Μάλλον πικρή γεύση άφησαν για τη συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τα αποτελέσματα της πρώτης ψηφοφορίας για την ανάδειξη νέου Προέδρου της Δημοκρατίας που έγινε χθες, Τετάρτη 17/12.
Θα διακινδυνεύσουμε να εκφράσουμε την άποψη, ότι το αποτέλεσμα των 160 «υπέρ», έναντι των 135 «παρών», αποτελεί το προανάκρουσμα της προκήρυξης πρόωρων εκλογών, δεδομένου ότι είναι αρκετά δύσκολο στις δύο επόμενες ψηφοφορίες να βρεθούν οι 20 βουλευτές που λείπουν για να συγκεντρωθεί ο αριθμός των 180.
Εκτός πολύ μεγάλου απροόπτου, ας ετοιμαζόμαστε για εκλογές.
Αν αυτό είναι το μεγάλο συμπέρασμα που προκύπτει από τη χθεσινή ψηφοφορία, θεωρούμε χρήσιμο να περιγράφουμε εν συντομία το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο εξελίσσονται τα πολιτικά δρώμενα.
Όλες οι εξελίξεις και οι πολιτικές διεργασίες, όχι μόνο σήμερα, αλλά από τις εκλογές του Ιούνη του 2012 ακόμα, συντελούνται σε επίπεδο κορυφών, ερήμην του λαϊκού παράγοντα. Άμεσο επακόλουθο αυτού, είναι, στη πολιτική αντιπαράθεση να κυριαρχεί το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ, σε ένα παιγνίδι με σημαδεμένα χαρτιά που παίζεται στο γήπεδο του αντιπάλου.
Και τα δύο κόμματα συμφωνούν ότι η Ελλάδα θα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την ΟΝΕ, το ευρώ και το ΝΑΤΟ. Από τη στιγμή που έχουν κοινή στρατηγική πλεύση, οι διαφωνίες στα επιμέρους, πολύ μικρή σημασία έχει.
Όλο το προηγούμενο διάστημα, ζήσαμε ένα κλίμα έντασης, τρομοκρατικών διλημμάτων και εκφοβισμού, για την. καταστροφή που μας απειλεί, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εφαρμόσει το πρόγραμμα λιτότητας που έχει επιβάλλει η τρόικα.
Είχαμε επισημάνει σε προηγούμενο άρθρο, ότι το μπαράζ τρομοκρατίας και τρομολαγνείας, πρώτα και κύρια αφορά το λαό, από τον οποίο ζητάνε υποταγή και παράδοση άνευ όρων και δευτερευόντως το ΣΥΡΙΖΑ, από τον οποίο απαιτούν προσαρμογή σε ακόμα «ρεαλιστικότερες» θέσεις.
Αυτό που θα πρέπει να συγκρατήσουμε, είναι, ότι η προσπάθεια μαζικού εκφοβισμού του λαού και η δημιουργία κλίματος ανασφάλειας και πανικού από συγκυβέρνηση, ευρωπαίους αξιωματούχους και τις «αγορές», δεν έγινε εν κενό.
Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ στο εσωτερικό της χώρας και το εξωτερικό, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η εξουσία του κεφαλαίου δεν στηρίζεται ούτε στη δημοκρατία, ούτε στη κοινωνική συναίνεση και την ταξική συνεργασία, αλλά στον φόβο, στον εκφοβισμό, τη μαζική τρομοκρατία.
Οι καπιταλιστικές κοινωνίες, είναι κοινωνίες του φόβου. Αυτό ας το κρατήσουμε, όταν την επόμενη φορά μας μιλήσουν για κοινωνίες που στηρίζονται στη δημοκρατία, την ελευθερία και άλλα κοινότυπα.
Ένα τρίτο συμπέρασμα που προκύπτει από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, είναι ότι η Ελλάδα παραμένει μία πολύπλευρα εξαρτημένη χώρα, ότι συμμετέχει στο ιμπεριαλιστικό σύστημα με όρους πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής εξάρτησης.
Διαμαρτυρόμενος ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης προς τον Πρόεδρο της ΕΕ Ζαν Κλόντ Γιούνκερ, για την απροκάλυπτη παρέμβαση του τελευταίου υπέρ της σημερινής συγκυβέρνησης και του Στ. Δήμα, του υπενθύμισε ότι. αν τολμούσε ποτέ να κάνει παρόμοια παρέμβαση πριν από εκλογές στο Ηνωμένο Βασίλειο ή τη Γερμανία, δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε 24 ώρες.
Και εμείς το ίδιο πιστεύουμε. Μόνο που ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ «ξέχασε» μία μικρή λεπτομέρεια. Ότι η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ενώ η Ελλάδα είναι χώρα εξαρτημένη. Και στις εξαρτημένες χώρες όλα επιτρέπονται.
