Εργατικός Αγώνας

1η Μάη: Μ’ αγώνες τιμάμε τους νεκρούς μας και με Ενιαίο Αγωνιστικό Μέτωπο ανοίγουμε δρόμους δικαίωσής τους

Τιμάμε τους νεκρούς εργάτες του Σικάγου της Πρωτομαγιάς του 1886, τους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής του Μάη του ’44, τους καπνεργάτες του Μάη του ’36 στη Θεσσαλονίκη, τα εκατομμύρια όλων εκείνων που αγωνίστηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, που έδωσαν τη ζωή τους για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Όλους τους νεκρούς της εργατικής τάξης, τα θύματα των εργοδοτικών εγκλημάτων στους χώρους δουλειάς.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες, που στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τον όλεθρο του πολέμου που οι ιμπεριαλιστές διεξάγουν στον τόπο τους, θαλασσοπνίχτηκαν και τώρα με τις συμφωνίες και υποκρισίες της συνένοχης για τον πόλεμο στον τόπο τους, Ευρωένωσης, τους κλείνεται ο δρόμος, δεν τους επιτρέπεται να πάνε όπου εκείνοι θέλουν, και τους οδηγούν στον εγκλωβισμό και στην απόγνωση.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου από κοινού και με τα άλλα ευρωενωσιακά κόμματα, το περασμένο καλοκαίρι, τώρα βαδίζει απαρέγκλιτα στην ίδια ρότα των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, παίρνει σκληρά και στυγνά μέτρα σε βάρος του εργαζόμενου λαού προτάσσοντας το συμφέρον των δανειστών και γενικότερα του κεφαλαίου. Ξεπουλάει τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και γενικότερα τον εθνικό πλούτο της χώρας και ταυτόχρονα θεσπίζει σκληρά αντιλαϊκά φορομπηκτικά μέτρα για το λαό, ενώ την ίδια ώρα προωθεί νέες φοροελαφρύνσεις για το μεγάλο κεφάλαιο. Καθαγιάζει τις βάρβαρες περικοπές στους μισθούς και συντάξεις που επέβαλαν με τα προηγούμενα μνημόνια, οι προηγούμενες κυβερνήσεις και προσθέτει και νέες. Αυτές τις μέρες συζητάει στη βουλή το φοροασφαλιστικό νομοσχέδιο της που είναι καρμανιόλα για τις συντάξεις και φοροκαιάδας για τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Με αυτό, θα υφαρπάξει από το λαό 5,4 δις € χάριν του τρίτου «αριστερού» μνημονίου. Επίσης η κυβέρνηση και οι εταίροι της, της Ευρωένωσης και του ΔΝΤ, τώρα διαπραγματεύονται την επιβολή νέων αντιλαϊκών προληπτικών μέτρων 3,6 δις €, μέτρων που θα κάνουν τη ζωή μας κόλαση. Η διατυμπανιζόμενη «σκληρή» και «περήφανη» διαπραγμάτευση της κυβέρνησης γιαυτό το θέμα, συνιστά τη μεγαλύτερη προπαγανδιστική απάτη, παρόμοια με την κυβερνητική και τότε απάτη της ανάλογης διαπραγμάτευσης του περασμένου καλοκαιριού, που οδήγησε στην υπογραφή του τρίτου μνημονίου. Ουσιαστικά έχουμε σε εξέλιξη την υπογραφή και αυτών των μέτρων, ενός δηλαδή νέου μνημονίου 3,6 δις €, του δεύτερου σε ένα χρόνο κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και συνολικά του τέταρτου, για το οποίο η κυβέρνηση καμώνεται πως αντιδρά σθεναρά, ενώ στην ουσία ψάχνει το περιτύλιγμα για να το πλασάρει στο λαό. Είναι σίγουρο τώρα πια ότι ο πρωθυπουργός, με δεδομένο ότι πολιτικά δεν θέλει και δεν μπορεί να αποστασιοποιηθεί και να συγκρουστεί με τον νεομνημονιακό εαυτό του, είναι υποχρεωμένος να ξαναμηχανευτεί τρόπους, μεθοδεύσεις, τακτικές και τερτίπια για να διαφυλάξει – πράγμα τώρα πια δύσκολο έως αδύνατο – «και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο», και να ψηφίσει τα νέα αντεργατικά μέτρα και να εξαπατήσει για ακόμα μια φορά και το κομματικό και κυβερνητικό ακροατήριο του αλλά και όλο το λαό.

Με όλα αυτά αποδείχνεται περίτρανα ότι ο ευρωμονόδρομος είναι στρωμένος με φτώχεια, εξαθλίωση, αποσάρθρωση εργατικών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και πάνω από όλα ανεργία, ειδικά για τους νέους και τις νέες που πολλοί απ’ αυτούς μεταναστεύουν αναζητώντας, ανά τον πλανήτη, μια θέση εργασίας για την επιβίωσή τους.

Είναι γεγονός ότι η πρωτομαγιά, μετά τον ξεσηκωμό των εργατών του Σικάγου το 1886, καθιερώθηκε ως μέρα τιμής των εργατικών αγώνων και των θυσιών για τα δίκια της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων, αλλά και ως απεργία και μέρα απολογισμού των κατακτήσεων που έφεραν αυτοί οι αγώνες και οι θυσίες. Είναι επίσης γεγονός ότι μέχρι το 2009, ο απολογισμός αυτός έδινε θετικό πρόσημο στις εργατικές κατακτήσεις.

Από το 2009 όμως που μπήκαμε στο φαύλο κύκλο της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και μέχρι σήμερα, το πρόσημο είναι αρνητικό και κάθε χρόνο μετράμε όλο και περισσότερες απώλειες, σε εισόδημα και σε κοινωνικά, εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα. Ακόμα, ακόμα και η κατάκτηση του οκτάωρου ημερήσιου εργασιακού ωραρίου, η βασική και βαμμένη με το αίμα των εργατών της εξέγερσης των εργατών του Σικάγου κατάκτηση, σήμερα έχει καταργηθεί. Σήμερα, με τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, τη μερική απασχόληση, την ετεροαπασχόληση, τη διογκούμενη ανεργία, τις συνεχείς μειώσεις σε μεροκάματα, μισθούς και συντάξεις, βιώνουμε έναν πραγματικό εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Έτσι όμως δεν τιμάται αλλά ατιμάζεται η εργατική πρωτομαγιά. Ατιμάζεται και σκυλεύεται από το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις του, από την Ευρωένωση και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του.

Τεράστιες όμως ευθύνες γιαυτό έχουν και οι ηγεσίες του παλαιού και νέου κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που συνέπραξε και συμπράττει στο εξελισσόμενο αντεργατικό έγκλημα. Συνένοχες όμως είναι και οι ηγεσίες των λεγόμενων ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ που, στο όνομα μιας ανόητης καθαρότητας, ακολουθούν μοναχικούς δρόμους, ξεκομμένες από την πραγματικότητα, ευαγγελιζόμενες μιας εξ αποκαλύψεως σοσιαλιστική κοινωνία που θα ’ρθει, ως δια μαγείας, εξ ουρανού. Αυτό λένε και στην προμετωπίδα της πρωτομαγιάτικης αφίσας τους. Λένε: «Συνεχίζουμε ενάντια στην καπιταλιστική σκλαβιά…» δηλ. παλεύουμε για το σοσιαλισμό. Ένα σωστό σύνθημα που, επειδή λέγεται άκαιρα αφού σήμερα δεν συσπειρώνει παρά ελάχιστους αλλά και επειδή δεν περιέχει βήματα ωρίμανσης των συνειδήσεων προς αυτήν την κατεύθυνση, ακυρώνεται η πραγματοποίησή του. Αρνούνται πεισματικά τακτικές ωρίμανσης των συνειδήσεων ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων που μπορεί να προκύψει με το αναγκαίο, σήμερα, ενιαίο μέτωπο, όλων των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων για δυναμικούς και αποφασιστικούς αγώνες, για τα ώριμα, σήμερα, ζητήματα της επιβίωσης, της κατάργησης των μνημονίων, της αποδέσμευσης από τη μήτρα των μνημονίων που είναι η Ευρωένωση. Αρνούνται δηλαδή τα σημερινά βασικά ζητήματα που γύρω από αυτά μπορεί να συσπειρωθεί το 90% του λαού μας και που η διεκδίκησή τους θα ωριμάζει τις συνειδήσεις και για γενικότερες και ριζικότερες κοινωνικοοικονομικές αλλαγές που, σε μια πορεία, θα κάνουν ορατό, εφικτό και γήινο και το σοσιαλισμό. Αυτήν την τακτική τους, την επενδύουν με μεγαλοστομίες, και αλλοπρόσαλλες τακτικές, επιζήμιες για το εργατικό κίνημα. Για το ασφαλιστικό π.χ. απειλούσαν, ότι η ψήφιση των αντεργατικών αντιασφαλιστικών μέτρων θα αποτελεί «αιτία πολέμου». Και την ίδια στιγμή που έλεγαν αυτά, συνέπρατταν με τον παλιό και νέο εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό και συναποφάσιζαν ότι θα κάνουν μια 48ωρη απεργία, όταν το σχετικό κυβερνητικό νομοσχέδιο πάει για ψήφιση στη βουλή. Δηλαδή συναποφάσισαν ότι δεν θα κάνουν συνεχείς κινητοποιήσεις και απεργίες για να μην πάει και να μην ψηφιστεί το αντιασφαλιστικό έκτρωμα στη βουλή, αλλά, με μια τέτοια απόφασή τους, στην ουσία διαμηνύουν, εμμέσως πλην σαφώς, στην κυβέρνηση, ότι και αυτοί θα «τιμήσουν» την ψήφισή του κυβερνητικού νομοσχεδίου, με 48ωρη απεργία!!! όταν πια θα γίνεται νόμος!!! κατόπιν εορτής, απλολαϊκά. Αλλά ακόμα και για το γιορτασμό της πρωτομαγιάς, ενώ βγήκαν καταγγελτικά ενάντια στην κυβέρνηση που μετέφερε, την αργία για το γιορτασμό της πρωτομαγιάς, την Τρίτη του Πάσχα, λέγοντας, και σωστά, ότι η πρωτομαγιά δεν είναι αργία είναι απεργία, στη συνέχεια, και πάλι μαζί με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, συνέπραξαν και καθόρισαν το γιορτασμό, την απεργία της πρωτομαγιάς, την Κυριακή στις 8 Μάη, δηλ. σε μέρα αργίας. Έτσι, μόνο για όσους εργάζονται την Κυριακή, δηλ. για λίγους, θα είναι αυτή η Κυριακή, μέρα πρωτομαγιάτικης απεργίας και για τους πολλούς μέρα αργίας.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά όμως διασύρονται αξίες, προσβάλλονται βάναυσα οι πρωτομαγιάτικοι αγώνες και θυσίες, εκφυλίζεται παραπέρα το συνδικαλιστικό κίνημα και εδραιώνεται η απογοήτευση. Αλλά όμως, γιγαντώνεται και η αγανάκτηση που, ως υγιής αντίδραση, όταν μετατραπεί σε δημιουργική δράση για την πραγματική ενιαιομετωπική και άρα αποτελεσματική, ανασύνταξη του κινήματος, τότε θα τιμηθούν έμπρακτα και οι διαχρονικοί αγώνες και οι θυσίες των διαχρονικών εργατικών αγώνων. Πάνω από όλα όμως, έτσι θα επιτελεστεί και το χρέος μας προς τις νέες γενιές, ένα χρέος που θα ανοίγει ένα ελπιδοφόρο και χειροπιαστό μέλλον για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μια κοινωνία που οραματίστηκαν όλοι όσοι έπεσαν στις επάλξεις των εργατικών και πατριωτικών αγώνων. Για να γίνουν πράξη όλα αυτά τώρα προέχει το ενιαίο, δυναμικό και αποφασιστικό μέτωπο όλων των εργαζομένων ενάντια στα μνημόνια και τους φορείς τους, ενάντια στην κυβέρνηση και στην απάνθρωπη εργατοκτόνα Ευρωένωση, στην προοπτική της ωρίμανσης των συνειδήσεων της πλειοψηφίας του λαού για γενικότερες και ασφαλέστερες κοινωνικοοικονομικές αλλαγές σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

                                                      ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ – ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

  

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας