Εργατικός Αγώνας

Τα θρησκευτικά ποσοστά ως μέθοδος θεραπείας

Γράφει ο Κώστας Γρηγοριάδης

Σε πρωινή εκπομπή του mega η Λ. Κανέλλη τοποθετήθηκε, εκτός των άλλων, για το ρόλο που μπορεί να παίξει η πίστη στη θεραπεία ασθενών επικαλούμενη αόριστα κάποια ιατρική έρευνα επί του θέματος.

Μάλιστα σημείωσε ότι αν ασθενείς και γιατροί πιστεύουν τα αποτελέσματα της θεραπείας, ανεβαίνουν σε θεαματικά ποσοστά.

Αν πιστεύουν μόνο οι ασθενείς αλλά δεν πιστεύουν οι γιατροί τα ποσοστά πέφτουν, ενώ αν δεν πιστεύουν ούτε οι μεν αλλά ούτε και οι δε, τότε κλάφτα Χαράλαμπε.

Προφανώς όλα αυτά τα είπε στα πλαίσια της…ευεργετικής επίσκεψης των λειψάνων της Αγίας Βαρβάρας στο ογκολογικό τμήμα του Αγίου Σάββα, κατ’ εντολή βέβαια του υπουργού υγείας.

Θέμα που έδειξε εν έτη 2015 ότι λογικές εκατοντάδων χρόνων πίσω, ζουν και βασιλεύουν.

Δε θα υπεισέλθω στο ζήτημα της μεταφυσικής πίστης μιας και εμπεριέχει και φιλοσοφικής τάξης ζητήματα και είναι επιλογή αναφαίρετη για κάθε άνθρωπο.

Αρκεί αυτή του η επιλογή να μην πέφτει θύμα αυταπατών αλλά κυρίως εκμετάλλευσης.

Το ζητούμενο σε αυτό μου το κείμενο είναι οι τοποθετήσεις μια δηλωμένης “κομμουνίστριας” (βαρύ πράγματι το φορτίο της λέξης) μέλους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚΕ, έστω και ως συνεργαζόμενης, η οποία πιστεύει ταυτόχρονα και στην μεταφυσική εξέλιξη της φύσης και κατ’ επέκταση του ανθρώπου, ενώ ταυτόχρονα παλεύει με ένα κόμμα που κοσμοθεωρητικά υποτίθεται υπερασπίζεται, με βάση τον Μαρξισμό, το ακριβώς αντίθετο.

Ούτε κι αυτό το κρίνω, γιατί και πάλι αναφαίρετο το δικαίωμα του ανθρώπου στις αντιφάσεις του.

Με εξέπληξε και αυτός είναι ο λόγος που καταθέτω τις απόψεις μου, η αναστροφή της ίδιας της επιστήμης στο χώρο της ιατρικής για να εξηγηθεί το μεταφυσικό δοκούν της Λιάνας Κανέλλη.

Όσοι γνωρίζουν από τη ψυχολογία των ασθενών που μάλιστα ταλαιπωρούνται από σοβαρότατες ασθένειες, θα γνωρίζουν πόσο τους καθιστά ευάλωτους ο φόβος του θανάτου.

Σοβαρό είναι το ζήτημα στο επίπεδο της κουλτούρας που έχει ο ασθενής για να αντιπαλέψει τα τεράστια προβλήματα που του δημιουργεί η ασθένειά του.

Επίσης θα πρέπει να σημειωθεί ότι στον πόλεμο για την ίαση έχει συμβάλει η πρόοδος που έχει γίνει τόσο στον τομέα του φαρμάκου, όσο και της ίδιας της ιατρικής έρευνας, ώστε έχει καταλήξει να κάνει “θαύματα” όχι του επιπέδου “άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει” αλλά της σκληρής και επίπονης επιστημονικής μελέτης.

Όλα αυτά άραγε έχουν ξεχαστεί από την κομμουνίστρια βουλευτή ή ταυτίζονται με τις δηλώσεις για το ίδιο θέμα του ανεκδιήγητου Μιχελογιαννάκη;

“Αν πιστεύουν ασθενείς και γιατροί τότε ανεβαίνουν τα ποσοστά της θεραπείας” μας επισημαίνει και δείχνει να το πιστεύει με απόλυτο τρόπο, κάνοντας να νιώθουν ενοχή όσοι ενδεχόμενα δεν πιστεύουν.

Μια επίσκεψη σε νοσοκομεία σε κάνει να βλέπεις την καθημερινή πάλη των γιατρών που παλεύουν να σώσουν και να κάνουν καλά δύσκολες ή εύκολες περιπτώσεις.

Εκείνη την ώρα ο γιατρός πολεμάει με όπλο την επιστήμη του, αν κάποιος έχει στην τσέπη του και καμιά εικόνα, αυτό δεν αλλάζει δραματικά τα πράγματα.

Το Α και το Ω, είναι τα όπλα της επιστήμης του και ο όρκος στον Ιπποκράτη.

Το ανάθεμα στον άπιστο γιατρό ξεχνάει ότι το ρίχνει και στους κομμουνιστές γιατρούς που κάνουν με αυταπάρνηση το ιατρικό τους καθήκον χωρίς να πιστεύουν;

Ξεχνάει ότι καταλήγει να είναι κομπογιανιτισμός η μεταφυσική πίστη όταν εκφέρεται από το στόμα της και μάλιστα στο όνομα μιας γενικά και αόριστα ιατρικής έρευνας, που δεν ξέρουμε ούτε ποιος την έκανε αλλά και ούτε ποια ήταν τα κίνητρά του;

Ας φανταστεί την περίπτωση που κάποιοι πιστοί σε κάποιο δόγμα δεν επιτρέπουν την μετάγγιση αίματος, υπερασπίζεται και αυτό;

Ξεχνάει ότι πηγαίνουμε πριν και από τον διαφωτισμό υπερασπιζόμενοι, όχι την πίστη, αλλά το θέσφατο και προαπαιτούμενο ότι χωρίς αυτήν πεθαίνεις;

Όχι, δεν τα ξεχνάει, απλά ρίχνει νερό στο μύλο του σκοταδισμού εν έτη 2015.

Γιατί το κάνει ας μας το πει η ίδια, δεν είμαι αφελής να πιστεύω όμως ότι δεν το ξέρει.

Εν κατακλείδι ας θυμηθούμε τον Αϊνστάιν: «Η λέξη θεός δεν είναι για μένα τίποτα περισσότερο από την έκφραση και το προϊόν της ανθρώπινης αδυναμίας, ενώ η Βίβλος δεν είναι παρά μια συλλογή από αξιότιμους αλλά πρωτόγονους θρύλους, οι οποίοι είναι παρόλα αυτά μάλλον παιδαριώδεις»έγραψε ο θεμελιωτής της θεωρίας της Σχετικότητας. «Καμία ερμηνεία, όσο δεξιοτεχνική κι αν είναι, δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό»συμπλήρωσε.

Ας θυμήσουμε και τον σπουδαίο αστροφυσικό Στίβεν Χόνγκιγκ: «Δεν υπάρχει Θεός.

Πριν αναπτύξουμε τις επιστήμες, ήταν φυσικό να πιστεύουμε ότι ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν. Τώρα όμως, η επιστήμη προσφέρει μια πιο πειστική εξήγηση από τα θαύματα των θρησκειών.

Όταν έγραφα στο Χρονικό του Χρόνου πως, επιτυγχάνοντας μια ενοποιημένη θεωρία των φυσικών νόμων, οι επιστήμονες θα μπουν στο μυαλό του Θεού, εννοούσα πως θα γνωρίσουν όλα όσα θα γνώριζε και ο Θεός -αν υπήρχε. Όμως κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει. Είμαι άθεος».

Επίσης τον Λένιν: «Η θρησκεία είναι μια από τις μορφές πνευματικής καταπίεσης, που παντού και πάντοτε βάραινε τις λαϊκές μάζες, τις τσακισμένες από την αιώνια δουλειά για τους άλλους, την ανέχεια και τη μοναξιά. Η αδυναμία των τάξεων που υφίστανται την εκμετάλλευση στην πάλη ενάντια στους εκμεταλλευτές γεννάει αναπόφευκτα την πίστη για μια καλύτερη μετά θάνατον ζωή, όπως ακριβώς και η αδυναμία του αγρίου στην πάλη με τη φύση γεννάει την πίστη στους θεούς, στους διαβόλους, στα θαύματα κτλ».

Και στο τέλος ας μνημονεύσουμε την περιεχτική φράση του Κάρολου Μαρξ για τη«θρησκεία ως όπιο των λαών».

Όσο για εμάς τους άθεους ένα έχω να πω: να είμαστε τυχεροί να μην αρρωστήσουμε γιατί αλλιώς τη βάψαμε.

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας