Εργατικός Αγώνας

Πάει κι αυτή η Κυριακή

του Κώστα Γρηγοριάδη

Μια σειρά από κατακτήσεις τα τελευταία χρόνια έκαναν «φτερά» για τους εργαζόμενους.

Όσα τις προηγούμενες δεκαετίες κερδήθηκαν με κόπο, αίμα και αγώνες, πέφτουν σαν χάρτινος πύργος στο όνομα της «ανάπτυξης» μέσα σε λίγες ώρες.

Αρκεί μια υπουργική απόφαση, ένας νόμος, μια εντολή των προστάτιδων δυνάμεων της τρόικας κι ένα συγκαταβατικό νεύμα των Σαμαρά – Βενιζέλου και της παρέας τους να την αποδεχθεί.

 

Μιλάμε για την Κυριακάτικη αργία και την με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κατάργησή της μετά και τη δημοσίευση στο ΦΕΚ της υπουργικής απόφασης του υφυπουργού ανάπτυξης Γ. Γιακουμάτου.

Σε μια σειρά πόλεις αρχικά, τουριστικές τις βαφτίζουνε για το ξεκάρφωμα, σούπερ μάρκετ αλλά και εμπορικά θα μπορούν να μένουν ανοιχτά.

Να πάμε να ψωνίζουμε, να γεμίζουμε τα καλάθια με χαρτιά υγείας, γκοφρέτες, παξιμάδια, μπλουζάκια ή ακόμη και καλσόν.

Να ψωνίζουμε με τα λεφτά που δεν έχουμε, με τους μισθούς και τις συντάξεις που όσοι τα έχουν ακόμη και είναι πετσοκομμένα, κοιτάζουν να πληρώσουν τα απανωτά χαράτσια για να μην ξεσπιτωθούν.

Που τα κρατάνε με νύχια και με δόντια για να πληρώσουν τα φροντιστήρια των παιδιών τους ώστε να πάρουν ένα πτυχίο για να το κορνιζώσουνε στο σαλόνι του σπιτιού τους.

Που το μόνο που τους μένει με αυτά τα πενιχρά έσοδα πλέον, είναι για να βάλουν το καθημερινό τσουκάλι και να πουν πριν κοιμηθούν, άντε, τη βγάλαμε και σήμερα.

Η Κυριακάτικη αργία σήμαινε πολλά για τους ανθρώπους του μόχθου, ήταν η ανάπαυλα από το καθημερινό μετερίζι για το τίμιο μεροκάματο, είτε δούλευες στη σκαλωσιά και σε έτρωγε το λιοπύρι, είτε δούλευες στο γραφείο με το κλιματιστικό να σε δροσίζει…

Ήταν η ευκαιρία να πάρει ο πατέρας το παιδί και να το πάει μια βόλτα, η μάνα να μπορέσει να δει το νοικοκυριό της με άλλο μάτι, να μπορέσει η οικογένεια να συναντηθεί ήρεμη στο κυριακάτικο τραπέζι που είχε μια ιερή σημειολογία για την Ελληνική οικογένεια.

Η περιγραφή που γίνεται με τις παλιές ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου είναι χαρακτηριστική για το Κυριακάτικο αντάμωμα του μέσου νοικοκυριού.

Οι παραδόσεις θα μου πει κάποιος είναι για να σπάνε, ναι σωστά θα απαντήσω, εδώ όμως δεν πρόκειται για μια παράδοση άνευ ουσίας, πρόκειται για μια κατάκτηση των εργαζομένων όπως είπα και παραπάνω.

Κακά τα ψέματα όσες Κυριακές και να προσφέρεις σε κάποιον για να ψωνίσει, αν δεν είναι η τσέπη του γεμάτη και δεν του περισσεύουν δε θα το κάνει.

Αλλού στοχεύουν και είναι φανερό, από την μια να αφαιρέσουν κατακτήσεις της εργατικής τάξης και από την άλλη να καθιερώσουν νέες μορφές απασχόλησης που πλήττουν τους μικρομεσαίους και τους εμποροϋπάλληλους.

Αλλά και να μεταφέρουν το παιχνίδι του κέρδους στα μεγάλα θηρία τύπου Μall.

Αν κι εκεί, ο κόσμος που δεν έχει και πάλι δεν θα πάει.

Το κυνήγι του ατέλειωτου κέρδους όμως τους κλείνει τα μάτια και ζητάει κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο…

Το έργο βέβαια θα παιχτεί με τον ίδιο τρόπο και με τον ίδιο θίασο «ποικιλιών»…

Τα μεγάλα κανάλια θα βομβαρδίσουν το φιλοθεάμων κοινό με ρεπορτάζ που θα μιλάνε ότι ήρθε η ευκαιρία να συνδυάσουμε τη βόλτα μας με τα ψώνια μας.

Δυο-τρείς δήμοι θα κάνουν εκδηλώσεις στις πλατείες.

Event χαρούμενων τραγουδιστών και κονφερασιέ θα δώσουν το ανάλογο χρώμα και το έγκλημα θα συντελεστεί.

Στη συνείδηση του κόσμου σιγά σιγά θα αρχίσει να αποτελεί παρελθόν άλλη μια κατάκτηση όπως αυτής της Κυριακάτικης αργίας.

Αλλά είπαμε, είναι η ανάπτυξη στη μέση, το φως στο τούνελ που παραμένει κάτι χρόνια τώρα στο τούνελ και δε λέει να σκάσει μύτη.

Είναι οι ευκαιρίες που θα προσφέρει η νέα αντίληψη της ισοπέδωσης των πάντων για το καλό μας.

Ποιο καλό μας όμως που φτάσανε τα 2.500.000 οι άνεργοι και στο τέλος θα αρχίσουν να λένε όλοι μαζί το τραγούδι του Μηλιώκα.

Είδα ένα κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου
είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου
για το καλό μου
Είδα τα δέντρα που σκαρφάλωνα κομμένα
σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα
για το καλό μου

Eίδα το δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο
είδα τα χέρια μου πρησμένα από το ξύλο
είδα τα νεύρα μου σιγά σιγά να σπάνε
με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου

Eίδα να κόβουν τη μπουκιά για την μπουκιά μου
ρούχα να φτιάχνουν απ’ τα ρούχα τα παλιά μου
για το καλό μου

Eίδα τη μάνα μου να κλαίει απελπισμένα
είδα το γέρο μου να φεύγει για τα ξένα
για το καλό μου

Eίδα τους φίλους μου να σκίζονται για μένα
είδα να θέλουν να ξεκόψω από σένα
είδα χαράματα να με τραβάν στο τμήμα
για να γλιτώσω το κελί να πω το ποίημα

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου

Για το καλό μου για το καλό μου
έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου
ενέσεις χάπια ηλεκτροσόκ για το καλό μου
σήμερα πήρανε νεκρό τον διπλανό μου
ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου
κι έχω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου

 

 

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας