Του Βασίλη Καλαματιανού.

Οι ευχές των χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς, οι προσδοκίες των λαών για ένα κόσμο καλύτερο και ειρηνικό έσβησαν γρήγορα. Πρωτοστάτησαν γι’ αυτή την εξέλιξη η Τουρκία, μέσω της συμφωνίας της με τη Λιβύη για τα όρια της ΑΟΖ, και η τρομοκρατική γκαγκστερικού τύπου δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Σουλεϊμανί από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό με εντολή Τραμπ. Αυτά κυρίως τα γεγονότα και όσα ακολούθησαν δυναμιτίζουν την ειρήνη, οξύνουν παραπέρα την ήδη τεταμένη κατάσταση στην περιοχή της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο.

ή "πώς ο Μ. Μαΐλης συνεχίζει να διαστρεβλώνει την ιστορία του ΚΚΕ".

Του Γιώργου Πετρόπουλου.

Στον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 11-12/1/2020 δημοσιεύτηκε ένα άρθρο του Μ. Μαΐλη για την 6^η (1956) και 7^η (1957) Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ όπου στην πρώτη καθαιρέθηκε ο Ν. Ζαχαριάδης από ΓΓ της ΚΕ και από μέλος του ΠΓ του ΚΚΕ και στη δεύτερη διαγράφηκε από το κόμμα και χαρακτηρίστηκε ύποπτος για συνεργασία με τον ταξικό εχθρό.

Η πρόσφατη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στο «Βήμα της Κυριακής» έχει τη σημασία της, όχι τόσο για το περιεχόμενο της και την αναφορά του στα θέματα της καθημερινότητας (γιατί λίγο ως πολύ οι θέσεις του είναι γνωστές), αλλά από την άποψη του προσανατολισμού και των επιδιώξεών του ίδιου και του ΣΥΡΙΖΑ.

Με τον καθηγητή ιστορίας Αντώνη Λιάκο δεν έχουμε και πολλά κοινά. Δεν συμμεριζόμαστε τις αντιλήψεις του για την ιστορία και πολύ περισσότερο για την πολιτική, για την Ανατολική Μεσόγειο και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Γράφει ο Γεράσιμος Αραβανής.

Η δημοσιοποίηση του «Μνημονίου Κατανόησης επί Θαλάσσιων Δικαιοδοσιών» μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα, αναθέρμανε τις συζητήσεις σχετικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά και τα τεκταινόμενα στην ανατολική Μεσόγειο.