Εργατικός Αγώνας

Η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ και το πρώτο γράμμα του Ζαχαριάδη

Γράφει ο Γιώργος Πετρόπουλος

Για να μπορέσει να ξεριζώσει την ιστορική συνείδηση των κομμουνιστών, για να διαγράψει την πολιτική τους ταυτότητα και στο όνομα του ΚΚΕ να δημιουργήσει ένα άλλο κόμμα, η σημερινή ηγεσία του κόμματος δεν διστάζει να χτυπήσει, με διαστρεβλώσεις και πλαστογραφίες, τις πιο μεγάλες στιγμές της ιστορίας του, ιδιαίτερα εκείνες που έχουν την πιο πλατιά αναγνώριση από την εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό. Στο πλαίσιο αυτό δεν θα μπορούσε να μην μπει στο στόχαστρό της το ιστορικό πρώτο γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο.

Είναι, άλλωστε υπεράνω πάσης αμφισβήτησης πως το ιστορικό πρώτο γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και το έπος της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης αποτελούν τους μεγαλύτερους τίτλους τιμής για το ΚΚΕ σε όλη την ιστορική του διαδρομή. Για να αντιληφθούμε καλύτερα τη σημασία αυτής της επισήμανσης αρκεί να αναλογιστούμε πως, όπως είναι αδιανόητο να μιλάει κανείς για ελληνικό λαό και Ελλάδα στη νεότερη και σύγχρονη εποχή διαγράφοντας ή απαξιώνοντας στην ιστορική συνείδηση των Ελλήνων την επανάσταση του ‘21, κατά τον ίδιο τρόπο δεν μπορεί κανείς να μιλάει σήμερα για ΚΚΕ διαγράφοντας ή απαξιώνοντας στην ιστορική συνείδηση των κομμουνιστών και γενικότερα της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού της Ελλάδας το γράμμα του Ζαχαριάδη και το έπος του ΕΑΜ.

Η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ έχει αφήσει να διαφανεί εδώ και πολύ καιρό ότι δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο απ’ όλα αυτά. Πρέπει όμως να ακολουθήσει μια σειρά. Το γράμμα του Ζαχαριάδη είναι η προγραμματική βάση όλης της ΕΑΜικής αντίστασης. Γι’ αυτό και το έβαλε πρώτο στο στόχαστρό της, αποκηρύσσοντάς το με τον πιο σαφή και τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Το πόνημα του ιστορικού τμήματος της ΚΕ για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο (Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ: ««Το ΚΚΕ ΣΤΟΝ ΙΤΑΛΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ 1940- 1941», εκδόσεις Σ.Ε., Αθήνα 2015) δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία για διαφορετικές σκέψεις.

 

Η αποδόμηση- πλαστογράφηση του Γράμματος

Στο υποκεφάλαιο με τίτλο «Εκτίμηση για το Α’ γράμμα», διαβάζουμε: «Στο Α’ γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη ο πόλεμος χαρακτηριζόταν εθνικοαπελευθερωτικός απ’ την πλευρά της Ελλάδας και όχι ιμπεριαλιστικός και από τις δυο πλευρές. Αποτελούσε αντίφαση ότι ο σωστός στόχος που ετίθετο στο γράμμα, για ‘‘μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, μ’ ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό», συνυπήρχε με τη φράση «στον πόλεμο αυτό που διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά …’’. Αυτή η φράση αποτύπωνε το συσχετισμό δυνάμεων εκείνης της περιόδου, αλλά δε συνέβαλε στην αλλαγή του σε μια πορεία. Το κλίμα στις λαϊκές μάζες, τις ώρες που κηρύχτηκε ο πόλεμος, όσο κι αν πήγαζε από αγνές πατριωτικές προθέσεις, αντιμετώπιζε τον πόλεμο απ’ τη σκοπιά της αμυνόμενης Ελλάδας και της επιτιθέμενης (άρα ευρισκόμενης εν αδίκω) Ιταλίας. Όμως, ο δίκαιος ή άδικος χαρακτήρας κάθε πολέμου, δεν καθορίζεται από το ποιο κράτος επιτίθεται και ποιο αμύνεται, αλλά από το ποια τάξη και για ποιο σκοπό διεξάγει τον πόλεμο, είτε είναι αρχικά και τη συγκεκριμένη στιγμή αμυνόμενη είτε επιτιθέμενη. Και οι δυο αστικές τάξεις και οι κυβερνήσεις τους συγκρούονταν, όχι όμως για τα συμφέροντα των εργατικών τάξεων της Ελλάδας και της Ιταλίας, οι οποίες θα έπρεπε να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και όχι αυτόν της καπιταλιστικής ‘‘εθνικής ενότητας’’. Αν έλειπε από το Α γράμμα η παραπάνω επίμαχη τοποθέτηση, θα αποκτούσε ισχυρή υπόσταση και η σωστή περικοπή του γράμματος «Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα». Όμως αυτό το σημείο έχανε τη δυναμική του από τη στιγμή που το ακολουθούσε η περικοπή ‘‘Στον πόλεμο αυτό που διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως καμιά επιφύλαξη’’… η γραμμή πρώτα να ξεμπερδέψουμε με τους ξένους και κατόπιν θα λογαριαστούμε με τους «δικούς μας», αφού προηγουμένως συμβαδίσουμε με τους τελευταίους, οδηγεί σε αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα» (Βλέπε: Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ: «Το ΚΚΕ ΣΤΟΝ ΙΤΑΛΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ 1940- 1941», εκδόσεις Σ.Ε., Αθήνα 2015, σελ. 150- 152)

Τι μας λέει εδώ η ηγεσία του ΚΚΕ για το πρώτο γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη;

Πρώτον: το γράμμα του Ζαχαριάδη ήταν λάθος γιατί χαρακτήριζε τον ελληνοϊταλικό πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό από μέρους της Ελλάδας κι όχι ιμπεριαλιστικό κι από τις δύο πλευρές. Δηλαδή για την σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ, η τότε Ιταλία που ήταν μια μεγάλη ιμπεριαλιστική χώρα της Ευρώπης με αποικίες- μέλος του φασιστικού ιμπεριαλιστικού άξονα και κύριος σύμμαχος της ναζιστικής Γερμανίας-, ήταν το ίδιο με την εξαρτημένη, από τους Αγγλογάλλους και κυρίως από τους Άγγλους ιμπεριαλιστές, μικρή Ελλάδα. Συνεπώς ο ελληνοϊταλικός πόλεμος δεν ήταν ιμπεριαλιστικός μόνο από την πλευρά της Ιταλίας αλλά και από την πλευρά της Ελλάδας

Δεύτερον: Το γράμμα ήταν λάθος γιατί ακύρωνε και σωστές του θέσεις επειδή περιείχε την φράση «στον πόλεμο αυτό, που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως καμιά επιφύλαξη».

Τρίτον: Το γράμμα στην καλύτερη περίπτωση, σήμαινε να συμπράξουμε και να συμμαχήσουμε (συμβαδίζοντας) με τον Μεταξά και με το αστικό καθεστώς για να ξεμπερδέψουμε πρώτα με τους ξένους.

Τέταρτο: Η γραμμή του γράμματος οδηγούσε εντέλει στο αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Δηλαδή δεν διευκόλυνε, προοπτικά (αφού ξεμπερδέψουμε με τους ξένους), την ρήξη με το δικτατορικό καθεστώς και τον ταξικό αντίπαλο αλλά αντικειμενικά οδηγούσε στην υποταγή στο μεταξικό και στο αστικό καθεστώς.

Συνεπώς, για τη σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ, το πρώτο γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο ήταν λαθεμένο από την αρχή ως το τέλος. Τα οποία θετικά αποσπάσματα υπήρχαν σε αυτό ήταν άνευ οποιασδήποτε αξίας. Σε σχέση με τον χαρακτήρα του πολέμου ήταν ένα σοσιαλπατριωτικό- σοσιαλσωβινιστικό κείμενο. Σε σχέση με το δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου και το αστικό καθεστώς χάραζε όχι γραμμή ρήξης αλλά γραμμή συμβιβασμού και υποταγής.

 

Κρίνουν το γράμμα του Ζαχαριάδη ξεπατικώνοντας τον Άγι Στίνα

Η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ θέλει να δημιουργεί την εντύπωση πως οι τωρινές κρίσεις της για το πρώτο γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη είναι απόρροια των δικών της ερευνών και θεωρητικών εμβαθύνσεων οι οποίες προκύπτουν μέσα από μια ενδελεχή μελέτη της ιστορίας του κόμματος και του εργατικού κινήματος. Η αλήθεια βεβαίως είναι εντελώς διαφορετική. Η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αντιγράφει τις χειρότερες εκδοχές του νεοτροτσκισμού στην Ελλάδα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση του γράμματος δεν έκανε κάτι περισσότερο από το να ξεπατικώσει όσα γράφει ο Άγις Στίνας (Σπύρος Πρίφτης) στα απομνημονεύματά του αποδίδοντάς τα με δικά της λόγια.

Για του λόγου το αληθές παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα του Στίνα:

«Τον Οκτώβρη τού ’40 αρχίζει ο ελληνοϊταλικός πόλεμος. Το πήραμε είδηση από τη διαταγή της συσκότισης. Σε δυο- τρεις μέρες γίνεται γνωστό από την ίδια τη Διοίκηση του Στρατοπέδου το γεμάτο σωβινιστικό δηλητήριο γράμμα του Ζαχαριάδη: ‘‘στον πόλεμο αυτόν που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις…’’ κλπ., κλπ. Η διεύθυνση της ομάδας Συμβίωσης συγκαλεί κατά θαλάμους συνελεύσεις. Όλοι οι σταλινικοί, δίχως ούτε μια εξαίρεση, είναι υπέρ της ‘‘υπεράσπισης της πατρίδος’’- πανηγυρικά εκδηλώνουν τη συμφωνία τους με το γράμμα του αρχηγού τους και υπογράφουν αίτηση πού ζητάν να επιστρατευτούν και να σταλούν στο μέτωπο…

Εμείς μιλήσαμε στα λίγα λεφτά που μας επιτρέψανε στις συνελεύσεις, καταγγείλαμε μ’ όλη μας τη δύναμη την προδοσία, στιγματίσαμε τη σωβινιστική πολιτική τού ΚΚΕ και το γράμμα τού Ζαχαριάδη, υπερασπίσαμε τις αρχές του επαναστατικού διεθνισμού και την πολιτική της μετατροπής του πολέμου ανάμεσα στους λαούς σέ πόλεμο των λαών εναντίον των εκμεταλλευτών τους.

Στη συνέλευση τού δικού μας θαλάμου τη σταλινική ηγεσία και τη σωβινιστική της πολιτική την είχε εκπροσωπήσει ο Δ. Παπαρήγας. Στην ουσία της κριτικής μας δεν απάντησε όπως δεν απάντησε και στα ερωτήματα που του θέσαμε: εάν το έθνος και η πατρίδα που καλούν το λαό να τα υπερασπίσει με το αίμα του είναι τίποτε άλλο από την καπιταλιστική κοινωνία, εάν είναι ή δεν είναι ο καπιταλισμός υπεύθυνος για τούς πολέμους, εάν ο σημερινός παγκόσμιος πόλεμος διαφέρει και σέ τί διαφέρει από τον πρώτο, εάν είναι ή δεν είναι και αυτός όπως και ο προηγούμενος πόλεμος ανάμεσα σε χορτάτους και σε πεινασμένους ληστές για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, εάν ήταν ή δεν ήταν σωστή ή θέση του Λένιν στον προηγούμενο πόλεμο και αν ήταν τότε σωστή γιατί δεν είναι σήμερα, τί έχει αλλάξει από τότε;

Δεν απάντησε σ’ αυτά τίποτε ο Παπαρήγας… Τα κομμουνιστικά κόμματα δημιουργηθήκανε μέσα στην αμέσως μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο επαναστατική πλημμυρίδα και μέσα στις κατάρες των λαών εναντίον του πολέμου και των υπευθύνων ανθρώπων, τάξεων και κοινωνικού συστήματος. Πάνω σ’ αυτή την πολιτική της μετατροπής του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε επανάσταση ξεχωρίσανε αυτά από τα παλιά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Πάνω σ’ αυτό διακρίθηκε ο Λένιν… Για μια ολόκληρη περίοδο ή μεγαλύτερη ύβρις για έναν κομμουνιστή ήταν να τον πεις πατριώτη. Είχε την ίδια σημασία με το προδότης» (Α. Στίνας: «Αναμνήσεις- Εβδομήντα χρόνια κάτω από τη σημαία της σοσιαλιστικής επανάστασης», Εκδόσεις ΥΨΙΛΟΝ, Β’ έκδοση, Αθήνα 1985, σελ. 256- 257).

Ας κωδικοποιήσουμε τι ακριβώς ξεπατικώνει η ηγεσία του ΚΚΕ από τον Άγι Στίνα.

Πρώτο: Ο Στίνας ξεκινάει την κριτική του στο γράμμα του Ζαχαριάδη από την φράση «στον πόλεμο αυτόν που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά…». Το ίδιο ακριβώς κάνει και η ηγεσία του ΚΚΕ στο πόνημα του ιστορικού τμήματος για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Προφανώς τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται!!!

Δεύτερο: Ο Στίνας, με όσα λέει γύρω από το θέμα και με την γραμμή που θέτει απέναντι στο γράμμα του Ζαχαριάδη χαρακτηρίζει επί της ουσίας τον ελληνοϊταλικό πόλεμο ιμπεριαλιστικό. Το ίδιο ακριβώς κάνει και η ηγεσία του ΚΚΕ ευθύς εξαρχής: «Στο Α’ γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη ο πόλεμος χαρακτηριζόταν εθνικοαπελευθερωτικός απ’ την πλευρά της Ελλάδας και όχι ιμπεριαλιστικός και από τις δυο πλευρές».

Τρίτο: «Υπερασπίσαμε- γράφει ο Στίνας για τον ίδιο και τους ομοϊδεάτες του- τις αρχές του επαναστατικού διεθνισμού και την πολιτική της μετατροπής του πολέμου ανάμεσα στους λαούς σέ πόλεμο των λαών εναντίον των εκμεταλλευτών τους». Τα ίδια ακριβώς ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται και η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ στην κριτική της στο γράμμα.

Τέταρτο: Ο Στίνας χαρακτηρίζει ευθύς εξαρχής το γράμμα του Ζαχαριάδη σοβινιστικό και την πολιτική αυτού του γράμματος προδοτική. Στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα οδηγείται και η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ η οποία- για να συσκοτίσει τα πράγματα- αναγνωρίζει κάποια θετικά σημεία στο γράμμα τα οποία όμως φροντίζει, ευθύς εξαρχής, να απαξιώσει εντελώς ενώ ισχυρίζεται πως η όλη γραμμή του γράμματος έφερε τα αντίθετα, από τα επιδιωκόμενα, αποτελέσματα, ότι οδήγησε δηλαδή το κόμμα και την εργατική τάξη στο συμβιβασμό και στην υποταγή στην αστική τάξη και το μεταξικό καθεστώς. Πασχαλιάτικα μάλιστα, από τις σελίδες του Ριζοσπάστη ο εντολοδόχος της κομματικής ηγεσίας Κ. Σκολαρίκος, διαστρεβλώνοντας πλήρως την ιστορική αλήθεια, υποστήριξε- χρεώνοντας στον ηγέτη του ΚΚΕ την ευθύνη- πως το πρώτο γράμμα του Ζαχαριάδη, χωρίς το δεύτερο και το τρίτο, είναι ένα σοσιαλπατριωτικό- προδοτικό ντοκουμέντο.

 

Με ποιο στόχο;

Πολλοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται «γιατί τα κάνει όλα αυτά η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ;». Ορισμένοι εκτιμούν ότι απλά στρέφει το κόμμα στον τροτσκισμό. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ (ένας μικρός πυρήνας στις τάξεις της που αξιοποιεί την άγνοια, την αμάθεια, την αδυναμία άρθρωσης ισχυρού πολιτικού και ιδεολογικού λόγου από τους υπόλοιπους) είναι αποφασισμένη να διαλύσει το Κόμμα όπως το ξέραμε, όπως το ζήσαμε κι όπως καταγράφηκε στην ιστορία και στην συνείδηση του εργαζόμενου λαού. Για να το πετύχει αυτό υιοθετεί ό,τι μπατιρισμένο, ό,τι ξοφλημένο κι ό,τι, εξ αντικειμένου, αποδείχτηκε ιστορικά προδοτικό για την υπόθεση της εργατικής τάξης, αρκεί να φαίνεται δήθεν επαναστατικό, αρκεί να έχει επαναστατικό περιτύλιγμα, ανεξαρτήτως αν αυτό προέρχεται από τους νεοτροτσκιστές, τους μαοϊκούς, τους αναρχικούς κ.ο.κ. Φτάνει να έχει την σφραγίδα της αποτυχίας. Αρκεί να εγγυάται την συντριβή.

 

Στο επόμενο: Το πρώτο και τα άλλα δύο γράμματα του Ν. Ζαχαριάδη

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας