Η πανδημία του νέου κορονοϊού που σαρώνει τον πλανήτη απ’ άκρου εις άκρον αναδεικνύει όλα τα ατομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά που οικοδομήθηκαν στα χρόνια της απόλυτης κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης στο καπιταλιστικό σύστημα. Ένας νέος ιός, ένας «αόρατος εισβολέας» στον άνθρωπο και την κοινωνία, προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις σε όλο το φάσμα της καθημερινής ζωής. Αυτό είναι ανεξάρτητο από την κοινωνική θέση που έχει ο καθένας μας στην ταξική διάρθρωση της κοινωνίας. Όμως τα μέσα και οι τρόποι αντιμετώπισης είναι τελείως διαφορετικά ανάμεσα στις κοινωνίες και στους ανθρώπους και έχουν ταξικά χαρακτηριστικά.
Διαφορετική είναι και η ιδεολογική προσέγγιση. Από την μία η ανάδειξη της ευθύνης του σύγχρονου τρόπου παραγωγής και εμπορευματοποίησης που ανέδειξε ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός τα τελευταία 30 χρόνια με αιχμή του δόρατος τον νεοφιλελευθερισμό για λιγότερο κράτος. Κι από την άλλη η ανάδειξη της αναγκαιότητας και της προτεραιότητας των δημόσιων και κρατικών συστημάτων υγείας, η ανάδειξη της κοινωνικής ευθύνης απέναντι στην ατομική, του καθημερινού αγώνα για την ασφάλεια, την σωτηρία και την επιβίωση του λαού, όσων περισσότερων ανθρώπων γύρω μας και που σήμερα μπαίνει στην πρώτη γραμμή.
Αυτό συμβαίνει ενώ ο καπιταλισμός σε παγκόσμιο επίπεδο βρίσκεται σε κρίση, την οποία μόνο μέσω καταστροφής κεφαλαίου μπορεί να ξεπεράσει. Τη στιγμή που η πρώτη φάση της κρίσης- που ξέσπασε στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του αιώνα- φαίνεται να είχε λήξει. Η πανδημία δημιουργεί μια νέα φάση της κρίσης με ανυπολόγιστη καταστροφή κεφαλαίου σε παγκόσμιο επίπεδο. Υπό αυτή την έννοια ο νέος κορονοϊός εξ αντικειμένου- και μακριά από θεωρίες συνωμοσίας- βοηθά την αστική τάξη να επιβιώσει και τον καπιταλισμό να αναζωογονηθεί. Σε ποιο βαθμό και σε ποια έκταση ακόμη δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε. Ο τρόπος αντιμετώπισης πάντως του προβλήματος είναι χαρακτηριστικός. Προτάσσουν κυρίως την ατομική ευθύνη του καθενός σαν κυρίαρχο, που εκτός του ιδεολογικού προσανατολισμού, χρησιμοποιείται για να ξεπλυθούν, οι μέχρι τώρα πολιτικές τους στην υγεία, στην οικονομία, στην κοινωνία. Για να είναι το άλλοθι τους στα μετέπειτα μέτρα που θα πάρουν. Ο κοινωνικός δαρβινισμός όλο και περισσότερο κάνει την εμφάνισή του.
Θα αφήσω στην άκρη την μεγάλη εικόνα που διαφαίνεται ότι τελικά θα αφήσει στο αποτύπωμα της ιστορίας η πανδημία του covid-19 με δραματικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Η πρωτοφανής στην παγκόσμια ιστορία επιβολή μέτρων περιορισμού, καραντίνας και «στρατιωτικοποίησης» της υγειονομικής κρίσης, δείχνει τη μέθοδο που επιλέχτηκε απέναντι σε μια απειλή που σήμερα εκφράζεται από ένα νέο μεταδοτικό ιό. Και δείχνει το μέλλον «των τεχνικών της εξουσίας που επιχειρούν να απαξιώσουν την ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπεια» όπως αναφέρει ο Σπύρος Μaνουσέλης στο άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 21/3/2020 με τίτλο “COVID-19 o νέος πλανητικός τρομοκράτης”
Σήμερα στην Ελλάδα, κατά την δήλωση του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, είμαστε σε πόλεμο με τον covid-19. Τα στελέχη της κυβέρνησης μιλούν για την επάρκεια της χώρας σε υγειονομικό υλικό και ότι είμαστε απολύτως θωρακισμένοι. Ασφαλώς δεν λένε την αλήθεια.
Τα μεγάλα ελλείμματα υγειονομικού υλικού στα νοσοκομεία της χώρας και στις μονάδες υγείας του ΕΣΥ, δείχνουν την σοβαρή έλλειψη της στοιχειώδους και άμεσης προετοιμασίας σε κάτι που αργά η γρήγορα θα κτυπούσε και την δική μας πόρτα. Ακόμη χειρότερα, αυτές οι ελλείψεις και οι καθυστερήσεις, δημιουργούν δυνητικά κίνδυνο για την ασφάλεια των εργαζομένων στο σύστημα υγείας και στις μονάδες του. Οδηγίες όπως αυτή του ΕΟΔΥ στις 21/3/2020- που στην πράξη, είναι οδηγία «πολεμικής ιατρικής»-, επί της ουσίας αφορούν ένα πόλεμο χωρίς όπλα απέναντι σε ένα μεταδοτικό και μολυσματικό ιό.
Αυτή η οδηγία έτσι όπως διατυπώνεται, στην εφαρμογή της στην πράξη θα αχρηστεύσει στο πεδίο, ένα μεγάλο κομμάτι του υγειονομικού προσωπικού της χώρας και θα διακινδυνεύσει την σωματική υγεία των γιατρών, νοσηλευτών και άλλου προσωπικού. Μοιάζει σαν το «επιτίμιο του Κυρίου» που πρεσβεύει η εκκλησία. Στην πραγματικότητα όμως μεταβιβάζει το ζήτημα της ασφάλειας και των μέσων προστασίας του υγειονομικού προσωπικού στον ίδιο τον εργαζόμενο, απογειώνοντας το κυρίαρχο δόγμα περί ατομικής ευθύνης και ατομικής προστασίας.
Αλήθεια ποιος έχει την ευθύνη για την έλλειψη των στρατηγικών αποθεμάτων της χώρας σε υλικό έκτακτης ανάγκης σαν αυτή; Ποιος ο ρόλος του περίφημου ΚΕΕΛΠΝΟ και μετέπειτα ΕΟΔΥ σ’ αυτό; Αυτά τα ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν στον ελληνικό λαό.
Ναι είμαστε σε πόλεμο όχι μόνο με τον κορονοϊό αλλά και μ’ ένα ταξικό, γραφειοκρατικό και «μανδαρίνικο» κράτος που δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα, να λύσει βασικά και επείγοντα ζητήματα προετοιμασίας αυτού του «πολέμου» που το ίδιο διεξάγει. Οι υγειονομικοί της χώρας, γιατροί νοσηλευτικό προσωπικό, κ.α ήταν, είναι και θα είναι πάντα στην πρώτη γραμμή της μάχης. Δεν έχουν ανάγκη από οδηγίες «πολεμικής» ιατρικής. Τις εφαρμόζουν ήδη σήμερα στις δομές της χώρας προκειμένου να βοηθήσουν όσο περισσότερους πάσχοντες μπορούν στις δύσκολες ώρες που περνούν και φυσικά όχι μόνο από τον covid-19. Είναι στη θέση τους κι έχουν ανάγκη από στήριξη, υλική και ηθική, για να κάνουν την δουλεία τους όπως απαιτούν οι συνθήκες. Το ελάχιστο και το αναγκαίο ζητούν απ’ αυτά που υποτίθεται υπάρχουν σε επάρκεια.
Α. Τι αντιμετωπίζουμε;
Ένας άγνωστος και καινούργιος ιός, της γνωστής οικογενείας των κορονοϊών έκανε την εμφάνισή του στην Κίνα τον τελευταίο μήνα του 2019. Είναι σήμερα γνωστός σαν ο ιός sars-cov-2 και η λοίμωξη που προκαλεί, ονομάζεται covid-19. Από τα μέχρι τώρα βιβλιογραφικά δεδομένα που υπάρχουν από το ξέσπασμα της πανδημίας γνωρίζουμε μερικά βασικά χαρακτηριστικά του:
– Μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο με κύρια οδό μετάδοσης τα αεροσταγονίδια που μπορούν με την ομιλία ή τον βήχα να φτάσουν στο ένα τουλάχιστον μέτρο και στην συνέχεια πέφτουν πάνω σε διάφορα αντικείμενα ή στο έδαφος. Ο νέος ιός ζει στο περιβάλλον από περίπου 3 ώρες στον αέρα έως και 3 μέρες αναλόγως των συνθηκών και του υλικού (π.χ. πλαστικά ή μεταλλικά αντικείμενα). Καταστρέφεται εύκολα από την χρήση αντισηπτικών διαλυμάτων.
– Έχει ιδιαίτερη μολυσματικότητα όπου ένας μολύνει περίπου 2,4 άλλους ενώ έχει και ασυμπτωματική μετάδοση. Ο χρόνος επώασης του κυμαίνεται από 1-14 ημέρες (μ.ο. 5-7 ημέρες)
– Προκαλεί τη νόσο covid-19 όπου κυριαρχούν: ο πυρετός (87,9%) , ο ξηρός βήχας (67,7%), η κόπωση (38,1%), η παραγωγή πτυέλων (33,4%), δύσπνοια (18,6%), και άλλα συμπτώματα που ποικίλουν. Προσβάλει κυρίως την ηλικία 30 – 70 ετών και λιγότερο τα παιδιά και τους εφήβους. Το 80-85% του πληθυσμού που είναι θετικό στον sars-cov-2 φαίνεται ότι είναι ασυμπτωματικοί ή με πολύ ελαφριά νόσηση ενώ στο 15 έως 20% περίπου προκαλεί σοβαρότερα προβλήματα όπως πνευμονία και αναπνευστική δυσχέρεια. Κυρίως επηρεάζει ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού με καρδιαγγειακά νοσήματα, χρόνιους αναπνευστικούς, διαβητικούς, ανοσοκατεσταλμένους κ.α) και τις μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες πληθυσμού. Ο παγκόσμιος δείκτης θνητότητας κυμαίνεται μεταξύ 3-4% σύμφωνα με τον ΠΟΥ έως το 5,7% σύμφωνα με άλλες αναλύσεις που συμπεριλαμβάνουν μια 14ημερη χρονική καθυστέρηση λαμβάνοντας υπόψιν τον χρόνο επώασης. Αναλόγως την ηλικία αλλά και την χώρα έχουμε διαφοροποιήσεις στην θνητότητα και ειδικά στα επίκεντρα όπου παρουσιάζεται πολύ αυξημένη. (Wuhan, Bergamo)
– Σε διάστημα 3 μηνών μεταδόθηκε σ’ όλες τις ηπείρους, με διάφορες εστίες, δημιουργώντας όλες τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις για την επιτάχυνση της διασποράς και μετάδοσης του αλλά και για την αλλαγή των ποιοτικών χαρακτηριστικών του κυρίως μέσω των πιθανών μεταλλάξεων του. Αναφέρεται σε έρευνα από την Κίνα που δημοσιεύθηκε στις 3/3/2020 στο NationalScienceReview ότι ήδη υπάρχουν δύο στελέχη του ιού: το (L) που προκαλεί την επιθετική μορφή της νόσου και το (S) που προκαλεί την ήπια μορφή της. Που σημαίνει ότι έχει μεταλλαχθεί τουλάχιστον μια φορά. Αυτό είναι ένα κρίσιμο σημείο καθώς οι πιθανές μεταλλάξεις του ιού θα αποτελέσουν ένα σημαντικό στοιχείο στην εξέλιξη της φυσικής ιστορίας του covid-19.
Η απουσία φυσικής ανοσίας στον άνθρωπο ή εμβολίου ή θεραπείας σε συνδυασμό με την ταχύτητα της ασυμπτωματικής μετάδοσης του ιού και το σχετικά σημαντικό ποσοστό νοσηρότητας και θνητότητας είναι αυτό που πυροδοτεί τις συχνά ακραίες λήψεις μέτρων για την παρεμπόδιση της διασποράς του ιού.
Β. Είναι πανδημία ή όχι;
Η ερώτηση προβάλει στο editorial του Lancet Infectious Diseases που δημοσιεύθηκε ηλεκτρονικά στις 13/3/2020, δύο ημέρες μετά την κήρυξη της πανδημίας του covid-19 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Ο λόγος που κηρύχθηκε η πανδημία είναι ότι υπάρχει αβεβαιότητα γύρω από το covid-19. Αυτό είναι που προκαλεί τις διαφορετικές αντιδράσεις μεταξύ των χωρών όσο αναφορά την λήψη μέτρων περιορισμού της διάδοσης του ιού. Η δήλωση μιας πανδημίας από τον ΠΟΥ σε συνδυασμό με μια σαφή και συντονισμένη διαχείριση με κατευθυντήριες γραμμές , έχει στόχο να βοηθήσει κάθε χώρα να περιορίσει τις επιπτώσεις της νόσου και να την φέρει πιο γρήγορα υπό έλεγχο.
Έχουν αντικειμενική βάση τα μέτρα περιορισμού και καραντίνας και για πόσο θα κρατήσουν αυτά ;
Η ασυμπτωματική μετάδοση του ιού είναι το στοιχείο – κλειδί που καθορίζει την εξέλιξη των γεγονότων. Το παράδειγμα της Κίνας είναι χαρακτηριστικό και η καθυστέρηση στην λήψη των αποφασιστικών μέτρων που απαιτούνταν στο πεδίο για την παρεμπόδιση της εξάπλωσης οφειλόταν στην μεγάλη περίοδο επώασης του ιού, έως και 14 ημέρες με ταυτόχρονη ασυμπτωματική μετάδοση του φορέα γεγονός που στην αρχή ήταν άγνωστο.
1. Τι συνέβη στην Κίνα;
Πέρασαν 4 εβδομάδες περίπου από το πρώτο κρούσμα που αναφέρθηκε έως τις 23 Ιανουαρίου που έγινε το ολικό lockdown στην επαρχία Hubei της Κίνας με 60 εκατομμύρια κατοίκους και την πρωτεύουσα της Wuhan. Τέτοια εφαρμογή γίνεται για πρώτη φορά στην ιστορία. Την μέρα αυτή η επαρχία Hubei κατέγραφε 444 επιβεβαιωμένα κρούσματα και 17 θανάτους. Μετά από 60 ημέρες καραντίνας και ολικού lockdown κατεγράφησαν 67800 επιβεβαιωμένα κρούσματα και 3144 θάνατοι στην Hubei που ήταν το επίκεντρο της πανδημίας. Τις τελευταίες ημέρες δεν καταγράφονται νέα κρούσματα εκεί. Συνολικά στην Κίνα επιβεβαιώθηκαν 81397 κρούσματα με 3265 θάνατοι έως στις 22/3/2020. Η ύφεση που παρατηρείται σήμερα στην Κίνα είναι μεν αισιόδοξη για την πορεία της πανδημίας αλλά η κατάσταση παραμένει συνολικά ασταθής.
Η σταδιακή άρση των περιορισμών στην επαρχία Hubei σιγά σιγά θα αποκαλύπτει στο πραγματικό πεδίο το τι άφησε πίσω αυτή η τακτική σχετικά με την μετάδοση του ιού και πια προβλήματα δημιούργησε το παρατεταμένο stress στους ίδιους τους πάσχοντες που επιβίωσαν και στον πληθυσμό. Για την ίδια την επιδημία έχουμε όμως για πρώτη φορά ένα μέτρο, μια τακτική αντιμετώπισης. Για την περιοχή και την χώρα που ξεκίνησε, για το επονομαζόμενο επίκεντρο η προσπάθεια να μην εξαπλωθεί και η λήψη σκληρών μέτρων ήταν μονόδρομος.
2. Για τις άλλες χώρες όμως ήταν μονόδρομος ή όλα θα «φορτωθούν» στον κορονοϊό ;
Η Κίνα έδωσε στην επιστημονική κοινότητα και στις κυβερνήσεις από την πρώτη στιγμή όλα τα διαθέσιμα στοιχεία. Κλιμάκια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.) βρέθηκαν γρήγορα στην Wuhan ενώ όλες οι χώρες μέσω των διπλωματικών τους αποστολών ήταν ενήμερες. Πόσο μάλλον όταν ήδη από τον Οκτώβριο του 2019 όλοι συμμετείχαν -και οι Κινέζοι – στην μεγάλη άσκηση που διοργανώθηκε στις ΗΠΑ από την το Πανεπιστήμιο John Hopkins , το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates και το Παγκόσμιο Οικονομικό Forum, με τίτλο Event 201 με σενάριο πανδημίας από Κοροναιό. Στο σενάριο του Event 201, το επίκεντρο τοποθετήθηκε στην Λατινική Αμερική. Είναι το λιγότερο υποκριτικό όλοι να παριστάνουν τους ανίδεους και τους ανήξερους. Ο Π.Ο.Υ στις πρώτες του ανακοινώσεις για το ξέσπασμα της επιδημίας στην Κίνα και με βάση τα πρώτα στοιχεία διάδοσης του ιού εφιστούσε την προσοχή και ανησυχούσε στο τι θα συμβεί στα αδύναμα υγειονομικά συστήματα στις λεγόμενες τριτοκοσμικές χώρες. Μια σειρά κυβερνητικών, υγειονομικών στελεχών αλλά και ΜΜΕ κυρίως στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη έσπειραν τον εφησυχασμό και στην πράξη λειτούργησαν ως δούρειος ίππος υπονόμευσης ακόμη και αυτών των υποβαθμισμένων δημόσιων συστημάτων στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Παρά τις θεατρικές παραστάσεις με χειροκροτήματα και άλλα τέτοια χάπενινγκ που στην πραγματικότητα δεν προσφέρουν τίποτα , καθώς η πολιτική λογική τους παραμένει ίδια και νεοφιλελεύθερη.
Δυστυχώς τα ίδια έγιναν και εδώ. Ό,τι έλεγαν οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι ειδικοί και πολιτικοί τα ίδια έλεγε και ο κατά τ’ άλλα συμπαθής κ. Τσιόδρας στα τέλη Γενάρη. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε σήμερα ορατά μπροστά μας, τα βλέπουν οι Ιταλοί, οι Ισπανοί και παρακαλάμε όλοι να μην τα δούμε και εδώ- πράγμα κομματάκι δύσκολο. Καθώς ο μονοπωλιακός ιδιωτικός τομέας της υγείας βγάζει την ουρά του απέξω, προστρέχει με κάποιες δωρεές αλλά ταυτόχρονα κερδοσκοπεί πάνω στον πόνο των ανθρώπων και στις αδήριτες ανάγκες που προέκυψαν, περιμένοντας να βγει αλώβητος και κερδισμένος από αυτή την κρίση ποντάροντας στις αναπόφευκτες αλλαγές που θα προκύψουν. Εκτός από την κερδοσκοπία σε υλικά , το μεγάλο πρόβλημα σε όλες τις χώρες είναι η κάλυψη του ιδιωτικού ασφαλιστικού τομέα σε επιδημίες όπως αυτή. Αυτό ήταν πέρα των άλλων σημαντικό θέμα στην απόφαση του ΠΟΥ για την κήρυξη της πανδημίας όπως αναφέρει το Lancet στις 13/3/2020
Οι μεγάλες καραντίνες και η επιβολή κατασταλτικών μέτρων έχουν σαφώς την δυνατότητα παρεμπόδισης της διασποράς μεταδιδόμενων νοσημάτων όπως ο covid-19. Όμως θέτουν ταυτόχρονα σε μαζική διαδικασία πίεσης και stress εκτός από τα υγειονομικά συστήματα και ολόκληρο το σημερινό κοινωνικό οικοδόμημα. Όσο πιο μεγάλες στο χώρο και στο χρόνο είναι οι καραντίνες, οι απομονώσεις και τα μέτρα αποκλεισμού τόσο πιο μεγάλες θα είναι και οι κοινωνικές συνέπειες σε όλους τους τομείς. Αυτό πλέον αναγνωρίζεται ως πρόβλημα παγκοσμίως – και κυρίως μιλούν για την οικονομία – αλλά όχι από όλους. Είναι ταυτόχρονα και ευκαιρία για πολλές επιδιώξεις. Το τι θα αφήσει στην κοινωνία και στον πληθυσμό θα το δούμε στο προσεχές άμεσο μέλλον. Η μέχρι τώρα εμπειρία της καραντίνας στην Κίνα αλλά και από μεγάλες έρευνες που έχουν γίνει σε ανάλογες- αλλά πολύ μικρότερης κλίμακας- πολιτικές καραντίνας και περιορισμών αποτελούν τον οδηγό.
Γ. Πώς μπορεί ένα σύστημα υγείας να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που προκαλεί ένας τέτοιος πόλεμος;
Πρέπει να ξεκινήσουμε με την παραδοχή ότι κανένα σύστημα υγείας σε καιρό ειρήνης, πουθενά στην κόσμο ούτε τώρα ούτε στο παρελθόν, θα μπορούσε να μείνει αλώβητο από μια ξαφνική εισροή χιλιάδων περιστατικών που απαιτούν άμεση νοσοκομειακή φροντίδα. Είναι ένα μεγάλο καταστροφικό γεγονός. Και αυτό είναι σε όλους απολύτως προφανές και κατανοητό. Για το υγειονομικό σύστημα της Κίνας στην επαρχία Hubei αυτό έγινε πραγματικότητα. Ήταν το πρώτο που δέχτηκε το πλήγμα και όλοι θυμόμαστε την ανέγερση μέσα σε μια εβδομάδα νοσοκομείου αντιμετώπισης περιστατικών covid-19. Η διάλυση των δημοσίων συστημάτων υγείας που έχει προηγηθεί κυρίως στην Ευρώπη, η υποτίμηση, η τελείως διαφορετική- και η με άλλα κριτήρια- προσέγγιση και αντιμετώπιση στην Δύση αλλά και σε άλλες χώρες, έφερε κατάρρευση των υγειονομικών συστημάτων σε πολλές απ’ αυτές και έπονται και άλλες. Στην Ελλάδα συμβαίνει ακριβώς το ίδιο και σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν φαίνεται να αλλάζει κάτι προς το καλύτερο. Ο εφησυχασμός που καλλιεργείται τεχνηέντως μοιάζει σαν λίγο πριν το ξέσπασμα της καταιγίδας που όλοι απεύχονται να μας κτυπήσει.
Όλα τα υγειονομικά συστήματα παγκοσμίως είχαν ένα μίνιμουμ κρίσιμο χρόνο των 2 έως 2,5 μηνών για την προετοιμασία τους σε επίπεδο στρατηγικών αποθεμάτων και σχεδίου για ένα τέτοιο πιθανό κραδασμό αλλά είτε αδιαφόρησαν π.χ Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Ιταλία κ.α. είτε έλαβαν καθυστερημένα τα απαιτούμενα μέτρα. Το ερώτημα που διατυπώνετε προηγουμένως σχετικά με τα στρατηγικά αποθέματα της χώρας μας και τον σχεδιασμό της σε πιθανές τέτοιου τύπου υγειονομικές καταστροφές δεν είναι ρητορικό. Αποτυπώνεται στην καθημερινή πρακτική και δεν έχει καμία σχέση με τις γενικές καραντίνες και την «στρατιωτικοποίηση» της υγειονομικής κρίσης. Όταν δεν υπάρχουν υλικά στα νοσοκομεία και τις μονάδες υγείας, όταν καθυστερείς να τα συγκεντρώσεις και τα αφήνεις σχεδόν στην μαύρη αγορά, όταν δεν υπάρχει το απαιτούμενο προσωπικό και δεν χρηματοδοτείς άμεσα το ΕΣΥ και χρησιμοποιείς τις γνωστές νεοφιλελεύθερες κόνξες , τότε ή δεν έχεις κανένα σχέδιο ή έχεις και οδηγείς τα γεγονότα αλλού. Με τον ελεγχόμενο τύπο και ΜΜΕ – βασική παράμετρο που ανέδειξε η άσκηση Event 201 για τον έλεγχο του τύπου και την σπορά ψευδών ειδήσεων – προβάλλεις την αντεστραμμένη πραγματικότητα με επικοινωνιακή εκμετάλλευση. Κυρίως με την ατομική ευθύνη.
Η εμπειρία από την Κίνα ανέδειξε ότι χωρίς εικόνα για το τι πραγματικά συμβαίνει στον πληθυσμό σου, είναι αδύνατο να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις τέτοιου τύπου προβλήματα και καταφεύγεις σε γενικευμένα μέτρα μαζικών περιορισμών που στην πράξη καταλήγουν σε ημίμετρα όπως αναφέρει ο Π.Ο.Υ. σε πρόσφατες δηλώσεις του Γραμματέα του και άλλων στελεχών του. Στην σημερινή κατάσταση και παρ’ όλες τις δυσκολίες, η στροφή προς την διερεύνηση όλων των πιθανών κρουσμάτων είναι μονόδρομος. Τα τεστ ελέγχου που γίνονται σήμερα, αποκρύπτουν την πραγματικότητα και οι αναφορές γύρω από τις δυσκολίες που υπάρχουν στην προμήθειά τους πρέπει να αξιολογηθούν. Μα προκύπτει αβίαστα όμως το ερώτημα. Που τα βρήκε τόσα τεστ και τα κάνει ο ιδιωτικός τομέας και δεν μπορεί να τα βρει η Ελληνική κυβέρνηση; Δεν υπάρχει Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που μπορεί να τα δεσμεύσει όλα; Γιατί δεν το κάνει;
Τρεις είναι οι βασικές παράμετροι, πλην άλλων, που πρέπει να περιλαμβάνει ένα σοβαρό σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας από τον covid-19
1. Τον μηχανισμό δημιουργίας και ενίσχυσης των βασικών υγειονομικών δομών της χώρας που θα αντιμετωπίσουν τέτοια περιστατικά χρησιμοποιώντας και τις δομές και τα υλικά που υπάρχουν σήμερα στον ιδιωτικό τομέα, ειδικά σε Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ) και Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) για covid-19.
2. Την ανίχνευση, διαλογή και παρακολούθηση των περιστατικών στο πρωτοβάθμιο επίπεδο με μαζικές δειγματοληψίες. Αυτό έχει μεγάλη σημασία για τον έλεγχο της νόσου. Πλήρη αναδιάταξη όλων των δημόσιων και ιδιωτικών μονάδων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που διαθέτει η χώρα με στόχο όχι μόνο την διερεύνηση των περιστατικών με υποψία covid-19 στο πρώτο, αρχικό επίπεδο αλλά και την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει σήμερα ο πληθυσμός της χώρας και επιδεινώνονται εξαιτίας του παρατεταμένου stress και των φοβικών συνδρόμων που βιώνουν καθημερινά οι άνθρωποι γύρω μας και ειδικά αυτοί που αποκαλούμε ευπαθείς ομάδες.
3. Η ασφάλεια των δομών και του υγειονομικού προσωπικού. Αυτό είναι το πιο σημαντικό και πάνω απ’ όλα. Που σημαίνει ότι χρειάζεται το απαιτούμενο υλικό και μέτρα προστασίας. Οι δικαιολογίες περί καθυστερήσεων λόγω της αγοράς, σε πολύ μικρό βαθμό έχουν βάση και σίγουρα όχι στο επίπεδο προετοιμασίας της κρατικής μηχανής. Η κρατική μηχανή αποδείχνεται έτοιμη για τα μέτρα περιορισμού και αστυνόμευσης αλλά ανέτοιμη και γραφειοκρατικά αγκυλωμένη για την προστασία της υγείας του Ελληνικού λαού, για την προστασία του υγειονομικού προσωπικού.
Αλλαγή άμεσα του δόγματος περί ατομικής προστασίας και ασφάλειας. Η ατομική προστασία και ασφάλεια είναι αδύνατον να υπάρξει χωρίς την συλλογική προστασία και ασφάλεια ειδικά σε υγειονομικούς χώρους.
Για να γίνει το προφανές, πρέπει η κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει άμεσα τον δημόσιο τομέα της υγείας, να προσλάβει μόνιμο προσωπικό, να μονιμοποιήσει όλο το έκτακτο και επικουρικό προσωπικό, να αυξήσει τους μισθούς όλων αυτών που υπηρετούν σήμερα και τους χειροκροτεί, να καλέσει το επιστημονικό προσωπικό που βρίσκεται στο εξωτερικό.
Πολύ φοβούμαστε όμως ότι σχεδιασμός υπάρχει αλλά αλλού στοχεύει.
Flex ιός – Flex τακτικές
Η έκρηξη της πανδημίας του covid-19 μοιάζει με την έκρηξη μια νάρκης κατά προσωπικού όπως γνωρίζουν αυτοί που έχουν κάνει στρατιωτική εκπαίδευση. Κατασκευασμένη να τραυματίζει θανάσιμα για να καθυστερεί την προέλαση του εχθρού, έτσι και η πανδημία του covid-19 τραυματίζει θανάσιμα τα υγειονομικά συστήματα και τις ίδιες τις κοινωνίες ενώ ο- ίδιος προελαύνει.
Αυτό που φαίνεται μέσα από την πανσπερμία δεδομένων και πληροφοριών, από τα βιβλιογραφικά δεδομένα, είναι ότι ο ιός sars-cov-2 είναι ένας ύπουλος λόγω του τρόπου της ασυμπτωματικής μετάδοσης του και την όπως φαίνεται προσαρμοστικότητά του. Ευέλικτος ιός που χρειάζεται ευέλικτες τακτικές.
Τα αποσπασματικά μέτρα που λαμβάνονται είναι μηχανικής και γραφειοκρατικής αντίληψης των πραγμάτων και θα έχουν σημαντικές κοινωνικές επιδράσεις , εκτός από το πεδίο της οικονομίας και σ’ αυτό της ψυχικής και σωματικής υγείας στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού, στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και ειδικά το φτωχότερο κομμάτι της κοινωνίας.
Στις ταξικές κοινωνίες ακόμη και ένας τέτοιος, αταξικός εχθρός θα πρέπει να αντιμετωπισθεί ταξικά !
Σε ολόκληρη την ιστορία της η εργατική τάξη και τα παιδιά της, σήμερα οι υγειονομικοί, βρέθηκαν πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την ασφάλεια, την σωτηρία και την επιβίωση του λαού. Αυτό γίνεται και σήμερα. Μετά θα λογαριαστούμε!
Υ.Γ. Στην σελίδα https://www.metathalogariastoume.gr υπάρχει κείμενο συλλογής υπογραφών υγειονομικών
Σημειώσεις
1. https://www.thelancet.com/pdfs/journals/laninf/PIIS1473-3099(20)30180-8.pdf COVID-19, a pandemic or not?
2. https://www.who.int/docs/default-source/coronaviruse/who-china-joint-mission-on-covid-19-final-report.pdf WHO. Report of the WHO-China Joint Mission on Coronavirus Disease 2019 (COVID-19). Feb, 2020. (accessed March 5, 2020).
3. https://www.thelancet.com/pdfs/journals/laninf/PIIS1473-3099(20)30195-X.pdf
Real estimates of mortality following COVID-19 infection
4.https://doi.org/10.1093/nsr/nwaa036 National Science Review, nwaa036, Published: 03 March 2020
6. https://doi.org/10.1016/S0140-6736(20)30460-8 The psychological impact of quarantine and how to reduce it: rapid review of the evidence Department of Psychological Medicine, King’s College London, UK Published Online February 26, 2020
7. China CDC Weekly . The Epidemiological Characteristics of an Outbreak of 2019 Novel Coronavirus Diseases (COVID-19) — China, 2020
8. Handbook of CoViD19 Prevention and Treatment. The First Affiliated Hospital, Zhejiang University School of Medicine
(*) Ο Θόδωρος Σολωμός είναι γιατρός, Διευθυντής Γενικής Ιατρικής στο Κέντρο Υγείας Νότιου Τομέα Πατρών.
