Με μια εντυπωσιακή σε δύναμη πυρός και διάρκεια επίθεση εναντίον ενός υποψηφίου έδωσαν οι Ταλιμπάν το δικό τους παρών στην προεκλογική εκστρατεία, που ξεκίνησε επίσημα την Κυριακή 14 Ιουλίου και αναμένεται να λήξει με τις προεδρικές εκλογές, που θα διεξαχθούν στις 28 Σεπτεμβρίου.
Το μεγάλο ερώτημα, φυσικά, που υπερίπταται όλων των διαδικασιών, σχετίζεται με το πόσο αδιάβλητες θα είναι. Κατά πόσο δηλαδή δεν πρόκειται να επαναληφθούν τα ευτράπελα που σημειώθηκαν στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, που τις οδήγησαν στην πλήρη ανυποληψία και αποτελούν σοβαρότατο λόγο ώστε οι Αφγανοί κι οι Αφγανές να γυρίσουν την πλάτη τους και στην επόμενη αναμέτρηση.
Οι τελευταίες εκλογές πραγματοποιήθηκαν τον Οκτώβριο του 2018, ήταν κοινοβουλευτικές, και στη διάρκειά τους συνέβησαν οι πιο ακραίες μορφές αλλοίωσης ενός εκλογικού αποτελέσματος. Οι 313 συλλήψεις που ακολούθησαν συνοδεύονταν από ένα μακροσκελές κατηγορητήριο που περιελάμβανε από πώληση δελτίων ταυτότητας μέχρι δωροδοκίες ψηφοφόρων εκ μέρους των υποψηφίων. Οι προηγούμενες εκλογές ήταν προεδρικές κι έγιναν το 2014. Επειδή οι δύο σημαντικότεροι υποψήφιοι δεν κατέστη δυνατό να συμφωνήσουν ποιος κέρδισε τις εκλογές, η λύση δόθηκε από τον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρυ, που ανέλαβε καθήκοντα διαμεσολαβητή κι έκλεισε μια συμφωνία μεταξύ των δύο υποψηφίων για τη μοιρασιά της εξουσίας. Το άλλο θέμα που περιλάμβανε η συμφωνία αφορούσε την ψήφιση μιας σειράς μέτρων για την διαμόρφωση ενός αποτελεσματικού εκλογικού συστήματος που δεν θα επιτρέψει ξανά τις εκλογικές νοθείες.
Με αυτά και με αυτά, η νέα προεκλογική εκστρατεία άνοιξε με καταγγελίες για νοθεία και απειλές αποχώρησης από την προεκλογική κούρσα. Μέχρις στιγμής έχουν δηλώσει την πρόθεσή τους να διεκδικήσουν την προεδρία 18 υποψήφιοι. Τα δύο τρίτα όμως εξ αυτών απείλησαν ότι θα αποσυρθούν από τις προεδρικές εκλογές (που έχουν ήδη αναβληθεί δύο φορές), αν ο πρόεδρος της χώρας Ασράφ Γκανί δεν ακυρώσει την απόφασή του να διορίσει δεκάδες αξιωματούχους στην κυβέρνηση και μάλιστα σε πόστα που σχετίζονται με την εκλογική διαδικασία. Τη νομιμοποίηση του σημερινού προέδρου αμφισβητούν ακόμη κι οι Ταλιμπάν, που υποστηρίζουν ότι επειδή η θητεία του Γκανί έληξε στις 22 Μαΐου, δεν έχει καμιά αρμοδιότητα να διεξάγει εκλογές. Οι Ταλιμπάν αντιμετωπίζουν με τόσο μεγάλη ανυποληψία την κυβέρνηση, που αρνούνται ακόμη και να συζητήσουν μαζί της, την ίδια ώρα που οι διαπραγματεύσεις με τους Αμερικανούς εισέρχονται στο νέο, όγδοο γύρο. Ενώ μάλιστα ο αφγανός πρόεδρος επαναλαμβάνει πως σε αντίθεση με τον προηγούμενο πρόεδρο, τον Χαμίντ Καρζαΐ, που έθετε ως προϋπόθεση για την εκκίνηση διαπραγματεύσεων με τους Ταλιμπάν 11 αυστηρούς όρους, ο ίδιος δεν θέτει κανέναν, οι Ταλιμπάν επιμένουν να απορρίπτουν κάθε πρόταση διαλόγου, υποστηρίζοντας ότι αφού πρώτα συμφωνήσουν με τις ΗΠΑ, μετά θα κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους Αφγανούς ηγέτες.
Τα βλέμματα έτσι είναι στραμμένα στη Ντόχα του Κατάρ, όπου πλέον διεξάγεται ο όγδοος γύρος των διαπραγματεύσεων, με δύο μεγάλα επίδικα. Το πρώτο σχετίζεται με την σταδιακή και ασφαλή απόσυρση των 14.000 αμερικανών στρατιωτών που εξακολουθούν να επιχειρούν στο Αφγανιστάν, το οποίο έχει μετατραπεί στο μεγαλύτερο σε χρονική διάρκεια πολεμικό μέτωπο των ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτον έχει μεν την υπομονή να περιμένει μια καλή συμφωνία, αλλά υπό τη διοίκηση Τραμπ ο προτεραιότητες έχουν αλλάξει άρδην και το βλέμμα πλέον προσανατολίζεται στον Ειρηνικό και δη την Κίνα. Τα εναπομείναντα μέτωπα στην Κεντρική Ασία και την Μέση Ανατολή χαρακτηρίζονται απαξιωτικά «πόλεμοι των Δημοκρατικών» και το ερώτημα δεν είναι πια πώς θα νικήσουν οι Αμερικάνοι, αλλά πώς θα απεμπλακούν χωρίς αχρείαστες θυσίες σε ανθρώπινες ζωές και βλάβη του γοήτρου τους. Από την άλλη, το δεύτερο επίδικο σχετίζεται με την παροχή εγγυήσεων εκ μέρους των Ταλιμπάν ότι το μετα-Αμερικανικό Αφγανιστάν δεν πρόκειται να μετατραπεί σε θερμοκοιτίδα βίαιων, ένοπλων επιθέσεων στην περιοχή, αυξάνοντας την αστάθεια. Το γεγονός δε ότι μέχρι στιγμής δεν συζητιέται ζήτημα αφοπλισμού και παράδοσης του οπλισμού των Ταλιμπάν, με βάση τα πιο έγκυρα δημοσιεύματα, επιβεβαιώνει τη θέση ισχύος που βρίσκονται 18 χρόνια μετά την αμερικανική εισβολή.
Η σημασία που αποδίδουν οι Αμερικάνοι σε μια συμφωνία ειρήνης με τους Ταλιμπάν, που στην άλλη όψη της θα έχει μια συμφωνία αποχώρησής τους, έγινε εμφανής τις πρώτες ημέρες του Ιουλίου με αφορμή μια βομβιστική επίθεση σε ένα σχολείο, που χαρακτηρίστηκε βάρβαρη ακόμη και με βάση τα αφγανικά “ήθη κι έθιμα”! Οι Ταλιμπάν εν ολίγοις το παράκαναν. Παρόλα αυτά στις διαπραγματεύσεις που ήταν σε εξέλιξη εκείνη την ημέρα στο Κατάρ, οι Αμερικάνοι δεν έθεσαν το παραμικρό θέμα, προφανώς για να μη διαταράξουν τις ισορροπίες με τους Ταλιμπάν και δημιουργήσουν νέα εμπόδια στις συζητήσεις!
Η αλήθεια βέβαια είναι πως οι αθώοι αποτελούν τα εύκολα θύματα κι από τις δύο πλευρές: Τόσο από τις επιθέσεις αυτοκτονίας των Ταλιμπάν και των Ισλαμιστών, όσο κι από τη μεριά των Αμερικανών στο πλαίσιο των μαζικών βομβαρδισμών. Με βάση έκθεση των Ηνωμένων Εθνών το 2018, ο αριθμός των άμαχων θυμάτων αυξήθηκε, με 3.804 νεκρούς και 7.189 τραυματίες. Σύνολο 10.993 ή 11% περισσότεροι σε σχέση με το 2017. Το 42% εξ αυτών προήλθαν από επιθέσεις των αντικυβερνητικών δυνάμεων. Το πρώτο τρίμηνο του 2019, πάλι με βάση έρευνα του ΟΗΕ, τα θύματα (νεκροί και τραυματίες) έφτασαν τα 1.773, με τα 582 να είναι παιδιά.
Πηγή: info-war.gr
