Εργατικός Αγώνας

Η διεθνής κατάσταση και οι συμφωνίες της Ελλάδας με Γαλλία και ΗΠΑ

Του Βασίλη Καλαματιανού.

Δύο μέρες μετά την 77η επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας (στις 12 Οκτώβρη 1944) υπογράφτηκε στην Ουάσιγκτον το δεύτερο τροποποιημένο πρωτόκολλο της «συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» ΗΠΑ-Ελλάδας. Πρακτικά αυτό σημαίνει 74 χρόνια (από το 1947) αμερικανοκρατίας και αμερικανοδουλείας από τους πολιτικούς εκπροσώπους της άρχουσας τάξης της χώρας μας. Και συνεχίζονται.

Όλο αυτό το διάστημα υπήρχε διεύρυνση ή συγκέντρωση των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων, πάντοτε σε σχέση με τις ανάγκες των στρατηγικών επιδιώξεων των ΗΠΑ και την ανάπτυξη της τεχνολογίας. Από τις 116 βάσεις στην ανάπτυξή τους (αφού κατέστησαν μη λειτουργικές και μη χρήσιμες τη Νέα Μάκρη, το Ελληνικό, τις Γούβες κλπ) σε συνάρτηση και με τη δράση του φιλειρηνικού κινήματος φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση, αφού, κατά διαστήματα, ζήσαμε και την προπαγάνδα πως «φεύγουν» μένοντας.

 Σημειώνουμε ότι έχουν υπογραφεί και είναι σε ισχύ δεκάδες επιμέρους συμφωνίες με το ΝΑΤΟ, με χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και με τον αρχηγό των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη ώστε, τυπικά και ουσιαστικά, μπορούν να αλωνίζουν νόμιμα στη χώρα μας.

Οι συμφωνίες με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ υπογράφτηκαν σε περίοδο όξυνσης της διεθνούς κατάστασης στους τομείς της οικονομίας, της πολιτικής, των εξοπλισμών και γενικότερα στρατιωτικών προετοιμασιών και επιδιώξεων με αναδιατάξεις συμμαχιών. Πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν η προπαγάνδα, η παραπληροφόρηση, η διαστρέβλωση των γεγονότων, η μονόπλευρη πολιτική ενημέρωση. Έτσι, για τα κυρίαρχα ΜΜΕ, για την πανδημία COVID-19 ευθύνες έχει η Κίνα ενώ για την κρίση των καυσίμων φταίει η Ρωσία.

Συνυπάρχουν αύξηση των στρατιωτικών δαπανών αλλά και συναντήσεις υψηλού επιπέδου αντιμαχόμενων δυνάμεων για την αντιμετώπιση διμερών, πολυμερών και παγκόσμιων προβλημάτων. Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν αύξηση στρατιωτικών δαπανών ενώ πιέζουν ασφυκτικά τους ευρωπαίους να απορρίψουν το σύστημα G5, να ματαιώσουν την προμήθεια φυσικού αερίου από τη Ρωσία και να προμηθευτούν αμερικανικό υγροποιημένο. Η Κίνα ανακοίνωσε πρόγραμμα ναυπήγησης 80 πολεμικών πλοίων ετησίως και ενσωμάτωση της Ταϊβάν μέχρι το 2025 με ειρηνικά μέσα. Η Ρωσία ανακοίνωσε την ολοκλήρωση των S500, πυραυλικά συστήματα διαφόρων τύπων, ναυπήγηση παγοθραυστικών ώστε να διέρχονται τη βόρεια Αρκτική όλο το χρόνο και εγγύηση για προμήθεια φυσικού αερίου στις χώρες της Ευρώπης, αν αυτές επιθυμούν συμφωνίες. Το Ιράν από την πλευρά του ανακοίνωσε Συμφωνία Στρατηγικής Συνεργασίας με την Κίνα διάρκειας 25 ετών, την υπογραφή ανάλογη Συμφωνίας με τη Ρωσία μέχρι τέλος του χρόνου και την ένταξή του από τον Σεπτέμβριο στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σανγκάης.

Παράλληλα έγιναν συναντήσεις των αρχηγών Γενικών Επιτελείων ΗΠΑ-Ρωσίας (Μαρκ Μίλεϊ-Βαλερί Γκερασίμοφ), της αναπληρώτριας ΥΠΕΗ των ΗΠΑ με Ρώσους αξιωματούχους ενώ στη Ζυρίχη, στις 6/10, πραγματοποιήθηκε συνάντηση του Τζέικ Σάλιβαν (ΗΠΑ) και του Γιανγκ Τζιετσί (υπεύθυνου εξωτερικής πολιτικής του ΚΚ Κίνας) ενώ σε συνάντηση των Λιν Χε και Κάθριν Ρολ υπογράφτηκε προσωρινή εμπορική συμφωνία μεταξύ Κίνας-ΗΠΑ.

Σ’ αυτό το παγκόσμιο πλαίσιο που συμπληρώνουν και άλλες μικρότερης ίσως σημασίας αλλά σημαντικές ενέργειες, υπογράφτηκαν οι συμφωνίες της χώρας μας με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, που για τους στόχους αυτών των συμφωνιών έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά.

Από την κυβέρνηση προβάλλονται ως συμφωνίες που «θωρακίζουν τη χώρα απέναντι στην Τουρκία», που «κατοχυρώνουν την εδαφική ακεραιότητα, την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα». Ταυτόχρονα, γίνονται αναφορές για ευρωπαϊκό στρατιωτικό πυλώνα, για συντονισμό εντός ΝΑΤΟ αλλά και για αναβαθμισμένο γεωστρατηγικό ρόλο της Ελλάδας.

Είναι γεγονός ότι, πριν από την υπογραφή των συμφωνιών, η κυβέρνηση δέχτηκε πιέσεις τόσο από την Γαλλία όσο κι από τις ΗΠΑ για την αγορά των φρεγατών. Η παρτίδα για τη συμφωνία με την Γαλλία σώθηκε λόγω AUKUS επειδή οι Αμερικανοί άφησαν περιθώρια στους δυσαρεστημένους Γάλλους. Είναι σίγουρο ότι πολλές από τις διακηρύξεις, τους στόχους και τις διαβεβαιώσεις του Κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Σε καμμιά συμφωνία δεν γίνεται αναφορά ότι τμήματα των ενόπλων δυνάμεων της Γαλλίας ή των ΗΠΑ θα λάβουν μέρος στο πλάι των ελληνικών, αν η Ελλάδα απειληθεί ή δεχτεί επίθεση. Στην καλύτερη περίπτωση θα συμβεί ό,τι έγινε στα Ίμια γιατί υπάρχει και η περίπτωση της Κύπρου. Για την ελληνογαλλική συμφωνία, πέρα απ’ όσα έχουν αναφερθεί και στον Εργατικό Αγώνα, σημειώνουμε δύο αναφορές:

  • Ο Γάλλος πολιτικός αναλυτής, σχολιάζοντας τη συμφωνία, αναφέρει ότι πρόκειται για «ενίσχυση της ελληνογαλλικής αλληλεγγύης και για μια σημαντική πώληση για την αμυντική βιομηχανία της Γαλλίας».
  • Ο ΓΓ του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ, με δηλώσεις του, επικρίνει προσπάθειες για ευρωπαϊκή άμυνα και σημειώνει ότι το 80% των δαπανών του ΝΑΤΟ είναι από χώρες εκτός ΕΕ. Κάνει επίσης αναφορά στη γεωγραφία χωρών-μελών του ΝΑΤΟ.

Είναι βέβαια γνωστή η απόφαση του ΝΑΤΟ, το 1999, για δυνατότητα συγκρότησης ευρωστρατού που θα λειτουργεί όμως στις δομές του ΝΑΤΟ και, άρα, θα ελέγχεται από τις ΗΠΑ. Επίσης είναι γνωστές οι αντιρρήσεις της Γερμανίας, που είναι μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, επειδή κινδυνεύει η πρωτοκαθεδρία της στην ΕΕ από την Γαλλία, καθώς και άλλων χωρών-μελών της ΕΕ.

Η ελληνοαμερικανική συμφωνία είναι συμπλήρωση και τροποποίηση της υπάρχουσας Mutual Defense Cooperation Agreement (MDCA). Συγκεκριμένα:

  • Η χρονική διάρκεια από ενός έτους γίνεται πενταετής και μετατρέπεται σε αορίστου χρόνου, αν δεν υπάρξει καταγγελία.
  • Γίνεται καταγραφή τοποθεσιών των νέων βάσεων (που ήδη χρησιμοποιούνται): Αλεξανδρούπολη, Στεφανοβίκειο, πεδίο βολής στο Λιτόχωρο. Σημειώνεται η δυνατότητα αξιοποίησης από τις ΗΠΑ των δομών όλων των μονάδων των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
  • Σημειώνεται ότι η χρονική επιμήκυνση δίνει δυνατότητες στο Κογκρέσο για ψήφιση κονδυλίων για έργα υποδομής στις βάσεις.
  • Υπάρχει και επιστολή του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Α. Μπλίνκεν με εγκωμιαστικά λόγια για το ρόλο της Ελλάδας και αναφορές που ικανοποιούν την ελληνική πλευρά (προστασία εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχικών δικαιωμάτων με βάσης το διεθνές δίκαιο) αλλά δεν δυσαρεστούν την Τουρκία αφού, πέρα από την προσεκτική διατύπωση, δεν είναι στο κείμενο της συμφωνίας. Οι αναφορές είναι: η αγορά εξοπλιστικών προγραμμάτων είναι κατανομή των ευρωπαίων στο ΝΑΤΟ.
  • Δεν αποκλείεται μελλοντικά να υπάρξει αμερικανική παρουσία σε νησιά πέραν της Κρήτης. Γι’ αυτό το ζήτημα (της ένταξης νησιού) έγινε μεγάλη προσπάθεια. Διατέθηκε η Σκύρος ή άλλο νησί στο Αιγαίο. Η μη αποδοχή φανερώνει τη στάση των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία, όχι μόνο σ’ αυτό το ζήτημα.

Προκειμένου να βγουν συμπεράσματα για το ποιος ωφελείται από τη συμφωνία, αρκεί να δούμε τους σχεδιασμούς για την Αλεξανδρούπολη που μετατρέπεσαι σε σταθμό και συνάμα οικονομικό-στρατιωτικό προγεφύρωμα των ΗΠΑ. Θα έχει: α) πλωτό τερματικό σταθμό υγροποιημένου αμερικανικού φυσικού αερίου, β) λιμενικά έργα ώστε να «δένουν» μεγάλα πολεμικά κι εμπορικά πλοία, γ) εγκαταστάσεις για υποδοχή και παραμονή μεγάλου αριθμού στρατιωτικών δυνάμεων και εξοπλισμού δ) θα έχει δυνατότητες (δρόμους) ταχείας μεταφοράς αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων σε Βουλγαρία και Ρουμανία (μόνο;) ε) θα αποτελεί βασική πύλη για ανάπτυξη και αναδίπλωση αμερικανικών δυνάμεων που σταθμεύουν στην ανατολική Ευρώπη. Και μια χαρακτηριστική δήλωση του Τζ. Πάιατ: «Η Ελλάδα εξυπηρετεί τον πολιτικό περιορισμό της επιρροής της Ρωσίας». Κι ακόμη: «Στην Αλεξανδρούπολη θα φτιαχτεί μονάδα ηλεκτροπαραγωγής της General Electric».

Από τις δημοσκοπήσεις (όσο αξιόπιστες μπορούν να είναι) φαίνεται ότι ένα μεγάλο ποσοστό (από 50%-70%) επιδοκιμάζει τις συμφωνίες. Βέβαια, τα ερωτήματα δεν βοηθάνε να εκφραστούν αμφιβολίες και επιμέρους ουσιαστικές αντιρρήσεις (πχ: άλλο ζήτημα «αγοράζω και παίρνω όπλα και συμφωνία» κι άλλο «παραχωρώ βάσεις στο έδαφος και τη θάλασσα και παίρνω δεσμεύσεις στα λόγια».

Ανεξάρτητα πάντως από την αξιολόγηση των συμφωνιών παλαιότερα και τώρα δεν υπήρξε στρατιωτικός ή στρατηγικός αναλυτής  που να υποστηρίζει ότι, σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία, στρατεύματα της Γαλλίας ή των ΗΠΑ θα συμπαραταχθούν με τα ελληνικά.

Και τι πρέπει να γίνει;   Είμαστε βέβαια υπέρ της αμυντικής θωράκισης και της υπεράσπισης της εδαφικής ακεραιότητας και των νόμιμων κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Αυτό μπορεί να γίνει μ’ ένα μαζικό αντιπολεμικό, φιλειρηνικό και ταυτόχρονα κοινωνικό-πολιτικό κίνημα που θα διεκδικήσει και θα επιβάλλει ξήλωμα των αμερικανικών και των άλλων ξένων βάσεων από τη χώρα, αποδέσμευση από την ΕΕ και ταυτόχρονα ένα πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει:

  • Αντιμετώπιση-λύση του δημογραφικού προβλήματος. Χωρίς αυτό ούτε οικονομική ανάπτυξη θα υπάρξει ούτε επανάσταση.
  • Μέτρα ουσιαστικής βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου των εργαζόμενων (μισθοί, συντάξεις, κοινωνικές παροχές), πλήρη απασχόληση και εργασιακά δικαιώματα.
  • Μέτρα οικονομικής ανάπτυξης για αποφασιστική αύξηση του ΑΕΠ. Ανάπτυξη της βιομηχανίας και της αμυντικής με δυνατότητες παραγωγής ελαφρού τύπου οπλικών συστημάτων σύμφωνα με τη μορφολογία του εδάφους και το πραγματικό αμυντικό δόγμα της χώρας. Έτσι θα υπάρξει μείωση δαπανών.
  • Ανεξάρτητη, ενεργή εξωτερική πολιτική ειρήνης, φιλίας και οικονομικής συνεργασίας.
  • Πλήρη κατοχύρωση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Ενότητα στρατού-λαού.

 

 

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας