Εργατικός Αγώνας

Να τι συμβαίνει όταν το ΚΚΕ λειτουργεί ως ΚΚΕ

Γράφει ο Αμετανόητος.

Η φετινή Πρωτομαγιά ήταν ιδιαίτερη όχι μόνο λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών που επέβαλλε η πανδημία, αλλά κυρίως εξαιτίας του ιδιαίτερου τρόπου με τον οποίο τιμήθηκε η ματωμένη επέτειος.

Πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις, σωματεία, συλλογικότητες και πολιτικοί χώροι προσπάθησαν να δώσουν μια αγωνιστική συνέχεια στις κινητοποιήσεις για την εργατική Πρωτομαγιά. Καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του και τις δυνατότητές του. Ομολογουμένως η πιο εντυπωσιακή απ’ όλες ήταν αυτή του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ κυρίως στο Σύνταγμα αλλά και σε κάποιες άλλες πόλεις όπως η Πάτρα. Συντεταγμένα και εφαρμόζοντας στο ακέραιο τις υγειονομικές οδηγίες, οι διαδηλωτές στοιχήθηκαν φορώντας μάσκες και σε απόσταση υγειονομικής ασφάλειας ο ένας από τον άλλο. Άκουσαν τις ομιλίες, φώναξαν τα συνθήματά τους και συντεταγμένα αποχώρησαν.

Κατά την προσωπική γνώμη του γράφοντος αυτή η κινητοποίηση ήταν πολύ σημαντική για δυο λόγους.

Πρώτο: φανέρωσε πως ο λαός είναι εκείνος που πειθαρχεί συνειδητά στα μέτρα προστασίας του δημόσιου συμφέροντος κι όχι οι επαγγελματίες «σωτήρες» που κατά καιρούς διαχειρίζονται την κυβερνητική εξουσία. Ότι ο λαός δεν πειθαρχεί σε καμμιά κυβέρνηση και κανένα πολιτικό εκφραστή αλλά στις οδηγίες της επιστήμης. Κι αυτή η πειθαρχία είναι συνειδητή, δεν επιβάλλεται από το φόβο των προστίμων ή των απαγορεύσεων κανενός Χαρδαλιά.

Δεύτερο: Η κινητοποίηση απέδειξε πως το λαϊκό κίνημα μπορεί σε οποιεσδήποτε συνθήκες να προσαρμόζει τη δράση του, ποτέ όμως υποστέλλοντας τη σημαία των αγώνων του.

***

Αυτή η δράση προκάλεσε πολλαπλές αντιδράσεις στην κοινή γνώμη. Αρχή έγινε με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέλιο Πέτσα ο οποίος απειλούσε με πρόστιμα όσους τολμήσουν να συμμετάσχουν στις πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις. Σειρά πήραν οι γνωστές δεξιές και ακροδεξιές πολιτικές καρικατούρες. Άλλες υπέβαλλαν μηνύσεις κι άλλες ζητούσαν τη σύλληψη και εξόντωση των διαδηλωτών που «έσπασαν τα υγειονομικά μέτρα». Είναι τα ίδια πρόσωπα που τις προηγούμενες μέρες υπερασπίζονταν το δικαίωμα του «χριστεπώνυμου ποιμνίου» να γεμίζει τις εκκλησίες και να διασπείρει απρόσκοπτα τον ιό.

Όμως οι θλιβερότερες αντιδράσεις σημειώθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από κάποιους που έκαναν λόγο για «στρατιωτικού τύπου επιχειρήσεις» και παρομοίαζαν τον κομμουνισμό με τον ναζισμό για τη «στρατιωτική πειθαρχία» τους. Από γελοιότητες για «στρατιωτάκια» μέχρι «οικολογικές ανησυχίες» για τη ρύπανση της πλατείας από τα… «τροχιοδεικτικά» αυτοκόλλητα που «κανείς δεν ξέρει αν μαζεύτηκαν». Το θλιβερό είναι πως οι φορείς αυτών ανοησιών δεν ήταν δεξιοί. Ανήκαν στο χώρο του ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά οι κομματικοί μηχανισμοί αυτών των χώρων δεν συμμετείχαν στις αθλιότητες. Ωστόσο η πλειοψηφία των αντιδρούντων ήταν μικρομεσαία στελέχη και γνωστοί οπαδοί των κομμάτων αυτών. Κι αυτό κάτι λέει. Λέει πως η κινητοποίηση πέτυχε το στόχο της όπως εύστοχα επισήμανε ο Κώστας Γρηγοριάδης στο σκίτσο του στην ιστοσελίδα μας. Κι ότι πολλοί θορυβήθηκαν από αυτό είτε επειδή θα ήθελαν να βρίσκονται αυτοί στο προσκήνιο της δημοσιότητας στην οποία βρέθηκε το ΚΚΕ με τη δράση του, είτε επειδή μ’ αυτό τον τρόπο φάνηκε η «αντιπολιτευτική» ανυπαρξία τους, είτε επειδή το κίνημα που έκαναν ό,τι μπορούσαν να υποτάξουν και να παροπλίσουν έχει τάσεις ανάτασης και περιμένει απλά ένα έναυσμα.

Κανένας κομμουνιστής ή αριστερός δεν μπορεί να συμφωνεί μαζί τους.

***

Δεν είναι κρυφό ότι με τις ιδεολογικές παρεκκλίσεις από το μαρξισμό-λενινισμό και τις πολιτικές επιλογές της σημερινής ηγεσίας του ΚΚΕ μάς χωρίζει άβυσσος. Αυτό δεν σημαίνει πως όποτε το ιστορικό αυτό κόμμα πράττει κάτι σωστό εμείς θα το μηδενίζουμε ή θα το υποβαθμίζουμε.

Η πρωτομαγιάτικη δράση του ΚΚΕ ήταν εύστοχη και τόνωσε το ηθικό του λαού δείχνοντας πως υπάρχουν δυνατότητες για την εργατική τάξη. Αυτό που έλειπε ήταν η πολιτική βούληση όλων εκείνων που οφείλουν να επαναφέρουν τον εργαζόμενο λαό σε τροχιά διεκδικήσεων και κατακτήσεων. Κι αυτό είναι ένα μήνυμα για όλη την αριστερά αλλά πρωταρχικά για τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και φυσικά την ηγεσία του. Γιατί η πρωτομαγιάτικη πολιτική αντίδραση έδειξε τι συμβαίνει και τι μπορεί να συμβεί όταν το ΚΚΕ λειτουργεί ως ΚΚΕ.

Με θλίψη και νοσταλγία οι παλιότεροι θυμόμαστε πως η τελευταία δράση του ΚΚΕ που ξεπέρασε τα όρια του και έτυχε ευρύτατης αποδοχής από το λαό ήταν εκείνη ενάντια στις ΝΑΤΟικές επιδρομές στη Γιουγκοσλαβία το 1999. Συνέχεια δόθηκε με την κινητοποίηση της Πρωτομαγιάς του 2020. Ας ελπίσουμε πως δεν θα περιμένουμε άλλα 21 χρόνια για την επόμενη. Θα ήταν ολέθριο και για το ΚΚΕ, τους κομμουνιστές μέσα κι έξω από αυτό, αλλά κυρίως για τα λαϊκά δικαιώματα και διεκδικήσεις.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας