Εργατικός Αγώνας

Πόσες φορές πια;

Γράφει ο Κώστας Γρηγοριάδης

Μπήκαμε στον πέμπτο χρόνο της άγριας καπιταλιστικής κρίσης που βασανίζει τη χώρα.

Πολλές ακρότητες συνέβησαν κι άλλες τόσες ίσως και περισσότερες σίγουρα θα συμβούν και στον επόμενο καιρό.

Κόσμος αυτοκτονεί, λιμοκτονεί, χάνει την αξιοπρέπειά του βρίσκοντας καταφύγιο στα διάφορα παγκάκια.

Φοβερό όμως είναι το γεγονός που έκανε το γύρο των ΜΜΕ τις τελευταίες ημέρες, ότι «πατέρας παρέδωσε το μικρό του παιδί στην εφορία».

Ναι, όπως το ακούσατε.

Η απόγνωση που κυρίεψε το νέο συνάνθρωπό μας, μιας και τα τελευταία του χρήματα γύρω στα 350 ευρώ δηλαδή, κατασχέθηκαν για χρέη προς το δημόσιο, τον οδήγησε να πει:

«Πάρτε το παιδί μου γιατί τα τελευταία χρήματα που είχα μου τα πήρατε.

Έτσι δεν μπορώ να το ζήσω».

Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ γιατί μόνο και μόνο η είδηση τα λέει όλα.

Δείχνει ανάγλυφα τι είναι ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ.

Λεπτομέρειες του ρεπορτάζ ίσως να μην ενδιαφέρουν μιας και όλα τα άλλα αφορούν «τεχνικά» ζητήματα, πως το κράτος τελικά «διευθέτησε» το πρόβλημα.

Όμως θέλω να μοιραστώ με τους αναγνώστες μερικά ερωτήματα μου.

 

– Πόσα χρόνια θα χρειαστούμε ακόμη για να ζούμε με αυτές τις ειδήσεις;

– Πόσες οικογένειες θα φτάσουν στο πλήρες αδιέξοδο από την άγρια πολιτική που μαστίζει τη χώρα;

– Πόσοι σωτήρες θα εμφανιστούν για να κυβερνήσουν αυτόν τον τόπο;

– Πότε το κίνημα θα γευτεί το νικηφόρο ερέθισμα από εκείνη τη δύναμη της αριστεράς που θα του πει

«Σήκω! Ήρθε η ώρα να πάμε μαζί!»;

– Πόση αδιαφορία θα βγαίνει από τους ώμους μας που σηκώνονται και λένε «μα, εγώ θα σώσω τον κόσμο;»;

– Πόσες φορές θα …νανουριζόμαστε από το τριπλό τζακ-ποτ στο τζόκερ;

– Και πόσες φορές θα πετάει ο νεωκόρος το κερί που θα ανάβουμε λέγοντας «βοήθα Παναγία μου»;

 

Λίγα ερωτήματα έβαλα. Συμπληρώστε κι εσείς αυτά που σκέφτεστε.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας