Εργατικός Αγώνας

Από τον Βαν Φλιτ στον Πάιατ

Του Βασίλη Καλαματιανού.

Ήταν Ιούλιος και Αύγουστος του 1960 στο Κέντρο Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων Καλαμάτας. Η ζέστη ήταν αφόρητη. Η εκπαίδευση περιλάμβανε και την πλευρά της «εθνικής διαπαιδαγώγησης» βασικά στοιχεία της οποίας ήταν τα εμβατήρια-τραγούδια. Τα γνωστά στους μεγάλους «Έξω Βουλγαρία», «Έχω μια αδερφή, τη λένε Βόρειο Ήπειρο» και «Ο στρατός μας που πήγε στην Κορέα πολεμούσε για τα ιδανικά. Έχει βάψει τους κίτρινους στο αίμα δείχνοντάς τους τι θα πει λευτεριά».

Ήταν λίγο μετά από τότε που ο έλληνας υπουργός Άμυνας, υποδεχόμενος τον αμερικανό στρατηγό Βαν Φλιτ, δείχνοντάς του το τιμητικό στρατιωτικό απόσπασμα, του είπε το αμίμητο υποδουλωτικό «στρατηγέ Βαν Φλιτ ιδού ο στρατός σου».

Έγινε αυτή η αναφορά γιατί θεωρώ ότι τα γεγονότα του τελευταίου διαστήματος -νόμοι, αποφάσεις, χειρισμοί και προπαγάνδα της κυβέρνησης- μας οδηγούν ακριβώς εκεί.

Η αποικιακού τύπου συμφωνία παραχώρησης στρατιωτικών βάσεων και άλλων διευκολύνσεων στις ΗΠΑ και μάλιστα αμισθί και χωρίς δέσμευση χρήσης είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Συστοιχία Patriotκαι 130 ένστολοι θα σταλούν στη Σαουδική Αραβία. Προκαλούν πρόσθετα οι δηλώσεις του ΥΠΕΘΑ ότι η αποστολή Patriot «δεν θα έχει αρνητική επίπτωση στην αντιαεροπορική κάλυψη της χώρας» κι ότι έτσι η Ελλάδα αποδείχνει ότι είναι παράγοντας σταθερότητας κλπ. Γνωρίζουμε βέβαια ότι αυτό είναι στα πλαίσια της λογικής «των προθύμων», η χαρά του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του.

Τραγελαφικοί και επικίνδυνοι είναι οι χειρισμοί της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της Τουρκίας.

Το τουρκικό ερευνητικό σκάφος το παρέσυρε το κύμα στα ελληνικά χωρικά ύδατα, μας έλεγαν. Λίγο αργότερα φάνηκε το ακριβώς αντίθετο.

Ο Ερντογάν δηλώνει ότι είπε να μη γίνει κάτι από την πλευρά της Ελλάδας στα Ίμια και δεν έγινε. Εδώ υπάρχει μπέρδεμα μεταξύ ΥΠΕΘΑ και ΥΠΕΞ. Καταλήγουν ότι ακολουθούν πολιτική μη πρόκλησης. Ταυτόχρονα ανακοινώνουν συνάντηση στρατιωτικών Ελλάδας-Τουρκίας στην Ελλάδα αλλά μετά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ.

Για όλα αυτά προσπαθούν να απαντήσουν με την επιστολή του αμερικανού ΥΠΕΞ και τη δήλωση Τραμπ που είναι ευχολόγια ή προβολή της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, όταν π.χ. μετά την υπογραφή και κύρωση από τη Βουλή της συμφωνίας για τις βάσεις, δηλώνουν ότι η Ελλάδα είναι αξιόπιστος σύμμαχος και στρατηγικός εταίρος. Προβάλλεται από την κυβέρνηση η «άσκηση Μ. Αλέξανδρος» με συμμετοχή αμερικανικών και γαλλικών δυνάμεων. Δε λέγεται όμως κουβέντα από την πλευρά της κυβέρνησης για το πού στοχεύει η άσκηση. Αφήνουν να φανεί ότι είναι απάντηση στις τουρκικές προκλήσεις. Γνωρίζουμε όμως ότι αυτό δεν έχει καμμία βάση, άλλος είναι ο στόχος, η Ρωσία.

Ωστόσο, για να είμαστε δίκαιοι, οι προκλήσεις της Τουρκίας δεν οφείλονται στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και του Κ. Μητσοτάκη αν και αυτοί έχουν ευθύνες για την αντιμετώπιση τους.

Τα πρόσφατα γεγονότα -οι προκλήσεις, οι απειλές και οι διεκδικήσεις της Τουρκίας- σχετίζονται με υποχωρήσεις και παραχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων άμυνας της χώρας, με επιδράσεις αρνητικές και στον τομέα της οικονομίας. Αυτό γίνεται διαχρονικά από τις ελληνικές κυβερνήσεις στο όνομα ικανοποίησης απαιτήσεων ισχυρών συμμάχων, της Αγγλίας και των ΗΠΑ, των οποίων τα στρατηγικά συμφέροντα κατά καιρούς συνέπιπταν με αυτά της Τουρκίας. Παραχωρήσεις που έγιναν στο όνομα της συνοχής του ΝΑΤΟ, την αντιμετώπιση του «από Βορά κινδύνου» παλιότερα, της Ρωσίας σήμερα.

Ενδεικτικά αλλά απολύτως χαρακτηριστικά αναφέρουμε:

  • Τις συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου για το Κυπριακό όπου στην ουσία προβλεπόταν τριχοτόμηση και ένταξη στο ΝΑΤΟ.
  • Οι συμφωνίες των κυβερνήσεων Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου με τις αντίστοιχες της Τουρκίας για αποχή έρευνας και άντληση υδρογονανθράκων στο Αιγαίο.
  • Η συμφωνία της Μαδρίτης μεταξύ Σημίτη και Ντεμιρέλ στην οποία αναγνωρίζονται συμφέροντα και ενδιαφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο.
  • Η αντιμετώπιση της κρίσης στα Ίμια.
  • Η υποχώρηση στις απειλές της Τουρκίας στο ζήτημα της επέκτασης των χωρικών υδάτων πέραν των 6 μιλίων, εξασφαλίζοντας βέβαια την ελεύθερη ναυσιπλοΐα με βάση τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.

Η απαλλαγή της χώρας και του λαού μας από την επικίνδυνη αυτή κατάσταση δεν είναι εύκολη. Υπήρχαν ευνοϊκότερες συνθήκες και συσχετισμοί που δεν αξιοποιήθηκαν. Η ανάπτυξη κινήματος ενάντια στον πόλεμο, για την απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων και την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, η συνεργασία με κινήματα, λαούς και κυβερνήσειςγι’ αυτό το σκοπό είναι πρόσφορος δρόμος.

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας