Εργατικός Αγώνας

Κομμουνισμός και θρησκεία συμβιβάζονται;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Παπαναγιώτου

Αφορμή για να καταθέσω και εγώ κάποια πράγματα που προκύπτουν κύρια από τους κλασικούς γύρω από το θέμα “κομμουνισμός και θρησκεία”,  ήταν η αναφορά και τα σχόλια του Εργατικού Αγώνα για την  τηλεοπτική  εμφάνιση της θρησκευόμενης «κομμουνίστριας» Λιάνας, να εξηγεί πως η πίστη στο θεό γιατρού και ασθενή φέρνει αποτελέσματα, με βάση επιστημονικές μελέτες (!).

Ο Μαρξ όρισε την θρησκεία σαν «κοσμοθεώρηση και κοσμοαντίληψη, που δεχόταν την ύπαρξη του θεού, δηλαδή, την πίστη σε κάποια μορφή του υπερφυσικού».

Η θρησκεία σαν κοσμοαντίληψη είναι ένας χοντροκομμένος πρωτόγονος  ιδεαλισμός.

Στο ερώτημα αν συμβιβάζεται η έννοια της θρησκείας με την κομμουνιστική ιδεολογία, η απάντηση είναι “όχι”, γιατί στην φιλοσοφική θεωρία του μαρξισμού, δηλαδή στο διαλεκτικό και ιστορικό υλισμό, στο κόσμο που μας περιβάλλει δεν υπάρχει θεός, παρά μονάχα ύλη και το πνεύμα, η συνείδηση, συνιστά «ιδιότητα της ύλης».

Οι Μαρξ και Ένγκελς εξέταζαν την θρησκεία σαν φαντασιακή αντανάκλαση της πραγματικότητας και σαν φαντασιακή διαφυγή από την καταπίεση αυτής της πραγματικότητας. Ο Λένιν υποστήριζε ότι η θρησκεία καλλιεργεί, στον στερημένο και εκμεταλλευόμενο αυτού του κόσμου, την παρηγοριά της επουράνιας ανταμοιβής, με ενέχυρο την καρτερικότητα για όσα υφίσταται επί της Γης.

Η Θρησκεία είναι «συμβατή» με τον καπιταλισμό.

Ο χριστιανισμός στην εξέλιξή του, με το «λυτρωτικό» του μήνυμα που ανάγεται στην μετά θάνατον ζωή  σε αντίθεση με το σοσιαλισμό, που, όπως έλεγε ο Ένγκελς, σκοπεύει στην  λύτρωση στον επίγειο κόσμο, αποτέλεσε «εργαλείο» αξιοποιήσιμο για τις κυρίαρχες τάξεις .

Άρα η εξάλειψη της θρησκείας συνδέεται με την εξάλειψη των κοινωνικοοικονομικών αιτιών που γεννούν την θρησκεία.

Ο Μαρξ για το ζήτημα αυτό σημείωνε : «Η θρησκευτική αντανάκλαση του πραγματικού κόσμου μπορεί γενικά να εξαφανιστεί μόνο από τη στιγμή που οι σχέσεις της καθημερινής πρακτικής ζωής θα εκφράζουν για τους ανθρώπους καθημερινά καταφανείς λογικές σχέσεις μεταξύ τους και προς τη φύση (…)

Μόλις αυτή η διαστρεβλωμένη πραγματικότητα, της οποίας η θρησκεία είναι αντανάκλαση, διαλυθεί, η θρησκεία θα πάψει να υπάρχει.

Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις θα πάψουν να υπάρχουν, μόνο όταν πάψουν να υπάρχουν οι κοινωνικές σχέσεις που τις δημιουργούν και αφού δημιουργηθούν άλλες στη θέση τους.

Η οικοδόμηση του σοσιαλισμού εγκαθιδρύει άλλου είδους κοινωνικές σχέσεις που βάζουν στο περιθώριο  την θρησκευτική προκατάληψη, η οποία μπορεί να ξεπεραστεί με ειρηνικό τρόπο μέσα από την ανάπτυξη της παιδείας, του πολιτισμού, της τέχνης, της επιστήμης».

Ο μαρξισμός λοιπόν φιλοσοφικά είναι αντίθετος με την θρησκευτική συνείδηση και την θρησκευτική εξήγηση του κόσμου.

Αυτή όμως η θέση δεν πρέπει να κάνει τους κομμουνιστές να κατατάσσουν στο κίνημα της εργατικής τάξης τους εργαζόμενους με το κριτήριο της πίστης. Μπορούν όμως με την ανάπτυξη της ταξικής πάλης να τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν την θρησκευτική προκατάληψη.

Είναι όμως πέρα από κάθε λογική η περίπτωση   της Λιάνας που εκπροσωπεί το κομμουνιστικό κόμμα  στο κοινοβούλιο -έστω και σαν συνεργαζόμενη- να υπερασπίζεται ταυτόχρονα με την κομμουνιστική ιδεολογία και την μεταφυσική εξέλιξη της φύσης και να γίνεται κήρυκας του σκοταδισμού.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας