάθειας για την επαναφορά αντιλαϊκών καθεστώτων.

XI.           Η επέμβαση ή ανάμειξη ξένων, έστω και «συμμάχων», των Άγγλων, στα εσωτερικά μιας φιλικής και σύμμαχης χώρας, της Ελλάδας, πλαστογραφεί την πραγματική θέληση του σύμμαχου λαού και παρουσιάζει σαν θέληση του, τη θέληση της φασιστικής ολιγαρχίας, που, έχοντας για γνώμονα μόνο τα ταξικά της συμφέροντα, πρόδωσε το Έθνος συνεργαζόμενη ως τώρα με τους Γερμανούς, Ιταλούς και Βουλγάρους φασίστες κατακτητές και ξεπουλάει τώρα στην κατέχουσα δύναμη το Λαό, για να διατηρήσει την κυριαρχία της και την εκμετάλλευση.

XII.         Οι πράξεις της, παρουσιαζόμενες, χάρη στην ξενική επέμβαση, σαν εκδηλώσεις λαϊκής θέλησης, αποτελούν νοθείες της λαϊκής κυριαρχίας και προϊόντα ταξικής βίας.

XIII.        Ένα τέτοιο προϊόν βίας ταξικής, ύστερα από έναν πόλεμο μιας ολόκληρης πάνοπλης αυτοκρατορίας, της Αγγλίας, εναντίον ενός ηρωικού αλλά μικρού και άοπλου λαού, του Ελληνικού, είναι και η συμφωνία της Βάρκιζας. Και σαν αντεθνικό και αντιλαϊκό προϊόν ταξικής και ιμπεριαλιστικής βίας, η συμφωνία αυτή είναι απαράδεκτη.

XIV.        Η συμφωνία της Βάρκιζας, παρά τις αφηρημένες διακηρύξεις της, για εμμονή στις αρχές του Συμμαχικού Αγώνα και στις Συνταγματικές Ελευθερίες, παρουσιάζει τούτα τα χαρακτηριστικά: α) Καταργεί την εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια, γιατί επεκτείνει την αγγλική κατοχή σ’ όλη τη χώρα, β) Εγκαθιδρύει καθεστώς βίας, με την αναστολή των Συνταγματικών άρθρων για τις ατομικές ελευθερίες, με τη χρονική ακαθοριστία στο ζήτημα του δημοψηφίσματος και των εκλογών, με τη μερίκευση της στρατολογίας για το νέο τακτικό στρατό, κατά τρόπο, που επιτρέπει τον εξοπλισμό της Αντίδρασης και τον αφοπλισμό του Λαού, κατά τρόπο, που επιτρέπει τη στελέχωση του στρατού αυτού με αντιδραστικά φασιστικά στοιχεία και τον ουσιαστικό αποκλεισμό των προοδευτικών στρατιωτικών, γ) Γιατί όπως είναι διατυπωμένη, και παρέχοντας στην ενιαία κλίκα βασιλικών στρατιωτικών και παλαιοκομματικών δημοκρατικών την εσωτερική και την ξενική ένοπλη δύναμη, μπορεί πάντα να παραβιάζεται σε όφελος της Αντίδρασης και σε βάρος του Λαού, όπως άρχισε κιόλας να γίνεται στην πράξη. δ) Γιατί δημιουργεί σχέσεις κυριαρχίας της Αντίδρασης και υποταγής του Λαού και διαιωνίζει έτσι τον εμφύλιο πόλεμο.

XV.         Η άρνηση της συμφωνίας της Βάρκιζας δεν αποτελεί κανενός είδους διάσπαση του λαϊκού αγώνα. Αντίθετα, η παραδοχή της αποτελεί διάσπαση, γιατί σπέρνει την απογοήτευση στο Λαό και επιτρέπει τη διάσπασή του με τρομοκρατικά μέτρα και υποδουλωτικά οικονομικά μέσα που ξέρει να χρησιμοποιεί πάντα η άρχουσα ολιγαρχία.

XVI.        Η άρνηση της συμφωνίας της Βάρκιζας δεν αποτελεί κανενός είδους πρόκληση για άσκηση τρομοκρατίας σε βάρος του Λαού και παρανομοποίησης του λαϊκού κινήματος. Η τρομοκρατία ασκείται και θα ασκείται από την άρχουσα ολιγαρχία όλο και σε μεγαλύτερη κλίμακα. Καμιά ψευδαίσθηση και αυταπάτη νομιμότητας δεν πρέπει να έχουμε, ύστερα μάλιστα από την ασύστολη παραβίαση κι αυτής της συμφωνίας και τις συνεχιζόμενες συλλήψεις και βαρβαρότητες σε βάρος λαϊκών αγωνιστών. Η ματαίωση της τρομοκρατίας και της παρανομίας είναι ζήτημα δυναμικό. Η παραδοχή της συμφωνίας παραλύει τη λαϊκή δύναμη κι επιτρέπει την τρομοκρατία και την παρανομία. Η ανατροπή της συμφωνίας αναπτερώνει το λαϊκό αγωνιστικό αίσθημα, δίνει δυναμικό στήριγμα στο Λαό και του επιτρέπει έτσι να διεξάγει τη μαζική του πάλη και να ματαιώνει την τρομοκρατία και την παρανομία.

XVII.      Θα μπορούσε ίσως να φέρει κανένας την αντίρρηση ότι: «Όλα αυτά είναι καλά και άγια. Αλλά δεν είναι κατάλληλη η στιγμή για να εκδηλώσετε την αντίθεση που εκδηλώνετε προς τη συμφωνία της Βάρκιζας και τους υπεύθυνους της σύναψής της. Κι αυτό -θα πρόσθετε όποιος θα ’φερνε την αντίρρηση- για τούτους τους λόγους: α) Γιατί κάνουμε συμμαχικό αγώνα και δεν μπορούμε να τα βάλουμε με έναν από τους συμμάχους, εφόσον συνεχίζεται ακόμα ο πόλεμος για τη συντριβή του Φασισμού, β) Γιατί η διεθνής φορά των πραγμάτων είναι προς τα αριστερά, και, έχοντας υπομονή, δεν είναι δυνατό να χάσουμε τη δημοκρατία στην Ελλάδα. γ) Γιατί η αναπόφευκτη μετά τον πόλεμο κεφαλαιοκρατική κρίση θα κάνει αδύνατη οποιαδήποτε λύση οποιουδήποτε ζητήματος των μαζών. Κι αυτό θα αριστεροποιεί και θα επαναστατικοποιεί τις μάζες. Και θα είναι αναπόφευκτη, σε μια σειρά χώρες, η λύση των κοινωνικών προβλημάτων προς όφελος των μαζών, δ) Γιατί η χώρα μας είναι ερειπωμένη, οι συγκοινωνίες της κατεστραμμένες, ο κόσμος κουρασμένος από τον πολυχρόνιο και πολύ- μέτωπο αγώνα και δε σηκώνει νέα επανάσταση, ε) Γιατί στα τελευταία, είναι κουτό, μια που χάσαμε τόσες ευκαιρίες να κατοχυρώσουμε την ανεξαρτησία της χώρας μας και τη λαϊκή κυριαρχία, να κινηθούμε τώρα, που δεν παρουσιάζεται τέτοια ευκαιρία κι έχουμε παραδώσει τα όπλα, στ) Γιατί μια συνέχιση του αγώνα είναι αντίθετη προς τους πόθους των μαζών και θα μας αποξενώσει απ’ αυτές, μεταβάλλοντάς μας, σε καλούς ίσως ήρωες, αλλά πάντως ξένους, που δε θα τους ακολουθούσε η μάζα, ζ) Η συνέχιση του αγώνα, ύστερα από μια ήττα, είναι λύση απελπισίας, που δεν υπάρχει λόγος να την ακολουθήσουμε, αφού με τη συμφωνία της Βάρκιζας εξασφαλίζουμε ένα μίνιμουμ ελευθεριών, που θα μας επιτρέψουν να διατηρήσουμε και να αναπτύξουμε την επιρροή μας, να διατηρήσουμε την επαφή μας με τη μάζα και να την κατακτήσουμε, να προετοιμαστούμε και να οργανωθούμε και με το δημοψήφισμα και τις εκλογές να πετύχουμε τη δημοκρατική ανάπλαση του τόπου μας».

Στους αντιρρησίες αυτούς απαντούμε ότι η συνέχιση του αγώνα δεν επιτρέπει αναβολές. Και τα επιχειρήματά τους δε μας πείθουν για τούτους τους λόγους: α) Ποτέ δεν πάψαμε κι ούτε θα πάψουμε να κάνουμε συμμαχικό αγώνα. Η διεκδίκηση της ανεξαρτησίας μας δεν αποτελεί διάσπασή του, αλλά βαθύτερη εξυπηρέτησή του. Αντί, η κατοχύρωση της ανεξαρτησίας μας, να αναβληθεί για μετά το τέλος του πολέμου, αντί δηλαδή να παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες, μπορεί θαυμάσια από τώρα να κατοχυρωθεί, για να είναι και μεγαλύτερη η ελληνική συμβολή στο συμμαχικό αγώνα και για να μην υπάρχει και στο μέλλον περίπτωση αντίθεσής μας με οποιονδήποτε μεγάλο σύμμαχό μας. β) Γιατί δεν είναι δυνατό να στηριζόμαστε αποκλειστικά στη διεθνή φορά των πραγμάτων. Η διεθνής αυτή φορά είναι πάντα ανισομερής. Και γι’ αυτό, ενώ μπορεί σε μια σειρά χώρες να δημιουργηθούν λαϊκά καθεστώτα, στη χώρα μας μπορεί, με την ξενική βία, να επιβληθεί αντιλαϊκό καθεστώς. Μόνο με από τώρα αγώνα, μπορούμε να αποτρέψουμε την επιβολή ενός τέτοιου καθεστώτος, γ) Το γεγονός ότι η μεταπολεμική κεφαλαιοκρατία δε θα μπορέσει να λύσει τα ζητήματα των μαζών, δε σημαίνει, αναγκαστικά, και λαϊκές λύσεις. Αντίθετα, η κεφαλαιοκρατία, ξένη και ντόπια, θα επιδιώξει να επιβάλει με τη βία αντιλαϊκά καθεστώτα, για να ξεπεράσει την κρίση της σε βάρος των μαζών. Από τον, από τώρα, αγώνα το δικό μας, θα εξαρτηθεί η ματαίωση των κεφαλαιοκρατικών επιδιώξεων. δ) Η καταστροφή κι η ερείπωση της χώρας μας, το κούρασμα του κόσμου, δεν είναι λόγος για να δεχθούμε την υποδούλωσή της. Ο ελληνικός λαός, με τους πρόσφατους αγώνες του, απέδειξε ότι δε διστάζει για οποιαδήποτε θυσία, αρκεί να πετύχει τη λευτεριά του. Και δέχεται, για το σκοπό αυτόν, να συνεχίσει τις θυσίες του, αρκεί να ξέρει ότι μια αποφασιστική, με δυναμικότητα, ηγεσία, είναι ικανή να τον κάνει νοικοκύρη στον τόπο του. ε) Αν χάθηκαν τόσες και τόσες ευκαιρίες για την εγκαθίδρυση λαϊκού καθεστώτος, δεν είναι δικό μας το σφάλμα, αλλά της ως τα τώρα ηγεσίας του κινήματος. Η παράδοση των όπλων δεν αποτελεί εμπόδιο. Όταν τα βάλαμε με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς, όπλα δεν είχαμε. Και αποκτήσαμε. Και τώρα αν μας χρειαστούν και όσα μας χρειαστούν, θα τα αποκτήσουμε. Για το δίκαιο και την πίστη, ποτέ δε χάνεται η ευκαιρία, στ) Αν ο πόθος των μαζών ήταν η με οποιαδήποτε θυσία ειρήνευση, τότε δύο δρόμοι θα έμπαιναν μπροστά μας: Ή να τον ικανοποιήσουμε ή να αντιταχθούμε σ’ αυτόν. Γιατί ο ηγέτης ποτέ δεν πρέπει να είναι κοντόφθαλμος και να βλέπει μόνο τον τωρινό άμεσο πόθο της μάζας, αλλά το διαρκέστερο πόθο, τον αντικειμενικό σκοπό του πόθου. Αν με τον πόθο δεν ικανοποιείται κι ο αντικειμενικός σκοπός του, τότε μπορεί να αναταχθεί σ’ αυτόν. Αν δεν το κάνει αυτό, παύει να είναι ηγέτης και γίνεται ουρά της μάζας. Αλλά είναι σήμερα ο πόθος της μάζας όπως τον παρουσιάζει ο αντιρρησίας; Όχι, του απαντούν αποστομωτικά η εποποιία της Αθήνας, οι εκδηλώσεις και οι κινητοποιήσεις, που γίνονται σ’ όλη την Ελλάδα μετά τη συμφωνία. Όχι του απαντάει το ολόθερμο αγκάλιασμα του δικού μας ξεκινήματος για τη συγκρότηση του Μ.Ε.Α., την ανασυγκρότηση του Ε.Λ.Α.Σ. και τη συνέχιση του ένοπλου αγώνα. Κουράστηκαν και ζαλίστηκαν τα μυαλά των και τώρα ηγητόρων του εθναπελευθερωτικού αγώνα και όχι του λαού μας. ζ) Έτσι η συνέχιση του αγώνα δεν αποτελεί λύση απελπισίας, αλλά λαϊκή προσταγή και επιτακτική ανάγκη. Ο λαός αναρωτιέται: Γιατί έφθασα ως εδώ και σταματώ; Γιατί έκανα όλο αυτόν τον αγώνα κι έδωσα όλες αυτές τις θυσίες, αν ήταν ο αγώνας μου αυτός να καταλήξει σε απλή αλλαγή αφεντικού, και στη θέση του Γερμανού και του Ραλλικού, να έχω τώρα τον Άγγλο και τον μπουραντά χωροφύλακα; Ή θα έπρεπε από την αρχή να μην κάνω αυτόν τον αγώνα, αν άλλοι επρόκειτο να ρυθμίσουν την τύχη μου και να κανονίσουν το σπίτι μου, ή θα έπρεπε να τον συνεχίσω ώσπου οριστικά να αποτρέψω τον κίνδυνο αυτόν. Και ο Λαός, ο περίφημος αυτός Ελληνικός Λαός, ο δήθεν, κατά μερικούς, κουρασμένος, απαντάει μόνος στα ερωτήματα που βάζει στον εαυτό του: – Καλά άρχισα, καλά έφθασα ως εδώ. Εγκληματικό μου λάθος, που θα δείχνει ότι θα είμαι άξιος της τύχης μου, θα είναι, αν δεν εξακολουθήσω τον αγώνα αψηφώντας κάθε κόπο και θυσία, ως την πλήρη εθνική ανεξαρτησία, ώσπου να γίνω πραγματικά νοικοκύρης στον τόπο μου. η) Δεν έχουμε καμία όρεξη να αυταπατόμαστε ότι θα μας δώσουν ελευθερίες και ότι θα κάνουν ανόθευτα δημοψήφισμα και εκλογές, εφόσον έχουν τη δύναμη στα χέρια τους και δεν υπάρχει καμιά, αντίρροπη σ’ αυτούς, δύναμη. Λύση απελπισίας και ουτοπία θα ήταν, αν αρκούμασταν σε διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις άοπλων μαζών κατά ένοπλων αντιδραστικών, πράγμα που θα οδηγούσε τη μάζα σε απογοήτευση, με τη συνήθη σκέψη: – Αφού είχαμε τα όπλα και χάσαμε. Θα νικήσουμε τώρα μόνο με την άοπλη πάλη;

XVIII.     Τι πρέπει να γίνει; 1) Στη θέση του ΕΑΜ, που εξαιτίας των λαθών της καθοδήγησής του δεν κατόρθωσε να πραγματοποιήσει τους σκοπούς του και που πολύ σύντομα θα διασπαστεί, να συσπειρώσουμε όλο το λαό στο από σήμερα εμφανιζόμενο Μέτωπο Εθνικής Ανεξαρτησίας (Μ.Ε.Α.). 2) Να ανασυγκροτήσουμε πλήρως τον Ε.Λ.Α.Σ. ως Εθνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό- Νέον (Ε.Λ.Α.Σ.-Ν.). Για να επιδιώξουμε και επιβάλουμε, διά της μαζικής πολιτικής και. ενόπλου πάλης του λαού μας, την πλήρη εθνική μας ανεξαρτησία και την ελεύθερη έκφραση της θέλησής του, χωρίς να δεχτούμε κανένα συμβιβασμό και καμιά νόθευση και πλαστογράφηση από κανέναν και με κανέναν τρόπο. Για το σκοπό αυτόν απαραίτητο είναι: α) Να φύγουν οι Άγγλοι από την Ελλάδα, β) Άμεσα να σχηματιστεί Αντιπροσωπευτική Αντιβασιλεία και Αντιπροσωπευτική Κυβέρνηση. γ) Από τους τοποθετηθέντες στην Εθνοφυλακή αξιωματικούς να διωχτούν τα 50% (κυρίως των γνωστών φασιστικών και βασιλικών αντιλήψεων) και στη θέση τους να μπουν αξιωματικοί του διαλυθέντος ΕΑΑΣ. δ) Να αποπεμφθούν αμέσως όλοι οι Εθνοφύλακες οι υπηρετήσαντες εις την ειδική και γενική Ασφάλεια και στις αντεθνικές οργανώσεις ΕΑΣΑΔ, ΠΑΟ και στα ένοπλα τμήματα Μιχάλ Αγά και Αντών Τσαούς. ε) Να καταταγούν υποχρεωτικώς στην Εθνοφυλακή όλοι οι ΕΛΑΣίτες των κληθεισών κλάσεων και να παύσει πάσα περαιτέρω πρόσκλησις άλλων κλάσεων και κατάταξις «εθελοντών», στ) Στην αστυνομία πόλεων να επανέλθουν όλοι οι απομακρυνθέντες για τα γεγονότα του Δεκεμβρίου και όσοι από πριν είχαν φύγει και υπηρετούσαν στον ΕΛΑΣ και στην Ε.Π. και να διωχτούν όλοι οι γνωστών φασιστικών τάσεων και όλοι οι υπηρετήσαντες στην παλαιά Γενική Ασφάλεια, ζ) Να διαλυθεί ολοκληρωτικά και να μην επανασυγκροτηθεί η παλαιά χωροφυλακή, η) Να αφεθούν αμέσως ελεύθεροι όλοι οι κρατούμενοι στο εσωτερικό και στο εξωτερικό λαϊκοί αγωνιστές, θ) Να σταματήσει κάθε δίωξη και σύλληψη λαϊκών αγωνιστών, μ’ οποιοδήποτε πρόσχημα, ι) Να εφαρμοστεί πλήρως και ως το δημοψήφισμα το Σύνταγμα του 1911. ια) Να παραμείνουν οι Θεσμοί της Αυτοδιοίκησης και της Λαϊκής Δικαιοσύνης, ως τις εκλογές για Συντακτική Συνέλευση, που αυτή θα καθορίσει την οριστική τους τύχη, ιβ) Να δικαστούν αμέσως από έκτακτα λαϊκά δικαστήρια, όλοι οι μεγάλοι δοσίλογοι (Ράλλης, Τσολάκογλου, Παπανδρέου, Γονατάς, Πλαστήρας κ.λπ.). ιγ) Να μη δικαστεί κανένας ΕΛΑΣίτης για όλο το χρονικό διάστημα της Κατοχής και δώθε ούτε για πολιτικό ούτε για δήθεν κοινό αδίκημα. Όλα όσα τυχόν έγιναν, κοινά όπως τα χαρακτηρίζουν αδικήματα, ήταν παρακολουθήματα αναπόφευκτα της εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης και απαραίτητα για την επιτυχία της. ιδ) Να προκηρυχθούν αμέσως το δημοψήφισμα και οι εκλογές για Συντακτική Συνέλευση. Για τη σύνταξη των εκλογικών καταλόγων δε χρειάζονται πάνω από δυο μήνες, ιε) Να αφεθούν αμέσως ελεύθερα όλα τα ελληνικά καράβια και να χρησιμοποιηθούν για την αποκατάσταση του εμπορίου και των συγκοινωνιών της χώρας μας και για την εξυπηρέτηση των στρατιωτικών αναγκών της ελληνικής συμβολής στον πόλεμο κατά του χιτλεροφασισμού. ιστ) Να αποδεσμευθούν όλες οι ελληνικές καταθέσεις του εξωτερικού και να χρησιμοποιηθούν για την ανοικοδόμηση της χώρας μας. ιζ) Να εκπληρώσουν στο ακέραιο οι Σύμμαχοι τις υποχρεώσεις τους προς την Ελλάδα, επιχορηγώντας την ανοικοδόμηση των καμένων σπιτιών, την αποκατάσταση των συγκοινωνιών και την αποζημίωση των θυμάτων του αγώνα. Η επιχορήγηση αυτή δεν μπορεί να είναι δάνειο, αλλά ικανοποίηση δικαιώματος, ιη) Υπό μορφή δανείου, να γίνει σε ευρεία κλίμακα εισαγωγή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, για να πέσουν οι τιμές και να ανέβει το βιοτικό επίπεδο του λαού. ιθ) Να διωχτούν από τον κρατικό μηχανισμό όλοι οι με οποιονδήποτε τρόπο συνεργασθέντες με τον κατακτητή και όλα τα φασιστικά στοιχεία. κ) Ο Εθνικός στρατός να οργανωθεί με βάση την τακτική στρατολογία σε όλη τη χώρα. Να απαλλαγεί από τους ριψάσπιδες και τα φασιστικά στοιχεία και να επανέλθουν στις θέσεις τους όλοι όσοι έχουν απομακρυνθεί είτε για τη συμμετοχή τους στα γεγονότα του Δεκεμβρίου, είτε προηγούμενα στις οργανώσεις του ΕΑΜ και τον Εθνικό Στρατό ΕΛΑΣ. κα) Εθνικός Στρατός με υποχρεωτική στρατολογία σ’ όλη τη χώρα θα δημιουργηθεί μετά το δημοψήφισμα και τις εκλογές, ως τότε θα παραμείνουν οι όπως καθορίζουμε ανωτέρω αναδιοργανούμενες Εθνοφυλακή και Αστυνομία Πόλεων.

XIX.        Ο ανασυγκροτούμενος Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός – Νέος (ΕΛΑΣ-Ν.), θα παραμείνει φρουρός της Εθνικής Ανεξαρτησίας και Ακεραιότητας, της Τιμής, της Περιουσίας και των Ελευθεριών του Λαού, μέχρις ότου από τις παραπάνω επιδιώξεις πραγματοποιηθούν οι παρακάτω βασικές: α) Αποχώρηση και του τελευταίου Άγγλου στρατιώτη από την Ελλάδα, β) Συγκρότηση Αντιπροσωπευτικής Αντιβασιλείας και Αντιπροσωπευτικής Κυβέρνησης. γ) Αναδιοργάνωση Εθνοφυλακής και Αστυνομίας Πόλεων, δ) Απόλυση και απαλλαγή από κάθε κατηγορία παντός κρατουμένου, υποδίκου ή καταδίκου του Ε.Λ.Α.Σ., της Ε.Π. και του Ε.Α.Μ. και συνέχιση δίκης μεγάλων δοσιλόγων για συνεργασία με τον κατακτητή και ε) προσδιορισμός δημοψηφίσματος και εκλογών.

XX.         Με αυτές τις βάσεις, το Μέτωπο Εθνικής Ανεξαρτησίας (Μ.Ε.Α.) αρχίζει τον αγώνα του για:

–              Εθνική Λευτεριά, Ακεραιότητα και Ανεξαρτησία!

–              Λαϊκή Κυριαρχία και Δημοκρατία!

–              Λαϊκή Ευημερία, Πρόοδο και Πολιτισμό!

[ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ]

Αν το κρίνετε σκόπιμο νομίζω ότι στις θέσεις θα έπρεπε να προστεθούν τα παρακάτω:

«Η κατοχύρωση της εθνικής ανεξαρτησίας εκτός από του να φύγουν οι νέοι κατακτητές από τη χώρα μας συμπεριλαμβάνει αναγκαστικά και την κατάργηση του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, το σβήσιμο όλων των εξωτερικών χρεών ως την Απελευθέρωση του 1944 και την κατάργηση των προνομίων των ξένων Εταιρειών στην Ελλάδα. Έτσι μόνο αποκτάει συγκεκριμένο περιεχόμενό ο εθνικό απελευθερωτικός αγώνας και με τέτοια συνθήματα, -που, συνθηκολογώντας με τον Αγγλικό Ιμπεριαλισμό, έχει εγκαταλείψει το Κ.Κ.Ε.-, ολοκληρώνεται, με την πραγματοποίησή τους, συγκεκριμένα και όχι αφηρημένα, η έννοια της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Και στις διεκδικήσεις, αν είναι σκόπιμο και όχι άκαιρο, μπορούν να …

[το χειρόγραφο εδώ κόβεται]

 

(Πηγή: Γρ. Φαράκου: Άρης Βελουχιώτης- Το χαμένο αρχείο- Άγνωστά κείμενα, εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, Αθήνα 1997, σελ. 340- 352)

 

2   Μέτωπο Εθνικής Ανεξαρτησίας – Μ.Ε.Α.

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Στον Ελληνικό Λαό, στην Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ και σε όλους τους Εαμίτες, στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και όλα τα κομματικά μέλη, σ’ όλους τους Ελασίτες, στους λαούς των Συμμάχων Εθνών που πολεμούν το φασισμό!

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Όταν η πατρίδα μας, η αγαπημένη μας Ελλάδα, βρέθηκε το 1941 κάτω από την κατοχή Ιταλών, Γερμανών και Βουλγάρων φασιστών, αδράξαμε τ’ άρματα και σηκώσαμε πάλι ψηλά την πεσμένη σημαία μας. Στο ξεδίπλωμά του, το ιερό φλάμπουρο του αγώνα μας έγραφε: «Εθνική Λευτεριά και λαοκρατία!». Ο όρκος μας ήταν: «Δε θα καταθέσουμε τα όπλα, πριν ιδούμε το Λαό μας νοικοκύρη στον τόπο του!». Μ’ αυτή τη σημαία, με τέτοιον όρκο, τριάμισι ολόκληρα χρόνια, πολεμήσαμε τον ξένο κατακτητή και την ελληνική αντίδραση. Ποιο το αποτέλεσμα; ΠΡΟΔΟΘΗΚΑΜΕ!

Αντί Εθνική Λευτεριά, έχουμε πάλι ξενική κατοχή. Αντί Λαοκρατία, Φαυλοκρατία! Η αιματοποτισμένη χώρα μας σφαδάζει πάλι κάτω από το πέλμα ενός καινούριου κατακτητή! Ενός κατακτητή, πιο βάρβαρου κι από τον Γερμανό. Ενός κατακτητή, που δεν έχει ιερό και όσιο. Που δε σεβάστηκε, ούτε αυτή την πολιτεία των Θεών και των Ηρώων, την Αθήνα μας, που και αυτός ο Γερμανός είχε κηρύξει ανοχύρωτη. Ενός κατακτητή, που μόλυνε με τα κανόνια του, και αυτόν ακόμα τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Στενάζει η ωραία μας χώρα, κάτω από το πέλμα του Άγγλου κατακτητή, του νέου αυτού κατακτητή, που σέρνει πίσω του την ελληνική αντίδραση. Την αντίδραση, που με την προστασία των κανονιών του, ξαναφέρνει στις πολιτείες και στα χωριά μας, τους Ειρηνοδίκες και ιούς Εισπράκτορες, τους χωροφύλακες και ιούς μεσαιωνικούς δήμιους του λαού. Που και αργεί την Αυτοδιοίκηση και τη Λαϊκή δικαιοσύνη. Που ψηφίζει νέους ανελεύθερους νόμους. Που δημιουργεί ένα καθεστώς καινούριας φασιστικής βίας.

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Αγγλική και ελληνική αντίδραση, σε αντιλαϊκή «Ιερή Συμμαχία» και συμπαιγνία, ποδοπατούν τη χώρα μας και στραγγαλίζουν το λαό μας. Αντί να πολεμούν τους Γερμανούς στην Κρήτη και στα Δωδεκάνησα, πολεμούν τους Έλληνες στην Ελλάδα. Αντί να στείλουν εκεί τον ΕΛΑΣ να πολεμήσει, όπως επανειλημμένα τους είχε προτείνει, τον αφόπλισαν και έστειλαν εκεί τους Τούρκους, που τους έβγαλαν στον πόλεμο, τώρα μόνο, κατόπιν εορτής, για άλλους, κρυφούς εγκληματικούς σκοπούς. Τα ελληνικά μας Δωδεκάνησα κινδυνεύουν έτσι να πάψουν να είναι ελληνικά. Κι ενώ άλλες χώρες, πρώην δορυφόρες του Άξονα, είναι σήμερα ελεύθερες και δημοκρατικές, μόνο η Ελλάδα, η Σύμμαχη Ελλάδα, που τόσα πρόσφερε στον αγώνα των Συμμάχων, κατά τις δικές τους ομολογίες, είναι Ξενοκρατούμενη, Αγγλοκρατούμενη, Στρατοκρατούμενη από αραπάδες, μπουραντάδες κ.λπ.

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Το χυμένο ελληνικό αίμα βογκάει. Τα κόκαλα των χιλιάδων ηρώων της Αλβανίας και του Ρούπελ, των βουνών και των κάμπων της πατρίδας μας, του Ελ Αλαμέιν, τρίζουν στους τάφους τους. Οι άσβεστες ακόμα φλόγες από τα καμένα μας σπίτια, τα συντρίμμια από τις περιουσίες μας, τους δρόμους και τις συγκοινωνίες μας, έμψυχα και άψυχα, όλα μαζί, φωνάζουν: Δεν έχουμε και εμείς θέση κάτω από τον ήλιο; Το καθαγιασμένο αίμα, που μας πότισε και μας ποτίζει, τόσα χρόνια τώρα, από το 1821 ως σήμερα, δε μας δίνει το δικαίωμα ν’ αναπνεύσουμε κι εμείς τον αγέρα της λευτεριάς, να ξαναστεριωθούμε στα πόδια μας, να προκόψουμε και να πολιτιστούμε; Πάντα λοιπόν δούλοι πρέπει να είμαστε εμείς, που χαρίσαμε στον κόσμο ολόκληρο τη λευτεριά; Βουτηγμένοι πάντα στο μεσαιωνικό σκοτάδι., εμείς, που χαρίσαμε στην ανθρωπότητα το φως;

ΦΘΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Στο όνομα της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας και Ακεραιότητας. Στο όνομα των Δημοκρατικών Ελευθεριών του λαού. Στο όνομα του μεγάλου συμμαχικού μας αγώνα. Στο όνομα του Χάρτη του Ατλαντικού ακούστε την κραυγή μας:

Εμπρός, Έλληνες! Σηκωθείτε στα όπλα!

Τι θα πουν μερικοί δειλοί, ορισμένοι καιροσκόποι, αρκετοί αμφιταλαντευόμενοι και οι νωθροί; Τι θα πει η αντίδραση; Θα σας καλέσουν στην υποταγή. Σ’ αυτή την υποταγή, που ντροπιάζει τη φυλή μας. Θα σας καλέσουν ακόμα στην αναμονή. Θα σας πουν ότι, με τον καιρό «και σαν νικήσει η Ρωσία, όλα θα πάνε καλά».

Αδέρφια!

Κατάρα κι ανάθεμα στους δειλούς και τους προδότες. Φθάνει πια η κοροϊδία και η σκηνοθεσία. Μην ξεγελιέστε από ύπουλα ή μωρά λόγια. Η λευτεριά δε χαρίζεται! Κατακτιέται! Αυτό σας φωνάζουν από τους ιερούς τάφους τους, οι τριακόσιοι του Λεωνίδα, οι αρματωλοί κι οι κλέφτες του 1821, οι Ήρωες του τετράχρονου αγώνα μας κατά των κατακτητών, οι αδούλωτοι Αθηναίοι του 1944-45! Απ’ άκρο σ’ άκρο, σ’ όλη την Ελλάδα, ας αντηχήσει το σύνθημα:

–              Να φύγουν οι Άγγλοι κατακτητές από τη χώρα μας!

–              Να μείνουμε ελεύθεροι, μόνοι μας να λύσουμε, με ομαλό και ειρηνικό τρόπο, τα εσωτερικά μας ζητήματα. Ελεύθεροι και ανεξάρτητοι, να κάνουμε το δημοψήφισμα, για ν’ αποφασίσει ο λαός, αν θέλει τη μισητή Βασιλεία, που επιδιώκει να μας επιβάλει ο νέος κατακτητής, ή τη Δημοκρατία.

–              Να γίνουν ελεύθερες εκλογές για Συντακτική Συνέλευση.

–              Να ξαναχτιστούν τα καμένα σπίτια. Να ενισχυθεί οικονομικά ο λαός. Να τιμωρηθούν αμέσως οι δοσίλογοι. Να μη δικαστεί ούτε ένας Ελασίτης. Να αφεθούν ελεύθεροι όλοι OL κρατούμενοι στο εσωτερικό και στο εξωτερικό αγωνιστές. Να αποκατασταθούν οι Λαϊκές Ελευθερίες. Να αφεθεί ελεύθερος ο τόπος, να προκόψει και να πολιτιστεί!

ΕΛΑΣΙΤΕΣ

Εμπρός στον αγώνα για τη Λευτεριά και τη Δημοκρατία! Ξαναρπάξτε το όπλο και ξανακαταταγείτε στον ΕΛΑΣ!

ΕΑΜΙΤΕΣ

Μην ξεχνάτε τις βασικές επιδιώξεις του ΕΑΜ, που από την αρχή της ίδρυσής του διακήρυξε. Υποσχεθήκατε στο λαό Εθνική Απελευθέρωση -και Λαϊκή Κυριαρχία. Μην αναιρέσετε τώρα τις υποσχέσεις σας! Μην τον προδώσετε! Συνεχίστε την πάλη ώσπου να κερδηθούν και τα δυο!

ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Υπήρξατε και είστε οι πρωτοπόροι του ιερού Εθναπελευθερωτικού και Λαοαπελευθερωτικού Αγώνα. Μην αρνηθείτε τώρα τον πρωτοποριακό σας ρόλο! Οδηγήστε το Έθνος και το λαό ως την πλήρη νίκη τους!

Αγγλικέ λαέ, Λαοί των Ενωμένων Εθνών

Υψώνουμε και σε σας φωνή διαμαρτυρίας για τη νέα δουλεία, που μας επιβάλλει η συντηρητική Αγγλική Ολιγαρχία. Σας καλούμε να σταθείτε στο πλευρό μας. Βοηθήστε μας να νικήσουμε! Η νίκη μας είναι και δική σας νίκη!

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες

Εμπρός, να συνετίσουμε στρατιωτικά και πολιτικά τον αγώνα, ώσπου να φύγει κι ο τελευταίος Άγγλος από την Ελλάδα. Κάθε τίμιος Έλληνας, κάθε τίμιος άνθρωπος, έχει ιερή εθνική υποχρέωση να ταχθεί κάτω από τη σημαία μας.

Ας αντηχήσει και πάλι στην πράξη, η νικήτρια κραυγή.

–              Θάνατος στο Φασισμό — Λευτεριά στο λαό!

–              Ζήτω η καινούρια μας εξέγερση!

–              Ζήτω ο καινούριος μας ΕΛΑΣ!

–              Ζήτω το Μέτωπο Εθνικής Ανεξαρτησίας!

 

(Πηγή: Γρ. Φαράκου: Άρης Βελουχιώτης- Το χαμένο αρχείο- Άγνωστά κείμενα, εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, Αθήνα 1997, σελ. 359- 362)

 

3   Ο όρκος

του Αντάρτη του Νέου ΕΛΑΣ

Εγώ παιδί του εργαζόμενου ελληνικού λαού νιώθω βαθιά τη σκληρή σκλαβιά, καταπίεση και εκμετάλλευση του νέου καταχτητή, των Άγγλων και της ελληνικής αντίδρασης της μεγαλοκεφαλαιοκρατίας.

Πιστεύω

α) ότι η συμφωνία της Βάρκιζας, τελευταίο και εγκληματικό λάθος σειράς άλλων δεξιών και «αριστερών» οπορτουνιστικών τακτικών λαθών της καθοδήγησης του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, οδήγησε στην άρνηση της πάλης για την πραγματοποίηση των σκοπών του Ε.Α.Μ. και στην υποταγή του λαού μας στους ντόπιους και ξένους ληστές·

β) ότι η ξενική κατοχή (οιουδήποτε ξένου) και επέμβαση στη ρύθμιση των εσωτερικών οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων εμποδίζει τη λύση τους πάνω σε λαοκρατική βάση, κρατά την οικονομία της χώρας και το λαό μας στο κατώτερο επίπεδο από όλους τους άλλους λαούς και οδηγεί αναπόφευκτα σε νέες τυχοδιωκτικές πολεμικές περιπέτειες·

γ) ότι η πάλη για την ολοκλήρωση των σκοπών του Ε.Α.Μ. και την πραγματοποίηση μιας πλήρους εθνικής ανεξαρτησίας πρέπει να συντελεστεί μέσα στα οργανωτικά πλαίσια ενός πραγματικού και συνεπούς μετώπου εθνικής ανεξαρτησίας (Μ.Ε.Α.) με όλες τις μορφές και στην πρώτη γραμμή με τη μορφή της ένοπλης πάλης.

Γι’ αυτό αποφασίζω

να καταταγώ στον ανασυγκροτούμενο ΕΛΑΣ (Εθνικό Απελευθερωτικό Λαϊκό Στρατό – Νέον, Ε.Λ.Α.Σ.-Ν.).

Ορκίζομαι

α) ότι δεν θ’ αποχωριστώ από τους συναγωνιστές της ομάδας μου, δεν θα φύγω απ’ τον ΕΛΑΣ-Ν και δεν θα εγκαταλείψω τον ένοπλο αγώνα, πριν πραγματοποιηθούν Οι σκοποί του ΜΕΑ και ΕΛΑΣ- Ν., ήτοι η απομάκρυνση και του τελευταίου Άγγλου στρατιώτη από την Ελλάδα και η δημοκρατική λύση των προβλημάτων της χώρας·

β) ότι θα συμπεριφέρομαι απέναντι του λαού σαν πραγματικός λαϊκός αγωνιστής και δεν θα κάνω καμιά πράξη, που να εκθέτει το ΜΕΑ και ΕΛΑΣ-Ν στα μάτια του λαού μας.

Συναισθανόμενος ότι αποτελώ μέλος ενός συνόλου που λέγεται και είναι στρατός, ο οποίος χωρίς μια τέτοια πειθαρχία δεν μπορεί να επιτελέσει το πολεμικόν του έργο

Παραδέχομαι χωρίς κανένα ενδοιασμό και εκ των προτέρων να χαρακτηριστώ ως επίορκος και προδότης των συμφερόντων του έθνους και του λαού μας και γι’ αυτό να μου επιβληθεί η εσχάτη των ποινών (θάνατος) αν παραβώ τον όρκο τούτο.

Κάπου 27/5/45 

Οι ορκισθέντες

Ονοματεπώνυμο                                                  Ψευδώνυμο

1. Χρηστός Κάψος                                                  Τρομάρας

2. Χρυσόστομος Χριστάκος                                    Πηνειός

3. Γεώργιος Κάλιος                                                       […]

4. Ευάγγελος Καλαμπάκας                                     Αθάνατος

5. Γεώργιος Αντωνίου                                           Κρανιάς

6. Αθανάσιος Ντέλλας                             Πορτιάτης

7. Αθανάσιος Βά[…]                                              Βοργιάς

8. Κωνσταντίνος Παντούλος                                    Κέρβερος

9. […] […]                                                              Αραπάκος

10. Απόστολος Τόλιας                             Άγραφος

11. Γεώργιος Σταυρίδης                                               Αράπης

12. Ευάγγελος Ζάκκας                                    […]

13. Αντώνιος Γαλάτης                                 ‘Ιταμός

14.                                                                             […]

15. Γιάννης Μπαλούτσος                                            […]

16. [ .]                                                                   [ ]

17. Δη μητριός Τόλιας                                  […]

18. Στυλιανός Μπέκος                          Σγούρος

19. […] […]                                                            […]

20. Αλκιβιάδης […]                                                  […]

21. Βάιος Ζαμπαθάς                                       Καστανός

22. Θεοδόσιος Τόλης                                         Καμπίσιος

23. Βελισάρης Παντοιίλας                                      […]

24. Ευάγγελος Παντόφλας                                     […]

25. Χαράλαμπος Μαγγάτος

26. Δημήτριος Γιαννουλάκος

27. Φώτιος                                                         […]

28. Απόστολος Κρούκος

29. Μιχαήλ Νταχοΰλας

30. Τάκης Γισβανίχης ή Τρικοΰπης

[Δεύτερη ορκωμοσία]

19/4/45

Οι ορκισθέντες

Ονοματεπώνυμο

1. Ευάγγελος Γκονεζος

2. Χαρίσης Ζδράβος

3. Αθανάσιος Αναστασίου

4. Κων/νος Παπαναστασίου

5. Γεώργιος Λάμπρου

6. Στέργιος Τζενέρος

7. Δέσπω Αγόρου

8. Σωκράτης Μούσιος

  

[Τρίτη ορκωμοσία]

Κάπου 2/6/45

Οι ορκισθέντες

Ονοματεπώνυμο                                      Ψευδώνυμο

1. Γεώργιος Ζαμπακάς                Κανάρης 

2. Μενέλαος Σπυρόπουλος                      Μάρκος

3, Στέφανος Πλιάτσικας                            Νικήτας

4. Σωτήριος Χάψας                                  Βόλγας

5. Κων/νος Μπώρφης                                 [-]

6. Κων/νος Τσιούνης                           Λεκαβετός

7. Κων/νος Μποκοβάλας                        Θεσσαλός

8. Δημητριός Λογοθέτης                           Βύρων

9. Δημητριός Αργυρίου                   Κακαΐνης

10. Τρύψωνας […]                                        Σταβρέκας

11. Κων/νος Λάμπρος                             Τσαπουρνιάς

12. Αθ. Κουφοχρήστος                 Καραϊσκάκης

13. Ιωάννης Απόχας                                   Αγραφιώτης

14. Τέλης Ν. Μπούσης                        Ερμής

15. Γεώργιος Ν. Βάσκος                     Ντελής

16. Αθαν. Μ. Μπλότσος

17. Ευάγγελος Ηλ. Γιαννουτάκος                       Λιθαργιότης

 

Ο Φαράκος γράφει: α) Από τις πρώτες μέρες της νέας του εξόρμησης, ο Άρης καθιέρωσε και, την ορκωμοσία των νεοπροσερχομένων για κατάταξη στον ΕΛΑΣ-Ν. Η ορκωμοσία διεξαγόταν κατά ομάδες, μόλις, δηλαδή, συγκεντρωνόταν ένας αριθμός νέων ανταρτών. Στην κάθε ορκωμοσία συντασσόταν ένα είδος πρωτοκόλλου: Σ’ ένα χειρόγραφο του Όρκου έμπαινε κάτω ο τόπος («κάπου») και η ημερομηνία. Ακολουθούσε η καταγραφή των ορκισθέντων, ονοματεπώνυμο, ψευδώνυμο, σε ορισμένες περιπτώσεις κι οι υπογραφές τους.

β) Έχουν βρεθεί εννέα τέτοια χειρόγραφα. Τα 5 (σε καρμπόν χειρόγραφο του Άρη) είναι αχρησιμοποίητα. Από τα υπόλοιπα 4 που αντιστοιχούν σε ορκωμοσίες και έχουν ονόματα, δημοσιεύονται τα τρία, στα οποία μπορούσαν να αναγνωσθούν περισσότερα ονόματα. Δυστυχώς, είναι, γενικά, κυρίως ως προς τα ονόματα, κακογραμμένα και, λόγω του χρόνου, δυσανάγνωστα. Συνολικά, είχαν καταγραφεί 92 ονόματα και κάλυπταν ορκωμοσίες με ημερομηνίες από 24.2.1945 μέχρι 2.6.1945.

 

(Πηγή: Γρ. Φαράκου: Άρης Βελουχιώτης- Το χαμένο αρχείο- Άγνωστά κείμενα, εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, Αθήνα 1997, σελ. 380- 383)

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας