Εργατικός Αγώνας

Ο φασισμός βγήκε από τη βουλή. Από την κοινωνία;

Γράφει ο Αμετανόητος.

Με καταμετρημένο πάνω από το 99% των ψήφων, δεν υπήρξε καμμία έκπληξη σε σχέση με όσα έδειχναν οι προεκλογικές εκτιμήσεις.

Για κάποιους, όμως, αποτέλεσε έκπληξη η απουσία της «Χρυσής Αυγής» από τη νέα βουλή που προκύπτει. Ήταν όμως έτσι;

Οπωσδήποτε ήταν αναμενόμενη η πίεση που θα ασκούσε η ΝΔ στο χώρο της ακροδεξιάς προκειμένου να αποκτήσει περισσότερες ψήφους που θα την έφερναν κοντύτερα στο στόχο της αυτοδυναμίας. Όμως αυτή η πίεση δεν εμπόδισε το ακροδεξιό κόμμα «Ελληνική Λύση» του Κ. Βελόπουλου να πιάσει σχετικά άνετα το όριο του 3% και να μπει στη βουλή.

Η συμμορία της Χ.Α, από τις περίπου 440.000 ψήφους που ήταν το «ταβάνι» της στις εκλογές του Μάη του 2012, φτάνει σήμερα να παίρνει περίπου 166.000 και επιτέλους διακόπτεται η επτάχρονη παρουσία της στη βουλή.

Στα χρόνια αυτά ο υπόκοσμος της Χ.Α. πραγματοποίησε πολλές επιθέσεις εναντίον μεταναστών και συνδικαλιστών με τραγικό αποκορύφωμα την επιτελικά οργανωμένη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Όλα αυτά τα χρόνια οι μόνοι συνεπείς πολέμιοι της ναζιστικής συμμορίας ήταν η κομμουνιστική αριστερά –σε όλες τις μορφές της- που συγκρούστηκε με τα φασιστοειδή με κάθε ευκαιρία και μέσο, την ώρα που τα αστικά κόμματα του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου» περιορίζονταν σε ευχολόγια για την συρρίκνωσή της. Μεγάλη σημασία είχαν και οι συνταρακτικές αποκαλύψεις στη δίκη της Χ.Α. που καθυστερεί αδικαιολόγητα να τελειώσει. Όλα αυτά συνετέλεσαν στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Η εγκληματική οργάνωση δεν θα είναι πια στη βουλή χωρίς αυτό να σημαίνει πως όλα όσα αντιπροσωπεύει εξέλιπαν από την ελληνική κοινωνία. Γι’ αυτό είναι τουλάχιστον υποκριτικά πολλά άρθρα που άρχισαν να κατακλύζουν το διαδίκτυο κι εκφράζουν τη χαρά τους για τη συρρίκνωση Χ.Α.

Πρώτα και κύρια γιατί επί 7 χρόνια υπήρξε μια ειδική μεταχείριση των ναζιστικών εκτρωμάτων από τον Τύπο που περιορίστηκε μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα αλλά δεν σταμάτησε εντελώς.

Δεύτερο και κυριότερο επειδή τίποτα απ’ όσα εκφράζει η εγκληματική οργάνωση δεν ξεριζώθηκε από την κοινωνία:

  • Ο ρατσισμός είναι εδώ με ή χωρίς τη Χ.Α.
  • Η ξενοφοβία και τα πογκρόμ κατά μεταναστών και όσων τους συμπαραστέκονται (με πιο πρόσφατο περιστατικό αυτό που συνέβη στο δημοτικό σχολείο Βαθέος Σάμου) είναι εδώ με ή χωρίς τη Χ.Α.
  • Η ομοφοβία και οι διακρίσεις είναι εδώ με ή χωρίς τη Χ.Α.
  • Ο εθνικισμός, η μισαλλοδοξία και η πατριδοκαπηλία είναι εδώ με ή χωρίς τη Χ.Α.
  • Το μένος να καταργηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο είναι εδώ με ή χωρίς τη Χ.Α.
  • Το όνειρο κάποιων «νοικοκυραίων» για στρατιωτικές επιχειρήσεις της αστυνομίας στα Εξάρχεια είναι εδώ με ή χωρίς τη Χ.Α.
  • Η αντίληψη πως οι καταλήψεις λυκείων και πανεπιστημιακών σχολών πρέπει να θεωρούνται ποινικό αδίκημα και να καταστέλλονται είναι εδώ με ή χωρίς τη Χ.Α.
  • Το μίσος για κάθε εργατική διεκδίκηση και κάθε κινηματική δράση είναι εδώ με ή χωρίς τη Χ.Α.

Όλα αυτά δεν χάθηκαν επειδή η Χ.Α. δεν έπιασε το 3%. Κάνουν βόλτα μέσα στο 8% του ΚΙΝΑΛ, φιλοξενούνται με ιδιαίτερη ευχαρίστηση μέσα στο 39,85% της ΝΔ και συνωστίζονται μέσα στο 3,70% της «Ελληνικής Λύσης» (χωρίς αυτό να σημαίνει πως σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς δεν υπάρχουν άνθρωποι με παραπλήσιες απόψεις τις οποίες φυσικά δεν τολμούν να διατυμπανίσουν).

Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι αυτή καθαυτή η παρουσία ή η απουσία της Χ.Α. αλλά των «ιδεών» της. Στο κάτω κάτω, το ίδιο το σύστημα που εξέθρεψε, ενδυνάμωσε και ανέχτηκε τα εγκλήματα της Χ.Α. για να μπορέσει το ίδιο να ανακάμψει, δείχνει πως, μετά την αναστύλωσή του, μπορεί να περάσει σε πιο «ήπια» φασιστικά-εθνικιστικά σχήματα που δεν θα έχουν την «ξεφωνημένη» μορφή της εγκληματικής οργάνωσης. Μην ξεχνάμε ότι το ΛΑΟΣ έδωσε τη θέση του στη Χ.Α, εκείνη στην «Ελληνική Λύση» η οποία ίσως στο μέλλον κληθεί να παραδώσει τη σκυτάλη σε κάποιο άλλο μόρφωμα. Φυσικά, οι περίπου 166.000 ψήφοι που έμειναν προίκα στο ναζιστικό μόρφωμα μπορεί στο μέλλον να αποδειχτούν μια χρήσιμη μαγιά για να το αναστήσουν, αν αυτό κριθεί ωφέλιμο για το σύστημα.

Είναι λοιπόν καθήκον της κομμουνιστικής και της ευρύτερης αριστεράς να μην υποστείλει τη σημαία του αγώνα απέναντι στο ρατσισμό, το φασισμό και την ξενοφοβία. Να συνεχίσει με την ίδια ένταση να αντιπαλεύει και τη Χ.Α. και τη νοοτροπία της που έχει απλωθεί μέσα στα μικροαστικά στρώματα. Ιδιαίτερα τώρα που η νέα κυβέρνηση θα προσπαθήσει να περάσει αντιλαϊκά μέτρα μέσα από μεγαλύτερο αυταρχισμό και περιστολή ατομικών δικαιωμάτων και λαϊκών κατακτήσεων.

Γιατί αν όχι εμείς, τότε ποιος;

 

ΥΓ: Άσχετο με τα παραπάνω, αλλά δεν άντεξα να αφήσω ασχολίαστο το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «δημοκρατία» που πανηγυρίζει επειδή «η χώρα (είναι) στα χέρια του Κυριάκου». Ακούγεται ιδιαίτερα απειλητικό και μου θύμισε το «Hannibal ante portas» (ο Αννίβας προ των πυλών») με το οποίο οι Ρωμαίες μητέρες φοβέριζαν τα παιδιά τους.

Οπωσδήποτε είναι δική μας ευθύνη και καθήκον να ξαναπάρουμε τη χώρα από τα χέρια του Κυριάκου και του Αλέξη και να την παραδώσουμε στο λαό της.

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας