Από το 1974 τα Φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ ήταν σημείο αναφοράς όχι μόνο για την πολιτική τους απήχηση στη νεολαία και την εργατική τάξη, Αποτελούσαν πάντα το πολιτιστικό γεγονός της χρονιάς. Ποτέ δεν έχασαν την αίγλη τους ακόμα και σε εποχές υποχώρησης της πολιτικής επιρροής της ΚΝΕ και του ΚΚΕ (γεγονότα 1989-1991 στη χώρα μας και παγκόσμια).
Στο διάβα τεσσάρων δεκαετιών όλη η καλλιτεχνική αφρόκρεμα της χώρας –είτε συμφωνούσε ιδεολογικά–πολιτικά με τους κομμουνιστές είτε όχι- πέρασε από τις πύλες των Φεστιβάλ προσθέτοντας τον πολιτιστικό «οβολό» της.
Τα Φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ πάντα στόχευαν να δείξουν στη νεολαία τον εναλλακτικό τρόπο ζωής στον οποίο έχουν θέση οι πολιτικές ιδέες, η επιστήμη, ο πολιτισμός, η ψυχαγωγία και ο αθλητισμός. Αυτή ήταν άλλωστε η κεντρική ιδέα της ύπαρξης τους. Σε κάθε γωνιά, σε κάθε περίπτερο, σε κάθε στέκι οι νέοι κάθε ηλικίας μπορούσαν να παρακολουθήσουν μια συζήτηση για την πολιτική, τις εργασιακές σχέσεις, τη διεθνή κατάσταση, την επιστήμη ή να δουν ένα θεατρικό δρώμενο, μια συναυλία, χορούς και φεύγοντας να νιώσουν πιο «γεμάτοι πνευματικά». Αυτό ήταν το μόνιμο μοτίβο των φεστιβαλικών εκδηλώσεων ως τώρα. Όμως, όχι πια!
Έπεσε στην αντίληψη μας το πρόγραμμα των προφεστιβαλικών εκδηλώσεων της ΚΝΕ στην Πάτρα που περιλαμβάνει τα «καθιερωμένα», δηλαδή πολιτικές συζητήσεις, θεατρικά, συναυλίες κ.α.- αλλά και κάτι εντυπωσιακά «νέο»: επιδείξεις tae kwon do (!) και ελευθέρας πάλης (!) και μάλιστα στο Εργατικό Στέκι (!).
Δεν έχουμε τίποτα με τα συγκεκριμένα αθλήματα και δεν είναι αυτά το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι πως σε χώρο αφιερωμένο στην εργατική τάξη θα έπρεπε να συζητούνται τα προβλήματα των εργαζόμενων (όσων έχουν ακόμα τις δουλειές τους), της ανεργίας, της πάλης ενάντια στην εκμετάλλευση και να «ζυμώνεται» η νεολαία στην ιδέα της ανατροπής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και την κοινωνική αλλαγή. Αντ’ αυτού καλούνται οι νέοι της Πάτρας να εντρυφήσουν σε λαβές και κεφαλοκλειδώματα. Αυτό είναι το κυρίαρχο; Εκτός αν οι διοργανωτές εκτιμούν πως η εξουσία περιφέρεται στους δρόμους της Πάτρας και θέλουν να φτιάξουν ομάδες «πάλης» για να την αρπάξουν.
Δεν ξέρουμε αν τέτοιοι «νεωτερισμοί» είναι γενικευμένοι ή αποτελούν τοπικό «φρούτο». Σε κάθε περίπτωση δεν τιμούν καθόλου τα 40χρονα των Φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ, βρίσκονται σε ευθεία αντιπαράθεση με τη φιλοσοφία τους περί πολιτισμού. Εκτός κι αν, για την τωρινή ηγεσία του ΚΚΕ, ο πολιτισμός του Ρίτσου και του Θεοδωράκη έδωσε τη θέση του στον «πολιτισμό» του WWE[1]. Κι αν το κάλεσμα για «Ενότητα και Πάλη» παραμερίζεται πια από το κάλεσμα σε «ελεύθερη πάλη».
Σε κάθε περίπτωση ΚΡΙΜΑ! Κυρίως για όλους εμάς που «γεράσαμε» με τα πραγματικά Φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ και μας εξοργίζουν οι καρικατούρες τους.
[1] To WWE (συντομογραφία του World Wrestling Entertainment που στα ελληνικά αποδίδεται ως Παγκόσμια Ψυχαγωγία Πάλης) είναι αμερικάνικη εταιρεία που «ψυχαγωγεί» τον κόσμο μέσα από αγώνες επαγγελματικής πάλης όπως αποκαλούν στις ΗΠΑ το σώου κατά το οποίο δυο ή περισσότεροι εύσωμοι βαμμένοι με διάφορα χρώματα και φορώντας μάσκες παριστάνουν πως παλεύουν πέφτοντας ο ένας πάνω στον άλλο. Άλλες πηγές εσόδων της είναι η μουσική και οι ταινίες. Είναι η μεγαλύτερη εταιρεία «επαγγελματικής πάλης» παγκοσμίως, με 13 εκατομμύρια τηλεθεατές στις ΗΠΑ, ενώ τα σόου της μεταδίδονται σε περισσότερες από 145 χώρες.
