Εργατικός Αγώνας

«Βαρώνοι οπίου» και «λυράτες κότες»

Γράφει ο Αμετανόητος.

Αδυνατώ να κατανοήσω –πολύ περισσότερο να συμμεριστώ- την έκπληξη μερικών και την οργή κάποιων άλλων σχετικά με τις κατάρες του Αθανασίου Λενή γνωστού και ως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιου. Οι αντιδράσεις μού φαίνονται τόσο υπερβολικές και ακατανόητες όσο και οι αντιδράσεις αυτών που ενοχλούνται επειδή ένας σκύλος γαυγίζει ή επειδή ένα σκουλήκι είναι γλοιώδες.

Γιατί, δηλαδή, ενοχληθήκαν οι κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση «πέφτοντες από τα σύννεφα»; Επειδή ο κος Λενής καταράστηκε τον Νίκο Φίλη, τον αποκαλούμενο και υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων[1] της αυτοαποκαλούμενης «αριστερής κυβέρνησης»; Πού είναι το περίεργο; Πού είναι το πρωτοφανές; Αυτή είναι η φύση του κλήρου: να χαρίζει απλόχερα φόβους και απειλές για να πουλά ελπίδες για μετάνοια. Δηλαδή η κατάρα να σαπίσει το χέρι του Ν. Φίλη είναι το μοναδικό περιστατικό μισαλλοδοξίας των ρασοφόρων;

Οι κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση «πέφτοντες από τα σύννεφα» ξέχασαν τους αφορισμούς του Ανδρέα Καντιώτη (γνωστού και ως Φλωρίνης Αυγουστίνου) στον Θόδωρο Αγγελόπουλο και σε όσους συνετέλεσαν στο «Μετέωρο βήμα του πελαργού»; Ξέχασαν τους αφορισμούς στον Καζαντζάκη, στον Ροΐδη, στον Λασκαράτο; Τους αφορισμούς στους «εξωλέστατους» επαναστάτες Υψηλάντη και Σούτσο; Τις διώξεις και τις σφαγές όσων «δεν συνεμορφώθησαν» με τη «θεϊκή» απαίτηση της βίαιης επιβολής του χριστιανισμού[2]; Ας ρίξουν μια ματιά στα θύματα των σταυροφοριών, της «ιερής» εξέτασης, των «ιεραποστολών» στην αμερικανική ήπειρο ή στις εκατόμβες του σφαγέα «εκχριστιανιστή» Θεοδόσιου.

Τι παραπάνω ή παρακάτω από όλους αυτούς έχει ο κος Αμβρόσιος Λενής; Συνεχίζει την παράδοση των, κατά Μαρξ, εμπόρων πνευματικού οπίου και μάλιστα σε μια δύσκολη για τους σκοταδιστές εποχή όπου η ταχύτητα μετάδοσης της γνώσης και η κριτική σκέψη έχουν περιορίσει αισθητά τους «οπιομανείς» σε σχέση με άλλες εποχές. Διεκδικεί με αξιώσεις το πόστο του «βαρώνου» στο καρτέλ της εμπορίας πνευματικού οπίου. Γιατί φυσικά δεν είναι μόνος του, όλο το καρτέλ του κλήρου τον καλύπτει και επιδοκιμάζει τiς ενέργειές του.

Παρ’ όλα αυτά, φαίνεται πως οι καιροί έχουν αλλάξει. Οι από άμβωνος κατάρες «το κρέας που θα φάνε απόψε οι άθεοι που θα κάνουν τραπέζι, να γίνει δηλητήριο και να τους τρυπήσει το στομάχι. Να γίνει πέτρα και να μην το χωνέψουν!» δεν έπιασαν καθώς τις τελευταίες μέρες δεν σημειώθηκαν μαζικά περιστατικά γαστρορραγίας στα νοσοκομεία της επικράτειας. Αυτό μάλλον δείχνει πως θα πρέπει να είναι φειδωλοί στα δημόσια αναθέματα αν θέλουν να διατηρήσουν κάποια ψήγματα αξιοπιστίας.

Η άλλη κατάρα να σαπίσει το χέρι του Νίκου Φίλη αν εκείνος υπογράψει την κατάργηση των θρησκευτικών από την εκπαίδευση είναι «σιγουράκι» και δεν θα μπει ποτέ στη βάσανο της επαλήθευσης. Ακριβώς επειδή ο «ιεράρχης» γνωρίζει πως η «αριστερή κυβέρνηση» ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν τολμά να κόψει τον ομφάλιο λώρο του αστικού κράτους με τον κλήρο. Οι αξιωματούχοι της μπορεί να παριστάνουν τους «επαναστάτες» που αρνούνται τον θρησκευτικό όρκο αλλά μόλις βρεθούν απέναντι στο στήριγμα της αστικής εξουσίας γίνονται «κότες» και μάλιστα «λυράτες». Από τον υπουργό μέχρι και τον πολιτικό τους προϊστάμενο.

Ας μην ανησυχούν, λοιπόν, οι κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση «πέφτοντες από τα σύννεφα». Τίποτα δεν πρόκειται να κλονίσει τις σχέσεις ανάμεσα στους διαχρονικούς εμπόρους ελπίδας για μια καλύτερη ζωή και στα κοσμικά «βαποράκια» τους. Ούτε οι ευχές, ούτε οι κατάρες.

Το μόνο που φοβούνται οι μεν και οι δε είναι η απεξάρτηση του λαού από το όπιο της μεταφυσικής «ελπίδας» που θα έρθει είτε από τον επουράνιο θεό είτε από τις «θεότητες» των Βρυξελών. Η χειραφέτησή του, η πάλη του ενάντια και στους δυο είναι αυτή που θα κάνει την ελπίδα πραγματικότητα. Ας κάνουμε αληθινούς τους φόβους τους.


[1] Πάντα είχα την απορία «πώς κολλάνε μαζί η έρευνα και το θρήσκευμα;» αφού το ένα προϋποθέτει την απουσία του άλλου. Αλλά για να αναλυθεί αυτό θα χρειαζόταν αρθρογραφία με πολλές συνέχειες.

[2] Είναι αυτονόητο πως όσα αναφέρονται στο χριστιανισμό ισχύουν για όλες τις θρησκείες και τα δόγματα. ΄Όλες επιβλήθηκαν και συνεχίζουν να επιβάλλονται με τη βία καθώς είναι αδύνατο να πείσουν σκεπτόμενους ανθρώπους με τα «επιχειρήματά» τους.

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας