Εργατικός Αγώνας

Την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία

Ανακοίνωση της Εργατικής Επιτροπής της Κίνησης Κομμουνιστών Εργατικός Αγώνας.

Η πανδημία του κορονοϊού ήρθε να επιβεβαιώσει με εκκωφαντικό και έκδηλο τρόπο τον απάνθρωπο και καταστροφικό καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, άξονα του οποίου αποτελεί η εκμετάλλευση των εργαζόμενων προς όφελος της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων. Πρόκειται για τον δρόμο ανάπτυξης που υπονομεύει σε βαθμό διάλυσης τα δημόσια συστήματα υγείας, παραδίδοντας νευραλγικές λειτουργίες τους στις ορέξεις των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, με την υγειονομική κρίση να βρίσκεται σε εξέλιξη, αποφασίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη η αναστολή σημαντικών οικονομικών δραστηριοτήτων. Τα μονοπώλια και το μεγάλο κεφάλαιο διεθνώς πήραν αυτα τα μέτρα ως αναγκαίο κακό, κάτω από την αδυναμία τους να διαχειριστούν την πανδημία.

Η αναστολή των οικονομικών δραστηριοτήτων όξυνε τις αντιφάσεις και τις δυσκολίες εξαιτίας της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης των τελευταίων 12 χρόνων –μιας κρίσης παρούσας, που ουδέποτα ξεπεράστηκε. Η επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας από τις επιπτώσεις του COVID-19 κυμαίνεται μεταξύ -35% (ΟΟΣΑ), -18,6% (Uni Credit) και -6% (HBC). Η οικονομία της Ε.Ε αναμένεται να συρρικνωθεί με βάση την εαρινή πρόγνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά 7,5% και της Ευρωζώνης κατά 7,75%. Την πιο βαθιά ύφεση (-9,75%) αναμένεται να καταγράψει η ελληνική οικονομία (ακολουθούν η Ιταλία με -9,5%, η Ισπανία με -9,4% και η Γαλλία με -8,2%).

Οι επιπτώσεις για τους εργαζόμενους, οι οποίοι ήδη βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας, της ενταντικοποίησης της εργασίας, της περεταίρω περιστολής των δικαιωμάτων, της αύξησης της εκμετάλλευσης, είναι δραματικές. Σύμφωνα με το Διεθνές Γραφείο Εργασίας, σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί η πτώση του ΑΕΠ κατά 8%, προβλέπεται αύξηση των ανέργων κατά 25 εκατομμύρια (αισιόδοξο σενάριο) έως και 1,25 δις (δηλαδή το 1/3 των εργαζομένων παγκοσμίως). Αντίστοιχα στην Ελλάδα έχουν ήδη πραγματοποιηθεί περίπου 150.000 απολύσεις, ενώ προβλέπεται σταδιακή εκτίναξη της ανεργίας στο 30%.

Με την έναρξη κιόλας των περιοριστικών μέτρων κυβέρνηση και μεγαλοεργοδοσία προωθούν νομοθετικά το φόρτωμα της κρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης και του λαού. Με διαδικασίες φαστ τρακ, με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, έχει ήδη θεσπιστεί η εκ περιτροπής εργασία για 6 μήνες με το 50% του μισθού, καθώς και η επαναφορά της πολιτικής επιστράτευσης για τους απεργούς. Η υποτιθέμενη «προστασία της εργασίας» και η «απαγόρευση των απολύσεων» όχι απλά δεν δικαιολογεί τις «φιλεργατικές» τυμπανοκρουσίες των κυβερνώντων, αλλά ουσιαστικά κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Νομοθετικά άνοιξε ο δρόμος της παραπέρα αύξησης των περιστατικών εργοδοτικών εκβιασμών για εξαναγκασμό σε παραίτηση (ή, πιο κομψά, σε…. «οικειοθελή αποχώρηση»). Επιπλέον, η υποχρέωση της εργοδοσίας για διατήρηση των υφιστάμενων θέσεων εργασίας, εξαντλείται στην διατήρηση του αριθμού των εργαζομένων για χρονικό διάστημα ίσο με το διάστημα της αναστολής (για περίπου, δηλαδή, δύο μήνες).

Σε όλα τα παραπάνω αντεργατικά μέτρα, τα οποία ήρθαν για να μείνουν, ήρθαν να προστεθούν την προηγούμενη εβδομάδα νέες νομοθετικές ρυθμίσεις. Οι ρυθμίσεις αυτές, που εξαγγέλθηκαν με τυμπανοκρουσίες από τον Γ.Βρούτση, ανοίγουν τον δρόμο για την παραπέρα καταστρατήγηση του σταθερού ημερίσιου χρόνου εργασίας, καθώς αναφέρεται (άρθρο 13 της πρόσφατης Π.Ν.Π) πως «οι επιχειρήσεις-εργοδότες, των οποίων είχε ανασταλεί η λειτουργία με εντολή δημόσιας αρχής ή ήταν πληττόμενες σημαντικά, βάσει των σχετικών Υπουργικών Αποφάσεων, προσαρμόζουν το ωράριο εργασίας των εργαζομένων τους με το ωράριο λειτουργίας τους». Στο όνομα, δηλαδή, της ομαλής «επανεκκίνησης της οικονομίας» νομοθετείται η καταστρατήγηση του 8ώρου –κατάκτησης που κατοχυρώθηκε με αίμα.

Στο όνομα της «διατηρησης των θέσεων εργασίας» θεσπίστηκε η δυνατότητα των επιχειρήσεων «να παρατείνουν την αναστολή μέρους των συμβάσεων εργασίας που έχουν τεθεί σε αναστολή», για το 60% των εργαζομένων μέχρι το τέλος του Μάη. Για το διάστημα της αναστολής οι εργαζόμενοι προβλέπεται να λάβουν το επίδομα πτωχοκομείου των 534€. Ταυτόχρονα, δίνεται η δυνατότητα στους εργοδότες να ανακαλούν κατά το δοκούν την αναστολή των συμβάσεων για «έκτακτες, κατεπείγουσες, μη αναβαλλόμενες και ανελαστικές ανάγκες». Με τον τρόπο αυτόν οι εργαζόμενοι γίνονται λάστιχο -με σοβαρότατες συνέπειες για τον προσωπικό και οικογενειακό προγραμματισμό- για τις ανάγκες κερδοφορίας της μεγαλοεργοδοσίας. Το πρόσχημα, δε, της διατήρησης των θέσεων εργασίας καθίσταται κενό γράμμα με βάση το περιεχόμενο των προηγούμενων Π.Ν.Π (υποχρέωση διατήρησης των υφιστάμενων θέσεων εργασίας για χρονικό διάστημα ίσο με το διάστημα της αναστολής, δυνατότητα απολύσεων μέσω εκβιασμών για «οικειοθελείς αποχωρήσεις»).

Παρότι δεν προβλέφθηκε κάτι σχετικό στην πρόσφατη Π.Ν.Π προωθείται η ευρωενωσιακή στρατηγική της ενίσχυσης κι επέκτασης των ελαστικών μορφών απασχόλησης, δηλαδή του μέτρου της μισής δουλειάς-μισής ζωής στο βωμό της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Με την αξιοποίηση σχετικών κονδυλίων του ευρωενωσιακού προγράμματος SURE το κράτος θα πληρώσει το 60% των μισθών για τους ελαστικά απασχολούμενους, ο εργοδότης το υπόλοιπο 20% του ασφάλιστρου και το υπόλοιπο θα είναι απώλεια για τα ασφαλιστικά ταμεία. Πέρα από την αντιδραστική κατεύθυνση γενίκευσης της ελαστικής απασχόλησης, το εν λόγω πρόγραμμα έχει χαρακτήρα κρατικού δανεισμού. Αυτό σημαίνει ότι ο λογαριασμός θα επιστρέψει στον ελληνικό λαό –με τόκο- μέσω της φορολογίας και των αντιλαϊκών μέτρων λιτότητας.

Βασικό εργαλείο στην προώθηση των αντεργατικών ανατροπών αποτελεί η επέκταση και γενίκευση της τηλεργασίας. Στο διάστημα της πανδημίας, στην Ελλάδα και διεθνώς έχουν υπάρξει αρκετές καταγγελίες εργαζομένων για ωμή παραβίαση του οικειακού ασύλου και της ιδιωτικότητας από την εργοδοσία. Τα υγειονομικά μέτρα οδήγησαν στην ανάγκη αρκετοί εργαζόμενοι να δουλεύουν από τα σπίτια τους για την αποφυγή του συγχρωτισμού. Χρειάζεται, ωστόσο, ιδιαίτερη προσοχή καθώς επιχειρείται -με όχημα την έκτακτη κατάσταση- η παγίωση και γενίκευση αντεργατικών ανατροπών μέσω της τηλεργασίας. Ανατροπών που αποτυπώνονται και στα αντεργατικά νομοθετήματα του τελευταίου διαστήματος. Συγκεκριμένα, το άρθρο 5 παρ. 2 του Ν. 3846/2010 αναγνώρισε τον οικειοθελή χαρακτήρα όχι μόνο της κατ οίκον εργασίας αλλά γενικά της τηλεργασίας. Ωστόσο, με βάση την πρόσφατη ΚΥΑ 12998/232, η κατ’ οίκον εργασία εφαρμόζεται καθολικά, επιβάλεται μονομερώς και πολλές φορές χωρίς την υπογραφή χωριστών τροποποιητικών συμβάσεων. Σε αρκετές περιπτώσεις δεν υπάρχει καμία διασφάλιση σχετικά με τον χρόνο και την διάρκειά της. Χρειάζεται επαγρύπνηση από τους φορείς του κινήματος, έτσι ώστε να μην περάσει, με όχημα την τηλεργασία, η βαθιά αντιδραστική τομή η εργασία να μην μετριέται με την προσφορά της σε συγκεκριμένο χρόνο αλλά με την αποτελεσματικότητα της και την επίτευξη συγκεκριμένου έργου. Αυτό θα σημάνει την ποιοτική αναβάθμιση της εκμετάλλευσης, της ενταντικοποίησης, εν γένει της σύγχρονης σκλαβιάς αλλά και της αύξησης του αριθμού των ανέργων.

Τα παραπάνω αντεργατικά μέτρα έχουν ανοίξει την όρεξη της μεγαλοεργοδοσίας, με τον Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών (Σ.Ε.Β), αφού πρώτα δίνει τα εύσημα στην κυβέρνση («Τα μέτρα ενίσχυσης της οικονομίας που έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση») να ζητά την ενίσχυση και διατήρηση των αντεργατικών μέτρων («Τα μέτρα που εφαρμόστηκαν στην κρίση θα πρέπει να ενταχθούν σε ένα ενιαίο πλαίσιο πολιτικής απασχόλησης») προωθώντας την περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων και την γενίκευση της ελαστικής απασχόλησης («Αμεση υιοθέτηση μιας προληπτικής, ευέλικτης και ολοκληρωμένης στρατηγικής απασχόλησης»). Σε όλα τα παραπάνω οι βιομήχανοι ζητουν την συμβολή των μόνιμων συμμάχων τους, των κυβερνήσεων και του εργοδοτικού συνδικαλισμού («Ενισχυμένος κοινωνικός διάλογος με αφετηρία και τις πρόσφατες κοινές θέσεις των Ευρωπαϊκών Εργοδοτικών και Συνδικαλιστικών οργανώσεων»).

Στην Ελλάδα το κόστος των μέτρων ανέρχεται στα 17 δις (εκ των οποίων μόλις τα 6 δις αφορούν «ζεστό» χρήμα, ενώ τα υπόλοιπα αποτελούν κρατικές εγγυήσεις). Το συνολικό, μάλιστα, κόστος –συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδότησης μέσω ΕΣΠΑ- ανέρχεται στα 24 δις. Το έλλειμμα εκτιμάται πως θα διαμορφωθεί στο 6,4% του ΑΕΠ για το 2020, ενώ το χρέος θα προσεγγίσει το 200% του ΑΕΠ. Αν αναλογιστούμε ότι το 2010, χρονιά εισόδου της χώρας στα μνημόνια το χρέος βρισκόταν περίπου στο 120% του ΑΕΠ, αντιλαμβανόμαστε το βάθος και την έκταση της κρίσης. Μιας κρίσης που –στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού οργανισμού της Ε.Ε- θα πληρώσουν οι λαοί. Οι λαοί των εξαρτημένων κρατών, όπως η Ελλάδα, αναμένεται να την πληρώσουν διπλά. Η λύση που προκρίνεται είναι η ένταξη των μέτρων χρηματοδότησης στον μακροπρόθεσμο προϋπολογιμο 2021-2027. Αυτό προμηνύει μνημονιακού τύπου μέτρα, επιτήρηση και φόρτωμα των βαρών στους λαούς μέσω των «σφιχτών» αντιλαϊκών προϋπολογισμών. Ο ελληνικός λαός, το κίνημα και οι φορείς του οφείλουν να εκτιμήσουν την κατάσταση, να χαράξουν την πορεία τους λαμβάνοντας υπόψη –πέραν των άλλων- την εξάρτηση της χώρας από τη Γερμανία και γενικότερα το ιμπεριαλιστικό κέντρο της Ε.Ε.

Η οικονομική ύφεση που σοβεί, αλλά και τα αντεργατικά μέτρα που ήρθαν να προστεθούν στην φαρέτρα της κερδοφορίας των μονοπωλίων, οδηγούν στην σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων και στην επανεκκίνηση της οικονομίας κάτω από την πίεση της μεγαλοεργοδοσίας. Η επανεκκίνηση θα συντελεστεί σταδιακά, ανα εβδομάδα, εώς την 1η Ιουλίου. Το έδαφος της «επιστροφής στην κανονικότητα» είναι οι επιπλέον 150.000 άνεργοι του τελευταίου διμήνου (και οι προβλέψεις για περεταίρω εκτίναξη της ανεργίας), τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα των λαϊκών οικογενειών, οι συσσωρευμένες και δύσκολα διαχειρίσιμες οικονομικές/φορολογικές υποχρεώσεις νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις. Για την εργατική τάξη και τον λαό, επομένως, πρόκειται για την «κανονικότητα» της βαρβαρότητας.

Για να μην περάσει η «επανεκκίνηση της οικονομίας» πάνω στα συντρίμια των δικαιωμάτων του λαού, για να μην διαμορφωθεί η «κανονικότητα» της φτώχειας, της ανεργίας και της βαρβαρότητας, ο λαός θα πρέπει να δώσει όλες του τις δυνάμεις ώστε να πέσουν στο κενό οι προσπάθειες κυβέρνησης-Ε.Ε-μονοπωλίων για τη διαμόρφωση του νέου αντεργατικού πλαισίου. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ορθωθεί ανάστημα, να αναπτυχθούν αγώνες για την ακύρωση όλων των αντιδραστικών Π.Ν.Π. Η πάλη για την επιβίωση του λαού περνάει μέσα από την ανάδειξη του ενόχου. Μέσα από την απειθαρχία στις επιταγές της Ε.Ε. Μέσα από την αμφισβήτιση του αντιλαϊκού δρόμου ανάπτυξης. Περνάει μέσα από την ιχνηλάτηση του δρόμου που οδηγεί έξω και πέρα από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ.

Συγκεκριμένα, ο ενωτικός αγώνας του λαού για την ζωή και την αξιοπρέπειά του οφείλει να περιλαμβάνει ένα πλαίσιο άμεσων διεκδικήσεων. Το πλαίσιο αυτό αφορά τον αγώνα για:

  • Να παρθούν πίσω όλες οι απολύσεις και να μην πραγματοποιηθούν νέες.
  • Να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας των εργαζομένων σε κάθε χώρο δουλειάς, και όσων θα επιστρέψουν στις δουλειές τους το επόμενο διάστημα.
  • Κάλυψη όλων των κενών σε υγειονομικό προσωπικό με μόνιμες προσλήψεις και εξασφάλιση του απαιτούμενου εξοπλισμού στα δημόσια νοσοκομεία.
  • Να καταργηθούν οι αντεργατικές Π.Ν.Π.
  • Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων. Ανθρώπινοι ρυθμοί δουλειάς. Να καταργηθεί η ρύθμιση για επέκταση του ωραρίου εργασίας. Να μην λειτουργήσει η τηλεργασία ως όχημα για ανατροπή του σταθερού ημερίσιου χρόνου εργασίας.
  • Να εξασφαλιστεί ανθρώπινο επίπεδο διαβίωσης των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Να πληρωθούν άμεσα όλες οι υπερωρίες. Κανένας μισθός κάτω από τα 751€.
  • Να δοθεί αυξημένο επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους για όσο διαρκεί η πανδημία.
  • Να μην γίνει κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας στη διάρκεια της πανδημίας, ούτε μετά.
  • Στήριξη των αυτοαπασχολούμενων, των ελεύθερων επαγγελματιών, των αγροτών και βιοτεχνών από το κράτος. Χαμηλότοκα δάνεια, κούρεμα χρεών που προέρχονται από τη λειτουργία των επιχειρήσεων. Μείωση της φορολογίας των μικροεπιχειρήσεων.
  • Βαριά φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου άμεσα.
  • Καμία ελαστικοποίηση στις εργασιακές σχέσεις.  Καμιά αύξηση τιμών στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Αντίθετα, μείωση του ΦΠΑ σε αυτά και παράλληλα μείωση των τιμολογίων των εταιρειών κοινής ωφέλειας. Να μην κοπεί σε κανέναν το ρεύμα, το νερό και το τηλέφωνο.

Όλα αυτά σημαίνουν διάθεση σημαντικών πόρων και λήψη σοβαρών μέτρων που έρχονται σε αντίθεση με το σύμφωνο σταθερότητας, με τις γενικότερες μνημονιακές δεσμεύσεις και κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι σε πλήρη αντίθεση με το χαρακτήρα της. Επομένως, ο αγώνας αυτός περνάει μέσα από την απειθαρχία, την ρήξη και την ανατροπή των ευρωενωσιακών κατευθύνσεων. Συγκεκριμένα χρειάζεται η πάλη για τα άμεσα ζητήματα επιβίωσης να δένει με τον αγώνα για:

  • Στάση πληρωμών του χρέους και πάλη για τη διαγραφή του.
  • Κατάργηση του συμφώνου σταθερότητας.
  • Όχι στους αντιλαϊκούς προϋπολογισμούς για την επίτευξη ματωμένων πλεονασμάτων.
  • Καμία σκέψη για νέο μνημόνιο.
  • Εθνικοποιήση με εργατικό έλεγχο των μεγάλων επιχειρήσεων που κλείνουν, των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και ιδιαίτερα αυτών που αφορούν στις υποδομές της χώρας. Εθνικοποίηση μεγάλων ομίλων και επιχειρήσεων του χώρου της υγείας.
  • Αγώνας για την αποδεύσμευση της χώρας από την Ε.Ε, ώστε να διαμορφώθεί βιομηχανική πολιτική και ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας με βάση τις δυνατότητες και της ανάγκες της Ελλάδας. Η χώρα να ξεφύγει από τη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού, να αποκτήσει σε μεγάλο βαθμό αυτάρκεια για  πολλά προϊόντα αναγκαία διατροφικά, φάρμακα και είδη ιατρικού εξοπλισμού. Να αναπτυχθούν οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος του λαού.

Να μην περάσει η «επανεκκίνηση» πάνω στα συντρίμμια των εργατικών δικαιωμάτων!

Την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία!

 

Μάης 2020

Εργατική Επιτροπή της Κίνησης Κομμουνιστών Εργατικός Αγώνας

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας