Εργατικός Αγώνας

Διάγγελμα προκλητικής πρωθυπουργικής κοροϊδίας

Γράφει ο Φώτης Γιανάδης.

Στις 13/11/2017 το βράδυ, ο πρωθυπουργός της χώρας μας, μέσα από τις τηλεοπτικές οθόνες, με διάγγελμα του προς το λαό, ανακοίνωσε περιχαρής ότι «κατάφερε» να εξοικονομήσει πρωτογενές πλεόνασμα 1,4 δις ευρώ από τα οποία τα 700 εκατομμύρια ευρώ θα τα διαθέσει ως κοινωνικό μέρισμα για τους οικονομικά αδύναμους, τα 315 εκατομμύρια θα τα δώσει ως επιστροφή της παράνομης παρακράτησης εισφορών Υγείας από συνταξιούχους και τα 360 εκατομμύρια θα τα δώσει στη ΔΕΗ για να καλυφτεί το κόστος Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ).

Στη συνέχεια, με βάση αυτά τα «καλά νέα» του, επιδόθηκε σε ένα κρεσέντο προκλητικής κοροϊδίας σε βάρος των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ανέργων και γενικότερα ενάντια στα φτωχά λαϊκά στρώματα, στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που χειμάζεται από την ακραία αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Μια πολιτική που, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της εταιρείας ερευνών αγοράς GfK, «οι έλληνες συγκαταλέγονται στους φτωχούς της Ευρώπης καθώς η Ελλάδα κατατάσσεται στην 22η θέση μεταξύ 42 ευρωπαϊκών χωρών που εξετάζει η έρευνα και οι κάτοικοί της διαθέτουν αγοραστική δύναμη που βρίσκεται στο 67,7% του μέσου ευρωπαϊκού όρου».

Η όλη τηλεοπτική εικόνα του πρωθυπουργού καθώς και το περιεχόμενο του διαγγέλματος του που αφορούσε σε μια κούφια και τζούφια παροχολογία, εύλογα δημιούργησε προβληματισμούς για τις πρωθυπουργικές και κυβερνητικές σκοπιμότητες. Και ασφαλώς υπηρετούσε και άμεσους κομματικούς στόχους των κυβερνητικών κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που έχουν σχέση με αντιπερισπασμούς και αποπροσανατολισμούς της κυβέρνησης τώρα που επείγεται άμεσα να ψηφίσει το υπόλοιπο 75% των προαπαιτούμενων αντιλαϊκών μέτρων για την τρίτη αξιολόγηση από τους «θεσμούς». (Νέος προϋπολογισμός φοροληστείας των λαϊκών εισοδημάτων, ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί λαϊκών περιουσιών, αντεργατικότερος συνδικαλιστικός νόμος, παραπέρα ιδιωτικοποιήσεις κλπ).

Όμως, κατά κύριο λόγο, αυτή η πρωθυπουργική τηλεοπτική εμφάνιση εντάσσεται σε μια προσπάθεια να καθαγιαστεί η κυβέρνηση που τάχατες, μέσα σε δύσκολες καταστάσεις κατάφερε και τώρα πια αρχίζει να «ανακουφίζει» τους πληγέντες από τη βάρβαρη πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων που όμως και η ίδια η σημερινή κυβέρνηση εφαρμόζει. Με αυτό το «μότο» επιχειρεί να συγκρατήσει τους ψηφοφόρους της που τώρα αγανακτούν και σκέπτονται την εκλογική απομάκρυνση τους από τα κυβερνητικά κόμματα, όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις. Επειδή λοιπόν η αντίστροφη μέτρηση για τις βουλευτικές εκλογές αρχίζει να επιταχύνεται μιας και η κυβέρνηση προφανώς και θα επιλέξει το 2018, ως χρόνο αυτών των εκλογών, με δεδομένο ότι το 2018 είναι ο χρόνος που και «θα βγούμε από τα μνημόνια» (άσχετα βέβαια ότι θα βγούμε μπαίνοντας στη διαρκή επιτήρηση των δανειστών) αλλά και δεν θα υπάρχει ακόμα η χοντρή νέα περικοπή των συντάξεων κατά 18% που θα γίνει το 2019, σύμφωνα με το νόμο Κατρούγκαλου.

Επομένως, από εδώ και μπρος και μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα δούμε «πράγματα και θάματα», θεμιτά και αθέμιτα, από την κυβέρνηση που θα καταφύγει σε κάθε είδους τεχνάσματα στο όνομα να συγκρατήσει τους ψηφοφόρους της και να κατακτήσει ξανά τους πολυπόθητους γι’ αυτήν κυβερνητικούς θώκους.

Αλλά μέχρι τα επόμενα τρικ και τεχνάσματα που θα σοφιστεί η κυβέρνηση, ας δούμε τώρα σε τι συνίστανται οι διαγγελματικές πρωθυπουργικές εξαγγελίες. Κατά πρώτον ο πρωθυπουργός είπε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα που φέτος είναι διπλάσιο από το περσινό και φθάνει το 1,4 δις ευρώ, θα το μοιράσει σε άνεργους, σε συνταξιούχους και σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Είπε ακόμη, ότι το ποσό αυτό προέκυψε χωρίς να επιβληθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα. Όμως το ψέμα του έχει κοντά ποδάρια γιατί αυτό το ποσό προέρχεται από την αφαίμαξη του λαού. Δεν προκύπτει επομένως ούτε από το «μηδέν», όπως προσπαθεί να το παρουσιάσει η κυβέρνηση, ούτε βέβαια από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, όπως διατείνεται και ο υπουργός Οικονομικών. Αντίθετα, οι φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις μεγάλωσαν για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Είναι γεγονός ότι στην υπεραπόδοση του πρωτογενούς πλεονάσματος αντανακλώνται οι συνέπειες και από την αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση που έκανε η κυβέρνηση το 2016, μειώνοντας τις νέες συντάξεις σε ποσοστό μεγαλύτερο του 20%. Αντανακλώνται τα αντιλαϊκά χαράτσια και η βαριά φορολογία σε μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίους αγρότες, που επιβλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια με νόμους όλων των κυβερνήσεων που τους διατήρησε και τους επέκτεινε και η σημερινή. Αντανακλάται η συνεχώς μειούμενη χρηματοδότηση των νοσοκομείων και συνολικά της Υγείας, όπου, παρά το ότι οι ανάγκες αυξάνουν κατακόρυφα, έχουμε το πετσόκομμα κατά 900 εκατομμύρια €, των κονδυλίων για την Πρόνοια και τη σφαγή στις αναπηρικές συντάξεις και τα επιδόματα. Και κοντά σ’ αυτά, από το 2020, έρχεται και νέα μείωση του αφορολόγητου και επομένως νέα φτώχεια για τα λαϊκά στρώματα.

Όλα αυτά που συνεπάγονται ακραία φτώχεια, η κυβέρνηση θέλει να τα αποκρύψει με την κουρτίνα του λεγόμενου κοινωνικού μερίσματος, με τη διανομή δηλαδή στους πιο φτωχούς ενός μέρους από τη ληστεία σε βάρος συνολικά των λαϊκών στρωμάτων.

Με περισσό θράσος όμως η κυβέρνηση παρουσιάζει, ως κοινωνική παροχή, ακόμα και την αυτονόητη υποχρέωση του κράτους να επιστρέψει αναδρομικά όσα για χρόνια, παράνομα παρακράτησε από τους συνταξιούχους για τις εισφορές τους στον κλάδο της Υγείας. Μια υποχρέωση που και αυτή δεν τηρείται πλήρως αφού αυτά τα αναδρομικά όχι μόνο δεν επιστρέφονται έντοκα όπως θα έπρεπε αλλά και θα φορολογηθούν με ποσοστό 20%.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η κυβέρνηση επιδιώκει να καλλιεργεί στο λαό ψεύτικες προσδοκίες, ότι τάχατες, όσο ευκολότερα θα πιάνονται οι αντιλαϊκοί στόχοι με τις δικές του θυσίες, τόσο θα περισσεύει και κάτι γι’ αυτούς που το έχουν περισσότερο ανάγκη. Στην ουσία, τον εμπαίζει λέγοντας του ότι «σου παίρνω 10 και σου δίνω 1 για να με ξανακάνεις κυβέρνηση για να σου ξαναπάρω 10 και όταν θα ξαναπλησιάζουν εκλογές να σου δώσω ξανά 1…», ανακαλώντας στη μνήμη τη λαϊκή θυμοσοφία της καλύβας του καραγκιόζη, όπου ο φουκαράς της καλύβας που διαμαρτυρόταν για τη στενή του καλύβα, αφού έβαλε μέσα σ’ αυτήν τη στενή καλύβα του και την «τίγκαρε» με ζώα και κάθε άλλο αντικείμενο που του συνέστησε το αφεντικό, μετά, με υπόδειξη και πάλι του αφεντικού, βγάζοντας τα ένα ένα όλα αυτά και μένοντας ξανά στη ίδια στενή καλύβα, ένιωθε πολύ «ευρύχωρα».

Όλη αυτή η κυβερνητική τακτική που δικαίως προκαλεί αγανάκτηση και οργή σε όλους αυτούς που τους εμπαίζει δηλ. σ’ όλο το λαό της δουλειάς και στους απομάχους της δουλειάς, θα πρέπει να μετατραπεί σε οργανωμένη, δυναμική και έμπρακτη αγωνιστική καταδίκη, ενάντια στην κυβέρνηση και στην Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς και στο σάπιο κοινωνικοοικονομικό σύστημα που υπηρετούν.

 

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας