Εργατικός Αγώνας

Περί ελεεινών και τιποτένιων λόγος

Γράφει ο Γιώργος Αθανασίου

Φαίνεται πως ο ελληνικός αθλητισμός είναι ο αγαπημένος χώρος κάθε «αλέκτορα»: τα πάντα διαψεύδονται πριν εκείνος να προλάβει να λαλήσει όχι τρεις αλλά μια φορά.

“Το μπάσκετ είναι φάρος που δείχνει το σωστό δρόμο στα υπόλοιπα αθλήματα” δήλωνε ο Στ. Κοντωνής κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου που κατέθεσε. Πριν συμπληρωθεί μια εβδομάδα από τις δηλώσεις αυτές, το φως του «φάρου» θάμπωσε από τις on camera αλητείες ενός εκ των «φωτοδοτών» του αθλήματος, του Δ. Γιαννακόπουλου.

Τα γεγονότα γνωστά στο πανελλήνιο. Ο Γιαννακόπουλος έγινε έξαλλος από τη δράση και τη συμπεριφορά του Β. Σπανούλη και ως γνήσιος «φίλαθλος» επιτέθηκε κατά της μητέρας, της συζύγου και των παιδιών του αθλητή απειλώντας τους με βιασμό και θάνατο. Τα αίσχη του αποτυπώθηκαν σε βίντεο.

Αυτές οι αισχρές φράσεις έκαναν το γύρο του κόσμου και εξευτέλισαν τον ελληνικό αθλητισμό για πολλοστή φορά. Ως να μη συνέβαινε τίποτα, ο «φίλαθλος» επέστρεψε στο παρκέ και έκανε δηλώσεις στο συνδρομητικό κανάλι ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία του Σπανούλη αποκαλώντας «ελεεινό» και «τιποτένιο» εκείνον που του καταράστηκε την οικογένεια σε θάνατο. Να σημειωθεί πως ο οπαδικός στρατός του Δ. Γιαννακόπουλου είχε επιτεθεί στον πάγκο της αντίπαλης ομάδας αναγκάζοντας αθλητές και προπονητές να αναζητήσουν καταφύγιο στα αποδυτήρια. Μετά από όλα αυτά τα… ονειρεμένα ο αγώνας ΔΕΝ διακόπηκε όπως  θα είχε συμβεί σε όποια άλλη χώρα και σε όποιο άλλο άθλημα με τη δικαιολογία πως οι κανονισμοί προβλέπουν διακοπή (και τιμωρία του γηπεδούχου) μόνο αν υπάρξει τραυματισμός. Τι να πει κανείς στη χώρα του παραλόγου;  

Η συνέχεια ακόμα πιο σουρεαλιστική. Ο Στ. Κοντονής αναγκάστηκε να ψελλίσει λίγα λόγια για ποινές που έχουν επιβληθεί και δεν εφαρμόζονται, παραδεχόμενος ουσιαστικά πως ο Γιαννακόπουλος («Δημητράκης» κατά τους οπαδούς της ομάδας του) θα έπρεπε να εκτίει την τιμωρία του αλλά τα αρμόδια όργανα της πολιτείας ανέχονται την ατιμωρησία του. Ποιες είναι όμως αυτές οι ποινές που έχει ο Γιαννακόπουλος; Έχουμε και λέμε:

•   Με την υπ’ αριθμ. 45/4-7-2014 απόφαση του Μ.Δ.Ο. ΕΣΑΚΕ τού επιβλήθηκε ποινή απαγόρευσης εισόδου στα γήπεδα για δέκα μήνες.

•   Με την υπ’ αριθμ. 22/29.07.2014 απόφαση της Ε.ΦΙ.Π. τού επιβλήθηκε η ποινή στέρησης της φίλαθλης ιδιότητας για επτά μήνες.

•   Με την υπ’ αριθμ. 54/31.10.2014 απόφαση του Μ.Δ.Ο. ΕΣΑΚΕ τού επιβλήθηκε ποινή απαγόρευσης εισόδου στα γήπεδα για πέντε μήνες.

•   Με την υπ’ αριθμ. 69/24.12.2014 απόφαση του Μ.Δ.Ο. ΕΣΑΚΕ τού επιβλήθηκε ποινή απαγόρευσης εισόδου στα γήπεδα για δέκα μήνες.

Οι λόγοι είναι πως ο «Δημητράκης» έχει μόνιμο συνήθειο να εισβάλει στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ και, υπό την προστασία της προσωπικής φρουράς του, να απειλεί αντίπαλους παίκτες και παράγοντες, διαιτητές και όργανα του αθλήματος όταν –κατά την κρίση του- η ομάδα του αδικείται. Όλες αυτές τις ποινές τις παρακάμπτει με τη δικαιολογία πως δεν κατέχει πλέον καμιά θέση παράγοντα, είναι ένας «απλός φίλαθλος». Βέβαια, ο «απλός φίλαθλος» επιχείρησε να επαναλάβει τις… «παλικαριές» του και σε διεθνή αγώνα της ομάδας του απειλώντας τον Τούρκο διαιτητή Ρετζέπ Ανκαραλί πως θα βιάσει τη τη μητέρα του, τη γυναίκα και τα παιδιά του μπροστά στα μάτια του. Όμως η Ευρολίγκα δεν είναι ελληνική ομοσπονδία για να μπορεί να την ελέγξει ο «Δημητράκης». Έτσι, ο πέλεκυς έπεσε βαρύς: 150.000 ευρώ πρόστιμο στον «απλό φίλαθλο».

Τελικά, οι σαββατιάτικες ενέργειες του «φιλάθλου» ήταν τόσο ακραίες που ανάγκασαν ακόμα και τον Στ. Κοντονή να «σπάσει τη σιωπή» του. Αυτό δεν πρέπει να ήταν εύκολο για τον υφυπουργό καθώς με τον εν λόγω «φίλαθλο» έχουν κοινές οπαδικές προτιμήσεις και πρόσφατα και πολιτικές (ο Γιαννακόπουλος έχει εκφραστεί ανοιχτά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ θεωρώντας προφανώς πως αυτό το κόμμα μπορεί να προασπίσει καλύτερα τα συμφέροντα της ΒΙΑΝΕΞ). Παρ’ όλα αυτά, ο «Δημητράκης» θύμωσε ακόμα και με την ιδιαίτερα γενικόλογη και άσφαιρη δήλωση Κοντονή και τον χαρακτήρισε «ανεπαρκή και προκλητικό» μέσα από την εφημερίδα που του ανήκει.

Στο σημείο αυτό είναι καλό να κάνουμε κάποιες επισημάνσεις. Ο χώρος του επαγγελματικού αθλητισμού (κυρίως στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ) έχει κατακλυστεί από διάφορα «καλά παιδιά» με ονόματα και πρακτικές μαφίας: Έχουν εμφανιστεί «Ρίνγκο» με περίστροφα, «Αγαπούλες» με φουσκωτούς και απειλές κατά παικτών, «Κοκκαλιάρηδες» με ιδιωτικούς στρατούς, «Καου Μπέοι», «Χοντροί», «Τίγρηδες» και άλλα «λουλούδια».

Όμως, το φαινόμενο «Δημητράκης» είναι μια πολύ ιδιαίτερη και επικίνδυνη κατηγορία. Είναι ο τύπος που με τις οικονομικές και πολιτικές πλάτες της οικογένειάς του έχει ανεβάσει την οπαδική αλητεία στα έδρανα του παράγοντα. Η λέξη «αλητεία» δεν είναι βαριά ούτε δική μας. Ανήκει στον ίδιο που επαίρεται πως είναι ο «εφευρέτης της αλητείας». Ένας χούλιγκαν που με την οικονομική του επιφάνεια εξαγοράζει –μέχρι τώρα, ελπίζουμε- την ατιμωρησία και την ασυλία. Που δεν διστάζει να βρίζει ακόμα και τους προπονητές και παίκτες της δικής του ομάδας (ποιος έχει ξεχάσει την επίθεση κατά του τότε προπονητή του Λ. Σούμποτιτς που ανάγκασε τον τότε πράσινο παίκτη Ντίνο Ράτζα να το χαστουκίσει, μια ενέργεια που προκάλεσε τη ρήξη του Κροάτη με το σύλλογο επειδή έδειρε το «γιο του αφεντικού»;).

Ο Δ. Γιαννακόπουλος θεωρεί κεκτημένο δικαίωμά του την «αλητεία» και την ατιμωρησία. Μάλιστα, δεν έχει ούτε το θάρρος ούτε τη θέληση να ζητήσει ευθέως μια συγγνώμη για τις παρεκτροπές του. Τις τιμωρίες από τα πρώτα του «ντου» στα αποδυτήρια τις αντιπαρήλθε με το νομικίστικο επιχείρημα πως αφού παρέδωσε την ηγεσία σε άλλο πρόσωπο δεν είναι πια παράγοντας και συνεπώς μπορεί να περιφέρεται στα γήπεδα βρίζοντας και απειλώντας ως «απλός φίλαθλος». Και οι κατά τα άλλα αυστηροί τιμητές της νομιμότητας «το έκαναν γαργάρα». Μετά τις σαββατιάτικες ασχημονίες και την κατακραυγή που σηκώθηκε (επειδή τούτη τη φορά υπήρξαν ηχητικά ντοκουμέντα), αρχικά προσπάθησε να μεταθέσει τις ευθύνες στον άνθρωπο που έβρισε και απείλησε. Στη συνέχεια, προφανώς μετά από νομικές συμβουλές, ψέλλισε πως «όσα έγιναν» (από ποιον;) «δεν με εκφράζουν και είναι κάθετα αντίθετα με το τι πρέπει να υπάρχει στον αθλητισμό». Πρόσθεσε πως επικοινώνησε με τον παίκτη υπονοώντας πως του ζήτησε συγγνώμη για τις κατάρες και τις ύβρεις προς την οικογένειά του. Σύντομα αποδείχτηκε πως η «επικοινωνία» ήταν ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή. Δηλαδή, ούτε το θάρρος της συγνώμης δεν επέδειξε.

Δεν έχουμε γνώσεις ψυχολογίας για να ερμηνεύσουμε τα κίνητρα και τις πράξεις του. Και δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να εκλείψει ένα τέτοιο νοσηρό φαινόμενο προτού βρει μιμητές λόγω της παρατεταμένης ασυλίας που απολαμβάνει αυτός ο «φίλαθλος». Η τιμωρία του για τις χυδαίες απειλές κατά γυναικών και παιδιών (αδίκημα που τελείται κατ’ εξακολούθηση) είναι θέμα των δικαστηρίων. Η οριστική αποβολή του από το χώρο του αθλητισμού είναι υπόθεση της αθλητικής οικογένειας. Είναι δικαίωμα της οικογένειάς του (η οποία έχει προσφέρει τόσα στο άθλημα) να αφήνει το όνομά της να αμαυρώνεται από τις ενέργειές του. Μα είναι υποχρέωση της αθλητικής οικογένειας και κυρίως της πολιτείας που κόπτεται για τον αθλητισμό να δώσει ένα οριστικό τέλος σε αυτό το νοσηρό και ειδεχθές φαινόμενο. Η ομοσπονδία να εφαρμόσει τους νόμους και να τον απομακρύνει οριστικά από τους αγωνιστικούς χώρους δια παντός καθώς φαίνεται πως δεν μπορεί να πειθαρχήσει τα όποια πάθη του και να παρακολουθήσει έναν αγώνα ήρεμος. Τα ΜΜΕ να πάψουν να ζητούν δηλώσεις ενός «απλού φιλάθλου» τροφοδοτώντας το πάθος του για δημοσιότητα. Γιατί αν ήθελε το συνδρομητικό κανάλι να βοηθήσει τον ίδιο και το άθλημα, θα έπαιρνε δηλώσεις από απλούς φιλάθλους σαν τον «Νικο Κατσινίκο» ή τον «Τάδε Παπατάδε» όχι από έναν υπότροπο χούλιγκαν.

Η δεύτερη σημείωση που πρέπει να γίνει είναι πως όλη η κριτική αφορά το πρόσωπο του Δ. Γιαννακόπουλου και σε καμιά περίπτωση τον ιστορικό σύλλογο τον οποίο «μαγαρίζει» με τις ενέργειές του. Μακριά από μας η έννοια της συλλογικής ευθύνης ενός χώρου επειδή κάποιος εκπρόσωπός του παρανομεί. Ακριβώς για να τονίσουμε πως τα παραπάνω αφορούν τον «Δημητράκη» κι όχι τον σύλλογο, αφήσαμε ως επίλογο παλιές αντιδράσεις των ίδιων των οπαδών του Παναθηναϊκού στο «φαινόμενο Γιαννακόπουλος»:

«Ο άνθρωπος που οι λογικές και οι πρακτικές του αρχίζουν και τελειώνουν με μπράβους σε οπαδούς που διαφωνούν μαζί του, με απειλές σε φόρουμ οπαδών, με εξώδικα σε συνδέσμους οπαδών, λέγεται Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Οι τρόποι που έχει εφεύρει για να προκαλεί και να διαλύει οτιδήποτε παναθηναϊκό είναι αμέτρητοι. Δεν θα κάνουμε κάποια μακροσκελή ανάλυση της πορείας του, γιατί δεν θα έφτανε ολόκληρος ο απέραντος χώρος του διαδικτύου για να περιγράψουμε το πώς κινείται σαν καταστροφικός διάβολος της Τασμανίας (ο γνωστός TAZ των κινουμένων σχεδίων, ας ψάξει και θα καταλάβει τι εννοούμε), που δεν ξέρει τι θέλει, πώς να το αποκτήσει … Αν εσύ έχεις μάθει σε υποτακτικούς, πληρωμένους γλείφτες και χειροκροτητές δεν σημαίνει πως όλοι είναι έτσι». (Ανακοίνωση του συνδέσμου Green Web Fans, Απρίλιος 2011)

«Εκτός από το να κράζεις τους πάντες και να το παίζεις όλα αυτά τα χρόνια θεματοφύλακας της παναθηναϊκής ιδέας, τι ακριβώς κάνεις, Δημήτρη Γιαννακόπουλε; Εκτός από το να χρησιμοποιείς το όνομα του πατέρα και του θείου σου σε κάθε ευκαιρία, για να αποκτάς το αλάθητο στα μάτια πολλών, τι άλλο κάνεις, Δημήτρη Γιαννακόπουλε;». (Ιστοσελίδα Panathinaikos Press, Μάρτιος 2012).

Σε τελική ανάλυση, είναι κρίμα για τους οπαδούς μιας ομάδας με δεκάδες πρωταθλήματα και κύπελλα στην Ελλάδα και έξι ευρωπαϊκούς τίτλους να έχουν ως «πρόσωπο» τους τον Δ. Γιαννακόπουλο. Γιατί, πολύ απλά, ΔΕΝ τους αξίζει!

***

ΥΓ: Σκόπιμα, για να μην υπάρξει σύγχυση, δεν αναφέρθηκα πρωτύτερα στη χειρονομία του Β. Σπανούλη που –κατά τον Δ. Γιαννακόπουλο- έγινε αιτία για επεισόδια. Η προσωπική μου γνώμη γι’ αυτή είναι πεντακάθαρη. Μια τέτοια ενέργεια δεν θα την έκανε κανείς ψύχραιμος άνθρωπος, ίσως ούτε και ο ίδιος ο παίκτης σε καταστάσεις ηρεμίας και νηφαλιότητας. Δεν πιστεύω, όμως, ότι πρέπει να εξαντλήσουμε την αυστηρότητά μας σε όποιον δεν αντέχει άλλο να βρίζεται εν χορώ η οικογένεια και τα αγαπημένα του πρόσωπα από τους χούλιγκανς που μετατρέπουν μια αθλητική διοργάνωση σε σεξιστική πράξη κατά φύση και παρά φύση εναντίον των αντιπάλων παικτών, παραγόντων και των οικογενειών τους. Όπως κι αν λέγεται ο παίκτης, σε όποιον σύλλογο κι αν αγωνίζεται, όποιοι κι αν είναι οι χούλιγκανς που τον βρίζουν, θα είμαι με το μέρος του και πάντα απέναντι στους υβριστές του.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας