Εργατικός Αγώνας

Μυκηνών Επιτύμβιον…

(Με το ύφος του Κ Π. Καβάφη, κι απ’ αφορμή την πυρπόληση του αρχαιολογικού χώρου των Μυκηνών).

Από το φίλο και σύντροφο Νίκο Παπακωσταντίνου πήραμε το παρακάτω σημείωμα και το δημοσιεύουμε.

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, στελέχη και αναγνώστες του “Εργατικού Αγώνα”. Πριν δέκα περίπου μέρες, μια πυρκαγιά έφτασε ως τον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών, αφήνοντας τα σημάδια της πάνω στα κυκλώπεια τείχη που μας κληροδότησαν οι αιώνες. Την 1-9-2020, με άρθρο του στο μπλογκ ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ ένας εξαιρετικός κομμουνιστής δημοσιολόγος και χρονογράφος της εποχής μας, που υπογράφει τα κείμενά του ως “mitsos 175”, εξέφρασε τη δίκαιη οργή του για την πυρπόληση του αρχαιολογικού χώρου , για το γεγονός ότι οι ιθύνοντες τον άφησαν στην τύχη του άνευ έγκαιρης – προληπτικής αντιπυρικής προστασίας, κυρίως όμως για την ανεκδιήγητη δήλωση της υπουργού πολιτισμού, που ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίστηκε πως δεν έγινε δα και κάτι φοβερό στις Μυκήνες, απλώς “θόλωσε κάπως το … πούσι” (sic!!!) του μνημειακού χώρου. Έτσι ο εκλεκτός σύντροφος αρθρογράφος εξέφρασε τη δέουσα οργή του μέσα από την επίκληση στο άρθρο του των… αθάνατων στίχων του Νίκου Καββαδία:

Έπεσε το πούσι αποβραδίς

-το καραβοφάναρο χαμένο-

κ᾿ έφτασες χωρίς να σε προσμένω

μες στην τιμονιέρα να με δεις… 

Ενώ στη συνέχεια, ο mitsos 175 σχολιάζει το συμβάν, παρωδώντας τους προαναφερθέντες στίχους, ως εξής:

«Άρπαξε φωτιά το πούσι μας και κάηκε! Και μαζί κάηκε η κυβέρνηση και τα πουλημένα ΜΜΕ. Κι αυτοί οι απατεώνες να γίνουν στάχτη και μπούλμπερη, οι Μυκήνες τι φταίνε; Ο κόσμος έχει εξοργιστεί όχι μόνο για την αδιαφορία της ΝΔ, που έκαψε έναν από τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους, αλλά για την προσπάθεια κουκουλώματος και τις εντελώς ηλίθιες, προκλητικότατες δικαιολογίες των αχρήστων κι επικίνδυνων της γαλάζιας συμμορίας. “Κάηκε το πούσι και το πολύ πολύ οι επισκέπτες να βλέπουν λίγο μαύρο”! Είπε η ανεκδιήγητη Μενδώνη και είναι ακόμα υπουργός!…»

(Βλ.: Πούσι καπέλο. Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Τρίτη, 1 Σεπτεμβρίου 2020 | 5:41 μ.μ. http://tsak-giorgis.blogspot.com/2020/09/blog-post_61.html ).

Εγώ πάλι βλέπω το συμβάν κάπως διαφορετικά. Εδώ, αγαπητέ μου, mitso 175, αγαπητοί σύντροφοι και συναγωνιστές όλων των χωρών και τάσεων του Κομμουνιστικού μας κινήματος, χρειάζεται, κατά τη γνώμη μου, μάλλον μια διαφορετική μορφή στίχου, μια μορφή…ποίησης, ας πούμε στο στυλ του μοναδικού κι ανεπανάληπτου …Κ.Π. Καβάφη.

Π.χ. για δείτε το παρακάτω δείγμα γραφής, που ‘αφιερώνω’ σε όλους τους υπεύθυνους για την πλημμελή φύλαξη των αρχαιολογικών μας μνημείων, τόσο από τον κίνδυνο της φωτιάς όσο και κάθε άλλο κίνδυνο:

 

Μυκηνών Επιτύμβιον…   

        

    Μυκήναι αι πολύχρυσοι και εκάησαν

 πρώτην φοράν επί καθόδου Δωριέων.

Έπειτ’ η γης τες κάλυψε για αιώνας,

για να τες σώσει από επιδρομάς βαρβάρων,

 Περσών και Γαλατών και Γότθων και Βανδάλων.

 

 Επί επιδρομής του Ιμπραήμ, σατράπου Αιγυπτίων

 ο τύραννος δεν ηύρε τας Μυκήνας

 μήτε την Πύλην των Λεόντων για να καύσει.

Καλά κρυμμένη εσώθηκε και τούτη

 και του άνακτ’ Αγαμέμνονος του Ατρέως

 η προσωπίς εκείνη

 η νεκρική,

 η χρυσή,

 που μένει στους αιώνας

 για να την βλέπουν γενεές θνητών ανθρώπων

 και σκεπτικές βαθέως να στέκουν

 και με δέος

 μπρος στην φθοράν του πανδαμάτορος

και του αδηφάγου χρόνου,

 δυνάστου μέγα, που  δεν φείδεται του ανθρώπου

 και ουδέν θνητόν αφήνει επί της γης αιώνιον…

 

Γλύτωσαν πάλι αυτά τα τείχη

 τα κυκλώπεια

 και την επιδρομήν των φασιστών κατακτητών,

 των μαύρων

 χιτλερικών ορδών

βαριά σιδηροφράκτων,

μάστιγος στυγεράς του εικοστού μας,

 μα και παντός ανεξαιρέτως του Αιώνος…

 

 Κι εκάησαν ατίμως τώρα εκ νέου

 αυτές εδώ αι αγέρωχοι, Μυκήναι

και προς ντροπήν αιώνιον της Ελλάδος,

 επί υπατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη,

επί εποχής ευρωκρατών και αμερικάνων

 κι επί υπουργίας της Μενδώνη αρχαιολόγου…

 

 Αυγούστου φθίνοντος,

στο πρώτον τούτο πέμπτον

 του εικοστού πρώτου, φαυλεπίφαυλου αιώνος,

κι επί απωγείου της υψηλής τεχνολογίας…

 

Σε  μια εποχή που όλα τα εμέτρων με το χρήμα

 και που εξετίμων αναιδώς  πως προστασία

 μνημείων αρχαίων,

 και τειχών μαζί και τάφων,

 κόστος βαρύ, κόστος δυσβάστακτον λογάται

σπατάλη  που πολλά στοιχίζει κρινομένη

 εν σχέσει προς το κέρδος που αποδίδει

 το χρήμα τούτο, αν πάγει ανεξαιρέτως

 εις σοβαράς, προσοδοφόρους … ‘επενδύσεις’,

εις μετοχάς τουτέστι,

ομόλογακαι εξωχωρίους,

 ή και σε τόσας άλλας …εταιρείας

των εγχωρίων και  αλλοδαπών

 σπουδαίων αρχόντων…

 

 Οι Λέοντες από το υπέρθυρον της Πύλης

 περίλυποι  αντίκριζον τας φλόγας

 και εν μέσω του καπνού εσυλλογούντο

μην τάχα επί βαρβάρων, επί Γότθων,

επί Οθωμανών, μαζί κι επί Μπραΐμη

ήτο καλύτερος

 και προτιμότερος ο βίος,

 παρά επί Κυριάκου και Μαρέβας

 και επ’ υπουργίας της Μενδώνη αρχαιολόγου,

 που μας προκόψαν δα κι αυτοί κι όλοι οι δικοί των…

 

 “Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους;

 Μπροστά στους τωρινούς ημών δυνάστας

 οι άνθρωποι εκείνοι,

οι βάρβαροι όπως λέγουν,

 ίσως και να ‘ταν μία κάποια λύσις!”… 

 

 

Στιχάκια άνευ τεχνικής αξίας θα μου αντιτάξουν κάποιοι   σύντροφοι, δικαίως απαιτητικοί ”επί της τέχνης ποιήσεως”.

Σύμφωνοι, αλλά, διάολε,  πώς αλλιώς να μιλήσεις και τί να πεις στους καιρούς της πιο ξετσίπωτης βαρβαρότητας;

 

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2020.

Ν.Π. Βόλος

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας