Εργατικός Αγώνας

«Σωστός» καπιταλισμός

«Πολλά έχουν δει τα μάτια μου

 μα αυτό μου φέρνει τρόμο»

Νίκος Καββαδίας

 

Συχνά ακούμε εδώ και χρόνια στον ευρύτερο ΣΥΡΙΖΑίικο χώρο να λένε ότι πρέπει πρώτα να φτιάξουμε «σωστό» καπιταλισμό κι ύστερα βλέπουμε…

Φαίνεται πως εκεί αρχίζει και τελειώνει η βαθύτερη επιθυμία αυτού του πολιτικού χώρου.

Ο λόγος που θα ασχοληθούμε με αυτό το σύνθημα, στο παρόν άρθρο, είναι πως ανήκει σε μια κατηγορία λογικοφανών συνθημάτων, που είναι στρατευμένα στην υπηρεσία της αποδοχής του σύγχρονου παραλογισμού.

Αν ζούσαμε στο 1909, θα μπορούσε ένα τέτοιο σύνθημα να ακούγεται λογικό.

Όμως στο 2019, μετά από δυό παγκόσμιους πολέμους, τον ψυχρό πόλεμο, εκατοντάδες ανοιχτές και υπόγειες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, μεθοδευμένους εμφυλίους πολέμους, οικονομικές λεηλασίες χωρών και τόσα άλλα, το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι πως αυτός είναι ο καπιταλισμός, ολόσωστος.

Αυτά σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο του σχετικού συνθήματος.

Όμως ο σύγχρονος καπιταλισμός και τα παρακλάδια του, δεν διαθέτουν συνθήματα που να πείθουν μέσα από την πραγματικότητα και τη λογική της.

Η αποτελεσματικότητα των συνθημάτων του βρίσκεται στο γεγονός ότι αυτά περνάνε σαν απολίτικα, ιδεολογικά ουδέτερα και λογικοφανή σε ένα πρώτο άκουσμα. Με αυτό το τέχνασμα, απενεργοποιούν τον έλεγχο της συνείδησης. Κι έτσι περνάει ο συστημικός παραλογισμός, σαν αυτονόητος και μάλιστα υιοθετημένος έτσι από τον καθένα ώστε να νομίζει ότι είναι δική του γνώμη.

Η υποτιθέμενη αντικειμενικότητα γίνεται ο καλύτερος μεταπράτης της πιο στρεβλής και παράλογης συστημικής υποκειμενικότητας. Παράλογης, γιατί είναι από την κατασκευή της απολίτικη και ανιστόρητη. Η σύγχρονη συστημική προπαγάνδα δεν απευθύνεται στο λογικό, αλλά στο υποσυνείδητο μέρος των ανθρώπων. Τα συνθήματα, μαζί με τις εικόνες, κατασκευάζουν ένα επίπλαστο πλαίσιο αντίληψης του πραγματικού. Πρόκειται για μαζική παράκρουση.

Κι όσο η ανέχεια θα βαθαίνει, τόσο θα αυξάνεται αυτή η εικονική πραγματικότητα. Όσο οι νέοι άνθρωποι δεν μπορούν να οραματιστούν τη ζωή τους, τόσο οι διαφημιστικές φαντασιώσεις του τύπου «ζήσε τη στιγμή», όσο άτοπες είναι, τόσο τόπο πιάνουν, στα μυαλά των νέων. Γιατί ένας από τους κεντρικούς στόχους του σημερινού συστήματος είναι οι νέοι άνθρωποι να μην έχουν παρελθόν και μέλλον, αλλά μετέωροι να γυρνάνε γύρω από την αυτοαναφορικότητά τους, σαν τους σκύλους που κυνηγάνε την ουρά τους χωρίς ποτέ να την πιάνουν.

Γι᾽ αυτό πρέπει σήμερα να ξεχωρίσουμε αποφασιστικά το όραμα από την φαντασίωση. Η φαντασίωση είναι η διαστροφή του οράματος.

Όσο για τον ρόλο της καιροσκοπικής αριστεράς, μας είναι γνωστός από παλιά. Το κοινό γνώρισμα των συνθημάτων που κατέβαζε πάντοτε ήταν «να πετάνε τη μπάλα έξω από το γήπεδο» της πραγματικής σύγκρουσης κεφαλαίου και εργασίας. Γι᾽ αυτό κάθε τόσο στοχοποιούν την πατριαρχία, τον σεξισμό και οτιδήποτε άλλο εκτός από τον καπιταλισμό. Μια ζωή αποσυσχετίζουν τα μερικά φαινόμενα από το σύστημα που τα γεννάει. Για την ακρίβεια, γίνονται λαγοί του συστήματος, με εργολαβική αποστολή να ξεμπερδεύει το σύστημα από ξεπερασμένες μορφές του και να ανοίγει ο δρόμος στις επόμενες.    

Αλλά μόνο για χρήσιμους ηλίθιους δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς.

Χρήσιμοι ναι, αλλά και παμπόνηροι, γιατί ξέρουν πολύ καλά να ανταλλάσσουν τις υπηρεσίες τους στο σύστημα, με μερίδια, στην κατανομή του πλούτου και της εξουσίας και μάλιστα, χωρίς να χάνουν την αντισυστημική προβιά τους.

Η πάγια κριτική από τα αριστερά τούς κατηγορεί για αποπροσανατολισμό του λαού. Όμως απ᾽ ό,τι φαίνεται, οι τύποι αυτοί προσανατολίζουν μεθοδικά όσους μπορούν, για έναν «σωστό» επιτέλους καπιταλισμό!

 

ΟΜΑΔΑ ΛΟΓΟΥ «ΔΑΙΜΩΝ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ»

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας