Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τα υψηλά πλεονάσματα που πέτυχε το 2016 και αναμένει και το 2017. Τα εμφανίζει ως αποτέλεσμα της διαχείρισης που ασκεί και γενικά των ικανοτήτων της.
Κατηγορούσε την κυβέρνηση Σαμαρά ότι δέχθηκε με το δεύτερο μνημόνιο τεράστια πλεονάσματα της τάξης του 4,5% και αυτό βύθιζε το λαό στη φτώχεια και την οικονομία σε μεγαλύτερο τέλμα. Η ίδια με το τρίτο μνημόνιο πήρε μεν χαμηλότερα πλεονάσματα φρόντισε όμως να τα αυξήσει τόσο ώστε έφθασε αισίως τα πλεονάσματα που η κυβέρνηση της ΝΔ είχε συμφωνήσει.
Η αιματηρή λιτότητα επιβάλλεται από το 2010 ως συνέπεια της κρίσης και κατ’ απαίτηση του δανειστών προκειμένου να αποπληρωθούν τα δάνεια της χώρας και να μην χρεοκοπήσει, έτσι τουλάχιστον ισχυρίζονται. Τους επιπλέον όμως φόρους και περικοπές δαπανών για να επιτευχθούν τα υπέρογκα πλεονάσματα δεν τους επιβάλλει καμία συμφωνία και κανέναν μνημόνιο, είναι επιλογή της κυβέρνησης και φυσικά είναι το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο για το ενδιαφέρον της για τους εργαζόμενους που πένονται.
Η δημιουργία πλεονασμάτων κατά την υλοποίηση του κρατικού προϋπολογισμού σημαίνει μεγάλη μείωση των δαπανών του, μείωση των μισθών, ισοπέδωση των συντάξεων, μείωση των κοινωνικών παροχών κάθε είδους, σημαίνει περικοπές στην υγεία και τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι πολίτες που καταφεύγουν στα νοσοκομεία και τον ΕΟΠΥΥ, σημαίνει συρρίκνωση της δημόσιας παιδείας… Αντίστοιχα η αύξηση των εσόδων του προϋπολογισμού προέρχεται από τη μεγάλη αύξηση της φορολογίας, παρότι μειώθηκαν κατακόρυφα τα εισοδήματα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε: Με βάση το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού που πρόσφατα κατατέθηκε στη βουλή ο ΕΦΚΑ, ο ΟΑΕΔ και ο ΕΟΠΥΥ το 2017 θα παρουσιάσουν πλεόνασμα 378 εκατ. αντί για έλλειμμα 1,314 δισ. που προβλεπόταν, οι συντάξεις, κύριες και επικουρικές, μειώνονται κατά 560 εκατομμύρια ευρώ και αντίστοιχα οι υπόλοιπες παροχές. Η ίδια εικόνα εμφανίζεται και για το 2018. Οι δαπάνες για τις συντάξεις μειώνονται κατά 670 εκατ., ενώ προβλέπεται να επιβληθούν νέα μέτρα λιτότητας ύψους 1,8 δισεκατομμυρίων για να επιτευχθεί το πλεόνασμα του 3,5% του ΑΕΠ.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά τα χρόνια των μνημονίων οδηγήθηκε το 34,7% των εργαζομένων με πλήρη απασχόληση και το 42,13% αυτών με μερική απασχόληση να αμείβονται με λιγότερα από 490 € που είναι ο κατώτερος μισθός και το ποσοστό των εργαζομένων που ζουν με αποδοχές κάτω από το όριο της φτώχειας να μεγαλώνει. Τα πλεονάσματα λοιπόν για τα οποία επαίρεται ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση είναι κυριολεκτικά ματωμένα.
Το συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει κανένα πρόβλημα με την επιβάρυνση του εργαζόμενου λαού. Το πρόβλημά της είναι αφενός μεν να ικανοποιεί τις απαιτήσεις του Βερολίνου και των Βρυξελλών και αφετέρου πώς να μειώσει ακόμη πιο πολύ τις αμοιβές της εργασίας και τις παροχές ώστε να κερδίζουν ακόμη περισσότερα οι επιχειρηματίες και επιπλέον πως πλησιάζοντας οι γιορτές των Χριστουγέννων θα μπορέσει να διανείμει κάποιο ποσόν σε όσους ζουν στην πιο ακραία φτώχεια- δέκατη τρίτη σύνταξη ονόμασε το 2016 το εφάπαξ ποσόν που χορήγησε, υποπολλαπλάσιο της κατώτερης σύνταξης- με στόχο φυσικά τη βελτίωση της εικόνας της και την απόσπαση ψήφων ενόψει του ερχόμενων εκλογών.
Παρομοίως πρόβλημα δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει με τα υπέρογκα πλεονάσματα και η ΝΔ, αφού διαφωνεί ως προς το που κατευθύνονται αυτά, ως προς την αξιοποίησή τους, και όχι ως προς την απόσπαση τους από τον ελληνικό λαό.
Α. Χ.
