«Κυβερνησιμότητα», άλλος ένας νεολογισμός για να συσκοτίζονται ενέργειες και προθέσεις. Τον όρο αυτό χρησιμοποίησε η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει τις διατάξεις που έφερε και ψήφισε στη βουλή τον περασμένο μήνα και στην ουσία κατάργησε το εκλογικό σύστημα διεξαγωγής των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών και ανέτρεψε τη λαϊκή ψήφο της 26ης Μάη.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα πραξικόπημα, άλλη ήταν η λαϊκή ψήφος και οι συσχετισμοί στα δημοτικά συμβούλια και γενικότερα στα δημοτικά πράγματα και κάτι ριζικά διαφορετικό επιβλήθηκε. Επαληθεύτηκε ότι η παράταξη που κυβερνά σήμερα τη χώρα και ιδιαίτερα με το σημερινό αρχηγό της δεν διστάζει μπροστά σε τίποτε αρκεί να προωθήσει τις επιδιώξεις της. Μέσα στο δίμηνο που κυβερνά έδωσε πλήθος αποδείξεων:
Να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι:
Στο σημερινό δήμαρχο Λευκάδας τον κ. Καλό ο λαός έδωσε 17% στις εκλογές. Ο νόμος που έφερε η κυβέρνηση τού παραδίδει την απόλυτη πλειοψηφία σε όλα τα όργανα του δήμου, τις δημοτικές επιτροπές, τους οργανισμούς και τις δημοτικές επιχειρήσεις. Δεν κατάργησε φυσικά το συσχετισμό στο δημοτικό συμβούλιο απλούστατα φρόντισε να τον αγνοήσει, να τον παρακάμψει. Η παράταξη του 17% τα παίρνει όλα.
Δεν φαίνεται όμως να είναι απλά αυτή η κύρια επιδίωξη του νόμου που επιβάλλεται με βασικό επιχείρημα την ανάγκη να μην μείνουν ακυβέρνητοι οι δήμοι και οι περιφέρειες. Οι πραγματικές επιδιώξεις του νόμου ξεκινούν από αυτό αλλά φαίνεται ότι πάνε μακριά.
Ο νόμος δίνει τη δυνατότητα, ουσιαστικά αναγκάζει, άλλες κυρίως μικρότερες παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου να συνταχθούν με την παράταξη του δημάρχου με βάση συμφωνία η οποία αναγκαστικά θα διαρκέσει ως το τέλος της τετραετίας και η συμμετοχή τους στην πλειοψηφία ανταμείβεται με αντιδημάρχους, οφφίκια και εξουσία. Σημειώσουμε επιπλέον ότι δεν αποκλείονται συμφωνίες και με άλλες παρατάξεις για συμμετοχή στη νομή της εξουσίας που δεν θα εντάσσονται στις προβλέψεις του νόμου, δεν θα διαρκούν αναγκαστικά ολόκληρη την τετραετία. Τέτοια περίπτωση έχουμε με την παράταξη του κ. Σολδάτου που στήριξε η ΝΔ και που στο όνομα να κυβερνηθεί ο δήμος συμμετέχει με αντιδημάρχους, θα στηρίζει τη δημοτική αρχή επηρεάζοντας αποφασιστικά την πορεία του δήμου, διατηρώντας παράλληλα την ανεξαρτησία της και τη δυνατότητα να μπορεί να ασκεί κριτική και να παίρνει αποστάσεις, να μην ταυτίζεται δηλαδή απόλυτα με τα πεπραγμένα του δήμου, ώστε να μπορεί να συγκεντρώνει ένα μέρος των δυσαρεστημένων, αφού ο στόχος είναι εκλογική ενίσχυση της, ώστε να διεκδικήσει το δήμο στις μελλοντικές εκλογές.
Με το μέτρο αυτό επιτυγχάνεται μία πολιτική ώσμωση μεταξύ των παρατάξεων που θα συμπράξουν και αυτό θα είναι προς όφελος κυρίως της μεγαλύτερης παράταξης ή αυτής που διαθέτει το δήμαρχο, όταν μάλιστα αυτή είναι στην ίδια πλευρά με την κυβέρνηση. Η κυριότερη δηλαδή επιδίωξη του νόμου είναι η αποψίλωση των μικρότερων παρατάξεων και η ενσωμάτωσή τους με στόχο τη διαμόρφωση ενός διπολισμού στα δημοτικά όργανα κατ’ αντιστοιχία με τη διαμόρφωση ισχυρού διπολισμού στην κεντρική πολιτική σκηνή με παράλληλη διάλυση των μικρότερων ενδιάμεσων σχημάτων. Ένας ισχυρός δικομματισμός -διπολισμός στο σύνολο της πολιτικής ζωής της χώρας.
Ήδη στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές είδαμε τα ποσοστά του νέου δικομματισμού να εκτοξεύονται και να πλησιάζουν εκείνα τα θηριώδη νούμερα του πριν την κρίση.
Ο νέος νόμος επιπλέον προβλέπει ότι δεν είναι έγκυρη και δεν θα μπει στη συζήτηση του δημοτικού προϋπολογισμού και του προγράμματος έργων και αυτά θα ψηφιστούν όπως ακριβώς κατατέθηκαν, κάθε πρόταση η οποία δεν έχει εγκριθεί από τις υπηρεσίες του δήμου. Όλες οι παρεμβάσεις των δημοτικών συμβούλων και των παρατάξεων είναι εντελώς άσφαιρες και γίνεται απλώς ζύμωση χωρίς καμία ουσία. Η συζήτηση του προϋπολογισμού είναι μία διαδικασία χωρίς ουσία για το θεαθήναι, Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει και με αυτό τον τρόπο το δημοτικό συμβούλιο ουσιαστικά καταργείται.
Αυτά είναι τα κατορθώματα του νέου κυβερνητικού νόμου για τους δήμους και τις περιφέρειες. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα αυταρχισμό ακραίο, σε μία επίδειξη δύναμης και αντιδημοκρατικότητας. Ότι δεν μας κάνει και δεν μας εξυπηρετεί το καταργούμε πριν καν αναλάβουμε. Ζήσαμε την απόλυση του αρχηγού της αστυνομίας από τον υπουργό προστασίας του Πολίτη χωρίς καλά-καλά να έχει αναλάβει τα καθήκοντά του, ζήσαμε την κατάργηση της επιτροπής ανταγωνισμού, η κυβέρνηση προσλαμβάνει 1.500 νέους αστυνομικούς και αρχίζει την επιχείρηση «μηδενική ανοχή», νομοθετεί η βουλή με έκτακτες διαδικασίες, μία άθλια πρακτική όλων των κυβερνήσεων της εποχής των μνημονίων. Τελευταία βλέπει το φως της δημοσιότητας ότι εκ μέρους της ΝΔ ασκούνται ισχυρές πιέσεις προκειμένου να ξηλωθεί η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων μέσω έκτακτων κρίσεων.
Κατάργηση των κανόνων της αστικής δημοκρατίας και δημιουργία του μητσοτακικού νεοδημοκρατικού κράτους από ένα κόμμα πού σείει τη σημαία της νομιμότητας και της τήρησης των συνταγματικών κανόνων.
Επιπλέον με το νόμο αυτό η κυβέρνηση θέλει να επιβάλλει την άποψη όχι μόνο για τους δήμους αλλά γενικότερα για τη διακυβέρνηση της χώρας, ότι αυτή είναι δυνατή μόνο με μονοκομματικές και μειοψηφικές κυβερνήσεις και δημοτικές αρχές και κατά συνέπεια ο εκλογικός νόμος πρέπει να δίνει απόλυτη πλειοψηφία στο πρώτον κόμμα, ειδάλλως η ακυβερνησία είναι προ των πυλών. Κατά την αντίληψη αυτή το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα είναι το μόνο που οδηγεί πάντα σε κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες και σε αποτελεσματική διακυβέρνηση.
Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση προϊδεάζει για την κατεύθυνση που θα αλλάξει τον εκλογικό νόμο για τις γενικές εκλογές, προετοιμάζει για την καθιέρωση τεράστιου bonus αντίστοιχου αυτού που ίσχυε – των 50 εδρών- και για οποιαδήποτε άλλη αντιδημοκρατική αυταρχική νέα διάταξη.
Πρέπει όμως η κυβέρνηση να απαντήσει γιατί δεν μπορούν οι δημοτικές παρατάξεις με συγγενικά προγράμματα να βρουν βάση συνεργασίας μόνες του και όχι στη βάση της συναλλαγής που επιβάλλει ο νέος νόμος, και τα δημοτικά συμβούλια στα συγκεκριμένα σοβαρά ζητήματα δεν μπορούν να αποφασίσουν από κοινού;
Το δίλημμα για το δήμαρχο Λευκάδας και για τους δημάρχους άλλων πόλεων και για το σύνολο των παρατάξεων είναι: θα λειτουργήσουν δημοκρατικά, θα μπουν στα ψηφοδέλτια για την εκλογή των επιτροπών όλοι οι ενδιαφερόμενοι και θα αποφασίσει ελεύθερα το δημοτικό συμβούλιο ή θα οχυρωθούν πίσω από την ύπαρξη του νόμου και την υποχρεωτική εφαρμογή του;
Εφαρμογή ενός αντιδημοκρατικού νόμου ή λειτουργία με δημοκρατικά κριτήρια και με βάση τη λαϊκή βούληση όπως εκφράστηκε στις εκλογές της 26ης Μάη;
Η πρώτη στάση οδηγεί κατευθείαν στην τυφλή εφαρμογή των κυβερνητικών επιδιώξεων αντίθετα η δεύτερη οδηγεί σε μία δημοκρατική επιλογή και λειτουργία που θα έχει θετικά αποτελέσματα στο δήμο και την κοινωνία κάθε περιοχής και θα είναι τίτλος τιμής για αυτούς που την προώθησαν. Αναμένουμε.
