Ξεκινήσαμε με τον Σήφη, που ακόμα δεν κατάφεραν να τον πιάσουν πέρα εκεί στη Κρήτη, αναζητούμε όλοι μαζί την περιβόητη γιάφκα Μαζιώτη, συνεχίζουμε να ψάχνουμε τι κρύβεται πίσω από μια πανάκριβη Ferrari και επιστρέφουμε πάλι στην Κρήτη για να μάθουμε ότι τελικά ο μεγάλος και τρισμέγιστος Ολιβιέ Μπεχρά απέτυχε να πιάσει το ερπετό.
Έτσι τελικά πέρασε το καλοκαίρι συζητώντας στην κυρίαρχη πολιτική επικαιρότητα για πράγματα που στραβοπατάνε ή μάλλον τσαλαβουτάνε στον σκουπιδότοπο της ειδησεογραφικής… ανοησίας .
Όμως, ακόμα και αρκετή δόση καλής πρόθεσης να έχει κάποιος πολιτικά σκεπτόμενος, όταν παρακολουθεί ολόκληρα δελτία ειδήσεων να συνεχίζουν για μήνες να ανησυχούν για το «καημένο το κροκοδηλάκι»
Όταν βλέπει να πέφτουν τόνοι μελανιού για να «αποκαλυφθούν» τα κακώς κείμενα των νεόπλουτων τραγουδιστών
Όταν βλέπει επιτελεία ολόκληρα να περιγράφουν με αφηγήσεις τύπου φαρ ουέστ την αναζήτηση της καθοδηγούμενης από τις μυστικές υπηρεσίες, «επαναστατικής πάλης», σίγουρα θα σκεφτεί ότι κάτι δεν πάει καλά στο μικρό μας.. χωριό.
Σε αυτό λοιπόν το χωρίο που λέγεται Ελλάδα, η πρακτική της ειδησεογραφικής προστυχιάς και της γαργαλιστικής αποκάλυψης πράγματι κυριαρχεί και χρυσοπληρώνεται από τα συγκροτήματα του Τύπου.
Στην χώρα της χρεοκοπίας της φτώχειας και της δυστυχίας δεν χωράει αμφιβολία ότι οι κύριοι των ΜΜΕ, με τις πένες τους, τα μικρόφωνα, και τα ηλεκτρονικά μέσα, κατασκευάζουν καθημερινά ιστορίες και παραμύθια για να δικαιολογήσουν την βαθιά εξάρτηση από την ελίτ του πλούτου.
Μόνο έτσι μπορούν φαίνεται να «εξηγήσουν», γιατί στην Ελλάδα των 1.5 εκατομμυρίων ανέργων, των 20.000 αστέγων, των 850.000 απλήρωτων εργαζομένων, των χιλιάδων υπερχρεωμένων νοικοκυριών, των εκατοντάδων νεκρών στα εργασιάκα κάτεργα, υπάρχει ταυτόχρονα και μια χούφτα ξένων και ντόπιων εκμεταλλευτών που κερδίζει από την ανθρώπινη δυστυχία.
Όμως, το καλοκαίρι τελείωσε και για τον… ρωμιό η επιστροφή στην πραγματικότητα ήδη σοκάρει. Ο ΕΝΦΙΑ, τα χαράτσια, οι φόροι, οι πλειστηριασμοί, έρχονται και χτυπάνε την πόρτα μας και πάλι.
Το ερώτημα λοιπόν είναι το εξής:
Θα αναζητήσουμε νέους δρόμους που οδηγούν στην κοινωνική απελευθέρωση, ή θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τα ερπετά της οικονομικής – πολιτικής μιζέριας και τους κάθε λογής κονδυλοφόρους…
