Εργατικός Αγώνας

Το αντιασφαλιστικό έκτρωμα να γίνει το Βατερλώ της κυβέρνησης!

Γράφει ο Ζήσιμος Βαφίδης.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για μια ακόμα φορά, αθετώντας και αυτή ακόμα τη διαβεβαίωσή της για κανονική κοινοβουλευτική διαδικασία συζήτησης και ψήφισης στη βουλή του αντιασφαλιστικού-φορομπηκτικού της εκτρώματος, τελικά, δεν προκρίνει αυτήν την κανονική τυπική διαδικασία αλλά και γιαυτό το νομοσχέδιο καταφεύγει στη γνώριμη πια τακτική της. Το προωθεί δηλ. και αυτό, ως κατεπείγον και με συνοπτικές αντιδημοκρατικές διαδικασίες, το ψηφίζει το πρώτο, μετά το Πάσχα, Σαββατοκύριακο στη βουλή, όπως είχε ψηφίσει, ως κατεπείγον και το τρίτο μνημόνιο το περασμένο καλοκαίρι.

Οι σκοπιμότητες είναι προφανέστατες. Έτσι, ακόμα και οι τυπικές αστικοδημοκρατικές διαδικασίες παραμερίζονται μπροστά στα υπέρτερα ιδιοτελή κυβερνητικά συμφέροντα για την παραμονή στους κυβερνητικούς θώκους, ελέω δανειστών. Οι δανειστές διαμηνύουν τις ορέξεις τους για ξεζούμισμα και μάτωμα του λαού στο διηνεκές και η κυβέρνηση, για να μείνει κυβέρνηση, με περίσσιο ραγιαδισμό, γίνεται πειθαρχημένη και υπάκουη μαριονέτα. Έτσι αποδείχνεται ο καλύτερος υπηρέτης της ΕΕ, του ΔΝΤ και των άλλων οργανισμών του κεφαλαίου.

Το τελευταίο διάστημα, σχεδόν αποσιωπάται το νέο φορο-ασφαλιστικό κυβερνητικό νομοσχέδιο-έκτρωμα που ψηφίζεται αυτό το Σαββατοκύριακο στη βουλή που, επί της ουσίας, αρπάζει 5,4 δις € από συντάξεις και μισθούς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για συνταξιούχους και μισθωτούς και για το γιγάντωμα της ανεργίας. Θεωρείται σχεδόν μοιραίο να γίνει αυτό και η κυβέρνηση προκλητικά, σχεδόν επαίρεται γιαυτό, γιατί τάχατες θεσμοθετεί ισότητα και δικαιοσύνη στη φτώχεια. Έτσι η συζήτηση, κύρια επικεντρώνεται στα πρόσθετα προληπτικά μέτρα 3,6 δις €, μέτρα-κόπτης μισθών και συντάξεων και άλλων κοινωνικών δαπανών, που απαιτούν οι ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ και που στην ουσία συνιστούν ένα ακόμα νέο μνημόνιο. Είναι μέτρα «ρεζέρβα» που θα ενεργοποιούνται άμεσα, αν δεν πιαστεί ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ στον κρατικό προϋπολογισμό το 2018, στόχος φυσικά ανέφικτος και άρα μέτρα εφαρμοστέα. Η κυβέρνηση δεν τα αρνείται αυτά τα μέτρα-κόπτη. Απλά θέλει μια ασαφή ή απόκρυφη θεσμοθέτησή τους, φοβούμενη τη λαϊκή οργή που θα προκαλέσει η σαφής θέασή τους από το λαό. Στη βάση αυτή, γίνεται μια συζήτηση της κυβέρνησης, με διάφορους ευρωπαίους αξιωματούχους που τάχατες διαφωνούν με την απολυτότητα του ΔΝΤ για άμεση θεσμοθέτηση αυτών των πρόσθετων προληπτικών μέτρων των 3,6 δις €, μέτρων που θα έχουν συγκεκριμένες περικοπές και που την ευθύνη ενεργοποίησής τους θα έχουν η ΕΕ και το ΔΝΤ. Οι ευρωπαίοι εταίροι της κυβέρνησης, φυσικά δεν αποστασιοποιούνται από αυτή τη θέση του ΔΝΤ, απλά συμμερίζονται τις ανησυχίες της ελληνικής κυβέρνησης για το πλασάρισμα της στο λαό. Στα πλαίσια αυτά, υπάρχει σε εξέλιξη μια συμβιβαστική πρόταση των ευρωπαίων εταίρων με πιο εύπεπτο περιτύλιγμα, που ίσως τεθεί στο τραπέζι του Eurogroup την προσεχή Δευτέρα, 9 Μάη. Η σπουδή μάλιστα της κυβέρνησης να ψηφίσει το φορο-ασφαλιστικό νομοσχέδιό της το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, με τη διαδικασία φάστ-τράκ, εξπρές, προφανώς και υποδηλώνει, και συνεννόηση της κυβέρνησης με άμεσους ή έμμεσους παράγοντες του κουαρτέτου των δανειστών, και συμμόρφωση της προς τας υποδείξεις τους, και καλή διαγωγή απέναντί τους, και πολλά άλλα ακόμα που θα δουν το φως της δημοσιότητας το επόμενο διάστημα.

Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση, το συνδικαλιστικό κίνημα αποδείχνεται τραγικά κατώτερο των περιστάσεων γιατί, δια της παθητικής αναμονής, ουσιαστικά συναίνεσε και συνέπραξε αντικειμενικά στα αντεργατικά, αντιασφαλιστικά κυβερνητικά μέτρα. Και καλά, για τον παλιό και νέο κυβερνητική και εργοδοτικό συνδικαλισμό των κοινωνικών εταίρων, μια τέτοια στάση είναι αναμενόμενη. Όμως η σύμπλευση των λεγόμενων ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ με αυτόν τον συνδικαλισμό, σ’ αυτό το κορυφαίο ζήτημα του ασφαλιστικού, ή σύμπλευση του σε μια απραξία εδώ και τέσσερις μήνες μετά τη γενική πανεργατική απεργία στις 4 Φλεβάρη, πως μπορεί να εξηγηθεί; Πως μπορεί να δικαιολογηθεί η σύμπραξη του ΠΑΜΕ με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, για μια απεργία 48ωρη που συναποφάσισαν να γίνει, όταν θα ψηφίζεται στη βουλή το αντιασφαλιστικό κυβερνητικό νομοσχέδιο!!! δηλ. κατόπιν εορτής; Δηλ. με αυτό τον τρόπο, από κοινού, στην πράξη, αρνήθηκαν αγώνες διαρκείς και δυναμικούς για να αποτρέψουν την εισαγωγή και ψήφιση του νομοσχεδίου στη βουλή, όπως έγινε επί Γιαννίτση. Δεν θέλησαν αγώνες για να μην πάει το νομοσχέδιο στη βουλή, αλλά, μια 48ωρη απεργία για την τιμή των όπλων, όταν θα γίνεται νόμος στη βουλή!!! Σε προηγούμενο άρθρο, με τίτλο, «Συντεταγμένο μέτωπο για να ηττηθεί το φοροασφαλιστικό έκτρωμα και οι φορείς του»! σ’ αυτήν την ιστοσελίδα, είχε επισημανθεί: «Είναι γεγονός πάντως, ότι, αντικειμενικά, μια τέτοια συνδικαλιστική στάση αναμονής για αγώνες όταν ψηφίζονται αντιλαϊκά μέτρα, όταν δηλ. είναι πια αργά, προσφέρεται για εκμετάλλευση από την κυβέρνηση, την διευκολύνει και της δίνει ακόμα τη δυνατότητα να έχει και το προβάδισμα στην πρωτοβουλία κινήσεων και στην τακτική της». Τα τελευταία γεγονότα δυστυχώς, επιβεβαιώνουν πλήρως αυτήν την εκτίμηση. Η κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη την πολύμηνη συνδικαλιστική απραξία, ξετύλιξε απερίσπαστη τους σχεδιασμούς της και τελικά και στην τακτική, έχει τώρα και την πρωτοβουλία των κινήσεων και αιφνιδιάζει, εκμεταλλευόμενη τις αργίες του Σαββατοκύριακου για να ψηφίσει, με τις λιγότερες αντιδράσεις, το αντιασφαλιστικό της τερατούργημα, αφού αυτές οι μέρες, ως μέρες αργιών, δεν μπορούν να γίνουν μέρες απεργίας για τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός του πανικού που δημιούργησε αυτός ο κυβερνητικός αιφνιδιασμός, ένα στιγμιότυπο σε εργασιακό χώρο, όπου κομμουνιστές εργαζόμενοι, κάποια στιγμή, ύστερα από τηλεφώνημα της καθοδήγησής τους, έλεγαν στους άλλους εργαζόμενους ότι το Σαββατοκύριακο αποφασίστηκε να κάνουμε τη 48ωρη απεργία, ενώ μετά από λίγο, η ΓΣΕΕ ανακοίνωσε τη 48ωρη απεργία για Παρασκευή και Σάββατο. Προφανώς και σε αυτό το ζήτημα, δυστυχώς, το ξεπέρασε το ΠΑΜΕ, ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός που φρόντισε, έστω και μ’ αυτόν τον τρόπο, να αμβλυνθούν κάπως οι αρνητικές εντυπώσεις από μια απεργία σε δύο μη εργάσιμες μέρες, όπου για τους πολλούς που δεν εργάζονται, θα είναι αργία και για τους λίγους που εργάζονται, απεργία. Αυτά είναι, κοντά σ’ όλα τ’ άλλα και τα επίχειρα του εγκλωβισμού της ηγεσίας του ΠΑΜΕ στις αντιφάσεις της που δεν μπορούν βέβαια να διασκεδαστούν με τους ακτιβισμούς της «καταδρομικής» ενέργειας 50 μελών του ΠΑΜΕ, το βράδυ της Πέμπτης, έξω από το Μέγαρο Μαξίμου.

Όλα αυτά θα πρέπει να μας πεισμώσουν και φυσικά θα πρέπει να εκδηλώσουμε το πείσμα και τη δυναμική μας, πρωταρχικά, ενάντια στον κύριο υπεύθυνο της καταστροφής της ζωής μας που είναι η κυβέρνηση, το κουαρτέτο και οι άλλοι φορείς του κεφαλαίου. Χωρίς να παραγράφουμε τίποτα από τα παραπάνω και για όλους τους αίτιους και συναίτιους της κακοδαιμονίας μας, εκείνο που προέχει σήμερα, είναι η μαχητική, δυναμική και ανυποχώρητη εναντίωσή μας στην κυβέρνηση και στους πάτρωνες της, εντός και εκτός της χώρας μας. Και αυτό πρέπει να εκφραστεί με την αποφασιστική μαζική συμμετοχή στη 48ωρη απεργία και στην απεργία της Πρωτομαγιάς, καθώς και στις απεργιακές συγκεντρώσεις. Το κυβερνητικό έκτρωμα πρέπει να ηττηθεί!

                                                        

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας