Εργατικός Αγώνας

Στερέωση του δικομματισμού ή ο λαϊκός παράγοντας στο προσκήνιο;

Ο ΣΥΡΙΖΑ δύο χρόνια μετά τις βουλευτικές εκλογές όχι μόνο δεν κατάφερε να κερδίσει μέρος της δυσαρέσκειας της ΝΔ, αλλά βρίσκεται σε μεγαλύτερη κρίση, με χαμηλή αξιοπιστία, μεγάλη ασάφεια στην πολιτική και τις θέσεις του και σημαντικές αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό του σχετικά με το χαρακτήρα και τον προσανατολισμό του.

Η βασική αιτία αυτών των δυσκολιών δεν βρίσκεται σε κάτι διαφορετικό παρά  στο ίδιο το κόμμα που κυβέρνησε με εντολή  από το λαό να καταργήσει το μνημόνιο και να τερματίσει τη λιτότητα. Αντί γι’ αυτό, ψήφισε νέο και πιο αντιλαϊκό μνημόνιο και φυσικά ενέτεινε τη λιτότητα και τη φτωχοποίηση του λαού. Σήμερα είναι αναγκασμένος να κινείται πολιτικά στην ίδια κατεύθυνση με τη ΝΔ, να υποστηρίζει τα ίδια ταξικά και οικονομικά συμφέροντα σε βάρος των εργαζομένων και της προοπτικής τους.

Όσο η πολιτική του αυτή δεν τροποποιείται και πλέον φαίνεται ότι δεν μπορεί να τροποποιηθεί, θα έχει τις ίδιες δυσκολίες και θα αναζητά ανώδυνα θέματα να αντιπολιτευτεί την κυβέρνηση, ανεβάζοντας τους αντιπολιτευτικούς τόνους στα ύψη ή να προβάλλει ανώδυνες επιμέρους αντιπροτάσεις. Ακόμη περισσότερο που η δεξιά στροφή του εντείνεται -και από άποψη θέσεων και πολιτικής- και από τη μεγαλύτερη  στροφή  προς το κέντρο εντάσσοντας τμήματα του ΚΙΝΑΛ στις γραμμές του και πιέζοντας για απομάκρυνση από τη ΝΔ και συμπόρευση μαζί του.

Τελευταία ο πρόεδρος του διατύπωσε τη θέση ότι «είναι εμφανές ότι υπάρχει πλέον μία βαθιά διαιρετική τομή στην κοινωνία και την πολιτική ζωή, ότι έχουν διαμορφωθεί δύο αντιπαρατιθέμενα μέτωπα που έχουν σαφή ιδεολογικά χαρακτηριστικά, ότι έχουμε να κάνουμε με  δύο αντίθετες κοσμοθεωρίες και αυτή η διαίρεση υπάρχει  μέσα στην κοινωνία. Με δυο λόγια η πολιτική του δεν είναι τίποτε άλλο από την έκφραση των λαϊκών συμφερόντων στην πολιτική σκηνή».

Κατά  πρώτον με τη θέση αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ μάς γυρίζει 35-40 πίσω όταν ο Μένιος Κουτσόγιωργας διατύπωνε τη θεωρία «του φωτός και του σκότους» όπου το «φως» ήταν το τότε ΠΑΣΟΚ και το «σκότος» η δεξιά όπως την εξέφραζε τότε η ΝΔ.  Τόσο σύγχρονη αντίληψη, μία απλή αντιγραφή του παρελθόντος. Στην ελληνική κοινωνία, αναρωτιέται κανείς, αν υπάρχουν μόνο δύο αντιλήψεις για την πολιτική για την αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων και αυτών της χώρας σε σχέση με τον ευρύτερο περίγυρό της. Αναρωτιέται μήπως  δεν υπάρχουν άλλες πολιτικές δυνάμεις με διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων και διαφορετικές ταξικές αναφορές. Μήπως περιορίστηκε η πολιτική ζωή μεταξύ δύο εκδοχών της ίδιας πολιτικής που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων κεφαλαιούχων και των συμμάχων τους εντός και εκτός της χώρας. Αν οι υποτελείς τάξεις και τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας δεν έχουν πολιτική εκπροσώπηση και τις εκφράζει όλες  η σοσιαλφιλελεύθερη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ; Και, εν τέλει, ο ελληνικός λαός είναι πλέον αναγκασμένος να επιλέξει ανάμεσα στη Σκύλα που εκπροσωπεί η ΝΔ και τη Χάρυβδη που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ και που την παρουσιάζει ή και ενδεχομένως να είναι κάπως λιγότερο αρπακτική;

Το τελευταίο διάστημα σε δυο κυρίως σοβαρά  επίκαιρα ζητήματα εστιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ για να στηρίξει τους ισχυρισμούς του και αξίζει να ειπωθούν δύο λόγια.

Το πρώτο είναι σχετικό με τις απόψεις που εξέφρασε ο πρωθυπουργός για το εθνικό σύστημα Υγείας που πρέπει να διαμορφωθεί την επομένη κιόλας μέρα της πανδημίας. Δεν  χρειάζεται να αναφέρουμε ότι στην εκδήλωση που έκανε αυτές τις εξαγγελίες περίσσεψαν οι ύμνοι για την προσφορά των υγειονομικών και του κρατικού τομέα της υγείας στους 15 μήνες της πανδημίας. Η κατάληξη του όμως δεν ήταν η αποφασιστική ενίσχυση των νοσοκομείων και των υπόλοιπων δομών με προσωπικό που λείπει κατά δεκάδες χιλιάδες, ο επιστημονικός και εργαστηριακός εξοπλισμός, τα σύγχρονα κτίρια και πιο άνετες εγκαταστάσεις. Απλώς ανέφερε ότι το κράτος είναι υποχρεωμένο να παρέχει τις αναγκαίες υπηρεσίες Υγείας στο λαό ανεξαρτήτως μέσω ποιων φορέων γίνεται, του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα. Δεν χρειάζεται να είναι από το δημόσιο, ανέφερε, μπορεί να είναι από ιδιωτικά θεραπευτήρια και εργαστήρια και διαγνωστικά κέντρα τις οποίες υπηρεσίες το κράτος θα αγοράζει. Δεν υπάρχει σαφέστερη δήλωση σχετικά με τις κυβερνητικές προθέσεις για το μέλλον του  Εθνικού Συστήματος Υγείας και μάλιστα υπάρχουν πλέον και όλες οι αναγκαίες αποδείξεις για αυτό. Μέσα στη μεγαλύτερη Πανδημία ενός αιώνα, το αποδυναμωμένο ΕΣΥ από τη δεκαετία των μνημονίων με το λιγοστό προσωπικό  και τα τεράστια προβλήματα ενισχύθηκε ελάχιστα και μόνο με συμβασιούχους και επικουρικούς. Όταν πλέον ξεχείλιζαν  οι διάδρομοι των νοσοκομείων από διασωληνωμένους ασθενείς από κορονοϊό που πέθαιναν εκτός ΜΕΘ τότε δέησε με υπέρογκες αμοιβές να κλείσει συμφωνίες με ιδιωτικά θεραπευτήρια  ώστε να περιθάλψουν έναν αριθμό ασθενών  με άλλα νοσήματα.

Η θέση αυτή της ΝΔ αποδυναμώνει το ΕΣΥ όσο μπορεί περισσότερο, δημιουργεί τεράστια κενά για να αναπτυχθεί ο ιδιωτικός τομέας που πουλώντας υπηρεσίες υγείας στο κράτος θα θησαυρίζει απομυζώντας τα κρατικά ταμεία. Η νεοφιλελεύθερη διαχείριση στο μεγαλείο της. Μπορεί να αποδείχτηκε περίτρανα στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο ότι χωρίς τα κρατικά νοσοκομεία θα ερχόταν πρωτοφανής καταστροφή και άρα ένα ισχυρό ΕΣΥ είναι εντελώς αναγκαίο. Παρόλα αυτά, η ΝΔ απαντά ρίχνοντας όλο το βάρος της στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα της υγείας και στην αύξηση των κερδών τους.

Πόσο διαφέρει όμως η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για την Υγεία, πέρα από την απόρριψη ορισμένων νεοφιλελευθέρων ακροτήτων που κάποιες από αυτές ενδεχομένως να μπουν στο τραπέζι, όταν χρειαστούν; Ποια είναι η ολοκληρωμένη πολιτική που θα εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν και αν κυβερνήσει και ποιες είναι οι βαθύτερες επιδιώξεις του σχετικά με το ΕΣΥ;

Η Υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και πρώτη φροντίδα του κράτους και ως κοινωνικό αγαθό πρέπει να παρέχεται από το δημόσιο στο πιο ολοκληρωμένο επίπεδο. Επί της  ουσίας δηλαδή δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης ο ιδιωτικός τομέας παρά μόνο υψηλού επιπέδου δημόσια θεραπευτήρια άρτια στελεχωμένα και εξοπλισμένα και συνολικά ένα υψηλού επιπέδου υγειονομικό σύστημα. Πέρα όμως από το να ζητά επίταξη του ιδιωτικού τομέα με έντονο τρόπο και φοβόμαστε για αντιπολιτευτικούς λόγους δεν ψέλλισε κάτι άλλο. Και όμως ήταν και είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για να τεθεί  και να διεκδικηθεί το αίτημα κρατικοποίησης του ιδιωτικού τομέα της Υγείας. Σε αυτό τσιμουδιά. Αν όμως πράγματι εννοεί ότι οι διαφορές του από τη ΝΔ είναι ιδεολογικές και κοσμοθεωρητικές, ένα τέτοιο αίτημα έπρεπε να θέσει. Τέλος, πρέπει να ξεκαθαρίσει τι προτίθεται να κάνει με τον ιδιωτικό τομέα της Υγείας συγκεκριμένα και όχι «θα τον ενισχύσουμε, θα προσλάβουμε προσωπικό». Αν προτίθεται δηλαδή να δημιουργήσει  ένα τέτοιο δημόσιο τομέα Υγείας από τη μία και τέτοιες συνθήκες λειτουργίας στον ιδιωτικό τομέα πού σταδιακά να κάνει περιττή και όχι κερδοφόρα για το κεφάλαιο την ύπαρξη του.

Ένα δεύτερο  ζήτημα το οποίο μάλιστα έχει ανάγει σε “μητέρα των μαχών” είναι το σχέδιο  νόμου που καταργεί το οκτάωρο και θέτει νέα μεγάλα εμπόδια στην οργάνωση, τη λειτουργία και τη δράση του συνδικαλιστικού κινήματος. Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι περισσότερο εκτεθειμένος. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας και ο ημερήσιος χρόνος εργασίας ως 10 ώρες ψηφίστηκε το 2011 από την κυβέρνηση Σαμαρά. Στις διατάξεις του νόμου αυτού λίγα προσέθεσε η σημερινή κυβέρνηση με το νέο νόμο της με κύριο και πολύ σημαντικό όμως την ατομική διαπραγμάτευση των εργαζομένων με την επιχείρηση, χωρίς δηλαδή την παρουσία του σωματείου. Σχεδόν πέντε χρόνια στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάργησε τις διατάξεις αυτές αντίθετα  αυτές εφαρμόστηκαν πλήρως.

Η επέμβαση στη λειτουργία και τη δράση των συνδικάτων δεν άρχισε σήμερα και κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπήρξαν εξίσου σκληρές επεμβάσεις. Η τρόικα και ο ΣΕΒ κατέθεταν τις απαιτήσεις τους και η κυβέρνηση Τσίπρα της υλοποιούσε.  Γιατί λοιπόν να πειστεί ο εργαζόμενος  από τις εξαγγελίες του κόντρα στα γεγονότα που έζησε και στην πείρα που  έχει συγκεντρώσει.

Είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται να ανακάμψει και καρκινοβατεί συνεχώς παρά την επιθετική νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη που δεν διστάζει, πριν βγει η χώρα από την Πανδημία, να κηρύξει την συρρίκνωση του δημοσίου συστήματος Υγείας, την κατάργηση του 8ωρου και τη θεσμοθέτηση του 10ωρού και άλλα πολλά.

Όχι μόνο δεν διαμορφώνονται δύο ριζικά διαφορετικά μέτωπα ένα με επίκεντρο τη ΝΔ και ένα με επίκεντρο το ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με ριζικά διαφορετικές ιδεολογικές βάσεις, αλλά πρόκειται για την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε δύο διαφορετικές εκδοχές στις οποίες οι διαφοροποιήσεις περιορίζονται σε δευτερεύουσες πλευρές της.

Οι στόχοι του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφείς. Θέλει, καταρχήν, να αποκαταστήσει τις κλονισμένες σχέσεις του με ευρύτερα λαϊκά και εργατικά τμήματα που είχαν διαρραγεί από την κυβερνητική του θητεία και να αρχίσει η διαμόρφωση συμμαχιών με πολιτικές ομάδες και οργανώσεις. Θέλει  να εκφράσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή και αυτό πάνω σε μία αντιλαϊκή βάση, να διαμορφώσει ένα αντιδεξιό, αντί-ΝΔ μέτωπο. Όλοι  μαζί εναντίον  των νεοφιλελεύθερων επιλογών της ΝΔ από θέσεις υπέρ του κεφαλαίου και εναντίον των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων.

Το ζητούμενο για  την εργατική τάξη και το λαό δεν είναι μόνο να ηττηθεί η ΝΔ. Πρέπει να ηττηθεί η πολιτική της, πολιτική που εξυπηρετεί τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τους ευρωπαίους και υπερατλαντικούς συμμάχους της, πρέπει να ακυρωθούν τα σχέδια για εναλλαγή αστικών κομμάτων στην κυβέρνηση και η παγίωση του δικομματισμού. Σε διαφορετική περίπτωση ουσιαστικές κατακτήσεις υπέρ των εργαζομένων δεν πρόκειται να υπάρξουν, το κεφάλαιο, οι “έχοντες και κατέχοντες” δεν πρόκειται να πληρώσουν και πάλι τα βάρη η λαϊκή πλειοψηφία θα τα επωμιστεί.

Πρέπει να αλλάξει ουσιαστικά ο ταξικός συσχετισμός υπέρ της εργατικής τάξης ώστε μία μονιμότερη πορεία αναγέννησης της χώρας να υπάρξει.

Το βάρος αυτό πέφτει πρωτίστως στους κομμουνιστές και τον αριστερό και προοδευτικό κόσμο γενικότερα, κανείς άλλος δεν μπορεί να το  αναλάβει αυτό το βάρος, αυτό όμως απαιτεί μία ριζική αλλαγή στον τρόπο σκέψης, στην πολιτική, τις σχέσεις μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και τις επιδιώξεις τους.

Απαιτεί να σταθούν οι κομμουνιστές στο ύψος των περιστάσεων.

 

                                                                                                         Τ. Κ.

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας