Γράφει ο Τάκης Παπακωνσταντινόπουλος.
Για το πολύκροτο θέμα της ονοματοδοσίας των Σκοπίων, δεν υπάρχει καμμιά επίσημη θέση ή ανακοίνωση από πλευράς κυβέρνησης. Όλα είναι ρευστά και στη φάση της διαπραγμάτευσης.
Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι το “ξεχασμένο” για 25 χρόνια θέμα της ονοματοδοσίας των Σκοπίων έχει άμεση σχέση με την λύση του προβλήματος μέσω μιας κοινά αποδεκτής λύσης για να μπορεί η δημοκρατία των Σκοπίων να μπει τον Ιούλιο στο ΝΑΤΟ στη Σύνοδο στις Βρυξέλλες.
Για να γίνει όμως αυτό απαιτείται εκτός της επίλυσης του προβλήματος του ονόματος η συνέχεια των μεταρρυθμίσεων όπως η εποπτεία των υπηρεσιών πληροφοριών και ασφάλειας και η δικαστική μεταρρύθμιση και βέβαια το 2% του ΑΕΠ να πηγαίνει στις στρατιωτικές δαπάνες.
‘Ήδη η Αλβανία και το Μαυροβούνιο έχουν ενταχθεί, και ακολουθεί η ΠΓΔΜ και η Βοσνία – Ερζεγοβίνη.
Και γιατί αυτή η βιασύνη τώρα για ένα θέμα που εκκρεμεί 25 χρόνια;
Δεν χωρά καμμιά αμφιβολία ότι η διευθέτηση του θέματος της ονοματοδοσίας και η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ συνδέεται με την τακτική και τους σχεδιασμούς ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ στην περιοχή, σε σχέση με τους σχεδιασμούς των ανταγωνιστικών κρατών κυρίως Ρωσίας, Κίνας για το ποιος θα έχει πλεονέκτημα στην προσέλκυση κεφαλαίων και των ενεργειακών διαδρόμων.
Η Κίνα ενδιαφέρεται να έχει παρουσία στην περιοχή για να έχει πρόσβαση στην Δυτική Ευρώπη.
Η Ρωσία από την άλλη μεριά, ενώ είχε εξασφαλίσει στενούς δεσμούς με την κυβέρνηση Γκρούεφσκι, έχασε το πλεονέκτημα αφού η κυβέρνηση αυτή μετά από πιέσεις και εκβιασμούς από ΕΕ και ΝΑΤΟ ανατράπηκε και η τωρινή κυβέρνηση εκλιπαρεί την είσοδό της στο ΝΑΤΟ. Όμως η Ρωσία καθόλου δεν έχει παραιτηθεί από τον στόχο της ισχυρής παρουσίας της στα Βαλκάνια.
Οι λόγοι που “καίγονται” για τα Βαλκάνια οι ισχυρές δυνάμεις δεν έχουν σχέση μόνο με τις αγορές των Βαλκανίων, αλλά και με την εξασφάλιση ευνοϊκών όρων για την ενεργειακή δίοδο μέσω των Βαλκανίων στην υπόλοιπη Ευρώπη και την εξασφάλιση ακόμα καλών “πελατών” για να αγοράζουν τα εξοπλιστικά προγράμματα και να έχουν στρατιωτικά στηρίγματα και στρατιωτική συνεργασία.
Η ελληνική κυβέρνηση από την μια μεριά έχει δεσμεύσεις απέναντι στην ΕΕ και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής για την επιτάχυνση της εξομάλυνσης των σχέσεων με την ΠΓΔΜ, αλλά από την άλλη ενδιαφέρει πολύ την αστική τάξη της χώρας η καλή γειτονία με την δημοκρατία των Σκοπίων που αποβλέπει να κερδίσει θέσεις σε κλάδους όπως οι κατασκευές, τα τρόφιμα, οι μεταφορές, η ενέργεια κλπ. Αυτό δεν το κρύβουν και έχουμε δει δηλώσεις από επίσημα χείλη επιχειρηματιών ότι είμαστε οι μεγαλύτεροι επενδυτές στην χώρα αυτή.
Όσον αφορά την φάση των διαπραγματεύσεων, ο ειδικός διαπραγματευτής του ΟΗΕ Μ. Νίμιτς συναντήθηκε με τους εκπροσώπους Ελλάδας και Σκοπίων και είπε ότι αυτή τη στιγμή το όνομα της χώρας στα Ηνωμένα Έθνη είναι “Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας”, άρα η λέξη “Μακεδονία” είναι μέρος του ονόματος και η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει την Ελλάδα με αυτό το όνομα, ενώ πάνω από 100 χώρες έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια με την ονομασία “Δημοκρατία της Μακεδονίας”, άρα εμπεριέχεται η λέξη “Μακεδονία” για τις περισσότερες χώρες. Πρότεινε διάφορα ονόματα όπως “Νέα Μακεδονία”, “Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας”, “Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη”, ενώ έχει προτάσεις για την ονομασία της γλώσσας και της υπηκοότητας.
Αν υπάρξει πρόοδος τότε Τσίπρας και Ζάεφ θα συναντηθούν στο Νταβός στις 24 Γενάρη.
Στη φάση αυτή που βρίσκεται το θέμα γίνεται προσπάθεια αναβίωσης των εθνικιστικών συλλαλητηρίων του 1992 και του 1994 (στα οποία μην ξεχνάμε ότι συμμετείχε και ο ΣΥΝ) με τη διοργάνωση συλλαλητηρίων σε Θεσσαλονίκη από διάφορες ομάδες και φορείς, ακροδεξιούς, θρησκευτικές οργανώσεις, φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης κ.α
Το ίδιο έγινε και στο Αίγιο με πρωτοβουλία κυρίως της Μητρόπολης και την στήριξη από κάποιους φορείς και την δημοτική αρχή.
Η εκκλησία, δια στόματος Ιερώνυμου, εμφανίζεται να κρατάει αποστάσεις από τα συλλαλητήρια και δηλώνει ότι εμπιστεύεται την διαπραγματευτική ικανότητα της κυβέρνησης, όμως ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ενεθάρρυνε το συλλαλητήριο και ο μητροπολίτης Αιγιάλειας ήταν ο βασικός διοργανωτής.
Τα συλλαλητήρια αυτά μόνο ενωτικά και πατριωτικά δεν μπορεί να χαρακτηριστούν. Οι κραυγές μίσους κατά των Σλάβων, οι απαράδεκτοι χαρακτηρισμοί του τύπου “κατσαπλιάδες” από τα χείλη του μητροπολίτη Αιγιάλειας, προφανώς υπονοώντας τους αγωνιστές πραγματικούς πατριώτες της Εθνικής Αντίστασης που απελευθέρωσαν την χώρα από την φασιστική Γερμανία. Τα συλλαλητήρια στήριζαν και συμμετείχαν και οι “πατριώτες” χρυσαυγίτες που μέλη του κοινοβουλίου τους έχουν δηλώσει σε διάφορους χρόνους πίστη στους Χίτλερ, Μουσολίνι που υποδούλωσαν την Ελλάδα και φυσικά μαζί και την Μακεδονία.
Η κυβέρνηση προσπάθησε να υποβαθμίσει τα συλλαλητήρια και αξιοποίησε την στάση της ΝΔ που αν και δεν συμμετείχε επίσημα, όμως επέτρεψε σε βουλευτές της να πάνε με την άδεια της ηγεσίας, για να δείξει “προοδευτικό” προφίλ στην πολιτική της στα Βαλκάνια σε αντίθεση με τον υποκρυπτόμενο εθνικισμό της ΝΔ.
Σε τελική ανάλυση, ανεξάρτητα με τα σχέδια των ιμπεριαλιστών για τα Βαλκάνια, πρέπει να δοθεί λύση στο θέμα της ονοματοδοσίας των Σκοπίων;
Σίγουρα θα πρέπει να λυθεί το θέμα αυτό κάποια στιγμή και όχι με την βιασύνη της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Και εφ’ όσον σε μια κοινά αποδεκτή ονομασία περιλαμβάνεται το όνομα Μακεδονία ή κάποιο παράγωγό του, αυτό να έχει μόνο γεωγραφικό προσδιορισμό. Οι πολλές ονομασίες που μπορεί να χρησιμοποιηθούν κατά το δοκούν πρέπει να απορριφθούν.
Πρέπει η κοινά αποδεκτή ονομασία να συνδυάζεται με την οικοδόμηση καλών σχέσεων συνεργασίας με απόρριψη της αλυτρωτικής προπαγάνδας και αναγνώριση από τις δύο πλευρές του απαραβίαστου των συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας.
Όσον αφορά τους δύο λαούς, αυτοί πρέπει να καλλιεργήσουν σχέσεις καλής γειτονίας, φιλίας και αγωνιστικής αλληλεγγύης που θα αντιτίθεται στα σχέδια των κυρίαρχων δυνάμεων για οικονομική και στρατιωτική υποδούλωση των Βαλκανίων.
