Εργατικός Αγώνας

Από την Κορνουάλη ως τη Γενεύη

Του Βασίλη Καλαματιανού.

Τις προηγούμενες μέρες  η προσοχή του κόσμου ήταν στραμμένη  στις συνοδούς και συναντήσεις με βάση   την προγραμματισμένη επίσκεψη  του   προέδρου των ΗΠΑ στην Ευρώπη.

Τα συμπεράσματα  είναι πολλά. Αλλά  χιλιοαναφέρθηκαν  και προβλήθηκαν από τα διεθνή  ΜΜΕ του ιμπεριαλισμού αλλά και τα συστημικά  στη χώρα μας, άλλα όχι. Ας δούμε  τα κυριότερα επιγραμματικά:

α)  Η G7 αναδείχνεται ως η σύγχρονη Ιμπεριαλιστική Ιερά Εξέταση. Είναι ο κύριος πυρήνας του ιμπεριαλισμού, με πρωτοκαθεδρία τις ΗΠΑ και άξονες δράσης πέρα από τις ΗΠΑ, Το ΝΑΤΟ και την ΕΕ,  τον ευρωατλαντισμό. 

β) Καθόρισαν οι ίδιοι τους κανόνες συμπεριφοράς σχετικά με τη διεθνή νομιμότητα: Ασυδοσία για τους ίδιους, περιορισμοί για τους άλλους. 

γ) Καθόρισαν σαν εχθρούς και αντιπάλους τη Ρωσία και την Κίνα. 

δ) Συμφώνησαν γενικό “μορατόριουμ” για την αντιμετώπιση διαφόρων εντός των συμμαχιών: ΗΠΑ-Τουρκία, ΗΠΑ-ΕΕ, ΕΕ-Βρετανία,  Ελλάδα-Τουρκία. Σημειώνουμε την απογοήτευση της ελληνικής πλευράς (κυβέρνηση-ΜΜΕ) γιατί ο Μπάιντεν δεν τράβηξε το αυτί του Ερντογάν (όπως οι ίδιοι έλεγαν)  αλλά και την ικανότητα του Ερντογάν να υποχωρεί,  να προσαρμόζεται υπερασπιζόμενος και κρατώντας τις βασικές πολιτικές θέσεις του.

ε) Η απάντηση της Κίνας στην G7 ότι “πέρασε ο καιρός που μία χούφτα χωρών καθόριζε τις τύχες του κόσμου”. 

ζ) Η συνάντηση  Μπάιντεν-Πούτιν σε ουδέτερη χώρα.

Ορισμένα χαρακτηριστικά από τις συνοδούς και συναντήσεις.

Η G7 ιδρύθηκε το 1975 σαν άτυπο φόρουμ των 7 (τότε) ισχυρών βιομηχανικών κρατών με στόχο το διεθνή οικονομικό συντονισμό για αντιμετώπιση κρίσεων, επισιτισμού, περιβαλλοντικά. Οι αποφάσεις δεν έχουν καμία νομική ισχύ,  δεν δεσμεύουν κανένα πέραν αυτών που πήραν την απόφαση. Έχουν βέβαια πολιτική σημασία. Οι 7 έγιναν 8 με τη συμμετοχή της Ρωσίας την οποία απομάκρυναν το 2014. Τώρα συμμετέχει η ΕΕ, δεν προσμετράται όμως στα μέλη, επειδή είναι οργανισμός και όχι κράτος, δεν αναλαμβάνει την εκ περιτροπής προεδρία. Ο αρχικός χαρακτήρας έχει αλλάξει, έχει εξελιχθεί σε επιτελείο του ευρωατλαντικού οργανισμού, καθορίζει αυθαίρετα, σύμφωνα με τα συμφέροντα του, φίλους και εχθρούς, αντίπαλους, προτεραιότητες. 

Στην πρόσφατη 47η Σύνοδο στην Κορνουάλη με κύριο εισηγητή τον Μπάιντεν αποφάσισαν: 

  • Παραχώρηση ενός δισεκατομμυρίου δόσεων εμβολίων για την αντιμετώπιση της πανδημίας μέχρι το τέλος του 2022 στις φτωχές χώρες. Την ίδια στιγμή ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι χρειάζονται 11 δισεκατομμύρια δόσεις. Ζήτησαν  συνέχιση της έρευνας για την προέλευση του ιού κατηγορώντας έμμεσα την Κίνα. 
  • Μέτρα για την κλιματική αλλαγή,  μείωση των  ρυπογόνων αερίων κατά 50% μέχρι το 2030 με επιδίωξη να γίνει αποδεκτό από την παγκόσμια Συνοδό στο τέλος του χρόνου.
  • Φορολόγηση των μεγάλων διεθνών επιχειρήσεων με 15%. Αυτό, αν επιτευχθεί, θα σημάνει αύξηση των φορολογικών εσόδων των ισχυρών κρατών αλλά και μείωση των επενδύσεων στις αναπτυσσόμενες και τις φτωχές χώρες.
  • Κυρίως όμως, με επιμονή των ΗΠΑ,  στόχευε να κατονομάσει τους σύγχρονους εχθρούς και αντιπάλους, να πετύχουν το δικό τους συντονισμό, να επιβάλουν με κάθε τρόπο ευρύτερη συσπείρωση πάνω σε αυτό.
  • Κατηγόρησαν ευθέως τη Ρωσία για “επιθετικές ενέργειες που αποτελούν απειλή για τη στρατιωτική ασφάλεια”. Ότι απειλεί την Ουκρανία, για κυβερνοεπιθεσεις, για επεμβάσεις στις εκλογές των ΗΠΑ, κι άλλα. 
  • Κατηγόρησαν την Κίνα  ότι θέτει “συστημικές προκλήσεις”, ότι συνεργάζεται με τη Ρωσία, για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σιντζιάνγκ[1] και το Χονγκ Κονγκ, για εκφοβισμό της Ταϊβάν.

Στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ,  τόσο από το Γενικό Γραμματέα, όσο και στο κοινό  ανακοινωθέν  επαναλαμβάνονται οι αποφάσεις της  G7: Μέτωπο ενάντια σε Ρωσία και Κίνα με κάποιες διαφοροποιήσεις (Π.χ. “απειλή” η Ρωσία “πρόκληση”  η Κίνα). Σημασία έχει η δήλωση του Μπάιντεν ότι το ΝΑΤΟ έχει ιδιαίτερη σημασία για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Στο γενικό σχεδιασμό για το  ΝΑΤΟ-2030 Ιδιαίτερη σημασία έχει η δέσμευση για αύξηση χρηματοδότησης και για τους τρεις κοινούς προϋπολογισμούς της Συμμαχίας.

Οι συναντήσεις Μητσοτάκη-Ερντογάν και  Μπάιντεν-Ερντογάν είχαν ένα κοινό σημείο: την πολιτική της Τουρκίας όπως καταγράφεται με τις ενέργειες του Ερντογάν. Επειδή  από αυτή την πολιτική θίγονται πολλοί, Φαίνεται ο Ερντογάν  να είναι απολογούμενος και στριμωγμένος, ιδιαίτερα στη συνάντηση Με τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Όμως τα γεγονότα δείχνουν ότι βγήκε, προς το παρόν τουλάχιστον,  αλώβητος. Δεν είναι  βέβαια γνωστό  το ακριβές περιεχόμενο των συναντήσεων. Η Ελλάδα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη,  επεδίωκε ένα ακόμη  μορατόριουμ το οποίο καθόρισε και εξαρτάται από την Τουρκία του Ερντογάν. Σύμφωνα με την τοποθέτηση του Ερντογάν, θα υπάρχει συζήτηση των προβλημάτων μόνο μεταξύ των δύο χωρών και αντιμετώπισή τους στη βάση της ισότητας και του διεθνούς δικαίου αλλά και στη βάση “των αμοιβαίων δικαιωμάτων και συμφερόντων”.

Από τη συνάντηση Μπάιντεν-Ερντογάν δεν φαίνεται να λύθηκε κάποιο από τα σημεία τριβής,  ούτε όμως υπήρξε όξυνση ή τελεσίγραφα. Υπήρξε παράταση αορίστου χρόνου και συζητήσεις μεταξύ υπουργών και παραγόντων.

Η συνάντηση Πούτιν-Μπάιντεν οργανώθηκε εν μέσω οξύτατων αντιπαραθέσεων, μέτρων και αντιποίνων. Λόγο  αυτών  πραγματοποιήθηκε σε ουδέτερη χώρα (όπως επεδίωκε η Ρωσία) δεν υπήρξε  γεύμα ούτε κοινή συνέντευξη. Το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης  θα προδιέγραφε όχι μόνο τις σχέσεις ανάμεσα στη Ρωσία και τις ΗΠΑ αλλά και ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση. ο Μπάιντεν,  με τις συνοδούς και τις συναντήσεις που είχαν προηγηθεί, είχε καθησυχάσει τους συμμάχους του υποστηρίζοντας   ότι “οι ΗΠΑ επέστρεψαν” και είχε περιθώρια κινήσεων. Στη συνέντευξή του μετά τη συνάντηση με τον Πούτιν άλλαξε ύφος και κάπως το περιεχόμενο. Δεν είχε το επιθετικό ψυχροπολεμικό ύφος του προηγούμενου διαστήματος. Ανέφερε ότι δεν είναι ενάντια στη Ρωσία, ότι τον ενδιαφέρει η ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας και η αντιμετώπιση της πανδημίας, η αποκατάσταση των σχέσεων των ΗΠΑ με τους συμμάχους τους. Επισήμανε στο Ρώσο πρόεδρο ότι θα υπάρξουν συνέπειες αν υπάρξει ανάμειξη στις εκλογές, αν υπάρξουν κυβερνοεπιθεσεις,  αν πεθάνει ο Ναβάλνι.

Ο Ρώσος πρόεδρος, στη συνέντευξη που παραχώρησε, χαρακτήρισε τη συνάντηση “πολύ  εποικοδομητική, ουσιώδη και παραγωγική”.  Ανέφερε ότι υπήρξε συμφωνία  για την επιστροφή των διπλωμάτων  των δύο χωρών που είχαν απελαθεί, συνομιλίες για τις κυβερνοεπιθέσεις (ζήτημα που ενδιαφέρει και τη Ρωσία, όπως ανέφερε). Είπε ότι συζήτησαν για την Ουκρανία και απαντώντας σε ερώτηση σημείωσε ότι δεν έλαβε πρόσκληση να επισκεφθεί τις ΗΠΑ.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν ένα δεκαήμερο και κυρίως ένα τριήμερο που θα σηματοδοτήσει εξελίξεις, οξύνσεις και υφέσεις.  Έτσι φαίνεται ότι θα εξελίσσεται η κατάσταση παγκοσμίως. Το επόμενο διάστημα θα μάθουμε περισσότερα για τις συναντήσεις, αν υπήρξαν άλλες  συμφωνίες και ποιες. 

 Ωστόσο οι λαοί,  συνυπολογίζοντας συμφωνίες και αποφάσεις  κρατών,  οφείλουν να οργανώσουν την πάλη τους για Ειρήνη και καλύτερη ζωή, για κοινωνικές αλλαγές. 

Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η επιδίωξη των ΗΠΑ και του ευρωατλαντικού μπλοκ να επιβάλουν την κυριαρχία τους θα αποτύχει. Δεν μπορούν να αγνοήσουν την ισχύ της Ρωσίας και της Κίνας αλλά κυρίως την πάλη των λαών.

[1] Η Σιντζιάνγκ, (επισήμως “Αυτόνομη Περιοχή των Ουιγούρων του Σιντζιάνγκ”, είναι αυτόνομη περιοχή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στα βορειοδυτικά της χώρας.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας