Εργατικός Αγώνας

Η απάτη της επιδοματικής πολιτικής

Γράφει ο Γιάννης Φασουλάς.

Τα στοιχεία είναι πράγματι σοκαριστικά για την οικονομική κατάσταση της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων.

Με επίσημα νούμερα που δίνει η Eurostat, υπολογίζει το ποσοστό φτώχειας για το 2017 σε 46,3%.

Πάντα με τα δικά της στοιχεία για το 2017, αυτό το ποσοστό καλείται να ζήσει, με ένα ποσό που δεν ξεπερνά τα 382 ευρώ τον μήνα!

Και όλοι καταλαβαίνουμε ότι τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα στην πραγματική οικονομία, από αυτά που με διάφορες «παρεμβάσεις» ανακοινώνει η Eurostat.

***

Σε έναν στην κυριολεξία φτωχοποιημένο λαό, τα επιδόματα είναι μια μικρή και προσωρινή ανακούφιση. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες οικογένειες που είναι στα όρια της λιμοκτονίας, που δεν έχουν άλλους οικονομικούς πόρους.

Το ερώτημα είναι όμως, αν λύνεται ή βελτιώνεται η κατάσταση που περιγράφουμε παραπάνω μόνο με τα επιδόματα.

Η απάντηση είναι αναμφίβολα «όχι».

Είναι σωστό να παλεύει κανείς (συνδικάτα κλπ.) για μεγαλύτερη ενίσχυση του φτωχοποιημένου λαού απαιτώντας περισσότερα και καλύτερα επιδόματα, αλλά η λύση δεν είναι εκεί.

Γιατί;

1. Για τους εργαζόμενους: Τα επιδόματα ήταν πάντα ένας «καλός τρόπος» για την διάσπαση των εργαζομένων, με την δημιουργία πολλών και εν πολλοίς ακίνδυνων σωματείων σε ένα κοινό εργασιακό χώρο.

Συνήθως είναι έξω από τις μόνιμες, σταθερές, και με συλλογικές συμβάσεις αποδοχές.

2. Για τους συνταξιούχους και τους άνεργους: Για το ταξικό αστικό κράτος, τα επιδόματα ήταν και είναι πάντα η «σοφότερη λύση». Είναι πάντα προσωρινά και οι δικαιούχοι ( όσοι μένουν μετά τις διάφορες αλχημείες ) εξαρτώνται από τις διαθέσεις της εκάστοτε κυβέρνησης.

***

Οι αστικές κυβερνήσεις, μέσω της επιδοματικής πολιτικής, στόχο έχουν να αποτρέψουν από αγώνες, για ουσιαστικές, σταθερές μόνιμες και πάγια νομοθετημένες παροχές. Παράλληλα, οι δικαιούχοι αποτελούν και μία εν δυνάμει εκλογική πελατεία για την εκάστοτε κυβέρνηση.

Αυτό φαίνεται ανάγλυφα σήμερα. Η «αριστερή» κυβέρνηση αφού έχει λιώσει με άμεσους και έμμεσους φόρους τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, επαίρεται ότι τους …φροντίζει, επιστρέφοντας ένα πολύ μικρό μέρος όσων έχει αρπάξει, με την μορφή επιδομάτων.

Όχι ότι οι προηγούμενοι έκαναν κάτι διαφορετικό. Τα ίδια έκαναν. Όμως σήμερα η παγίωση αυτής της πολιτικής γίνεται πιο «επιθετικά» και άρα είναι ακόμη πιο επικίνδυνη.

Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι πρέπει να παλέψουν για σταθερές και ουσιαστικές αποδοχές και δουλειά για όλους.

Και αυτό περνάει μέσα από την προσπάθεια για την κατάργηση των μνημονικών νόμων και την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος.

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας