Στον τύπο και ιδίως το φιλονεοδημοκρατικό ορισμένοι δημοσιογράφοι αναρωτιούνται, προφανώς με σκοπιμότητα, ποιες είναι οι αιτίες που ο ΣΥΡΙΖΑ υποχώρησε τόσο πολύ σε επιρροή, ώστε να υπολείπεται κατά 10 μονάδες της ΝΔ και δεύτερον ποιος είναι ακριβώς ο χαρακτήρας του και ποιες δυνάμεις φιλοδοξεί να εκφράσει. Θέτουν αυτά τα ερωτήματα για να στηρίξουν την άποψή τους ότι το κόμμα αυτό βρίσκεται πλέον σε κρίση ταυτότητας λόγω των τελευταίων παλινδρομήσεων του.
Τις αιτίες της υποχώρησης της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια για να τις εντοπίσει κανείς. Είναι ακριβώς οι ίδιες αιτίες που οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στη συντριβή, που οδήγησαν στη μεγάλη κρίση και ήττα τη ΝΔ, είναι το γεγονός ότι στις εκλογές του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ απογειώθηκε από το 4% υψώνοντας τη σημαία του αντιμνημονίου και της απαλλαγής της χώρας από τη λιτότητα και τους δανειστές, με τα «Ολαντρέου» και τις επιθέσεις στον Σόιμπλε. Ύστερα, στις εκλογές 2015, ήρθε στην κυβέρνηση με την κατάργηση των μνημονίων, τη διαπραγμάτευση της μείωσης του δημόσιου χρέους και τον τερματισμό της λιτότητας και μάλιστα χωρίς περιπέτειες με τους Ευρωπαίους συμμάχους τόσο που θα βαρούσε ο ΣΥΡΙΖΑ τα νταούλια και εκείνοι θα χόρευαν.
Όλα αυτά εξελίχθηκαν σε άτακτη υποχώρηση οδήγησαν στο 3ο και πιο επαχθές μνημόνιο, στη συντριβή των μισθών και των συντάξεων, στη συντριβή των εργασιακών σχέσεων, στην τεράστια ασυδοσία του κεφαλαίου και την πλήρη παράδοση στις απαιτήσεις των Αμερικανών και σε τελική ανάλυση την τεράστια υπονόμευση του συνδικαλιστικού κινήματος και τη δυσφήμιση της ιστορίας, των αξιών και των ιερών αγώνων της Αριστεράς στη χώρα. Ίσως μάλιστα το τελευταίο να είναι και η μεγαλύτερη υπηρεσία του στην αστική τάξη και τους ευρωπαίους και υπερατλαντικούς συμμάχους της.
Τα πράγματα είναι, λοιπόν, πολύ απλά: η αιτία είναι το 3ο μνημόνιο και τα μεγάλα πλήγματα στα δικαιώματα και το βιοτικό επίπεδο του λαού και η μεγάλη εξαπάτηση του. Αυτά οδήγησαν και οδηγούν το λαό στην τιμωρία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μάλλον δεν είναι η μεγαλύτερη που θα μπορούσε να έχει και θα ήταν τραγικό ο λαός να τον ανταμείψει και από πάνω για όσα έκανε. Το κακό είναι ότι ο λαός με όλα τα προηγούμενα υπόψη του τιμωρεί μεν το ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται όμως να ξέχασε γρήγορα τον βίο και την πολιτεία της ΝΔ και σήμερα ετοιμάζεται να της δώσει την ψήφο του.
Ξέχασε τα Ζάππεια επί Σαμαρά, την ολοκληρωτική υποταγή του όταν έγινε κυβέρνηση το 2012, το 2ο μνημόνιο, τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, το PSI, τις απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων και την καταστολή και μαζί το ρόλο σε όλα αυτά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων αυτής της περιόδου και των κομμάτων που τις απάρτισαν, καθώς και όλων των κομμάτων που ψήφισαν αυτά τα μέτρα στη Βουλή ήταν ικανά να τα στείλουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Και αν και σε όποιο βαθμό αυτό δεν έγινε, δεν πιστεύουμε ότι όλα αυτά έσβησαν από τη λαϊκή μνήμη, αλλά σταθερά γεμίζουν το ποτήρι της οργής. Όμως, η δυσαρέσκεια του λαού δεν μπορεί από μόνη της να μετασχηματιστεί σε μαζική κλίμακα σε σταθερή ταξική συνείδηση. Για να γίνει αυτό, είναι εντελώς απαραίτητη η συμβολή της αριστεράς με όπλο το μαρξισμό και τον ιστορικό υλισμό, και αυτή η συμβολή δεν υπήρξε. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα.
Η Αριστερά πρέπει να δώσει συγκεκριμένο σχέδιο, τακτική και προοπτική στον εργαζόμενο λαό και παράλληλα να δώσει τις πραγματικές αιτίες της κακοδαιμονίας και την κατεύθυνση στην οποία θα ξεπεραστεί.
Όσο τώρα για το χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ και ποιους πολιτικά εκφράζει, τα πράγματα επίσης δεν είναι περίπλοκα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει την πολιτική του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού σε βάρος των εργατών και των εργαζομένων και αυτό δεν το έκανε λόγω ανάγκης μόνο, αλλά και λόγω πεποίθησης, αυτόν τον δρόμο επέλεξε και τον επέλεξε μεθοδικά και χωρίς ταλαντεύσεις και σε αυτό το δρόμο θα συνεχίσει. Επιδιώκει τον εναγκαλισμό με τη σοσιαλδημοκρατία, την άλωση συνολικά του κέντρου και του κεντροαριστερού χώρου, στην Ελλάδα, ώστε να αναδειχθεί ο «προοδευτικός» πόλος του δικομματισμού για τη στερέωση του πολιτικού συστήματος και την εδραίωση της αστικής κυριαρχίας. Μόνο έτσι θα μπορεί να συγκεντρώνει τη δυσαρέσκεια αριστερόστροφων εργαζομένων δυνάμεων, να τις εγκλωβίζει στα πλαίσια του δικομματισμού. Το έργο το παρακολουθούν οι λαοί στην Ελλάδα και την Ευρώπη περισσότερο από έναν αιώνα. Σοσιαλδημοκρατία και Χριστιανοδημοκρατία, δημοκρατικοί και ρεπουμπλικάνοι, Μπους και Ομπάμα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Χωρίς δηλαδή να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ εντελώς το ίδιο κόμμα με τη ΝΔ, θα δουλεύει ενδεχομένως με άλλους τρόπους με άλλη προπαγάνδα και με άλλα μέσα για τον ίδιο σκοπό. Ο ΣΥΡΙΖΑ με κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θα διστάσει να δυναμώσει τον αριστερό καταγγελτικό λόγο ή να καταψηφίζει στη Βουλή. Θα τον ξαναδούμε στις διαδηλώσεις και στα πεζοδρόμια, ώστε να μπορεί να αποπροσανατολίζει, αλλά και να μην ξεπερνά τα όρια της χαραγμένες πολιτικής.
Η Αριστερά και δη η Κομμουνιστική Αριστερά και οι αριστεροί πρέπει να κάνουν αυτό που πρέπει και, όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση πρέπει οι Κομμουνιστές και οι προοδευτικοί εργάτες να πάρουν την απόφαση και την κατάσταση στα χέρια τους. Δεν φαίνεται να υπάρχει άλλη προοπτική.
