Εργατικός Αγώνας

Τα δυο πρόσωπα του αστικού «κράτους δικαίου»

Τις προηγούμενες μέρες είδαμε για μια ακόμα φορά τα δυο διαφορετικά πρόσωπα των διωκτικών αρχών: Από τη μια, αναίτιες συλλήψεις μαθητών που αγωνιζόταν, παράνομη κράτηση ανηλίκων κάτω από άθλιες συνθήκες και κατάχρηση τσαμπουκά, εξευτελισμών και ψυχολογικής βίας πάνω σε ανήλικα παιδιά. Από την άλλη, οι διωκτικές αρχές άφησαν να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια τους ο υπαρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης και να παραμένει φυγόδικος επί μέρες.

Απόλυτα ευθυγραμμισμένη και η δικαστική εξουσία. Η αρμόδια εισαγγελέας προσπαθούσε να αποδείξει την εμπλοκή των συλληφθέντων μαθητών σε «ακροαριστερές» οργανώσεις και ασκούσε ωμή ψυχολογική τρομοκρατία στους ανηλίκους. Στην εγκληματική οργάνωση η εισαγγελέας αποδείχτηκε ο ξεφωνημένα φανερός «άσσος» στο μανίκι της υπεράσπισης.

Στο ίδιο μήκος κύματος, κινήθηκε ο πολιτικός τους προϊστάμενος Μ. Χρυσοχοΐδης, δίνοντας στην ουσία πολιτική κάλυψη και στην κατάχρηση εξουσίας πάνω στους μαθητές και στην εγκληματική «ολιγωρία» για τη σύλληψη ενός βεβαιωμένου εγκληματία.

Ο υπουργός «προστασίας» του πολίτη δεν είδε τίποτα το μεμπτό στη συμπεριφορά των θρασύδειλων ένστολων κατά ανηλίκων μαθητών κι έφτασε να χαρακτηρίσει τις δικαιολογημένες αντιδράσεις φορέων ως «σαπουνόπερα». Παράλληλα, έσπευσε να δικαιολογήσει το ρεζίλεμα της ΕΛΑΣ από τον Χρ. Παπά που φυγοδικεί, παρά τις μεγαλοστομίες πως η ΕΛΑΣ ήταν έτοιμη να προσάγει όλους τους εγκληματίες με την αναγγελία της απόφασης, υποστηρίζοντας πως σε ένα «κράτος δικαίου» είναι «αντιδημοκρατικό» και συνιστά παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων να παρακολουθεί η ΕΛΑΣ «πολίτες»! Γι’ αυτό προφανώς άφησε τον Παπά να δραπετεύσει για να μη χαρακτηριστεί «αντιδημοκρατική»! Τι άλλο θα ακούσουμε πια!

Φυσικά για την ΕΛΑΣ του Χρυσοχοΐδη, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ η παρακολούθηση πολιτών επιτρέπεται για λόγους «εθνικού» (σ.σ. διαβάζεται «ταξικού») συμφέροντος όταν πρόκειται για αγωνιστές, συνδικαλιστές και επικίνδυνους για το σύστημα «ταραχοποιούς». Απαγορεύεται μόνο για τους παρακρατικούς εγκληματίες που το σύστημα χρησιμοποιεί όποτε θέλει να του βγάζουν τη βρώμικη δουλειά ακόμα κι αν πρόκειται για επικίνδυνους εγκληματίες. Ο υπουργός «προστασίας» του πολίτη, στο βωμό των ταξικών συμφερόντων της άρχουσας τάξης, δε διστάζει να τσαλακώνει την εικόνα του «ικανού» και «αποτελεσματικού» υπερυπουργού. Πλέον στα μάτια της κοινής γνώμης δεν είναι ο υπουργός που εξάρθρωσε τη «17 Νοέμβρη», όπως επαίρεται, αλλά εκείνος που το όνομα του αναφέρεται περιπαιχτικά μαζί με κείνο το παπατζίδικο σλόγκαν: «εδώ Παπάς, εκεί Παπάς, πού είναι ο Παπάς;».

Η εικόνα του Χρυσοχοΐδη, που προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, είναι η διαχρονική εικόνα του αστικού κράτους, του οποίου τα όργανα καταστολής και «δικαιοσύνης» είναι μόνιμα στραμμένα ενάντια στο λαϊκό κίνημα κι όχι στην πάταξη του πραγματικού εγκλήματος.

Η ταξική αυτή «δικαιοσύνη» ούτε μπορεί να βελτιωθεί, ούτε να αλλάξει προς όφελος των λαϊκών αναγκών και συμφερόντων. Είναι συνυφασμένη με το πολιτικό σύστημα του καπιταλισμού. Και θα πεθάνει μαζί του για να δώσει τη θέση της σε λαογέννητους θεσμούς πολιτοφυλακής και δικαιοσύνης που θα προκύψουν.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας