Εργατικός Αγώνας

Άμεση αποδέσμευση από την ΕΕ και έξοδος από το ΝΑΤΟ

Στο φύλλο της Παρασκευής 25 Μάρτη και στη στήλη «Η άποψή μας» ο Ριζοσπάστης δημοσιεύει ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο «Βρώμικα σχέδια». Αφορά στο ρόλο της νατοϊκής δύναμης που αναπτύχθηκε στο Αιγαίο με το πρόσχημα της αντιμετώπισης του ρεύματος των προσφύγων, στην πραγματικότητα όμως για να υπηρετήσει τους νατοϊκούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή.

Κατά βάση το άρθρο στηρίζεται σε μια συνέντευξη του Τζ. Σταυρίδη πρώην ανώτατου διοικητή των νατοϊκών δυνάμεων στην Ευρώπη. Οι απαντήσεις του Τζ. Σταυρίδη και ο σχολιασμός που κάνει το άρθρο της εφημερίδας δίνουν με πληρότητα το θέμα αυτό, ότι η ανάπτυξη του νατοϊκού στόλου σχετίζεται με τους στόχους και τις επιδιώξεις του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στο Αιγαίο, τη Μέση Ανατολή, τον περιορισμό της Ρωσίας κ.λπ. Φυσικά με τις δραστηριότητες αυτές ενισχύονται οι τουρκικές θέσεις και υπονομεύονται τα συμφέροντα της χώρας και του ελληνικού λαού.

«Μ’ αυτά και μ’ άλλα», καταλήγει ο Ριζοσπάστης, «αποδεικνύεται καθημερινά ότι ΝΑΤΟ δεν είναι παράγοντας ειρήνης και ασφάλειας για τη χώρα, αλλά παράγοντας εμπλοκής της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, παράγοντας αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της». Εμείς θα προσθέταμε επιπλέον ότι με βάση την ιστορική πείρα του ελληνικού λαού από τις νατοϊκές και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε βάρος χώρας και τις τραγικές επιπτώσεις για την μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία από τα μνημόνια και την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας σήμερα, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Είναι απόλυτη ανάγκη να ενταθεί ο αγώνας εναντίον του ΝΑΤΟ και του ιμπεριαλισμού. Να τεθεί σε πρώτη προτεραιότητα η δράση εναντίον του, διεκδικώντας την αποδέσμευση της χώρας από τη λυκοσυμμαχία με τον πιο άμεσο και επιτακτικό τρόπο, καθώς και από την ΕΕ, αν είναι δυνατόν σήμερα.

Εδώ συναντάμε την κατηγορηματική διαφωνία του Ριζοσπάστη και του ΚΚΕ. Από τη μια γιατί δεν αναπτύσσει το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και τους αγώνες, αλλά περιορίζεται σε άρθρα και άσφαιρες αντιπαραθέσεις και από την άλλη μεταφέρει την αποδέσμευση από την ΕΕ και την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ στο σοσιαλισμό όταν έρθει ο λαός στην εξουσία, όπως γράφει το άρθρο.

Μέχρι τότε είναι αδιάφορο αν το ΝΑΤΟ σκορπά το θάνατο και τους πολέμους και αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και η ΕΕ επιβάλλει μνημόνια, λιτότητα, καρατόμηση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων. Ώσπου να ωριμάσουν οι προϋποθέσεις της επανάστασης και να νικήσει η εργατική τάξη και ο λαός, να έχουμε λαϊκή εξουσία που θα βγάλει τη χώρα από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, ο ελληνικός λαός πρέπει να υφίστανται τα πάνδεινα και να περιμένει. Τότε μετά την επαναστατική νίκη θα λυθούν όλα, η έξοδος από το ΝΑΤΟ η αποδέσμευση από την ΕΕ, η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, οι δημοκρατικές κατακτήσεις κ.λπ.

Ακριβώς σ’ αυτή την αντίληψη βρίσκεται η εξήγηση γιατί από πλευράς ΚΚΕ η σύγκρουση με τον αστικό μπλοκ εξουσίας με στόχο την ανατροπή της πολιτικής του δεν τίθεται σε πρώτη γραμμή, αλλά προτιμά χαμηλής έντασης δραστηριότητες και μάλιστα γύρω από τον εαυτό του, χωρίς συμμαχίες και πλατιά λαϊκή συμπαράταξη. Άρα και χωρίς πρακτικά και άμεσα αποτελέσματα για το λαό και για την υπόθεση της εργατικής τάξης και το σοσιαλισμό.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας