Εργατικός Αγώνας

Η λύση του προσφυγικού προϋποθέτει την κατάργηση της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας

Οι ροές των προσφύγων, παρά την αισιοδοξία της κυβέρνησης, αυξάνονται χωρίς να υπάρχει η παραμικρή ένδειξη για μείωση τους. Οι πόλεμοι και οι ξεριζωμοί, η φτώχεια και η έλλειψη οποιασδήποτε προοπτικής για τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη το εγγυάται. Το μεγαλύτερο τμήμα της Ασίας, ολόκληρη η Αφρική και σχεδόν ολόκληρη η Λατινική Αμερική πλήττονται και εκατομμύρια κινούνται προς τον αναπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο.

Η όψιμη διάκριση από την κυβέρνηση της χώρας των ανθρώπων αυτών σε πρόσφυγες και μετανάστες είναι απαράδεκτη, έστω και αν υπάρχει μία ορισμένη διάκριση όσον αφορά τους λόγους για τους οποίους έφυγαν αυτοί από την πατρίδα τους. Είτε ξεριζώθηκαν από τον πόλεμο, είτε η φτώχεια τους εξανάγκασε να ξεκινήσουν και με χίλιους κινδύνους και περιπέτειες και να φτάσουν στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας είναι άνθρωποι χωρίς αύριο στον τόπο τους και άρα αξίζουν την αλληλεγγύη όλων μας.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσο το πρόβλημα αυτό αντιμετωπίζεται με την πολιτική που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Ένωση, τουλάχιστον οι αποφάσεις που παίρνουν τα όργανα της (διότι τα κράτη αλλά πράττουν) και επίσης από την πολιτική που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις, η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η σημερινή της ΝΔ.

Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης ουσιαστικά συμπυκνώνεται στη συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας. Η Τουρκία να κρατά τους μετανάστες στο έδαφός της και η Ευρωπαϊκή Ένωση να προσφέρει πόρους για την διαμονή και τη συντήρησή τους. Το αποτέλεσμα είναι 4 περίπου εκατομμύρια πρόσφυγες να είναι στοιβαγμένοι σε άθλιες συνθήκες στην Τουρκία, μπαλάκι στα χέρια του Ερντογάν για να ασκεί τις πιέσεις που θέλει και να εκβιάζει προς κάθε κατεύθυνση. Όσοι πρόσφυγες βρουν τον τρόπο να ξεφύγουν από την Τουρκία είτε θαλασσοπνίγονται, είτε στοιβάζονται σε άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες στα ελληνικά νησιά χωρίς να δίνεται η πραγματική λύση στο πρόβλημά τους. Η παρουσία τόσων χιλιάδων προσφύγων στα νησιά του Αιγαίου δεν είναι μόνο μία οδύσσεια για αυτούς αλλά και πολύ μεγάλο πρόβλημα για τις συνθήκες ζωής του πληθυσμού των νησιών.

Το προσφυγικό έγινε ένα από τα κύρια θέματα της άγονης και ανούσιας αντιπαράθεσης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ που μόνο στην προσέλκυση ψηφοφόρων απέβλεπε και σε καμία περίπτωση στην ουσία του προβλήματος, αφού και τα δύο κόμματα χειροκρότησαν τη συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας ως πολύ μεγάλη επιτυχία. Η διαφορά τους περιορίζεται -και δεν το υποτιμούμε αυτό- στο ότι η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν λιγότερο εχθρική απέναντί τους και δεν προέτασσε την αναχαίτιση τους στη θάλασσα και την επιστροφή τους στην Τουρκία.

Με τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας η Ελλάδα μετατρέπεται σε αποθήκη προσφύγων και σε ένα μεγάλο τείχος για να μην εισέλθουν αυτοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως εκ τούτου το κεντρικό πρόβλημα δεν είναι άλλο από τη συμφωνία αυτή και η τήρηση της θα διαιωνίζει το πρόβλημα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ ανακοίνωσε δέσμη μέτρων και διατείνεται ότι με αυτά θα λύσει το πρόβλημα:

  • Να γίνει πιο αυστηρή η φύλαξη των συνόρων στη Θράκη και στο Αιγαίο.
  • Να μεταφερθούν πρόσφυγες από τα νησιά στην ενδοχώρα (για 20.000 πρόσφυγες κάνει λόγο η κυβέρνηση).
  • Να ενισχυθούν με τα κατάλληλα μέσα οι υπηρεσίες ώστε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες χορήγησης ασύλου.
  • Να δημιουργηθούν κλειστά κέντρα, ουσιαστικά κέντρα κράτησης μεταναστών κατά τα πρότυπα της Αμυγδαλέζας και της Μόριας, διότι εκεί θα καταλήξουν. 5 τέτοια κέντρα εξάγγειλε η κυβέρνηση και άλλα έπονται.

Τα κλειστά κέντρα είναι εγκληματικό μέτρο ντροπής από κάθε άποψη. Η κυβέρνηση έχει αντιληφθεί ότι το μέτρο αυτό θα φέρει μεγάλες αντιδράσεις των νησιωτών και για το λόγο αυτό εξάγγειλε μαζί ορισμένα μέτρα για να δελεάσει τους κατοίκους τους. Τέτοια είναι η παράταση του μειωμένου ΦΠΑ για ολόκληρο το 2020 για τα νησιά που έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα, η χρηματοδότηση με 50 εκατομμύρια ευρώ των δήμων που θα επιβαρυνθούν και η ενίσχυση δομών κυρίως κοινωνικού χαρακτήρα. Επιπλέον να γίνουν προσλήψεις με κριτήριο και την εντοπιότητα για τις ανάγκες των νέων δομών παρακάμπτοντας τις ΜΚΟ που μέχρι τώρα διαχειρίζονταν τα προβλήματα αυτά. Δηλαδή μία προσπάθεια ανακατανομής των κονδυλίων ώστε να ωφεληθούν και φιλικά προς την κυβέρνηση πρόσωπα. Οι αντιδράσεις όμως τοπικών παραγόντων όπως και κατοίκων δείχνουν ότι οι εξαγγελίες αυτές δεν πείθουν.

Τα μέτρα αυτά δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα, αντίθετα θα το οξύνουν ακόμη περισσότερο. Από τη στιγμή που καταφθάνουν αρκετές εκατοντάδες πρόσφυγες κάθε μέρα και προς τους ευρωπαϊκούς προορισμούς τους δεν αναχωρεί κανείς -επειδή οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών ύψωσαν τείχη- τα μέτρα αυτά δεν πρόκειται να λειτουργήσουν ούτε καν ως ασπιρίνες.

Το πρόβλημα λύνεται μόνο αν οι πρόσφυγες δεν στοιβάζονται στην Ελλάδα αλλά αναχωρούν για τις ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό όμως απαιτεί κατάργηση της συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας ή τουλάχιστον η Ελλάδα να μην την τηρήσει.

Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να διεκδικήσει με κάθε μέσο να αναλάβει η ΕΕ και κάθε χώρα της το μερίδιο των ευθυνών που της αναλογούν και αυτό άμεσα. Ειδάλλως να λειτουργήσει μονομερώς επιτρέποντας στους πρόσφυγες να πάνε στη χώρα προορισμού τους χορηγώντας τους νόμιμα έγγραφα.

Εντελώς απαράδεκτη είναι, τουλάχιστον υπό τις παρούσες συνθήκες, η επιστροφή των προσφύγων στην Τουρκία διότι όχι μόνο δεν είναι ασφαλής χώρα αλλά είναι επικίνδυνη κι ακόμη περισσότερο η επιστροφή στις χώρες καταγωγής τους.

Προ ημερών ο Κ. Μητσοτάκης μάς ενημέρωσε ότι με λύπη του διαπίστωσε πως καμία χώρα της ΕΕ δεν δέχτηκε έναν μικρό αριθμό ασυνόδευτων παιδιών που βρίσκονται στην Ελλάδα και ενώ η χώρα μας θα κρατήσει τα περισσότερα.

Αναρωτιέται κανείς είναι αφελής ο Κ. Μητσοτάκης και ενώ τόσα έχουν συμβεί και συμβαίνουν δεν τα έχει αντιληφθεί; Δεν διδάχθηκε το παραμικρό από τη στάση των κυβερνήσεων της ΕΕ σχετικά με τα προβλήματα στο Αιγαίο, με την πολιτική της Τουρκίας απέναντι στην κυπριακή Δημοκρατία, με την πολιτική της στην Ανατολική Μεσόγειο, την εισβολή στη Συρία και τόσα άλλα; Δεν πληροφορείται τη στάση της ΕΕ και των χωρών της στις εξελίξεις τόσων και τόσων χωρών που είναι κατάφωρα σε βάρος των λαών τους;

Αυτό πολύ δύσκολο μας φαίνεται. Απλώς πρέπει να υπερασπίσει τις επιλογές που έκανε η αστική τάξη και ο πολιτικός κόσμος της, έστω και αν είναι σε βάρος των συμφερόντων του λαού και της χώρας. Εξάλλου έτσι πάντα λειτουργούσε η αστική τάξη και δεν είναι η πρώτη φορά.

 

                                                                                                       Α. Κ.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας