Εργατικός Αγώνας

Ηλεκτρονική ψηφοφορία: το Παλιό εμφανίζεται σε Νέο μασκαρεμένο

Στεκόμουν πάνω σ΄ ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει,
μα ερχόταν σα Νέο.
Σέρνονταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί

και βρωμούσε νέες μυρουδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε ξαναμυρίσει.
Η πέτρα που πέρασε κατρακυλώντας ήταν η νεότερη εφεύρεση
και τα ουρλιαχτά από τους γορίλες που βαράγανε τα στήθια τους

συνθέτανε την πιο μοντέρνα μουσική.
Παντού μπορούσες να δεις τάφους ανοιχτούς που χάσκανε άδειοι

καθώς το Νέο πλησίαζε την πρωτεύουσα.


Ολόγυρα στέκανε όσοι εμπνέονταν από τον τρόμο, κραυγάζοντας:

Φτάνει Το Νέο, το Ολοκαίνουργιο, χαιρετήστε το Νέο, γίνεται και εσείς νέοι σαν και εμάς!

Κι αυτοί που ακούγανε, τίποτα άλλο δεν ακούγανε από τις κραυγές τους,
μα αυτοί που βλέπανε, βλέπανε αυτά που δεν φωνάζονταν.
Έτσι το Παλιό έκανε την εμφάνισή του σε Νέο μασκαρεμένο,
κι έφερε αλυσοδεμένο μαζί του το Νέο να το παρουσιάσει σαν Παλιό.

Το νέο βάδιζε αλυσοδεμένο και ντυμένο με κουρέλια.
Αποκαλύπτονταν τα θεσπέσια μέλη του.
Κι η πομπή συνέχιζε να προχωράει μες τη νύχτα,

μα αυτό που πήρανε για χάραμα ήταν το φως απ’ τις φωτιές στον ουρανό.

Και η κραυγή: Φτάνει Το Νέο, το Ολοκαίνουργιο,

χαιρετήστε το Νέο, γίνεται και εσείς νέοι σαν και εμάς!
Πιο εύκολα θα ακουγότανε,

αν όλα δεν είχανε πνιγεί μες τις ομοβροντίες των όπλων.

Μπέρτολτ Μπρεχτ, 1938

 

Υπό κανονικές συνθήκες, στις 7 Νοέμβρη οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα προσέρχοταν στις κάλπες για να εκλέξουν αντιπροσώπους τους στα υπηρεσιακά συμβούλια.

Ο θεσμός των αιρετών είναι μια κατάκτηση του κινήματος έστω και λειψή καθώς τα πενταμελή υπηρεσιακά συμβούλια στελεχώνονται πάντα από 3 μέλη που διορίζει ο εκάστοτε κυβερνητικός μηχανισμός κι έτσι οι εκλεγμένοι είναι apriori μειοψηφία σ΄ αυτά. Έστω κι έτσι, ο θεσμός που μετρά σχεδόν ένα αιώνα ζωής (θεσπίστηκε το 1926) έχει την αξία και τη σημασία του. Είναι χαρακτηριστικό πως μόνο στις δυο δικτατορίες (του Μεταξά και των συνταγματαρχών) οι κυβερνητικές παρεμβάσεις τον ανέστειλαν. Η τρίτη ωμή κυβερνητική παρέμβαση συμβαίνει το 2020 από την κυβέρνηση της ΝΔ. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Το χρονικό της κυβερνητικής παρέμβασης

Αμέσως μετά την υποβολή υποψηφιοτήτων από παρατάξεις και μεμονωμένους υποψήφιους, η ηγεσία του υπουργείου, χωρίς καμμιά προειδοποίηση και διάλογο, πήρε δυο σημαντικές αποφάσεις: 1) όρισε ως μέρα των εκλογών κάποιο Σάββατο παρότι οι εκλογές αυτές αφορούν εργασιακά ζητήματα και διεξάγονται πάντα καθημερινές και 2) «απεφάσισε και διέταξε» να πραγματοποιηθούν ηλεκτρονικά μέσω της ψηφιακής κάλπης «ΖΕΥΣ» που χρησιμοποιήθηκε στις πρυτανικές εκλογές με τραγελαφικά αποτελέσματα για τα οποία θα γίνει λόγος παρακάτω. Το πρόσχημα είναι πως ο συνωστισμός στις κάλπες μπορεί να πολλαπλασιάσει τα κρούσματα του COVID-19. Το υπουργείο δηλαδή ισχυρίστηκε πως οι εκπαιδευτικοί που καθημερινά συγκεντρώνονται στα σχολεία μαζί με μαθητές που στοιβάζονται σε τάξεις-κλουβιά δεν κινδυνεύουν από τη διασπορά του ιού. Κινδυνεύουν μόνο αν θα πάνε στα σχολεία-εκλογικά κέντρα την ημέρα των εκλογών.

Η εκπαιδευτική κοινότητα αντέδρασε και για τη μετάθεση των εκλογών σε μέρα αργίας αλλά κυρίως για την επιβολή νέων δεδομένων στην εκλογική διαδικασία που θα καθιστούσαν το αποτέλεσμα παντελώς διαβλητό και αναξιόπιστο. Αν και όχι με την ίδια ταχύτητα και αποφασιστικότητα, όλες οι παρατάξεις γενικά αλλά και κάθε υποψήφιός τους ατομικά αποφάσισαν να αποσύρουν τα ψηφοδέλτιά τους για να μη νομιμοποιήσουν τις εκλογές παρωδία που απεργάζεται το επιτελείο της Ν. Κεραμέως. Παράλληλα, κάλεσαν όλους τους εκπαιδευτικούς να απέχουν από τις εκλογές παρωδία. Τέλος, για να αρθεί το αδιέξοδο, οι ομοσπονδίες πρότεινα να παραταθεί η θητεία των αιρετών για ένα χρόνο όπως είχε γίνει και με την παράταση της θητείας των «στελεχών εκπαίδευσης». Όμως, το υπουργείο απέδειξε πως οι ενέργειες του δεν είναι προϊόντα λαθών ή προχειρότητας, αλλά αποτελούν συνειδητή επιλογή του: Ανακοινώθηκε ότι η απόσυρση των ψηφοδελτίων δεν γίνεται δεκτή και, παρά το κάλεσμα των ομοσπονδιών και των παρατάξεων για αποχή από τις εκλογές-μαϊμού, η ηγεσία του υπουργείου προτίθεται να τις διεξάγει με κάθε τρόπο οξύνοντας την αντιπαράθεση στο έπακρο.

Ο «ΖΕΥΣ» ελέγχει και αλλάζει τα πάντα

Στο σημείο αυτό καλό είναι να ξεκαθαριστούν κάποιες καθόλου ασήμαντες «λεπτομέρειες» σε όσους καλοπροαίρετα αναρωτιούνται «Μα γιατί τόση άρνηση για την ηλεκτρονική ψηφοφορία; Ζούμε σε νέες εποχές. Αντιτάσσεστε στην πρόοδο και την εξέλιξη;». Κανείς δεν αντιτάσσεται στην πρόοδο. Αντιτάσσεται στην προσπάθεια που κάνει «το Παλιό» των απολυταρχικών μεθόδων να επιστρέψει μασκαρεμένο σε «Νέο», όπως θα’λεγε ο Μπρεχτ. Αντιτάσσεται στην καλπονοθεία που επιχειρείται με τη βοήθεια της επιστήμης. Η περίφημη ψηφιακή κάλπη «ΖΕΥΣ» σε καμμία περίπτωση δεν εξασφαλίζει τίμιες και αδιάβλητες εκλογές. Ο ρόλος της εφορευτικής επιτροπής είναι καθαρά διακοσμητικός αφού καθοριστικό ρόλο παίζουν πια οι πληροφορικάριοι που ελέγχουν τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις (IP) των εκλογέων. Στην ηλεκτρονική κάλπη δίνεται η δυνατότητα στον εκλογέα να ψηφίσει και αργότερα πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία να αλλάξει την ψήφο του. Για να επιτευχθεί αυτό σημαίνει πως το σύστημα γνωρίζει την ταυτότητα του ψηφοφόρου (μέσω της IP του) για να του δίνει το δικαίωμα της αλλαγής και φυσικά τις επιλογές του ανά πάσα στιγμή. Άρα πρώτο θύμα της «προόδου» είναι η μυστικότητα της ψήφου.

Ο εκλογέας εισέρχεται στην «κάλπη» με ένα απλό ηλεκτρονικό σύνδεσμο (link) χωρίς κάποιο κωδικό ασφάλειας (pin) όπως π.χ. αυτός που μεταφέρεται στο κινητό τηλέφωνο στις ηλεκτρονικές χρηματικές συναλλαγές (ebanking). Αυτό σημαίνει πως οποιοσδήποτε έχει αυτό το link μπορεί να ψηφίζει όσες φορές επιθυμεί στα πρότυπα των εκλογών του 1961 όπου «ψήφιζαν και τα δέντρα».

Στους τεχνικούς υπεύθυνους της ψηφοφορίας (administrators) σε κεντρικό ή περιφερειακό επίπεδο δίνεται η δυνατότητα να έχουν πρόσβαση στην προσωπική ηλεκτρονική επικοινωνία κάθε εκλογέα, να στέλνουν ηλεκτρονικά μηνύματα με την ηλεκτρονική διεύθυνση του (πλαστογράφηση της ηλεκτρονικής διεύθυνσης) ή να αποτρέψουν την παραλαβή προσωπικού μηνύματος προς αυτόν. Τελευταίο αλλά καθόλου ασήμαντο: Δεν μπορεί να υπάρχει εκ των υστέρων νομική παρέμβαση για έλεγχο της διαδικασίας. Ενστάσεις για παρατυπίες πρέπει να καταγραφούν τη στιγμή που συμβαίνει η παρατυπία και να αποδειχτούν. Αρμόδιοι για την εκδίκαση τους είναι οι τεχνικοί υπεύθυνοι της ψηφοφορίας (administrators) δηλαδή οι μόνοι που έχουν τη δυνατότητα να κάνουν νοθεία. Κι όταν ο «κατηγορούμενος» καλείται να «δικάσει» τον εαυτό του, αμφιβάλει κανείς για την ετυμηγορία;

Διαχρονικές κρατικές επεμβάσεις στο συνδικαλισμό

Η ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα μας είναι γεμάτη από ατέλειωτες κρατικές παρεμβάσεις για τον έλεγχο του. Κάποιες φορές ωμές όπως στις δυο δικτατορίες κι άλλες φορές συγκαλυμμένες στα χρόνια της «δημοκρατίας». Οι Μακρήδες και οι Ραυτόπουλοι, οι διορισμένες από τα δικαστήρια διοικήσεις σωματείων και ομοσπονδιών έχουν ένα κοινό παρονομαστή: την προσπάθεια του αστικού κράτους να φέρει στα μέτρα του το συνδικαλιστικό κίνημα, να το ελέγξει και να το παροπλίσει. Άλλοι, λόγω «προοδευτικής» ιδεολογίας, το κάνουν με συγκαλυμμένες μεθόδους. Άλλοι, όπως η ΝΔ, δεν έχουν ανάγκη από φύλλα συκής. Βρίσκοντας το κίνημα σε περίοδο υποχώρησης και πολυδιάσπασης, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρεί να δώσει τη χαριστική βολή στην όποια αυτονομία του. Με υπουργικές αποφάσεις που το μόνο που τους λείπει είναι το εισαγωγικό «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» προσπαθεί να επιβάλλει τους όρους της, ξεκινώντας με το εκλογικό σύστημα που θα εξασφαλίζει κυβερνητικές παρεμβάσεις και τελικά την εκλογή των αρεστών «αρίστων».

Είναι αφελές να πιστεύει κανείς πως οι παραπάνω ενέργειες είναι προσωπικές επιλογές που πηγάζουν από τις ακραία νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες της υπουργού Παιδείας. Όσα εξαγγέλλει και πράττει η Ν. Κεραμέως έχουν την πλήρη κάλυψη του πρωθυπουργού.

Η ΝΔ εκτιμά πως μπορεί να εκμεταλλευτεί την ατολμία και αδυναμία των συνδικαλιστικών φορέων αφενός και τη δυσκολία ανάπτυξης κινηματικής δράσης λόγω των περιορισμών που επιβάλλουν οι υγειονομικές οδηγίες ώστε να δώσει αποφασιστικά χτυπήματα σε συνδικαλιστικά δικαιώματα και συνταγματικές ελευθερίες. Εκμεταλλεύεται την πανδημία και τα μέτρα που αυτή επιφέρει για να τελειώσει ό,τι ξεκίνησαν οι πολιτικές των μνημονίων και να φέρει το εργατικό και λαϊκό κίνημα δεκαετίες πίσω.

Μας αφορά όλους

Θα κάνει σοβαρότατο λάθος όποιος πιστέψει ότι αυτά τα αυταρχικά μέτρα αφορούν μόνο τους εκπαιδευτικούς και τους αφήσει μόνους να τα αντιπαλέψουν. Σαφώς και τούτες τις μέρες οι εκπαιδευτικοί θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή για να αποκρούσουν την επίθεση στις συνδικαλιστικές τους ελευθερίες, ωστόσο αυτή η μάχη θα είναι μάχη τμημάτων προκαλύψεως μέχρι να επιστρατευθεί το σύνολο των εργαζόμενων απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση της κυβέρνησης.

Πρώτιστα οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να απόσχουν συνολικά από την παρωδία που η Ν. Κεραμέως και ο Κ. Μητσοτάκης αποκαλούν «εκλογές». Τις ηλεκτρονικές κάλπες που στήνουν οι μηχανισμοί του υπουργείου δεν πρέπει να τις νομιμοποιήσει ούτε ένας σε όλη τη χώρα.

Ανεξάρτητα από την έκβαση αυτού του αγώνα, που πιθανότατα θα συνεχιστεί και σε δικαστικές αίθουσες με αλλεπάλληλες ενστάσεις όλων των παρατάξεων για παράνομη συμμετοχή των ψηφοδελτίων τους παρά την εκπεφρασμένη θέλησή τους, συνολικά το λαϊκό κίνημα οφείλει να αποκρούσει την επίθεση στις δημοκρατικές του κατακτήσεις. Γιατί είναι σίγουρο πως μετά την εκπαίδευση αυτές οι επεμβάσεις θα επεκταθούν και σε άλλους τομείς. Κανείς λοιπόν δεν πρέπει να ολιγωρεί περιμένοντας την αμφίβολη «τιμή» να φαγωθεί τελευταίος από τον Κύκλωπα του νεοφιλελευθερισμού.  Ο αγώνας ξεκίνησε και πρέπει να είναι παλλαϊκός.

 

Επιτροπή Παιδείας

της Κίνησης Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας