Βλέποντας τα πανελλαδικής εμβέλειας κανάλια με τις πολύωρες μεταδόσεις τους από τα νησιά και τον Έβρο κυριολεκτικά κάποιος τρομάζει. Mετακινήσεις στρατευμάτων και αστυνομίας, εικόνες, πληροφορίες και δηλώσεις με πολεμικό λεξιλόγιο, ειδήσεις για καραβάνια προσφύγων που οι Τούρκοι στέλνουν στα σύνορα, καταυλισμούς, φωτιές, πέτρες και δακρυγόνα και αναρωτιέται κανείς πόσο επικίνδυνη είναι η κατάσταση.
“Αποκρούσαμε απόπειρα πολλών χιλιάδων που προσπάθησαν να παραβιάσουν τα σύνορα και να μπουν στη χώρα” μας πληροφορεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και φαντάζεται κανείς ότι πρόκειται για εχθρικό στρατό και για την αντιμετώπιση του επιστρατεύονται χιλιάδες πάνοπλοι στρατιώτες και χιλιάδες αστυνομικοί των ειδικών δυνάμεων. Δεν μπορεί να φανταστεί ότι πρόκειται για εξαθλιωμένους πρόσφυγες, ξεκληρισμένους και ξεσπιτωμένους χρόνια ολόκληρα που αναζητούν κάπου να εγκατασταθούν και να ζήσουν, ότι πρόκειται στην πλειοψηφία τους για γυναίκες και μικρά παιδιά, για έγκυες και γέρους. Αυτοί είναι οι εισβολείς τους οποίους ο Έλληνας πρωθυπουργός χαρακτήρισε «εμπροσθοφυλακή ανθρώπων άγνωστης προέλευσης αλλά και άγνωστων σκοπών» από τους οποίους θα υπερασπιστεί την περιουσία, την ασφάλεια και την κοινωνική γαλήνη των πολιτών.
Για να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση η είδηση συμπληρώνεται με εικόνες γυναικών στα σύνορα που κουβαλούν τρόφιμα και γλυκίσματα στους φρουρούς των συνόρων πού απόκρουσαν την εισβολή, τρακτέρ με αναμμένους προβολείς που περιπολούν όλη τη νύχτα κατά μήκος των συνόρων. Η συνολική εικόνα παραπέμπει στο «όλοι μαζί, λαός και στρατός ενωμένοι», με απόλυτη ομοψυχία κινούνται να αποκρούσουν τους εισβολείς, τους απόκληρους και εξαθλιωμένους δηλαδή.
Δεν έλειψαν οι εικόνες αθλιότητας και ντροπής στη Λέσβο όταν προπηλάκιζαν έγκυες και μικρά παιδιά και ζητούσαν να τους πετάξουν στη θάλασσα. Θεωρούμε ότι οι εικόνες αυτές δεν εκφράζουν την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ούτε την πλειοψηφία των νησιωτών που επέδειξαν εκείνο το πρωτοφανές πνεύμα αλληλεγγύης πριν από 4-5 χρόνια.
Ασφαλώς οι κάτοικοι των νησιών κουράστηκαν τόσα χρόνια να σηκώνουν το βάρος και τις επιπτώσεις εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων που πέρασαν από τα νησιά, πολλών δεκάδων χιλιάδων προσφύγων που έμεναν μόνιμα εκεί. Κουράστηκαν από τον εμπαιγμό όλων των κυβερνήσεων και εξοργίστηκαν από τις αποφάσεις της σημερινής κυβέρνησης που όχι μόνο δεν αποσυμφόρησε τα νησιά, όπως ήταν οι εξαγγελίες της, αλλά πολλαπλασιάζει τις Μόριες. Εξοργίστηκαν από τις πρόσφατες βιαιότητες των αστυνομικών δυνάμεων σε βάρος τους και τη καταστροφή των περιουσιών τους.
Η αλληλεγγύη απέναντι στον αδύναμο και ακόμη περισσότερο απέναντι στον ξένο και τον κατατρεγμένο είναι βασικό κριτήριο για μία κυβέρνηση, ένα κράτος, μία κοινωνία, για την Ελλάδα και την Ευρώπη ολόκληρη. Όπως είναι και η αντίθεση απέναντι στον ισχυρό και τον κυρίαρχο που εκμεταλλεύεται και καταπιέζει.
Η Τουρκία μεταχειρίζεται κυριολεκτικά 3,5 εκατομμύρια πρόσφυγες σαν εργαλεία για να πετύχει τους σκοπούς της, να καταλάβει ξένα εδάφη, να επιβάλει τη θέλησή της, να αναδειχθεί κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή και μεταφέρει τους πρόσφυγες στα σύνορα παραπλανώντας τους και πολλές φορές με βίους τρόπους εκβιάζοντας την Ελλάδα και την ΕΕ.
Η «πολιτισμένη Ευρώπη» κλείνει τα σύνορα της, ορθώνει τείχη για να μην μπουν οι εξαθλιωμένοι από τους εναντίον τους βομβαρδισμούς και τις καταστροφές στους οποίους η ίδια συμμετείχε μαζί με τους άλλους «φιλάνθρωπους» τους Αμερικανούς. Και τώρα η «πολιτισμένη Ευρώπη» αποκλείει αυτούς πού αιώνες ολόκληρους οι ανεπτυγμένες χώρες της λεηλατούν τον πλούτο τους.
Η Γερμανία. που στην προηγούμενη έξαρση του προσφυγικού το 2015 συνηγόρησε να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, πρωτίστως για να καλύψει το κεφάλαιο τις ανάγκες του σε φτηνά εργατικά χέρια, σήμερα δεν δέχεται ούτε έναν. Δεν χρειάζεται βέβαια κανείς να αναφερθεί στη συμπεριφορά των χώρων του Βίσεγκραντ που η ξενοφοβία βασιλεύει ή στις χώρες των δυτικών Βαλκανίων που είναι απόλυτα υπάκουες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού περιμένουν να ενταχθούν σε αυτή.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έλυσε το 2016 το προσφυγικό με μία απαράδεκτη συμφωνία με την Τουρκία μετατρέποντας την Ελλάδα και κυρίως τα νησιά σε αποθήκη προσφύγων που διαμένουν σε συνθήκες απάνθρωπες. Μια συμφωνία που αποφασίστηκε με την σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τότε και με τους πανηγυρισμούς της Νέας Δημοκρατίας, τότε αντιπολίτευσης,.
Τι κάνει η ελληνική κυβέρνηση σήμερα το ζούμε. Αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες με το στρατό και την αστυνομία, οργανώνει ασκήσεις με πραγματικά πυρά από τις Καστανιές του Έβρου ως το Καστελόριζο, με επίδειξη δύναμης, αδιαφορώντας για τη ζωή τους. Αυτός είναι ο πολιτισμός και η ανθρωπιά των αναπτυγμένων καπιταλιστικών κοινωνιών για τους πρόσφυγες αλλά και για τους λαούς τους. Περιθώριο, εκμετάλλευση, φτώχεια, καταστολή και πόλεμοι.
Είναι αλήθεια ότι όλο αυτό το βάρος τόσων προσφύγων η Ελλάδα δεν μπορεί να το σηκώσει και η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει το απάνθρωπο πρόσωπό της. Δεν είναι όμως οι φράχτες και οι πάνοπλοι στρατιώτες η μόνη λύση. Η χώρα μας μπορούσε να δεχτεί τους πρόσφυγες με ανθρωπιά και αλληλεγγύη, να τους προσφέρει ό,τι μπορεί και να τους χορηγήσει ταξιδιωτικά έγγραφα να πάνε στις ευρωπαϊκές χώρες, αφού εκεί είναι ο προορισμός τους. Μπορούσαν να συνδυαστούν η αλληλεγγύη απέναντι στους πρόσφυγες χωρίς την υπέρμετρη επιβάρυνση του λαού και της χώρας. Μία τέτοια λύση φυσικά σημαίνει απειθαρχία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ενδεχομένως σύγκρουση μαζί της, οι ελληνικές κυβερνήσεις, όμως συνήθισαν να πειθαρχούν προκειμένου να συνεχίσουν να νέμονται τον πλούτο της χώρας οι ισχυροί και να εξασφαλίζουν την κυριαρχία τους.
Η αναχαίτιση των προσφύγων οδηγεί αναγκαστικά στη βία και αυτό αποδείχθηκε με τα σκάφη του λιμενικού του απωθούσαν με βίαιο τρόπο βάρκα με πρόσφυγες, με γυναίκες και παιδιά και κόντεψαν να τη βουλιάξουν. Ζούμε τη σημερινή απαράδεκτη συμπεριφορά του ελληνικού κράτους. Υπάρχει όμως και η απαράμιλλη αλληλεγγύη των κατοίκων των νησιών του 2015. Υπάρχει η ηρωική στάση του αξιωματικού του Λιμενικού Κυριάκου Παπαδοπούλου που έλεγε «είμαστε άνθρωποι και πάνω από όλα διδάσκουμε ανθρωπιά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να ανεβάζουμε στο σκάφος ζωντανά παιδιά».
Υπάρχει τέλος και μία άλλη σημαντική πλευρά ενδεχομένως η πιο σημαντική. Η συμπεριφορά αυτή της κυβέρνησης κυριολεκτικά σκορπά το δηλητήριο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, το μίσος για τους ξένους, τον εθισμό στην κρατική βία, την αδιαφορία για τους ανθρώπους. Είναι το έδαφος για να εξαπλωθούν οι αντιδραστικές συμπεριφορές και να γείρει σε αντιδραστική κατεύθυνση η κοινωνία και η πολιτική ζωή, είναι βήμα προς τον εκφασισμό.
Οι εργαζόμενοι της χώρας δεν πρέπει να δεχτούν αδιαμαρτύρητα αυτές τις πρακτικές. Πρέπει να αντιδράσουν μαζικά, να εκδηλώσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες και να καταδικάσουν τη συμπεριφορά του κράτους. Το ζωντανό παράδειγμα δεκάδων χιλιάδων γερμανών πολιτών που διαδήλωσαν στις γερμανικές πόλεις με το σύνθημα “Ανοίξτε τα σύνορα, σώστε ζωές, πολεμήστε το φασισμό”, είναι διδακτικό.
Τ. Κ.
