Εργατικός Αγώνας

Το “λαμπρό μέλλον” της χώρας και η σκληρή πραγματικότητα

Τις προηγούμενες μέρες δύο γεγονότα μονοπώλησαν την επικαιρότητα της χώρας, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τις δηλώσεις και την εικόνα.

Το πρώτο ήταν η παρουσίαση του ελληνικού σχεδίου ανάκαμψης που εγκρίθηκε από τα ευρωπαϊκά όργανα και το δεύτερο  η  δημοσιοποίηση της έκθεσης του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας.

Το πρώτο σκόρπισε παραπλανητικές ελπίδες και αισιοδοξία στον κόσμο, παρά το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι έχουν μάθει πλέον να είναι επιφυλακτικοί. Το δεύτερο  μάς θύμισε ότι η χαλάρωση των μέτρων λιτότητας κατά τη διάρκεια της πανδημίας ήταν ένα πρόσκαιρο γεγονός και είναι ώρα να επιστρέψουμε στη δημοσιονομική πειθαρχία, στα ψηλά δημοσιονομικά πλεονάσματα ως το 2060 και στην επιτάχυνση των σκληρών αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων.

Από τη μία ο πακτωλός των δισεκατομμυρίων που θα αναγεννήσουν την Ελλάδα σε όλους τους τομείς, κάτι που φρόντισαν να τονιστεί μέσα από το γιορτασμό των 200 χρόνων από το 1821. Θα ανοίξουν δουλειές για όλους, θα αυξηθούν τα εισοδήματα, θα λυθούν τα προβλήματα του λαού. Μας ανακοίνωσαν ότι ακόμη και εντός του 2021 θα πάρει η χώρα 8 δισεκατομμύρια και αυτά στην πορεία θα φτάσουν τα 32 και, μαζί με τα ιδιωτικά κεφάλαια Ελλήνων και ξένων κεφαλαιούχων και τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς πόρους, μπορεί να πλησιάσουν σε λίγα χρόνια και τα 100 δις.

Αυτά λέει η προπαγάνδα με όση αλήθεια περιλαμβάνει κυρίως ως προς την ικανοποίηση του επιχειρηματικού κόσμου και  τη δημιουργία κλίματος αισιοδοξίας στους εργαζόμενους, ενώ φροντίζει να αποκρύψει την υπόλοιπη αλήθεια, δηλαδή τις πολύ αρνητικές επιπτώσεις για τους εργαζόμενους που η αξιοποίηση αυτών των πόρων θα φέρει.

Οι πόροι αυτοί θα αξιοποιηθούν στους τομείς που οι ευρωπαίοι αποφάσισαν και όχι με βάση τις πραγματικές ανάγκες της χώρας. Θα πάνε στην πράσινη ενέργεια (διάβαζε απολιγνιτοποίηση) -που όμως θα δημιουργήσει οικονομική ερήμωση σημαντικών περιοχών της χώρας- και στις νέες τεχνολογίες. Για τη βιομηχανία ,που χρόνο το χρόνο μειώνεται από την περίοδο της ένταξης της χώρας στην ΕΟΚ, ακόμη και για την αγροτική οικονομία που έχει σχεδόν συντριβεί  πόροι δεν υπάρχουν. Το παραγωγικό αύριο της χώρας θα περιλαμβάνει ακόμη πιο ισχυρό τουρισμό και γενικά υπηρεσίες, μία χώρα γκαρσονιών όπως λέγαμε παλιότερα και κατοικίας βοριοευρωπαίων συνταξιούχων για να περνούν πιο άνετα τις μέρες τους.

Οι πόροι αυτοί θα πάνε στους μεγαλοκεφαλαιούχους πρωτίστως και στη μεγάλη πλειοψηφία των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων δεν θα φτάσουν ούτε ψίχουλα. Εξάλλου το Ταμείο Ανάκαμψης προβλέπει μεγάλες επιδοτήσεις για την ενίσχυση της συγκέντρωσης του κεφαλαίου σε λίγα χέρια και, κατά συνέπεια, λουκέτο στις μικρότερες επιχειρήσεις και τα μικρομάγαζα. Όσον αφορά δεν τους μισθωτούς, ένας στους τρεις θα συνεχίσουν να αμείβονται με τον κατώτερο μισθό των 580 ευρώ και οι άνεργοι θα είναι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες.

 Αυτή είναι η πικρή αλήθεια αλλά στα κανάλια δεν υπάρχει χώρος για να προβληθεί. Εκεί έχει μόνο Μητσοτάκη και Φον ντερ Λάιεν, υπουργούς, αστυνομικούς σε όλα τα πρωινάδικα να τοποθετούνται επί παντός επιστητού και να προβάλλουν ακροδεξιούς βουλευτές και παράγοντες.

 

Και δυο λόγια για την έκθεση του ευρωπαϊκού μηχανισμού σταθερότητας. 

Από το 2023 επανέρχονται οι σκληροί δημοσιονομικοί κανόνες. Αυτό  ανακοίνωσε ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού μηχανισμού σταθερότητας. Μάλιστα φρόντισε να μας ενημερώσει ότι στη γραμμή της λιτότητας είναι σύμφωνη και η κυβέρνηση. Αυτό αποδεικνύεται από το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που κατάρτισε η κυβέρνηση και έστειλε στις Βρυξέλλες για έγκριση όπου προβλέπονται νέα σκληρά μέτρα λιτότητας ύψους 16 δις ευρώ για τα έτη 2022 και 2023. Θα πρέπει δηλαδή η χώρα από ελλείμματα της τάξης του 7% τα δύο προηγούμενα χρόνια να περάσει σε πλεόνασμα 2% το 2023 και ακόμη μεγαλύτερα τα επόμενα χρόνια.

Αν   συνυπολογίσουμε ότι το δημόσιο χρέος έχει ξεπεράσει πλέον το 210% του ΑΕΠ, τότε  συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι θα ματώσει κυριολεκτικά ο λαϊκός κόσμος πολύ χειρότερα από ό,τι πριν την περίοδο της πανδημίας.

Αυτή είναι η, κατά την κυβέρνηση, “λαμπρή προοπτική για την  αναγέννηση της χώρας”. Και δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε, αφού για τα κέρδη των επιχειρηματιών και για τα πιο ισχυρά μονοπώλια που η κυβέρνηση θεωρεί ως τον μοναδικό μοχλό ανάπτυξης της χώρας, όντως θα υπάρχει λαμπρό μέλλον.

Το λαμπρό μέλλον του κεφαλαίου όμως είναι ευθέως αντίθετο με τη ζωή και την προοπτική του λαού και της νεολαίας.

 

                                                                                        Τ. Κ.

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας