Εργατικός Αγώνας

Γιάννης Μηλιός-ΚΚΕ: ένα πολιτικό φλερτ με πολύ σημασία

Γράφει ο Κώστας Γρηγοριάδης.

Στην Εφημερίδα των Συντακτών του Σαββατοκύριακου 19-20/1/19, βρίσκουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Γιάννη Μηλιού.

Ο Γιάννης Μηλιός υπήρξε μέλος της ΚΕ αλλά και της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ από το 2012-2015, ήταν ο επικεφαλής του οικονομικού τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίο αποχώρησε το 2015 εκφράζοντας διαφωνίες για την πολιτική που θα ακολουθούσε το κόμμα.

Παλαιότερα μέλος του Ρήγα Φεραίου και της β΄ Πανελλαδικής, ενώ το φθινόπωρο του 1982, ιδρύει το τριμηνιαίο μαρξιστικό περιοδικό “Θέσεις”.

Σήμερα είναι διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.

Για τον Μηλιό δε χρειάζεται κανείς να γράψει περισσότερα.

Πιστός στις απόψεις του στον ευρωκομμουνισμό με άρθρα του και πολιτικές του θέσεις, επιτιθόταν εδώ και πολλά χρόνια στο ΚΚΕ μέσω των “Θέσεων”.
Αυτά ως εισαγωγικό.

Ας πάμε τώρα στο προκείμενο που είναι η συνέντευξή του στην ΕΦΣΥΝ με τίτλο Αναγκαίος ο διάλογος και η στήριξη του ΚΚΕ που δόθηκε στον δημοσιογράφο Δημήτρη Ψαρρά.

Εκεί, μεταξύ άλλων, διαβάζουμε: Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει μια εντυπωσιακή επανεκτίμηση των αναλύσεων του παρελθόντος, η οποία μάλιστα περιέχει στοιχεία αυτοκριτικής. Ακόμα εντυπωσιακότερη είναι η αποτίμηση της δικής τους ιστορίας (που σε μεγάλο βαθμό είναι και δική μου, της πλειοψηφίας των κομμουνιστών μέχρι το 1968). Ανοίγουν την αναγκαία συζήτηση για το μαρξισμό, την κοινωνική αλλαγή, το σοσιαλισμό, και σε αυτή τη γόνιμη διαδικασία δεν πρέπει να μείνουν μόνοι. Διαφορές μπορεί να παραμένουν, όμως ο διάλογος που ξεκίνησε αντικειμενικά αφορά όλα τα τμήματα της επαναστατικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς”.

Εδώ λοιπόν, έχουμε μια καραμπινάτη ομολογία του Μηλιού ότι το ΚΚΕ επανεκτίμησε τις αναλύσεις του παρελθόντος (βλέπε την ανακοίνωση του κόμματος για τα 100 χρόνια ιστορίας του, όπου βγάζει όλες τις πολιτικές επιλογές του λαθεμένες, και θα κατανοηθεί η σύμπτωση απόψεων Μηλιού-ΚΚΕ).

Επίσης στην “αναγκαία συζήτηση για τον Μαρξισμό”, κατά τον Μηλιό, το ΚΚΕ δεν πρέπει να μείνει μόνο του.

Πρέπει προφανέστατα να βοηθήσουν σε αυτήν την αναγκαία συζήτηση και οι αναθεωρητές του Μαρξισμού όπως ο Μηλιός, ο οποίος προσφέρεται… αγόγγυστα!

Στη συνέντευξη διαβάζουμε να λέει: Επίσης θεωρώ κομβικό για τη συγκυρία το ΚΚΕ να βγει ενισχυμένο στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, ως η κύρια συγκροτημένη και με σημαντικό εκτόπισμα στην κοινωνία, πολιτική δύναμη που συντάσσεται με τα συμφέροντα των εργαζομένων”.

Θα έλεγε κανείς ότι αφού ο Μηλιός πιστεύει ότι το ΚΚΕ πλέον έχει αρχίσει να έρχεται στα μέτρα του, είναι λογικό να θέλει να βγει το ΚΚΕ ενισχυμένο και δυνατό.
Ένα μεγαλύτερο “κομμουνιστικό κόμμα” με αναθεωρητικές αντιλήψεις με τα χαρακτηριστικά του Μηλιού, κι όχι ένα κόμμα με ισχυρά και διευρυμένα τα Μ-Λ χαρακτηριστικά του.

Όλο αυτό το ντύνει και με τη φράση σήμερα το ΚΚΕ αποτελεί τον κύριο πόλο αντίστασης στις πολιτικές του κεφαλαίου, για την προάσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των κοινωνικών στρωμάτων που πλήττονται” προσπαθώντας να το κάνει ακόμη πιο ελκτικό…

Όταν ερωτάται από τον δημοσιογράφο για το αν συμφωνεί με τη θέση του ΚΚΕ για τη συμφωνία των Πρεσπών, ο Μηλιός επιδίδεται στο “στρίβειν δια του αρραβώνος” κάνοντας μια γενικόλογη αντιΝΑΤΟική αναφορά.
Θα μπορούσε να γράψει κανείς πάρα πολλά για αυτήν τη συνέντευξη, αναλύοντας λέξη τη λέξη όσα ειπώθηκαν, αλλά δε θα είχε περισσότερο νόημα.

Περισσότερο νόημα είναι να δούμε γιατί φτάσαμε να διαβάζουμε όσα διαβάσαμε από τα χείλη του Μηλιού.

Αποφάσισε ξαφνικά να τα πει;

Είναι μια τυχαία συγκυρία αυτή η συνέντευξη;

Ασφαλώς και όχι!
Το… φλερτ Μηλιού-ΚΚΕ, έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό.

Τον συναντούμε καλεσμένο από το ΚΚΕ στην εκδήλωση όπου παρουσιάστηκε το νέο δοκίμιο ιστορίας του κόμματος, στην εκδήλωση για τα 100χρονα, στην τιμητική εκδήλωση για το Θάνο Μικρούτσικο, ενώ παλαιότερα έκανε κι ένα… πέρασμα από το Φεστιβάλ της ΚΝΕ.
Στο ΚΚΕ κατά καιρούς εμφανίστηκαν οπορτουνιστικές απόψεις που μειοψηφούσαν και ήταν στο περιθώριο.
Σιγά- σιγά αυτές άρχισαν να κυριαρχούν αποδομώντας τα Μ-Λ χαρακτηριστικά του, κάνοντάς τα σήμερα, κυρίαρχες πολιτικές θέσεις.

Θέσεις π.χ. όπως το ΑΑΔΜ ανετράπησαν χωρίς συνεδριακές αποφάσεις.

Η αναθεώρηση όλης της ιστορικής και ένδοξης πορείας του κόμματος από τα αντιφασιστικά μέτωπα, το ΕΑΜ και την ΕΔΑ με την ανακοίνωση για τα 100 χρόνια ως λαθεμένες επιλογές μέχρι το 1991(από εκεί και ύστερα όλα καλώς καμωμένα)

Ως τι καλείται ο Μηλιός στις εκδηλώσεις του ΚΚΕ;

Ως προσωπικότητα της αριστεράς γενικώς και αορίστως;

Γιατί καλείται μόνο αυτός και δεν καλούνται και τόσοι άλλοι αναθεωρητές;

Με τη στροφή του κόμματος, πολλοί περισσότεροι θα ήταν χρήσιμοι στη νέα “επαναστατική” του πορεία…

Στην παγκόσμια ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος, ο οπορτουνισμός κι ο κάθε είδους αναθεωρητισμός, ήταν εχθρικά στοιχεία που παλευόταν από αυτό.

Δεν αποτελούσαν οι απόψεις αυτές στοιχείο συζήτησης ή αποδοχής από πρόσωπα που έχουν ξεκόψει ή δεν έχουν τη παραμικρή σχέση με τον Μαρξισμό.

Μετά το 17ο συνέδριο οι απόψεις Μηλιού, έρχονται πιο κοντά σε αυτό που έχει αρχίσει να φαίνεται στη γραμμή του κόμματος για τα χαρακτηριστικά του ελληνικού καπιταλισμού.
Η ταυτόσημη άποψη Μηλιού-ΚΚΕ περί “ιμπεριαλιστικής Ελλάδας” επίσης, οδηγούν σε μια αριστερίστικη συναντίληψη, μα και τόσα άλλα….

Το ότι σήμερα καλούνται αντικομμουνιστές, ευρωλάγνοι και μαχητές του αντισοβιετισμού, σε εκδηλώσεις του ΚΚΕ και μάλιστα με ιδιαίτερα πολιτικά χαρακτηριστικά, όπως ένα δοκίμιο ιστορίας, λέει κάτι ή μπορεί και να λέει πολλά.

Το μέλλον θα δείξει μιας και κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την πραγματικότητα είτε των θέσεων του Μηλιού είτε των θέσεων του σημερινού ΚΚΕ όπως αυτές συνδιαμορφώνονται πλέον στην πράξη.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας