Εργατικός Αγώνας

Για την ψήφο των αποδήμων

Γράφει ο Βασίλης Καλαματιανός.

Ερωτήματα προκαλεί τόσο η σπουδή όσο και το περιεχόμενο του νομοσχεδίου της κυβέρνησης της ΝΔ για την ψήφο των αποδήμων. Τα ερωτήματα πληθαίνουν από την κατά βάση σύμφωνη τοποθέτηση των κομμάτων της αντιπολίτευσης -και του ΚΚΕ- παρότι προβάλλουν επί μέρους αντιρρήσεις και προτάσεις.

Ο απλός έλληνας πολίτης δεν είναι δυνατό να μην σκεφτεί ότι τα κόμματα της άρχουσας τάξης διαχρονικά, με την πολιτική τους, οδηγούσαν τα ελληνόπουλα στη μετανάστευση. Δεν ξεχνιούνται οι καραβιές νέων για Καναδά και Αυστραλία τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 ή για τις φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου τις στοές. Το σκηνικό επαναλήφθηκε την περίοδο της κρίσης και συνεχίζεται.

Το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης έχει διπλό στόχο. Αφενός τον προπαγανδιστικό, το ενδιαφέρον τάχα για τον ελληνισμό και την πατρίδα, υπηρετώντας την ίδια πολιτική αυτή της εξάρτησης και της υποτέλειας που οδηγεί τους νέους στην εγκατάλειψη της χώρας. Δηλαδή «να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι». Όμως ο ουσιαστικός λόγος που αποφεύγουν να ομολογήσουν είναι η αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος προς όφελός τους. Αυτό θα επιτυγχάνεται μέσω παρεμβάσεων, πρεσβειών, εκκλησίας ακόμη και ξένων κομμάτων και κυβερνήσεων άλλων χωρών. Βέβαια, πρόσθετα οι απόδημοι θα ψηφίζουν με άλλα κριτήρια από αυτά των κατοίκων της χώρας.

Οι απόδημοι έλληνες, ιδιαίτερα αυτοί που δεν σκέφτονται να γυρίσουν στη χώρα (και είναι πολλοί), δεν έχουν άμεσα συμφέροντα και ενδιαφέροντα για σοβαρά προβλήματα όπως η ανεργία, οι εργασιακές σχέσεις, το φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα, ακόμη και για τους κινδύνους εμπλοκής σε πολεμικές διενέξεις. Από συζητήσεις με ομογενείς κυρίως από τις ΗΠΑ και τον Καναδά βγαίνουν βάσιμα συμπεράσματα για τον τρόπο που σκέφτονται: η σκέψη τους είναι επηρεασμένη από τη ζωή, γενικότερα από το πολιτικό σύστημα, την κουλτούρα και τον τρόπο σκέψης την χώρας που ζουν. Ασφαλώς αγαπούν την Ελλάδα, σε ζητήματα με Τουρκία-Κύπρο η στάση τους είναι πολύ καθαρή υπέρ της Ελλάδας. Όταν όμως μπαίνουν ζητήματα για τις πολεμικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ (π.χ. στη Γιουγκοσλαβία, τη Μέση Ανατολή) ή για τις αμερικάνικες βάσεις στη χώρα, τοποθετούνται κυρίως με την πλευρά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Βέβαια διαφορετικές είναι οι αντιλήψεις και ο τρόπος σκέψης όταν βρίσκονται σε ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό σχετίζεται και με μια σειρά από ενιαίες πολιτικές της ΕΕ και γιατί για πολλούς το διάστημα που είναι εκτός Ελλάδας είναι μικρό, αλλά και γιατί, λόγω αποστάσεων, η επαφή με την Ελλάδα είναι ανελλιπής.

Υπάρχουν πολλά ερωτήματα για σοβαρά ζητήματα που είναι ασαφή ή δεν περιέχονται στο σχέδιο νόμου, κυρίως ποιοι μπορούν άμεσα και προοπτικά να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους: π.χ. μπορεί κάποιος που δεν γεννήθηκε στην Ελλάδα; Μπορεί αν δεν γνωρίζει καλά την ελληνική γλώσσα (γραφή και ανάγνωση); Αν είναι άρρεν και δεν υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό; Αν είναι υπήκοος άλλης χώρας; Αν είναι μέλος ή στέλεχος κόμματος της χώρας που ζει; Μπορεί να ψηφίζουν και να είναι υποψήφιοι βουλευτές και πιθανά μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου π.χ. ο σύμβουλος του Τραμπ (Στεφανόπουλος), οι απόγονοι του Άγκνιου, του Τομ Πάππας, του Δουκάκη, οι διάφοροι ΑΧΕΠΑΝΣ;

Επιπλέον χρειάζεται να σημειωθεί ότι και μέτρα τεχνικού χαρακτήρα που προβάλλονται σαν διευκόλυνση της ψήφου των αποδήμων δημιουργούν προϋποθέσεις επηρεασμού και χειραγώγησης της ψήφου. Εκλογικά τμήματα διάσπαρτα σε εκκλησίες, σε γραφεία συλλόγων όπου υπάρχουν ακόμα και 40 ψηφοφόροι αν αναφέρεται στο νομοσχέδιο, δηλαδή στην κυριολεξία διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο ποιος θα τα ελέγχει; Θα υπάρχουν εκεί δικαστικοί αντιπρόσωποι; Ποιοι κι από πού θα είναι; Εκπρόσωποι ελληνικών κομμάτων θα είναι; Είναι αυτό εφικτό;

Πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι στόχος, βασική επιδίωξη της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης είναι η επιστολική ψήφος και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ψήφιση του νομοσχεδίου ανοίγει διάπλατα την πόρτα για μια τέτοια εξέλιξη όπως έμμεσα αλλά με σαφήνεια δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών.

Από την πλευρά των κομμάτων της αντιπολίτευσης –κύρια από το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ- έχουν κατατεθεί κάποιες προτάσεις που δεν αλλάζουν τον χαρακτήρα και την ουσία των στόχων που επιδιώκονται από το νομοσχέδιο: π.χ. οι ψηφοφόροι να έχουν ΑΦΜ ή να έχουν κατοικήσει δυο χρόνια τα τελευταία 35. Αλλά γιατί 2 χρόνια κι όχι 5; Γιατί 35 χρόνια κι όχι 20;

Η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει ότι το νομοσχέδιο σχετίζεται με το ενδιαφέρον της για τους απόδημους. Υπάρχει βέβαια το ερώτημα “τι πρέπει να θεωρείται φροντίδα για τον απόδημο ελληνισμό ;”. Να είναι κάποιος ομογενής μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου; Να έχουν δικαίωμα ψήφου οι απόδημοι χωρίς κριτήρια ή να ανοίξουν τα ελληνικά σχολεία που έκλεισαν στην Γερμανία και αλλού, να ενισχύονται οι σύλλογοι της ομογένειας για την εκμάθηση της γλώσσας, της ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού; Η απάντηση αφορά τον καθένα.

Στο δια ταύτα σχετικά με αυτό το νομοσχέδιο συνολικά: Δεν διορθώνεται. Ίσα δικαιώματα σημαίνει και ίσες υποχρεώσεις. Το νομοσχέδιο δεν εξασφαλίζει τη βασική αυτή αρχή. Να απορριφθεί. Οι απόδημοι να ψηφίζουν όπως γίνεται μέχρι σήμερα.

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας