Εργατικός Αγώνας

Μονοπάτι «Βασίλειος Μάγγος»

Γράφει ο Νίκος Σαμαρίνας.

19 Ιουνίου του ‘20, πέρυσι.

– Νίκο λέω να έρθω στον Όλυμπο, να περπατήσουμε μαζί την Κυριακή. Θέλω να ξεσκάσω, να καθαρίσω το μυαλό μου, να ξεφύγω λίγο απ’ το Βόλο.

– Ναι Γιάννη, θα χαρώ πολύ να τα πούμε και από κοντά.

Δυο μέρες μετά βρεθήκαμε μαζί με έναν ακόμα φίλο να περπατάμε 15 χιλιόμετρα μέσα από δύσβατα μονοπάτια στο δάσος, να χαιρόμαστε τη φύση και να μη χορταίνουμε συζήτηση. Ο Γιάννης έβγαζε φωτογραφίες, έχει πολύ καλή αισθητική όχι μόνον στη φωτογραφία. Μας περιέγραψε την «τρέλα» του να ψάχνει τα μονοπάτια και τα περάσματα των ανταρτών στα βουνά. Μας είπε για το βίντεο που έφτιαξε μαζί με τον γιο του Βασίλειο και αφορά στην έρευνα για την τελευταία διαδρομή που έκανε ο Άρης Βελουχιώτης όταν προσπαθούσε να ξεφύγει από τους διώκτες του και το σημείο όπου ο πρωτοκαπετάνιος βρήκε τον θάνατο. Μάλιστα το βίντεο αυτό παρουσιάστηκε τον Οκτώβρη, μας είπε, στους Σταγιάτες στο Πήλιο, από τους κατοίκους εκεί που αγωνίζονται για ελεύθερα νερά… Και η φύση, ακούγοντας νερά, βάλθηκε να μας πνίξει στη βροχή. Τρέξαμε 5 χιλιόμετρα για να επιστρέψουμε γρηγορότερα, κουρασμένοι και βρεγμένοι ως το κόκκαλο στην ταβέρνα του χωριού, όπου το τσίπουρο μας περίμενε δικαιωματικά.

Στο δεύτερο καραφάκι ο Γιάννης μάς ανοίχτηκε- πάντα με αυτόν τον αξιοθαύμαστα ήρεμο και καλλιεργημένο λόγο του που όμως δεν ήταν δυνατόν να αποτρέψει όσο τον άκουγα το ανακάτωμα και σφίξιμο ταυτόχρονα στο στομάχι μου, όπως και την οργή μου που θέριευε.

Μας μίλησε για τον ξυλοδαρμό του γιού του Βασίλειου από τους μπάτσους λίγες μέρες πριν, τα βασανιστήρια που του έκαναν μέσα στο αστυνομικό τμήμα, ότι τον πέταξαν έξω απ’ αυτό κουρέλι από τον πόνο και με σπασμένα πλευρά αντί να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο, για την άσχημη ψυχολογική κατάσταση του παιδιού μετά το περιστατικό.

Τρεις εβδομάδες μετά ο Βασίλειος πέθανε.

Έναν χρόνο μετά ο Γιάννης καθάρισε, σηματοδότησε και ονόμασε «Μονοπάτι Βασίλειος Μάγγος» ένα μονοπάτι στο Πήλιο 5,5 χιλιομέτρων. Το περπατά καθημερινά σχεδόν για το νεκροταφείο όπου είναι θαμμένο το σώμα του γιου του.

Φίλοι και σύντροφοι του γιού του, με τους οποίους αγωνίζονταν ενάντια στην καύση των σκουπιδιών που μολύνει την ατμόσφαιρα του Βόλου, περπάτησαν το μονοπάτι έναν χρόνο μετά μαζί με τον Γιάννη Μάγγο που χύνει δάκρυα, όχι μόνον πόνου, αλλά οργής και αγώνα.

 

 

ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΓΓΟΥ

ΜΗΝΥΣΗ ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΟΣ ΥΠΑΙΤΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΜΑΓΓΟΥ

Πέρασε ένας χρόνος από τότε που το παιδί μας, ο Βασίλειος Μάγγος, μετέχοντας στον αγώνα κατά της καύσης σκουπιδιών από το τσιμεντάδικο της Lafarge στο Βόλο, χτυπήθηκε αναίτια μπροστά στο Μέγαρο της Δικαιοσύνης από αστυνομικούς της Α.Δ. Μαγνησίας, βασανίστηκε και οδηγήθηκε στο θάνατο.

Μέχρι σήμερα περιμένουμε τα αποτελέσματα του πορίσματος από την διεξαγόμενη ΕΔΕ, ειδικά μετά τη δέσμευση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη (σε δημόσια τοποθέτησή του στις 15-7-2020 σε τηλεοπτική εκπομπή του ΣΚΑΪ) ότι το περιστατικό ξυλοδαρμού του γιου μας θα διερευνηθεί «απολύτως», ανεξάρτητα από τα αίτια θανάτου του.

Παρά το γεγονός ότι η ΕΔΕ, που διενεργήθηκε από τη Γενική Περιφερειακή Διεύθυνση Θεσσαλίας, ολοκληρώθηκε στις 23-2-2021 και υποβλήθηκε στο Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας και, ενώ έχει ήδη γίνει γνωστό ότι κάποιοι από τους ελεγχθέντες αστυνομικούς παραπέμπονται πειθαρχικά, παρόλα αυτά και με επίκληση της αρχής της μυστικότητας τα ονόματα των εμπλεκομένων στην κακοποίηση του παιδιού μας Βασίλειου Μάγγου, παρά τις νόμιμες ενέργειές μας, ΔΕΝ μας έχουν κοινοποιηθεί.

Ο γιος μας στοχοποιήθηκε, επειδή είχε αναπτύξει πολιτική δράση, χτυπήθηκε, βασανίστηκε, προπηλακίστηκε, λοιδορήθηκε, παρότι οι βασανιστές του γνώριζαν πολύ καλά ότι ανήκε σε ευάλωτη ομάδα. Αντιμετωπίστηκε ρατσιστικά. Υπέστη βαριές σωματικές και ψυχικές, για την υγεία και τη ζωή του, βλάβες, ακυρώθηκε η προσωπικότητά του, δεν άντεξε την άδικη ταπείνωση, οδηγήθηκε στον θάνατο.

Αν δεν συνέβαιναν όλα αυτά, σήμερα θα ζούσε…

Η κακοποίησή του, αφενός δεν αιτιολογεί το λόγο της σύλληψής του -αφού τίποτε δεν προέκυψε εις βάρος του-αφετέρου συνιστά βασανισμό, προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και καταπάτηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος.

Για όλους αυτούς τους λόγους, υποβάλλαμε χθες 16-6-2021 μήνυση κατά παντός υπαιτίου.

Όταν αστυνομικοί υπερβαίνουν τα όρια του νόμου -τον οποίο υποτίθεται ότι εκπροσωπούν- τότε προκύπτουν όχι μόνον πειθαρχικές αλλά και ποινικές ευθύνες.

Ως όργανα προστασίας του πολίτη έχουν υποχρέωση, όταν, εκτελώντας διαταγές ανωτέρων τους, να μην «παρασύρονται» και χάνουν την ψυχραιμία τους, αλλά να επιδεικνύουν αυτοσυγκράτηση.

Αντί αυτού η συμπεριφορά τους συνήθως χαρακτηρίζεται από εμπάθεια, υπερβάλλοντα ζήλο, κατάχρηση εξουσίας ή επαγγελματική διαστροφή..

Αποτελεί ύβρι και ανεντιμότητα όταν, από θέση ισχύος, όντας πολυάριθμοι και ειδικά εξοπλισμένοι χτυπούν και βασανίζουν ανυπεράσπιστους πολίτες κουρελιάζοντας την αξιοπρέπειά τους, μεταχειριζόμενοι εξευτελιστικά το ανθρώπινο σώμα…

Όμως τα βασανιστήρια απαγορεύονται.

Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα δικαιώματα, άρθρο 3: «Κανείς δεν μπορεί να βασανιστεί ή να υποβληθεί σε απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση».

Παρόλα αυτά τα βασανιστήρια συνεχίζονται!

Και μάλιστα σε χώρες με πολίτευμα Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, όπως η Ελλάδα. Μια χώρα με πρόσφατες μνήμες της χούντας και των μετεμφυλιακών καταστάσεων.

Αυτό αποδεικνύουν και οι εκθέσεις της Επιτροπής Πρόληψης των Βασανιστηρίων του Συμβουλίου της Ευρώπης, της Διεθνούς Αμνηστίας, αλλά και οι καταδικαστικές αποφάσεις κατά της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Είναι ανεκτό να βασανίζονται ή να υποβάλλονται σε απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση πολίτες στη χώρα μας ακόμη και σήμερα;

Ας κρίνει ο λαός…

Από εδώ και πέρα όμως, οι βασανιστές ας γνωρίζουν πια ότι θα ξαναβρίσκουν απέναντί τους τους βασανισμένους. Όχι σε σκοτεινά μπουντρούμια, αλλά σε αίθουσες φωτός και δικαίου. Και στο πλευρό κάθε θιγόμενου πολίτη θα συναντούν, στους δρόμους των δίκαιων αγώνων, κινήματα αλληλεγγύης, την απέχθεια των πολιτών και την οργή της κοινωνίας…

-Παρά την κατάφωρη αδικία εναντίον του γιου μας, παρά τον προσωπικό πόνο για την απώλειά μας, ευχηθήκαμε να είναι αυτό το τελευταίο περιστατικό αστυνομικής βίας.

Διαψευστήκαμε.

Η αστυνομική βία και αυθαιρεσία, στο επόμενο διάστημα, κλιμακώθηκε.

Με την ευκαιρία (ή με το πρόσχημα) της πανδημίας, δόθηκαν στην αστυνομία νέες δυνατότητες κατασταλτικής δράσης.

Αποτέλεσμα: η διαχείρισή της υπήρξε τραγική από την πλευρά του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και της Κυβέρνησης.

Η Κυβέρνηση προκειμένου να «κουκουλώσει» τις ευθύνες της για την ασφυξία του Συστήματος Υγείας και της Οικονομίας αλλά και για να περάσει αντιδραστικά νομοσχέδια, ανέθεσε στην αστυνομία μία επιθετική διαχείριση της πανδημίας, χρησιμοποιώντας την ως μηχανισμό εφαρμογής της πολιτικής της.

Η ασύμμετρη βία και η μη λογοδοσία, η συγκάλυψη, η άνευ όρων ασυλία και ατιμωρησία των αστυνομικών- από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη- που έχοντας λυμένα τα χέρια συμπεριφέρονται όπως αυτοί θέλουν, ξυπνούν εφιάλτες του παρελθόντος. Τροφοδοτούν φασιστικές νοοτροπίες.

Χώρια που, με αυτές τις τακτικές, αφέθηκε ελεύθερο το πεδίο και δόθηκε χώρος για δράση στο οργανωμένο έγκλημα.

Είδαμε αστυνομικούς να «παρεκτρέπονται», να ξεχνούν τον πραγματικό τους ρόλο και να τριγυρίζουν σε γειτονιές και πλατείες, να προκαλούν τους κατοίκους, να χτυπάνε αναίτια πολίτες, στοχευμένα ή αδιακρίτως, να κάνουν προσαγωγές και συλλήψεις, να βασανίζουν αθώους στα κρατητήρια και να τους μετατρέπουν, ελλείψει μαρτύρων*, σε κατηγορούμενους. Άραγε με τίνος διαταγές;

Δημιουργήθηκε κλίμα έντονης ανασφάλειας στην κοινωνία.

Η υπομονή των πολιτών εξαντλήθηκε.

Ο λαός δεν ανέχτηκε τέτοιες συμπεριφορές.

Αντέδρασε.

Απαίτησε Δημοκρατία. ΟΧΙ αστυνομοκρατία.

 

*«Ελλείψει μαρτύρων»

Και όμως! Υπάρχουν μάρτυρες. Σημαντικοί και αξιόπιστοι.

Είναι τα τραύματα και τα σημάδια από τα βασανιστήρια που υπέστησαν αρκετοί κρατούμενοι.

Είναι οι κάμερες. Οι κάμερες που είναι τοποθετημένες στους εσωτερικούς χώρους των Αστυνομικών Διευθύνσεων.

Και επειδή, τελευταία, πολύς λόγος γίνεται για κάμερες στις στολές των αστυνομικών, με στόχο να υπάρξει διαφάνεια(!), καλό θα ήταν, ειδικά για τις επίμαχες περιπτώσεις και χάριν της αλήθειας, όπου πολίτες έχουν καταγγείλει βασανισμό κατά τη διάρκεια της κράτησής τους, να προβληθεί βιντεοληπτικό υλικό από τα κρατητήρια. «ΔΗΜΟΣΙΑ».

Αν είναι ποτέ δυνατόν!!!

Όμως έτσι, θα είχαμε επιτέλους μία απόδειξη, ότι τα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών διατίθενται όντως για την προστασία τους και όχι-όπως κάποιοι δήθεν ισχυρίζονται- για την προστασία των «προστατών» τους…

Όσον αφορά τώρα στην περίπτωση του δικού μας παιδιού, εύχομαι να έχουν επισυνάψει στο πόρισμα σχετικό βιντεοληπτικό υλικό από όλο το χρονικό διάστημα της κράτησης και του βασανισμού του στην Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας.

 

Για να λάμψει η ΑΛΗΘΕΙΑ

Για να γίνει η Αλήθεια ΦΩΣ

Για να ΜΗΝ χρειαστεί άλλη ΦΩΤΙΑ..

Βόλος 17/6/2021

 

 

 

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας