Εργατικός Αγώνας

Αλεπουδίτσες

Γράφει ο Κώστας Γρηγοριάδης

Στον τόπο μας γεννήθηκαν μέσα από τη λαϊκή σοφία των απλών ανθρώπων του πολλές παροιμίες που εκφράζουν με λίγα λόγια πάντα ένα νόημα μεστό και φιλοσοφημένο.

Πλούσιες π.χ. είναι και οι παροιμίες με τις αλεπούδες.

Μια παροιμία από αυτές είναι και το «τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;» που σημαίνει πως οι πονηροί δεν πηγαίνουν σε μέρη όπου εύκολα μπορούν να τους πιάσουν.

Μια άλλη λέει πως «όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια» δηλαδή, ό,τι δεν μπορούμε να το καταφέρουμε το απαξιώνουμε.

Επίσης «100 η αλεπού το αλεπουδάκι 101» με απλά λόγια, δεν μπορεί ένας νεότερος να είναι ωριμότερος του μεγαλύτερού του.

Θα με ρωτήσετε τώρα τι με έπιασε και άρχισα να ψαχουλεύω τη λαϊκή σοφία και να ερμηνεύω τη συμπύκνωση της απλότητάς της.

Αφορμή μου έδωσαν δύο «καλοί» μου «φίλοι» ο Αντώνης και ο Βαγγέλης.

Έξυπνα παιδιά όπως είναι πάντα, έχει αποδειχθεί αυτό άλλωστε, προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι κι αυτοί αλεπούδες…

Έτσι λοιπόν όπως ξαφνικά έσωζαν το καράβι που λέγεται Ελλάδα, πετώντας στη θάλασσα μισθωτούς και συνταξιούχους, νέους και νέες, για να μη… βουλιάξει, αποφάσισαν να παίξουν ένα παιχνίδι που λέγεται σκάκι.

Παιχνίδι που προϋποθέτει στρατηγική, εξυπνάδα και αλεπουδίσια πονηριά πολλές φορές.

Κι ενώ το έπαιζαν σκακιστές, μας βγήκαν αίφνης χαρτόμουτρα κι έβγαλαν από το μανίκι τους έναν άσσο που λέγεται πρόεδρος της δημοκρατίας.

Είδαν μάλλον πως η λαϊκή οργή άρχισε να φουσκώνει, πως το φτύσιμο έπεφτε πιο πολύ κι από τη βροχή, πως τα… καντήλια έδιναν κι έπαιρναν, οπότε, ως καλά χαρτόμουτρα, είπαν να παίξουν τα ρέστα τους.

Εδώ έρχεται όμως να κολλήσει και το τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;

Όσο και να το παίζουν πονηροί, αποκαλύφθηκαν και κατά το κοινώς λεγόμενο ξεβρακώθηκαν.

Ποιος πιστεύει πια ότι δεν μπορούμε να τους πιάσουμε στα πράσα και ότι δεν καταννοούμε τα κίνητρά τους που είναι το φανερό στρίμωγμα από το αδιέξοδο της πολιτικής που υπηρετούν;

Επίσης πως μπορούν να μας πείσουν ότι δεν κατάφεραν παρά τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα να εξυπηρετήσουν και πως τα υπόλοιπα είναι απλά… κρεμαστάρια;

Όσο για το 100 η αλεπού το αλεπουδάκι 101, ε, εδώ γελάει και το παρδαλό κατσίκι, αν αυτοί είναι το αλεπουδάκι της υπόθεσης εγώ είμαι ο Νουρέγιεφ…

Η υπόθεση της εκλογής προέδρου της δημοκρατίας και η αναζήτηση 180 πρόθυμων να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς του Αντώνη και του Βαγγέλη είναι το ερώτημα που όλα δείχνουν ότι δε θα τους βγει. Αν όμως τους βγει και βρεθούν μερικοί ακόμη πρόθυμοι να αβαντάρουν την πολιτική ξεζουμίσματος των λαϊκών στρωμάτων, ε τότε, άξιος ο μισθός τους.

Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια…

Πάντως, ό,τι και να κάνουν ό,τι και να μας πουν τα δύο… χαρτόμουτρα καταλήγουν στο ανέκδοτο με το λαγό και το λιοντάρι, όπου όταν ο φαφλατάς λαγός ρωτήθηκε τι κάνει από το βασιλιά της ζούγκλας, είπε το γνωστό, «τι να κάνω λιοντάρι, λέω και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα».

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας