Να είναι καλά οι κυβερνήτες μας! Και να θέλουμε να ξεχάσουμε ποια πολιτική υπηρετούν φροντίζουν να μας το θυμίζουν και μάλιστα πολύ έντονα:
1.Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφιζε (στα πλαίσια του δικού του 3ου μνημονίου) τον εξοντωτικό για τους συνταξιούχους νόμο Κατρούγκαλου, η ΝΔ τον κατήγγειλε και ο Κ. Μητσοτάκης, προεκλογικά, είχε δεσμευθεί ότι θα τον καταργήσει.
Τώρα η ΝΔ και ο Κ. Μητσοτάκης δεν μιλούν για κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου αλλά για κατάργηση «κάποιων διατάξεων» που ενδεχομένως κριθούν «αντισυνταγματικές»!
2.Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Α. Τσίπρας επανυπολόγιζαν και μείωναν τις παλιές συντάξεις, θεσπίζοντας την περίφημη «προσωπική διαφορά», καθησύχαζαν τις ανησυχίες των συνταξιούχων με το πρόσχημα ότι η προσωπική διαφορά δεν θα καταργηθεί αλλά θα απορροφηθεί μέσω του συμψηφισμού της με τις αυξήσεις που θα δίνονταν!
Τώρα η ΝΔ και ο Κ. Μητσοτάκης, οι οποίοι κατήγγειλαν τότε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο διατηρούν την προσωπική διαφορά αλλά υλοποιούν και την πολιτική που σχεδίαζε ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή οι όποιες αυξήσεις θα προκύψουν (αν προκύψουν) για τις συντάξεις δεν θα δοθούν στην πλειονότητα των παλαιών συνταξιούχων αλλά θα συμψηφιστούν με την προσωπική διαφορά!
3.Οι προθέσεις των μνημονίων για τις συντάξεις φαίνονται ολοκάθαρα στην Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που συνόδευε το νομοσχέδιο ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία οι προβλεπόμενες περικοπές υπολογίζονταν ως εξής:
–Από τη μείωση ή κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» στις κύριες συντάξεις:
2,262 δισ. ευρώ το 2019,
2,358 δισ. το 2020 και
2,505 δισ. το 2021.
— Από την αντίστοιχη μείωση στις επικουρικές συντάξεις:
232 εκατ. ευρώ το 2019,
225 εκατ. ευρώ το 2020 και
218 εκατ. ευρώ το 2021.
Άρα, οι προϋπολογισμένες συνολικές απώλειες είναι:
2,494 δισ. ευρώ το 2019,
2,583 δισ. το 2020 και
2,723 δισ. το 2021.
Δηλαδή, μόνο από τα συγκεκριμένα μέτρα, που ψήφισε και ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει η ΝΔ, στην τριετία 2019 – 2021, οι περικοπές σε βάρος των συνταξιούχων ανέρχονται στα 7,8 δισ. ευρώ.
Είναι πλέον φανερό, ότι εδώ και 24 περίπου χρόνια (από τότε που λήφθηκαν οι αποφάσεις από τα ντόπια και ξένα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα για το «ξετίναγμα» της Ελλάδας) οι κυβερνήσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα όργανα υλοποίησης αυτής της ανθελληνικής – αντιλαϊκής πολιτικής. Κάθε κυβέρνηση, από το 1996 (τουλάχιστον) και μετά, ανέλαβε να υλοποιήσει ένα μέρος του σχεδίου εξόντωσης της χώρας. Όταν τα «σκοτεινά κέντρα» διαπίστωναν κόπωση και δυσκολίες εξαιτίας της λαϊκής αντίδρασης και οργής, έφερναν στην εξουσία μιαν άλλη, «φρέσκια» κυβέρνηση, η οποία (μέχρι να φθαρεί κι αυτή) συνέχιζε την ξενόδουλη πολιτική με τελικό στόχο την ολοκλήρωσή της.
Αυτό είναι και το νέο σκηνικό που στήθηκε με την αποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ και την αντικατάστασή του με τη ΝΔ. Το σκηνικό του ελληνικού θεάτρου άλλαξε, αλλά συνεχίζει να παίζεται το ίδιο έργο:
«Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα τα μνημόνια μένουν».
