Εργατικός Αγώνας

Οι συντάξεις και ο ρόλος του λαϊκού κινήματος

Γράφει ο Γιάννης Φασουλάς.

Δεν υπάρχει στις μέρες μας εφημερίδα, τηλεόραση ή ηλεκτρονικό μέσο που να μην αναφέρεται καθημερινά στο ζήτημα των συντάξεων.

Όλοι έχουν κάτι να πουν, και η πλειοψηφία αυτών των μέσων προσπαθεί –ως μαντείο των Δελφών– να βγάλει χρησμούς για τις προθέσεις των εταίρων..

Και, φυσικά, ο καβγάς έχει ανάψει για τα καλά ανάμεσα σε κυβέρνηση και ΝΔ, αλλά και με τα υπόλοιπα κόμματα.

Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, ερίζουν για το ποιος ….αγαπάει πιο πολύ τους συνταξιούχους !!

Και όλοι –μα όλοι- σε αυτά τα δύο κόμματα ξέρουν (άλλοι το λένε ευθαρσώς άλλοι φοράν φερετζέ) ότι η αγάπη για τους συνταξιούχους περνά και υπάρχει μόνο μέσα από τις βουλευτικές και τις άλλες εκλογές που έρχονται.

Γιατί ξέρουν ότι με τις συντάξεις για άλλη μια φορά –και περισσότερο από κάθε άλλη φορά– κομμένες, εκλογές δεν κερδίζονται, ενώ από την άλλη το θέμα αυτό μπορεί να αποδειχθεί μια –όχι– βραδυφλεγής βόμβα για το σύστημα.

Πριν πάμε παρακάτω, ας δούμε την ιστορία της υπόθεσης.

Τον Αύγουστο του 2015, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έφερε στην Βουλή προς ψήφιση το τρίτο μνημόνιο, που περιλάμβανε και την υποχρέωση για «λύση» του ασφαλιστικού. Το ψήφισαν 222 βουλευτές.

Εκτός της κυβέρνησης το ψήφισαν ΝΔ–ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ. Οι της κυβέρνησης το ψήφισαν «κλαψουρίζοντας» οι Νεοδημοκράτες με περηφάνεια (βλέπε Άδωνης Γεωργιάδης) και οι Πασόκοι και Ποταμίσιοι δήλωναν και απαιτούσαν από την κυβέρνηση «να φέρει κάτι επιτέλους γιατί κινδυνεύουμε να μας βγάλουν από το ευρώ».

Ακολούθησε ο νόμος Κατρούγκαλου…

Τον Μάη του 2017, ήρθε στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο που επικύρωνε και εξειδίκευε το τρίτο μνημόνιο και τον νόμο Κατρούγκαλου. ΝΔ–ΠΑΣΟΚ–ΠΟΤΑΜΙ ήταν αυτή την φορά ενάντια…

Σήμερα κανείς από αυτούς …δεν θέλει να κοπούν οι συντάξεις που οι ίδιοι ψήφισαν να κοπούν, ενώ δεν λείπουν και οι γελοιότητες τύπου Λεβέντη «να κοπούν οι συντάξεις για να πάρουμε αεροπλάνα» !!

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά, και δυστυχώς δεν θα είναι και η τελευταία, που τα αστικά κόμματα εξουσίας και δορυφόροι τους, άλλα λένε και άλλα κάνουν.

Το ζήτημα όμως σήμερα είναι τι κάνουν τα κόμματα που ήταν και είναι ενάντια, τι κάνουν οι οργανώσεις κομμουνιστικής αναφοράς, τι κάνει το λαϊκό κίνημα, το συνδικαλιστικό κίνημα.

Χωρίς αμφιβολία, πρέπει να αντισταθεί, και να οργανωθεί με την ευκαιρία των συντάξεων, ενώ παράλληλα πρέπει να προβάλει να απαιτεί να διεκδικεί μια ολοκληρωμένη πρόταση που θα απαντά στο σύνολο των προβλημάτων της εργατικής τάξης.

Αν αυτά δεν γίνουν και συνεχιστούν οι γενικοί αφορισμοί, τότε θα δοθεί όλος ο χώρος στην άλλη πλευρά να σπεκουλάρει. Να δώσει «λύσεις», όπως αυτή που ακούγεται για περικοπή στις υψηλές (!) συντάξεις, ανοίγοντας ακόμη πιο πολύ τον δρόμο για συντάξεις των 300 ευρώ σε όλους ή να μεταθέσει το πρόβλημα για μετά τις εκλογές, αφού πρώτα θα μοιράσουν αφειδώλευτα υποσχέσεις, για να κάνουν την βρομοδουλειά αμέσως μετά.

Οι δράσεις που προτείνουμε μπορούν να δώσουν ευνοϊκές λύσεις και κυρίως δεν θα αφήσουν έδαφος για πισωγυρίσματα.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας