Με αφορμή το Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας που διεξάγεται σήμερα και αύριο, δημοσιεύουμε την ανακοίνωση της Πανελλαδικής Ανεξάρτητης Ταξικής Εργατικής Κίνησης (ΠΑΤΕΚ):
«Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες,
Στις 8 και 9 Φλεβάρη ξεκινά το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Ακόμη ένα συνέδριο που πραγματοποιείται πέρα κι έξω από τους πραγματικούς συσχετισμούς, τις συζητήσεις και τις αναζητήσεις της πλειοψηφίας των εργαζομένων.
Ένα συνέδριο που πραγματοποιείται 7 μήνες από την ανάληψη της κυβέρνησης από τη ΝΔ. Παρά τις υποσχέσεις για ανάπτυξη και σταθερότητα, κανένα κλίμα δεν έχει αλλάξει: η ανασφάλεια για τη δουλειά και την καθημερινότητα παραμένει. Υπόσχονταν επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας και εμείς βλέπουμε πως ενώ τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων και ομίλων αυξάνονται η ανεργία έχει σταθεροποιηθεί σε υψηλά ποσοστά, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας παραμένουν συντριπτικά πλειοψηφικές σε σχέση με τη σταθερή εργασία, οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας δεν έχουν επανέρθει, οι μισθοί μας παραμένουν συμπιεσμένοι χαμηλά. Πέρασε νόμους ου βάζουν κι άλλο χέρι στα συνδικάτα, ενισχύουν τον έλεγχο του κράτους πάνω στη συμμετοχή και δράση στα συνδικάτα, βάζουν κι άλλα εμπόδια στην οργάνωση της απεργίας, δίνει κι άλλο θάρρος στους εργοδότες να δρουν ασύδοτα.
Η ΝΔ που φώναζε για το νόμο Κατρούγκαλου, τώρα φέρνει νέα αντιδραστική μεταρρύθμιση για το ασφαλιστικό που κρατάει όλο το πυρήνα της προηγούμενης κυβέρνησης. Προχωράει την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ενισχύοντας τα ξένα συμφέροντα, χαρίζοντας τον ενεργειακό δημόσιο πλούτο και ακριβαίνοντας το ρεύμα για τους εργαζομένους. Για να επιβληθούν όλα αυτά η ΝΔ έχει επιστρατεύσει τον αυταρχισμό, την αστυνομοκρατία και την καταστολή για να χτυπήσει εν τη γενέσει του ό,τι πάει να σηκώσει κεφάλι.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχει βυθιστεί η χώρα σ’ ένα κλίμα ανταγωνισμού. Η Ελλάδα εμπλέκεται όλο και περισσότερο στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, νέες στρατιωτικές βάσεις χτίζονται στο τόπο μας, ορμητήριο θανάτου για τις χώρες της Μέσης Ανατολής. Αυξάνονται διαρκώς οι στρατιωτικές δαπάνες ενώ τα δημόσια νοσοκομεία αιμορραγούν κι οι κοινωνικές υπηρεσίες κλείνουν. Καραβάνια προσφύγων συσσωρεύονται στον τόπο μας, άνθρωποι θύματα πολέμου, φτώχειας και δυστυχίας που η κυβέρνηση κι η ΕΕ τα εγκλωβίζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης σε άθλιες συνθήκες χωρίς τη δυνατότητα για ελεύθερη μετακίνηση σε άλλες χώρες.
Η κρίση κι ο εκφυλισμός του συνδικαλιστικού κινήματος.
Κι αντί να συζητάει το ΕΚΑ γι’ αυτήν την κατάσταση και το πώς οι εργαζόμενοι θα αντισταθούμε, το συνέδριο έχει καταντήσει μία καρικατούρα εκλογικών μηχανισμών, χωρίς ούτε καν συζήτηση και αντιπαράθεση στις διαδικασίες. Η συνδικαλιστική πυκνότητα, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα, είναι ελάχιστη: ένα πολύ μικρό ποσοστό εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, στους οποίους αναφέρεται και το ΕΚΑ, είναι οργανωμένοι στα σωματεία τους. Στα περισσότερα σωματεία, κι ειδικά στις ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα κυριαρχεί η γραφειοκρατία, χωρίς πραγματική ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων στις αποφάσεις και το σχεδιασμό των συνδικάτων. Η εργοδοσία έχει καταφέρει να παρέμβει συστηματικά μέσα στα συνδικάτα, βάζοντας δικούς της ανθρώπους να κάνουν κουμάντο και να αλλοιώνουν την έννοια και την ανάγκη της εργατικής συνδικαλιστικής δράσης, όπως πχ καταγγέλλεται γα το σωματείο της alphabank. Νόθα σωματεία και νόθοι σύνεδροι εμφανίζονται από το πουθενά σε μια προσπάθεια ενίσχυσης της εργοδοτικής παρέμβασης και των ξεπουλημένων γραφειοκρατών. Η διοίκηση της ΓΣΕΕ τα έχει τακιμιάσει κανονικά με το ΣΕΒ, έχει υιοθετήσει ενεργά μία γραμμή ταξικής συμφιλίωσης με τα αφεντικά μας και του δόγματος «ανάπτυξη και κέρδη πάνω στις πλάτες των εργαζομένων». ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, και πλέον οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρονται μόνο για να ενισχυθούν τα προνόμια τους και η κατασυκοφάντηση του συνδικαλισμού.
Παράλληλα οι ταξικές και αγωνιστικές δυνάμεις δε μπορούν να ανταπεξέλθουν, παρά τις προσπάθειες τους, στις ανάγκες της εποχής. Πολλές φορές δεν αναγνωρίζουν τους πραγματικούς συσχετισμούς και αναπαύονται σε μία γραμμή κομματικής συσπείρωσης και αυτόκεντρης ανάπτυξης, αρνούμενοι την ανάγκη για επανασχεδιασμό, ενότητα και υπερβάσεις. Αντί να συσπειρώνονται για να υπερασπιστούμε τον ανεξάρτητο ταξικό συνδικαλισμό, καταφεύγουν σε μάχη μικροσυσχετισμών και πολιτικαντισμού. Καταφεύγουν ακόμα και σε αντιδημοκρατικές μεθόδους. Σημαντικό στοιχείο ότι είναι απόντες από μεγάλες επιχειρήσεις και πολυεθνικούς ομίλους και φυτοζωούν σε ομοιοεπαγγελματικά και κλαδικά συνδικάτα, που μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να είναι αναγκαία, αλλά δεν μπορούν να συσπειρώσουν τη σύγχρονη και συγκεντρωμένη εργατική τάξη της εποχής μας.
Το δίκιο είναι με το μέρος μας.
Τώρα που το κεφάλαιο ξεπέρασε, έστω σαθρά κι αναιμικά την κρίση του πάνω στις πλάτες μας, τώρα που οι επιχειρηματικοί όμιλοι κι οι βιομηχανίες παρουσιάζουν κερδοφορία, μπορούμε ενωτικά κι αποφασιστικά να διεκδικήσουμε ό,τι μας ανήκει, να πάρουμε από τα κέρδη τους.
Εμείς είμαστε αυτοί που παράγουμε τον πλούτο, εμείς λειτουργούμε όλες τις πλευρές της οργανωμένης ζωής, εμείς κρατάμε τα ηνία της κοινωνίας. Και απαιτούμε να ζήσουμε και να δουλέψουμε σε καλύτερες συνθήκες σύμφωνα με τον πλούτο, την επιστήμη και τις δυνατότητες της εποχής. Η επιστημονικοτεχνολογική εξέλιξη επιτρέπει σήμερα όσο ποτέ άλλοτε τη μείωση του χρόνου εργασίας, καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ζωής για όλους. Σήμερα η ανθρωπότητα μπορεί να ζήσει καλύτερα, κι όμως φαίνεται πως το κεφάλαιο μας οδηγεί σε μία δυστοπία. Δε συμβιβαζόμαστε με τη μισή δουλειά-μισή ζωή! Η συλλογικότητα, η μαζική οργάνωση, η αλληλεγγύη και ο αγώνας είναι η δύναμη μας.
Μπορούν και χρειάζεται τα πράγματα να πάνε αλλιώς.
Να δώσουμε νέα πνοή στον εργατικό ταξικό συνδικαλισμό!
Η σημερινή εποχή χρειάζεται κι ένα αντίστοιχο εργατικό κίνημα, ένα εργατικό κίνημα που θα ενώνει τον πολύμορφο, πολυδιασπασμένο κόσμο της εργατικής τάξης, που θα παλεύει για τις σύγχρονες ανάγκες μας. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, αλλά η μάχη δεν είναι χαμένη. Μπορούμε από σήμερα να διαμορφώσουμε τις συνθήκες εκείνες που θα αντιστρέφουν τη σήψη και τις παθογένειες, που θα αποσπούν νίκες για την εργατική τάξη, που θα χτίζουν την εργατική αυτοπεποίθηση, για να μπορούν να ανασάνουν οι αγώνες μας.
Για να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση χρειάζεται να δράσουμε με αρχές και εργατική ηθική και να υπηρετήσουμε τα εργατικά συμφέροντα με συνέπεια. Οι ταλαντεύσεις κι τα κομματικά μικροπολιτικά συμφέροντα δε μπορούν να καπελώνουν την προσπάθεια ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος. Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης για όλους μας, για όλους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες, για όλες τις ταξικές δυνάμεις.
Χρειαζόμαστε πρώτα και κύρια στροφή και δουλειά στη βάση. Για να πυκνώσουμε τις γραμμές των συνδικάτων μας, να φτιαχτούν εκεί όπου δεν υπάρχουν σωματεία, εργατικές επιτροπές. Η εργατική αλληλεγγύη είναι πολύτιμη ειδικά σε περιόδους όπως η σημερινή που η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς χτυπούν το συνδικαλισμό.
- Σωματεία μαζικά και μαχητικά, με τους εργάτες πρωταγωνιστές! Για να αποσπάσουμε νίκες από την εργοδοσία!
- Σωματεία που θα ενώνουν τους εργάτες. Όχι στο πολυκατακερματισμό Εργατικών κέντρων, ομοσπονδιών, σωματείων.
- Με ένα περιεχόμενο που θα ενώνει την τάξη και θα κινητοποιεί τους συναδέλφους μας να συμμετέχουν, να δράσουν, να παλέψουν από κοινού.
- Με ουσιαστική δημοκρατία που θα ελέγχεται από τους ίδιους τους εργαζομένους. Εναλλαγή και περιορισμένη θητεία στα συνδικαλιστικά στελέχη. Έξω οι κατεξακολουθηση απεργοσπάστες από τα συνδικάτα. Τα διευθυντικά στελέχη σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα δεν έχουν θέση στα συνδικάτα.
- Συνδικάτα οικονομικά ανεξάρτητα, που θα βασίζονται μόνο στις συνδρομές των μελών τους και στην εργατική αλληλεγγύη
Οι σύγχρονες ανάγκες μας να μπουν μπροστά:
ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ-ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ-ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
- Σταθερή Εργασία για όλους. Επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων. Αυξήσεις στους μισθούς. 751 βασικός μισθός. Ίση αμοιβή για ίση δουλειά. Ίσα δικαιώματα για ντόπιους και ξένους εργαζόμενους.
- Ενιαία εργασιακά, ασφαλιστικά μισθολογικά δικαιώματα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μέσα από συλλογικές συμβάσεις Ενιαία συλλογική σύμβαση για όλους, που να καθορίζει τη βάση των εργατικών δικαιωμάτων.
- Μείωση του χρόνου εργασίας. 6ωρο-5μερο για όλους χωρίς μείωση των αποδοχών για ν’ ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας. Κατάργηση των ελαστικών μορφών υπερεκμετάλλευσης.
- Άμεσα μαζικές προσλήψεις. Απαγόρευση των απολύσεων.
- Επίδομα ανεργίας για όλους για όσο διαρκεί η ανεργία.
- Νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας.
- Αυξήσεις στις συντάξεις. Όχι στην αντιδραστική ασφαλιστική μεταρρύθμιση της ΝΔ. Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου. Κοινωνική δημόσια ασφάλιση για όλους.
- Παιδεία κι υγεία δημόσια-δωρεάν για όλους/ες.
- Προστασία της λαϊκής κατοικίας. Κατάργηση της φοροληστείας. Να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο.
- Λεφτά για τις κοινωνικές ανάγκες, μείωση των στρατιωτικών δαπανών.
- Κατάργηση όλων των αντεργατικών αντιλαϊκών νόμων και των μνημονίων.
- Έξω οι βάσεις του ΝΑΤΟ. Ειρήνη και φιλία μεταξύ των λαών.
Το συνέδριο του ΕΚΑ απέχει οικτρά από τις ανάγκες της περιόδου. Όμως χρειάζεται κι εκεί να δοθεί η μάχη και να σταλεί ένα μήνυμα στους εργαζομένους. Γι΄ αυτό και είναι ανάγκη όσες αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις θέλουν να αλλάξουν την υπάρχουσα κατάσταση, παρά τις διαφορές τους, να εκφράσουν μία ισότιμη συνεργασία πάνω σ’ ένα αναγκαίο πλαίσιο αιτημάτων. Το ζήτημα δεν είναι μονο η εκλογική καταγραφή. Είναι η από κοινού και με αρχές προσπάθεια πρώτα απ’ όλα στη βάση και κατά συνέπεια και σε κάθε ευκαιρία και επίπεδο να περιοριστεί ο αστικοποιημένος συνδικαλισμός και να εκφραστεί ένα ρεύμα ταξικής ενότητας και αγώνα.
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
https://protpatek.wordpress.com E-mail: taxikikinisi@gmail.com»
