Προς κ.κ. Σαμαρά-Βενιζέλο
Έγινε και αυτό. Η είδηση τραγική:
«Ηλικιωμένος πέθανε ενώ ήταν στην ουρά για να πληρώσει το ΕΝΦΙΑ».
Ένας συμπολίτης μας έχασε ό,τι πιο πολύτιμο, την ίδια του τη ζωή, απλά και μόνο επειδή πήγε να πληρώσει ένα ακόμη από τα χαράτσια που του έβαλε η συγκυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου.
Δεν μας έφτανε δηλαδή που τα τσιράκια του διεθνούς κεφαλαίου, οι εργολάβοι των κάθε είδους συμφερόντων, που το μόνο που κάνουν εδώ και χρόνια είναι να μας φτωχαίνουν και να μας εξαθλιώνουν, τώρα φτάνουν να δολοφονούν έστω και με έμμεσο τρόπο.
Τρομοκρατούν, εκφοβίζουν, ξεφτιλίζουν κάθε έννοια ανθρωπιάς που έχει μείνει στα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Στο όνομα του εξορθολογισμού ανισοτήτων που οι ίδιοι με την πολιτική τους δημιούργησαν, φτάσανε να στέλνουν στο θάνατο ανθρώπους που πήγαν να πληρώσουν ένα άθλιο φόρο.
Γιατί αν δεν τον πληρώνανε, με τον αυταρχισμό και τη φασιστική λογική που διέπει την κυβέρνηση, δεν το είχαν και σε τίποτε να στείλουνε μερικούς από τους πραιτοριανούς τους με κανά δυο εισαγγελείς να πάνε κατ’ οίκον, να εισπράξουν το χαράτσι.
Έφτασε λοιπόν να κλείσει ένα σπίτι με το θάνατο του συμπολίτη μας, γιατί αν δεν το έκλειναν με το θάνατό του θα το έκλειναν με δήμευση της περιουσίας του.
Η κυβέρνηση Σαμαρά μεταφορικά ή κυριολεκτικά έφτασε να βάψει τα χέρια της με αίμα αθώου.
Τι δικαιολογία θα βρει άραγε να πει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στην οικογένεια του αδικοχαμένου ανθρώπου;
Τι δικαιολογία θα βρουν οι παπαγάλοι των δελτίων;
Με τι δικαιολογία θα ντύσουν άραγε τον επόμενο θάνατο που θα προκληθεί από την πολιτική τους;
Θα το ρίξουν στην κακή ώρα, στις συνθήκες που τυχαία επικράτησαν στην ουρά που περίμενε;
Η εισαγγελία πρωτοδικών που ενημερώθηκε τι θα κάνει άραγε;
Ποιόν θα πιάσει από το γιακά για να του δείξει τα κατορθώματά του και σε πιο σκαμνί θα τον καθίσει;
Όσο για της ανοησίες που γράφονται εδώ κι εκεί, που μέχρι και γελοίους αποκαλούν όσους πάνε να πληρώσουν τα χαράτσια, ας το καταλάβουν καλά.
Μεμονωμένα δεν λύνεται κανένα πρόβλημα και όπως λένε και οι PINK FLOYD “Together we stand, divided we fall”.
Που πάει να πει, όλοι μαζί στεκόμαστε όρθιοι, χωρισμένοι πέφτουμε κάτω.
Ε, καιρός δεν είναι να κάνουμε τους στίχους αυτούς και δικό μας τραγούδι;
Hey you
Στίχοι: Roger Waters
Μουσική: Pink Floyd
Hey you out there in the cold
Getting lonely getting old
Can you feel me?
Hey you standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles
Can you feel me?
Hey you don’t help them to bury the light
Don’t give in without a fight.
Hey you out there on your own
Sitting naked by the phone
Would you touch me?
Hey you with you ear against the wall
Waiting for someone to call out
Would you touch me?
Hey you, would you help me to carry the stone?
Open your heart, I’m coming home.
But it was only fantasy.
The wall was too high,
As you can see.
No matter how he tried,
He could not break free.
And the worms ate into his brain.
Hey you, out there on the road
Always doing what you’re told,
Can you help me?
Hey you, out there beyond the wall,
Breaking bottles in the hall,
Can you help me?
Hey you, don’t tell me there’s no hope at all
Together we stand, divided we fall.
Έι εσύ, εκεί έξω στο κρύο
που μένεις μόνος, που γερνάς
μπορείς να με νιώσεις;
Έι εσύ, που στέκεσαι στους διαδρόμους
με φαγούρα στα πόδια και με ξεθωριασμένα χαμόγελα
μπορείς να με νιώσεις;
Έι εσύ, μην τους βοηθάς να θάψουν το φως.
Μην τα παρατάς χωρίς μάχη.
Έι εσύ, που κάθεσαι μόνος εκεί έξω
κάθεσαι γυμνός κοντά στο τηλέφωνο
θα μ ‘αγγίξεις;
Έι εσύ, με το αυτί κολλημένο στον τοίχο
που περιμένει να σε φωνάξει κάποιος
θα μ ‘αγγίξεις;
Έι εσύ, θα με βοηθήσεις να σηκώσω τον βράχο;
Άνοιξε την καρδιά σου, έρχομαι σπίτι.
Αλλά ήταν μόνο φαντασίωση.
Το τείχος ήταν πιο ψηλό,
απ’ όσο μπορούσε να δει.
Δεν έχει σημασία πόσο προσπάθησε,
δεν κατάφερε να το σπάσει και να ελευθερωθεί.
Και τα σκουλήκια έφαγαν τον εγκέφαλό του.
Έι εσύ, εκεί έξω στο δρόμο
που κάνεις πάντα αυτό που σου λένε,
μπορείς να με βοηθήσεις;
Έι εσύ, εκεί έξω πέρα από τον τοίχο,
που σπας μπουκάλια στον διάδρομο,
μπορείς να με βοηθήσεις;
Έι εσύ, μη μου πεις πως δεν υπάρχει καμμιά ελπίδα εντελώς.
Μαζί στεκόμαστε όρθιοι, χωρισμένοι πέφτουμε.
